Mijn dochter van 2,5 zei gisteren ik wil geen luier om. Ze heeft heel erg faalangst en een voorsprong in haar ontwikkeling. Hierdoor is ze dus ook heel bang om dingen niet goed te doen. Met zindelijkheid hebben wij dus ook gewacht op haar eigen vraag. Gisteren ging het heel goed. Paar ongelukjes, maar ook veel plasjes op het potje. ‘S avonds voor het in bad gaan liet ze twee druppels en ging ze uit zichzelf naar het potje en liet ze een mega plas. Daarna luier om voor de nacht en naar het grote bed voor een verhaaltje. Ineens schreeuwde ze ik moet plassen! En verwijl ze een luier om gelijk naar het potje naar gerend, luier af en weer een plas.
Vanochtend vroeg vroegen wij of ze een luier om wilde, maar dit wilde ze niet. Ze wilde een onderbroek aan! Ze zei ook ik heb in mijn bed geplast vannacht.
Helaas gaat het vandaag al de hele dag mis. Alle plasjes belanden op de grond en in haar onderbroek. Wij zijn al 10 onderbroeken verder en 2 onderbroeken zijn in de prullenbak beland door poep. Maar als wij vragen of ze een luier om wil is het stellig nee! Ze wil echt niet. Maar het plassen lukt ook niet. Ook gezegd dat het niet erg is als het niet lukt. Ze gaf wel aan dat ze het spannend vind, vanmorgen hadden wij ook bezoek bijvoorbeeld.
Wat zouden jullie doen? Wij willen haar geen gevoel van falen geven, maar zo doorgaan werkt ook niet 🫣