Zoon helemaal over de zeik ‘s avonds

Hij ontwikkelt zich op dit moment wel heel snel, ben wel gewend dat hij dan echt rot in slaap valt… maar dit is voor mij echt iets nieuws (en qua slapen ben ik wel wat gewend)

Hier al 3 maanden zo.. geen tips behalve erbij blijven.. waarschijnlijk verlatingsangst

Misschien last van verlatingsangst? Dat zie je rondom die leeftijd vaak ontstaan. Mijn zoon heeft ook al een paar avonden blinde paniek gehad en zodra ik hem uit bed haalde was het dan weer goed. Maar als ik er ook maar aan dacht om hem terug te leggen was het gelijk weer paniek. Hier is het ook eigenlijk alleen ‘s avonds/‘s nachts dat hij er last van heeft. Overdag merk ik er nog niet veel van.

Oeh, bah! Das ook niks aan! Hier helpt erbij blijven ook niet, hij wil gewoon niet in bed lijkt het wel. Maar ik weet ook niet of ik hem moet laten brullen of er steeds (iedere 5 seconden dus) naartoe moet… Ik wil hem eigenlijk ook niet steeds bij mij in bed leggen, maar het lijkt er wel op dat dat de enige manier is dat hij rustig wordt. Maar dan doe ik zelf geen oog dicht

Hier ook een hele poos zo geweest. Onze kleine wilde eerst niet in slaapzak slapen tegenwoordig heeft ze deze wel weer aan en gaat het super met slapen

Hier net zo. Ineens ontstaan en nog steeds zo. Nu ongeveer al 2 weken

Gelukkig niet de enige! Maar hoe ben je daarmee omgegaan?

Heb je een (oud) tshirt of kussensloop waar jullie geur in zit? Die in stukken scheuren of knippen zodat het platte vlakken worden en aan de kleine geven. Heeft hier goed geholpen. Die van mij heeft geen knuffel of doekje waar ze mee bezig was maar na de speen is zo'n doek het eerste wat ze nu pakt.

Mijn zoontje heeft dit altijd al gehad. Erbij blijven heeft geen zin dan valt hij niet in slaap. Enige wat bij ons werkt is laten huilen, hij valt dan binnen 10min wel in slaap. Bij onze zoon is het denk ik geen verlatingsangst, hij deed het ook al toen zijn bedje nog naast ons bed stond. Ik laat hem natuurlijk liever niet huilen maar op een andere manier valt hij niet in slaap (ook niet meer met wiegen etc).

Ik heb net ff wat geprobeerd en het lijkt idd verlatingsangst. Heb een tijdje naast hem gezeten, daar werd hij rustig van en toen onder het mom van ‘even naar de wc’ weggelopen en wel blijven kletsen. Inmiddels lig ik op mn bed nog steeds tegen hem te kletsen. En blijft redelijk rustig. Maar zal er zo maar even naast gaan zitten tot hij echt slaapt

Hier heb ik dat af en toe wat later op de avond. Hij wordt dan gillend wakker en dan moet ik em echt uit bed halen… Hier merkte ik dat als ik na paar minuten hem vertelde wat ik ging doen (mama gaat je in bedje leggen, je gaat dan lekker slapen en mama gaat ook naar bed en als je me nodig hebt dan roep maar). Ik dacht waag t erop 🤷🏼‍♀️ En dat werkte, hij ging gelijk weer slapen 🤭

Dat van die doek is ook nog wel een idee! Ik zal even een hydrofiel luier bij me in bed leggen en die aan z’n speen vastmaken morgen… de was is er net door, dus geen kleding met een luchtje😂😂

Ik leg hem als hij echt niet rustig word naast mij op bed en zodra hij slaapt pak ik hem op en leg ik hem in zijn eigen bedje en dat gaat eigenlijk altijd goed omdat hij dan zen in slaap is gevallen. En af en toe word hij s nachts dan wel wakker maar meestal niet 😊 In eerste instantie probeer ik wel naast hem te blijven zitten en te kletsen dat hij weet dat ik er ben

Het waren een paar slapeloze nachten helaas, maar het lijkt nu wel beter te gaan. Ik ben vooral vaak naar hem toe gegaan. Licht uit gelaten. Geruststellen terwijl hij nog in bed lag. Dat lukte echt niet altijd, dus dan uit bed halen en in het donker even samen in de schommelstoel (staat op zijn kamer). Zodra hij rustig was terug in bed, kus en zeggen dat mama ook gaat slapen. Soms was het even oké, maar heel vaak al paniek zodra hij boven zijn bed kwam. Ik heb toch doorgezet en hem in bed gelegd, even weggegaan van zijn kamer en als de paniek bleef terug komen en riedeltje opnieuw. Ik heb geprobeerd het zo saai mogelijk te houden als ik kwam om hem gerust te stellen, zodat hij niet denkt als ik schreeuw komt mama steeds gezellig bij mij. Maar wel steeds terugkomen om te laten merken dat ik niet echt weg ben. Momenteel spelen we overdag ook heel veel kiekeboe, zodat hij doorkrijgt dat we echt terug komen. En we hebben ook een heel duidelijk bedritueel dat elke avond hetzelfde is.

Herkenbaar verhaal.. Eerst dacht ik verlatingsangst.. Maar omdat mijn zoontje eerst een uurtje ging slapen en vervolgens ging krijsen dacht ik iets anders. Een vriendin van mij zei dat ze nu in een andere leeftijd zitten en dus ook een andere diepe slaap. Ze vallen dan net als volwassenen in een gat.. En dat gevoel vind ik zelf ook nooit leuk. En die reden vond ik dus heel logisch! Maar nu ben ik weer bij verlatingsangst omdat mijn zoontje vanavond helemaal niet wou slapen. Welke reden ook: Ik neem hem bij me op ons eigen bed. Laat hem daar in slaap vallen en dan na 10 minuten slapen leg ik hem in z'n eigen bedje. Dat werkt tot nu toe. Hij slaapt daarna de hele nacht. (Gelukkig)

Ik raad een paar dagen bij je in bed nemen, eventueel ook overdag bij je dragen. Hoe meer geur, hoe beter! Ik stop ze zelf in de kussensloop want daar lig ik toch elke nacht op :-)

Bedankt voor alle reacties! Ik heb em gisteravond in mijn bed in slaap gekregen en na een kwartier in z’n eigen bed gelegd. Hij keek tijdens ‘transport’ wel even naar me, maar sliep daarna meteen weer verder en slaapt nu nog steeds. Ik hoop dat het van korte duur was, maar ik wacht het vanavond af en ga dan (als het weer mis gaat) wat eerder naast hem zitten in de hoop dat hij dan in slaap valt. En anders niet zo lang aanmodderen en hem wat sneller op mijn eigen bed in slaap helpen

Klotesituatie. Hoop dat het snel beter wordt. Elke keer weer een nieuwe fase. Best zwaar hè? Hoe ga ik de dag doorkomen? 😘 Ik heb wel genoten van de titel "zoon helemaal over de zeik s avonds" Geniaal uitgedrukt.

Hahaha😂 en het mooie is nog wel dat iedereen die ik ken met kids allemaal helemaal makkelijke slapers hebben. En ik (ben ook nog alleen) echt een hele moeilijke slaper… dus niemand kan me ook helpen, want zoals degenen met de meest makkelijke slapers zo mooi weten te zeggen ‘het is een fase’ 🙈

Oh zo herkenbaar 🤭 Hier ook alleen en moeilijke slaper (zowel overdag als in de nacht)… En dan zeggen ah gaat vanzelf weer over 🙄 We zijn ondertussen 10 maanden verder 😂🤷🏼‍♀️