Ben er soms zo klaar mee!

Je bent niet alleen! Ik vind het op het moment ook erg pittig en kom mezelf soms ook echt tegen. Het is een lastige fase en ik probeer ook te denken het is een fase. Gelukkig heb ik een vangnet wat er voor zorgt dat ik even tijd heb voor mezelf waardoor ik weer opgeladen ben en daardoor een leukere moeder. Gaat je kindje naar de opvang?

Kan het zijn dat hij heel veel energie heeft? Merk je bijvoorbeeld dat als hij zich heeft uitgeleefd in de speeltuin dat het beter gaat? Mijn zoontje is ook zo maar ik denk dat hij zich dan soms verveeld en niet goed weet wat hij met zichzelf aan moet, en dan vervelend wordt

Ja dat wel maarja soms kan je gewoon niet anders, als we hem net ophalen van de opvang ga ik niet nog even naar de speeltuin. Dan moet er toch echt gegeten en gedoucht worden. Hij heeft dan een half uurtje om even lekker te spelen met en zonder ons. Maar daar gaat het helemaal mis in de tijd na de opvang tot bedtijd. Ik snap er soms niks van..

Wat ik wel eens lees, dat het goed is om met je oudste kindje onverdeelde aandacht kan geven op een moment van de dag dat de 2e baby er even niet is (dutje, al naar bed, de opvang etc). Zou dit misschien kunnen helpen? Kan me voorstellen dat onze dochter het ook heel moeilijk zou vinden als ze onze aandacht nu moest delen. Succes lieve mama!! Ps. mijn dochter luistert ook vaak niet in gezelschap, dus veel herkenning in je opgelaten gevoel. Ik probeer mezelf dan maar voor te houden dat als we consequent blijven het wel goed komt. En proberen de mening van andere links te laten liggen, maar dat is zeker moeilijk 🙈

Ja, zeker herkenbaar. 😢

Herkenbaar hoor! Ik merk wel dat het erger wordt zodra ze moe is/wordt. Dan doet ze echt álles wat niet mag, en ze kijkt er bij alsof ze schijt aan je heeft 😜 ik zorg hier voor genoeg rust (slaapjes en drukte afwisselen met rust in huis) Ik heb er wel maar 1’tje rondlopen dus dat zal schelen qua energie die ik heb. Succes!

Hier ook heel herkenbaar 😫 ik vind het soms ook zo lastig! Soms zelfs zo erg dat ik een beetje kan opzien tegen mn vrije dagen en ik schaam me gewoon een beetje dat te zeggen. I LOVE onze dagen samen maar soms is het zo lastig. Zoals vanmiddag heeft hij een uur lopen krijsen omdat de tv niet aan mocht. Ik merk ook af en toe dat ik mijn geduld verlies en bijv mn stem verhef en achteraf voel ik me dan mega schuldig 🫠 Ik heb er geen baby bij dus respect voor jou! Maar misschien komt het hier ook wel deels vandaan dan; dat hij het lastig vind de aandacht te moeten delen. Maar het zal ook wel bij de leeftijd horen.. echt moeilijk, maar ik vind het wel fijn om herkenning te lezen. Je bent géen slechte moeder! 🤎

Ooh, wat vermoeiend lijkt me dat inderdaad. Ergens misschien wel 'fijn' dat anderen het ook herkennen en je dus een gevoel van erkenning hebt. Wat wij op school adviseren als ouders het thuis zwaar hebben, is een jeugd en gezinscoach vanuit de gemeente. Ik realiseer me heel goed dat het een grote stap is om iemand in je gezin toe te laten (en jeugd en gezinscoach klinkt misschien al heel groot en zwaar), maar veel ouders geven daarna aan dat met een aantal keer meekijken of een aantal gesprekken, ze veel waardevolle tips krijgen. Volgens mij kan dit ook al voor de 4 jaar, via het CB aangevraagd worden.

Het moet natuurlijk allemaal maar net mogelijk zijn.. Wat ontzettend pittig voor jullie als ouders, maar het zou enorm fijn zijn als de kindjes even een weekendje naar iemand toe kunnen. Zodat jullie als papa en mama even kunnen bijtanken, en wat leuks doen samen! Zodat als de kinderen terug komen je weer wat kan hebben. Qua adviezen is het natuurlijk lastig. Is het niet mogelijk om bij het cb te vragen of er een keer iemand wilt komen meekijken.. Dat jullie met de handen in het haar zitten en zo graag zouden willen dat de rust weer terug keert en iedereen zich weer prettig voelen kan. Zodat hen wat gerichter advies kunnen geven of eventueel andere "hulp" kunnen inschakelen voor jullie.. Heel veel succes mama, je doet het onwijs goed, nooit aan twijfelen!

Oh heel herkenbaar. Onze dochter is precies zo en ik herken je gevoel dat je het vaak gewoon stom vindt. Geen oplossing maar wel herkenning dus!

Herkenbaar ! Bij ons wordt het ooo nog door de crèche bevestigd als ik hem kom halen hoor als overdracht hij luistert niet, hij kan niet samen spelen enz enz. Thuis luister hij ook niet en soms om dat gejengeld en strijd niet te gaan simpelweg omdat ik geen energie mee voor heb en nu zwanger ben geef ik toe en laat hem tv kijken/ iPad enz dan is hij tenminste rustig. Nadeel is dat hij nu er op eist en de strijdt groter wordt … hij wit het liefs de heel dacht achter de iPad zitten en is dan heel lastig om iets ander te bedenken dat hij leuk vind ik heb nu niet de put om 2x per dag naar buiten met hem te gaan zodat hij zijn energie er uit haalt. Het is echt heel lastig en je bent niet de enige … hopelijk is dit alleen maar een fase en wordt straks beter in de tussentijd heel veel sterkte 🍀

Pfff… hier een soort gelijke / herkenbare situatie… mijn zoontje loopt elke keer met spullen te gooien - op me te springen - me te slaan in me gezicht… ben dit gedrag echt zat maar weinig lijkt te helpen… doordat het meerdere malen achter elkaar en na waarschuwen en alles blijft gebeuren wordt ik boos op hem , terwijl ik dit helemaal niet wil… net ook weer… zit nu gewoon met tranen in mijn ogen op het balkon

Ik schreef bovenstaand bericht en het wordt na een hele lange periode eindelijk wat rustiger hier. We deden altijd al alles benoemen en dat leek niet te helpen maar sinds 2 weken begrijpt hij ineens zoveel! En het benoemen gaat daardoor ook een stuk makkelijker! Het is nog lang niet over ik bedoel gister had meneer nog een uren lange tantrum ondat hij geen sandalen maar schoenen aan wilde, bit we are getting there, one step at a time haha. Hou vol het wordt snel beter!

Herkenbaar! Wij hebben er maar 1, mijn man werkt op vrijdag en dan ben ik thuis met ons zoontje. Ofwel heeft hij een heel goeie dag, ofwel kan ik er niks mee aanvangen. Dan komt papa thuis en dan geef ik hem "baby duty" zodat ik rustig kan douchen en even tijd kan nemen voor mezelf. Even rust voor jou/jullie beiden zonder kinderen moet kunnen, wij (vooral ik dan) waren ook van het principe "mijn kind, ik moet het zelf maar oplossen". Maar geloof mij, als je hulp nodig hebt, mag je die zeker vragen. Al is het eens een avondje onder jullie 2 gezellig iets gaan eten, met een babysit (schoolgaande jeugd die je evt kent). Hier is het vooral wenen schreeuwen, krijsen als hij zn zin niet krijgt of als je hem "nee" zegt. Het helpt wel sinds we hem geleerd hebben in de hoek te staan als hij stout is. (Noem ons ouderwets, of straffen helpt niet, wij hebben de hoek ook vaak gezien vroeger 🤣) En sinds hij nu wat ouder en zelfstandiger is, probeer ik hem bij heel veel te betrekken. Vrijdag is poetsdag hier (wordt alles gedaan voor het weekend), als ik stofzuig zit hij op de bak, ben ik bezig met een doek, geef ik hem er ook eentje en zijn fles kuismiddel -plantenspuit met gewoon water 😂-. Hij mag ook helpen de was in de machine steken en op knopjes duwen. Hoe meer hij bezig is, hoe minder tijd hij heeft om lastig te doen🤭. Je bent GEEN slechte moeder! Mensen hebben altijd een mening, maar je moet je er niks van aantrekken! Jullie doen je best en zijn er mee bezig, dat is 't belangrijkste!