Dreumes elke nacht nog wakker - verwend?

Onze dreumes is nooit een fantastische slaper geweest. Zodra hij ziek of overprikkeld is merk je dit het meeste in zijn slaap, want dan wordt hij vaker wakker. Ook is hij in z'n karakter altijd heel aanhankelijk naar ons toe. Hij heeft veel nabijheid nodig en altijd verlatingsangst gehad. Tegelijkertijd merken we nu heel erg dat hij ouder wordt en een sterke wil krijgt. Regelmatig een driftbui omdat hij geen koekje mag bijv. We geven dan niet toe, maar je merkt duidelijk dat hij meer grenzen gaat opzoeken hierin en hij een volhouder is. Hij slaapt wel zelfstandig in op zijn eigen kamertje, maar hij wordt standaard ergens in de nacht wakker. Zijn speen is hij niet kwijt, want die heeft hij nog in. Hij gaat gewoon gelijk staan in z'n bedje en huilen. We hebben van alles geprobeerd: - halfuur laten huilen, maar dan houdt ie t gewoon vol (ik vind laten huilen ook echt niks) - nachtlampje, helpt niet - even troosten en dan terugleggen, dan is hij stil tijdens het troosten maar daarna weer net zo hard huilen - in het verleden gaven we wel eens een fles warme halfvolle melk. Dan ging hij wel weer slapen in z'n bedje, maar we zijn hiermee gestopt om het geen gewoonte te laten worden. - we gaan nu al een tijd voor de weg van de minste weerstand namelijk kind gelijk tussen ons in bed. Hij is gelijk stil en slaapt ook verder, en wij daarmee ook. Na een uurtje gaat hij weer woelen en dan leggen we hem zonder problemen weer terug in z'n bed. Enerzijds werkt deze manier nu wel voor ons omdat we heel kort wakker zijn. Anderzijds willen we er vanaf want over een paar maanden verwachten we een baby. 1 nachtbraker / 1 kind op onze kamer vinden we meer dan genoeg. Mijn man wil hem dus gewoon een week laten huilen (wel naar toe gaan met 'n aai over z'n bolletje maar consequent neerleggen in z'n bed en niet in ons bed leggen) zodat hij het afleert, en we niet zijn bedrag belonen. Wat is jullie visie hierop? Iemand tips? Ik heb soms een beetje het gevoel dat de meeste kinderen nu wel doorslapen en dit dus niet normaal is. Ook veel negatieve reacties uit onze omgeving als ik dit vertel. Hebben wij hem te veel verwend?