Driftbuien? Hoe te reageren

Er zijn heel veel topics geopend de laatste weken met dit onderwerp zie ik. Het is leeftijdsadequaat gedrag. Wel pittig als ouder zijnde pfoe 😅. Hoe wij er mee omgaan? Soms ff stoom afblazen bij elkaar haha. En vooral ook proberen voor te houden dat ze door zoveel ontwikkelingen heen gaan en het voor zo’n mini mens gewoon heel moeilijk kan zijn. Driftbuien is eigenlijk ook niet een juist label. Dat heeft een hele negatieve vibe, terwijl het gedrag heel normaal is. Kindjes hebben op deze leeftijd nog geen filter en emotie regulatie is nog ver te zoeken. Boos = dus heel boos en verdriet = intens verdriet. Wat wij als volwassenen kunnen doen is co-reguleren, rustig uitleggen wat er gebeurt en er gewoon lekker zijn voor je kleintje. Merk je dat het teveel is? Ik heb dat ook soms: en na het met anderen hier over gehad te hebben helpt het om op oogniveau met je kleine te komen, desnoods op een afstandje, met oogcontact en uitnodiging voor een knuffel of nabijheid. Dan zie je goed hoe klein ze zijn en wat er gebeurt. Ik vind dag heel erg helpend.

Heel mooi antwoord

Al die ontwikkelingen, emoties, gebeurtenissen, het is niet niks! Hier merken we het zeker ook! Boos gooien met spullen, overstrekken, wegduwen. Ze oefent hier ontzettend veel met lopen en haar taalontwikkeling. Zorgt ook nog voor slaapregressie. Omgaan met emoties en nieuwe ontwikkelingen is voor ons als volwassenen soms al mega lastig. Denk aan de onmacht die je soms hebt gevoelt omtrent je kindje. Zoek eens het "hand-brein model" op. Legt op een mooie manier uit hoe ons brein reageert op emoties en ontwikkelingen. Van de kindjes zijn deze volop in ontwikkeling. Niet zo gek dus als ze dit uiten in een driftbui. Wat voor mij helpt (en voor haar vaak ook) is benoemen wat er gebeurd. "Ik zie dat je boos bent dat je nu even niet kan spelen, maar we zullen toch even een schone luier moeten aantrekken. Daarna kun je weer spelen" Ik reguleer daarmee mezelf, maar probeer ook haar te reguleren. Laten zien dat je er bent, ook als ze slaan, schoppen en bijten. "Je wilt nu even niet vastgehouden worden, dat is oké. Mama blijft dan even alleen bij je zitten" He, en dit klinkt allemaal lekker mooi. Soms in de praktijk worden we als mama ook wel eens even gek. Als het mij niet lukt, vraag ik of mijn partner het even kan overnemen. Ben ik alleen, zoek ik daarna even iets op om zelf weer te reguleren.