Enigst kind

Geen gezin maar mijn dochter is wel enigst kind en dat wil ik ook zo houden ben zelf als enigst kind opgegroeit kreeg later wel stiefbroers maar heb er niks aan gemist en nog steeds niet

Wij hebben ook één kindje en daar ben ik dolgelukkig mee. Ik heb nooit meer dan 1 kind gewild en vind het echt onzin dat enigst kind zijn zielig is 😅 Deze heb ik al vaker te horen gekregen als ik zei dat ik het hierbij hou... Eerlijk gezegd vind ik het juist zielig als ik haar niet meer al mijn aandacht en tijd kan geven omdat een baby'tje dit opeist 🙈 Mocht je denken dat ze de behoefte heeft om meer contact te hebben met andere kinderen zou ik haar voor de peuteropvang aanmelden. Dat is vanaf 2jaar en echt speelparadijs. Helemaal ingericht op de behoefte en interesse van het kind (en dus niet bedoeld als opvang voor de werkende ouder)

Hier ook bewust 1 kindje en dat blijft zo! Zielig vind ik het niet, families liggen vaak ook overhoop dus ik heb liever dat we 1 kindje ook goed kunnen financieren ( zwemles , studie, school, rijbewijs endergelijk)

Enig kind zijn is in ieder geval alles behalve zielig. Zoals al wordt gezegd; als ze spelen met andere kindjes zo leuk vindt en niet naar KDV/gastouder gaat; dan kan je met twee jaar naar de peuterspeelzaal gaan. Hartstikke leuk! Ik vind het super storend dat er zo wordt verwacht dat je automatisch voor meer dan één kind wil gaan of opmerkingen dat het anders sneu of zielig is. Dikke onzin. Belangrijk is om bij je gevoel te blijven en je niet te laten leiden door wat anderen zeggen of wat zou ‘moeten’. Hier tot nu toe geen wens voor een tweede, al zie ik de toekomst wel voor me met twee kindjes 🤷‍♀️. We gaan het zien. Ik voel in ieder geval niet dat ik onze dochter tekort doe als we het alleen bij haar houden 😊.

Ik heb een nicht die ook als enigs kind opgegroeid en die mist niets ( wordt eerder bedolven in aandacht😅). Mijn dochter is ook een enigs kind en we hebben veel kleine kinderen van haar leeftijd in de familie waar ze twee keer per week mee kan spelen en soms vaker. Ik maak me geen zorgen dat ze aandacht te kort komt. Wij willen als ze iets ouder is mee nemen naar een peuterspeelzaal om te kijken of ze het leuk vindt. Mijn dochter is sociaal en gaat gauw op andere kinderen en volwassenen af. We gaan af en toe naar een indoor speeltuin en dit vind ze geweldig. Ik denk zolang je sociale aangelegenheden organiseerd het wel goed zit met de behoeftes van je kindje. Wij passen met regelmaat op andere neefjes en nichtjes in een groot gezin en die komen daar juist wat aandacht te kort soms. Bij een ander groot gezin gaat juist weer erg goed. Ik heb het super fijn met mijn zusje gehad, maar ik ken ook genoeg mensen die totaal niet kunnen opschieten met diens broers of zussen. Alles heeft voor en nadelen en wat voor de ene werkt geldt niet automatisch voor een ander. Ik denk dat je vooral alle voor en tegens (gevoelsmatig, praktisch en energiebalans) voor jullie kunnen opschrijven om te vergelijken wat jullie willen. Bijvoorbeeld: ondanks dat er voor ons gevoelsmatig een wens voor een tweede, maar is het verstandelijk op dit moment praktisch geen optie voor ons, juist omdat we bang zijn om dan beide kinderen te kort te doen in aandacht en behoeften door mijn gezondheidsproblemen. Ps ik word er wel eens gek van diverse familieleden die ons een schuldgevoel aan proberen te praten dat het zielig is dat ze alleen is. Om vervolgens te zeggen dat wij een super makkelijk kind hebben ( we reageren gewoon snel op haar behoefte plus krijgt veel aandacht van ons en is daarom meestal een tevreden kind) dus een tweede ( of minimaal een derde en een vierde zoals schoonfamilie het liefst ziet😅) zou dan zogenaamd geen exta moeite zijn🤨😮‍💨.

Het zijn van een enigst kind is niet zielig, net zoals het delen van aandacht met broers/zussen niet zielig is. Zo naar dat veel mensen hun keuze voor het ene willen verdedigen, door een andere keuze naar beneden te halen. Kies voor wat jullie als gezin gelukkig maakt. Maakt niet uit of dat 1 kind is of een heel dozijn aan kinderen.

Waar wordt hier een andere keuze naar beneden gehaald in het algemeen?

Hier blijft het bij 1. Ik had altijd het idee van 2, maar vanwege allerlei redenen gaat dat niet lukken. En ik vind het prima. Alle liefde gaat naar hem. Ik doe wel mijn best om hem met andere kinderen in contact te brengen. En ik speel zelf veel met hem. Er komen later vast momenten dat hij een broer of zus had gewild. En andersom zullen er ook momenten zijn dat hij heel blij is alleen te zijn

Ik heb altijd geroepen dat ik 2 kindjes wilde als het ons gegund is. Daar ben ik van teruggekomen en spreek dit ook uit. Regelmatig indd de opmerking 'wat zielig'. Ik vind enigst kind of meerdere kinderen in een gezin niet zielig. Beide hebben 'voor- en nadelen'. Nu ze 1 jaar is komt de vraag steeds vaker; "wanneer komt de volgende?" Mijn reactie is nu standaard; "Hoezo? Is zij niet leuk genoeg?" Altijd gelijk uitgepraat😃.

Wat een goede reactie haha. Die ga ik onthouden 😬. Waar bemoeien mensen zich toch ook mee hè, zo ongepast.

Ik ben gek op mijn zoontje, maar heb totaal geen wens voor meer kinderen. Ik kan soms ook het gevoel hebben dat ik me hiervoor moet verantwoorden. Zielig vind ik het niet, nu ongewenst nog een kind krijgen zou ik pas zielig vinden. Zowel enigs kind als meerdere kinderen heeft voor en nadelen. Gewoon goed voelen wat goed voor jou en je gezin voelt en je niet laten beïnvloeden door anderen/externe factoren

Ik denk dat je vooral bij je eigen gevoel moet blijven, en voor een tweede kindje gaan als jullie daar zelf naar verlangen. Een eventueel tweede kindje verdient het ook om erg gewenst te zijn en moet er niet komen omdat anderen dat verwachten of met als functie je eerste kindje gezelschap te houden. Enig kinderen vind ik persoonlijk helemaal niet zielig, ze krijgen juist veel aandacht en komen niets tekort, en er zijn genoeg manieren om sociaal te zijn met andere kinderen. Ik heb zelf een jongere broer en ik weet nog dat ik als ik kind vaak wenste dat ik toch maar enig kind was gebleven 🙊. Mijn ouders hadden eigenlijk al onvoldoende tijd voor mij, laat staan voor 2 kinderen. Ik moest dan als oudste braaf en verantwoordelijk zijn. Ik maakte veel ruzie met m’n broer en we verschilden zo erg dat samen spelen er niet vaak in zat. Nu ben ik wel blij met hem en is onze band oké maar dat is pas als volwassenen gekomen. Mijn man en zijn zus hebben geen ruzie maar hebben ook geen hechte band en vroeger ook nooit veel samen gespeeld. Ik was als kind vooral bezig met vriendinnetjes, en dat was geen uitzondering. Dus het is niet dankzij mijn broer dat ik sociaal kon zijn of zo. (Trouwens zelf verlangen we wel naar een 2de kindje en gaan er in de zomer voor gaan, ondanks onze eigen niet zo positieve ervaringen 😅)

Tja ik heb altijd geroepen dat ik minimaal 2 kinderen wilde. Nu met 1 vind ik het helemaal best. Hij vermaakt zich goed. Hij krijgt onze onverdeelde aandacht. Hij is gelukkig, wij zijn gelukkig. Wij gaan zien wat de toekomst ons brengt later.

Bij ons ook 1 kindje en zal zo blijven. Speelt graag met andere kindjes dus we zorgen voor genoeg sociale contacten met andere kinderen. Ik zou niet voor een tweede kindje gaan gewoon omdat je denkt dat het zielig is 😉