Gevoelens na keizersnede

Ja precies dit gevoel heb ik ook. Ik heb er heel erg mee gezeten dat ik mijn dochter niet op de natuurlijke manier ter wereld kon brengen. Na 48 uur gebroken vliezen moesten we wel een keizersnede doen. Bij mij wilde de ontsluiting ook niet. Nu bij dit kindje ga ik zeker nog een keer proberen het op de natuurlijke manier te doen.

Ben vorig jaar september bevallen, en nu 6 weken zwanger btw 🤭

Hoi. Ik herken je gevoel ondanks dat ik wel “gewoon” ben bevallen. Hier zette de ontsluiting niet door en vanwege langdurig gebroken vliezen opgenomen in het ziekenhuis. Uiteindelijk daar aan de weeenopwekkers en een ruggenprik. Ons zoontje bleek op t laatste moment een sterrenkijker te zijn. Ik voelde door de ruggenprik ook geen pers weeen dus die ruggenprik is er toen af gehaald. Ze hadden het ook over keizersnede maar ik mocht het zelf eerst proberen. De pijn was echt niet te doen. Uiteindelijk is hij er echt met grof geweld uitgetrokken met de vacuümpomp. Hij bleek toen ook vast te zitten (schouderdystocie). Eenmaal geboren ademde hij eerst niet. Gelukkig allemaal goed gekomen, maar hij had echt een wond aan z’n hoofd van de pomp, en een blauwe nek omdat ze hem eruit getrokken hebben. We zijn een paar x bij een chiropractor geweest omdat hij niet wilde drinken van de pijn.. Ik bleef achter met een 4e graads ruptuur en een afgebroken navelstreng, waardoor de placenta ook operatief verwijderd moest worden, en ik op de OK weer in elkaar werd gezet 🙈 hierdoor moest ik gelijk na de bevalling weg. Ik heb daardoor weinig van mijn baby gezien en het gouden uurtje sowieso gemist. Ik heb dus ook het gevoel door deze bevalling dat ik het niet “zelf” heb gedaan. Ik had heel erg gehoopt op een badbevalling, thuis. Alles is dus heel anders verlopen. Ik heb van t moment van gebroken vliezen tot hij geboren werd er 46 uur over gedaan. Ik ben nu een jaar verder en zelf nog steeds niet hersteld. Ons zoontje doet het gelukkig super goed. Maar ik zou ook heel graag een “normale” bevalling willen meemaken, maar ik weet niet of ik dat nog durf na deze. Dus misschien is een keizersnede voor mij wel de beste optie als we een 2e zouden krijgen.. sorry heel verhaal 🙈🤣

Hoi hoi. Ik herken het enorm.. Ik heb ook nog altijd het gevoel niet “bevallen” te zijn. En idd een stap over heb geslagen. Kan niet mee praten als het over weeën gaat of die afschuwelijke pijn. En nee, misschien wil je dit inderdaad niet, maar ik vind ook dat een vrouw ‘gemaakt’ is om te baren en ik had dit (misschien kom ik hier ooit op terug) toch willen meemaken, denk ik nog wel is.. Ons manneke lag ik stuit, draaipogingen en moxa zonder resultaat en was groot geschat dus om geen risico te nemen is hij per keizersnede gehaald. Gepland met 39.2, fantastische belevenis en ervaring, ongekend, maar dat gevoel toch iets gemist te hebben herken ik. Meer ook omdat je denkt dat bevallen via de natuurlijk weg is. Maar verstandelijk gezien: bevallen is een kind die geboren wordt, op welke wijze dan ook.. Achja. Eind van de rit: gezond manneke op de wereld en dat staat boven alles, dat is het enige wat telt ❤️

Ik herken het heel erg. Mijn verhaal gaat nog een stapje verder. Na 24 uur weeen en maar 1a 2 cm ben ik opgenomen in het ziekenhuis. Daar bleek ons mannetje niet recht te liggen waardoor een normale bevalling niet mogelijk was. Besloten voor een keizersnede. Na meermaals (lees +- 10 keer) op de ok een ruggenprik proberen te zetten is het uiteindelijk een algehele narcose geworden. Ik ben er dus helemaal niet bij geweest. Ik werd wakker met ineens een kind naast mij. Ik ben volgens de psycholoog door een soort rouw proces heen gegaan omdat ik in het begin geen binding voelde met mijn zoon. Ik had gefaald in alle opties en ben niet bij zijn bevalling en eerste momenten geweest. Hier heb ik mij lang schuldig over gevoeld en lang thuis gezeten met emdr therapie tot gevolg. Een heel verhaal sorry daarvoor. Wat ik vaak merk en hoor is dat een keizersnede vaak als “makkelijk” wordt gezien maar niemand heeft in de gaten hoe zwaar dat uiteindelijk is.

Ik herken het ook maar ik heb ook geen ontsluiting of uberhaupt weeën gehad. Sterker nog, een uur voordat onze zoon gehaald werd, wisten we nog niet dat hij uberhaupt gehaald zou worden (is gehaald met 32 weken ivm foetale nood). Ik heb echt het gevoel dat ik geopereerd ben en niet dat ik bevallen ben. Ik heb niks meegemaakt van iets wat op een bevalling lijkt. Dat heeft mij vooral veel verdriet gedaan en daar onder andere heb ik ook hulp voor gehad. We hebben enorme wens voor een tweede en we hopen dat we deze keer wel een bevalling mogen meemaken.

Het belangrijkste is dat je zoon en jij het goed hebben doorstaan. Het maakt je zeker niet minder vrouw of moeder. Maar ik snap je wel deels over het gevoel dat je een stapje hebt overgeslagen. Ik heb dat specifieke met persweeën. Ik had een redelijk problematische bevalling en uiteindelijk net een keizersnede met een vacuümpomp verlossing kunnen vermijden. Echter persweeën heb ik nooit gehad ondanks de opgewekte weeënstorm, geen idee hoe dat zou moeten voelen en het is zeer onhandig als je richtingloos zonder idee moet persen🤔. Maar over het gemaakt zijn om te baren gevoel heb ik totaal niet bij mijzelf en zou ik niet liever weer willen bevallen om die reden 🙈.

Krijg een beetje kippenvel als ik je berichtje lees, mooi omschreven. Dit gevoel draag ik ook erg met mij mee maar praat er niet over, je hoort er niet zoveel over. Ik kijk vaak de foto's van de keizersnede om het missende puzzelstukje toch een beetje te plaatsen. 🧡

Wel weeën en ontsluiting gehad btw, mijn zoontje kreeg het erg lastig vandaar de keizersnede. Maar ik heb dat missende gevoel ook.

Wat vervelend dat je dat gevoel hebt! Ik heb vorig jaar oktober ook een spoedkeizersnede gehad (hartje kon de weeën niet aan en uiteindelijk heel de dag op 3cm gehangen). liesl_19 in mijn geval was algehele narcose beter geweest en denk dus dat dat een verstandige keuze is geweest. Mijn ruggeprik werkte op de een of andere manier niet waardoor ik het snijden heb gevoel (ik kan je vertellen dit voelt niet prettig 😅). Ik zou de volgende keer weer voor een keizersnede gaan en heb het gevoel van niet baren of iets dergelijks dan ook niet, wellicht te nuchter voor. Ik zeg vaak ook; ik hoef niet op 2 plekken "geruïneerd" te worden. Mijn keizersnede ziet er mooi uit en bij een normale bevalling kan ook van alles mis gaan en zo bekijk ik het dan ook ☺️ Hopelijk met een volgende mag je normaal bevallen en kun je het gemis een plekje geven

Het gevoel staat heel erg op de achtergrond hoor. Maar echt die trigger deed ineens wat. Al triggert bv een pas geboren baby ook van alles. Bv dat de tijd zoooo snel gaat en ze zo idioot hard groeien. Moeder zijn is het leukste, mooiste, vermoeiendste,maar ook meest bizarre wat je kan meemaken haha. Maar fijn dat er wat herkenning is.

Mijn zoontje is met 34 weken gehaald met een spoedkeizersnede en vind het vooral heel raar om moeder te zijn en geen idee te hebben hoe weeën aanvoelen. Maar het gedeelte wat ik écht mis zijn de eerste momenten zoals je ze meestal ziet bij bevallingen baby voor t eerst bij je in je armen huid op huid contact momenten. Ik heb hem na de keizersnede heel kort gezien van dik 5m afstand door een raampje daarna de gehele dag niet meer, en door corona pas na 1,5 week voor het eerst huid op huid contact gehad.

Ik heb een geplande keizersnede gehad dus zelfs geen weeën gehad of wat dan ook. Vind het ook een gek idee, ik heb een kind maar heb voor mijn gevoel geen "echte" bevalling gehad. De eerste periode na de geboorte van mijn zoontje had ik er best wel moeite mee, dat gevoel is nu gelukkig wel verdwenen. Maar ik blijf het jammer vinden. Ook steekt het altijd een beetje als mensen zeggen "wees blij dat je de pijn van een bevalling niet mee hebt hoeven maken". Alsof een keizersnede niets is Ik ben nu zwanger van de tweede en hoop dat ik dit keer wel natuurlijk kan bevallen.

Jeetje wat heftig! Waarom duurde het zolang dat je je kleintje bij je mocht? Had jij corona? Wat zonde dat ze niet meer moeite hebben kunnen doen om het speciaal te maken!

Mijn bevallingsverhaal is nagenoeg hetzelfde als bij jou en ook ik heb hier last van.

Ja ik en mijn vriend hadden corona, maar mijn zoontje zelf niet dus we werden los van elkaar in quarantaine gezet