Hoe wisten jullie dat je compleet was?

Ik dacht ook na 2 kinderen “compleet” te zijn.. Mijn jongste dame is bijna 3 maanden maar nee, ik voel me niet compleet. Misschien omdat ik altijd dacht van 3 kinderen is super leuk.. Met de zwaardere dagen denk ik NEE, maar alles gaat voorbij, na regen komt zonneschijn…. Dus alles komt goed.. Ik twijfel en soms denk ik, als de jongste dame 1 jaar is wil ik weer proberen..

Haha ja dat ken ik, op zwaardere dagen. Dan ben ik blij als ze in bed liggen 🤣 en de oudste zit in een fase dat ze vaak snachts bij ons in bed beland.. pfff zo vermoeiend. Maar dan zie ik die foto's van toen ze zo klein waren en mis ik het zo om zo'n kleintje te hebben. Aan de andere kant word die ook weer groot dus kun je bezig blijven 🤷‍♀️. Alles is voort poepie duur, we zouden dan naar de indeling van kamers, auto e.d. moeten kijken. Deels al spullen weg gedaan.. en mijn zwangerschappen waren echt geen feestje.. dan word ik weer medisch. Hier worden ze binnenkort 2 en 4. Zou er dan ook niet heel veel meer tijd tussen willen laten, maar echt.. twijfels.. 🙈

Ik heb er altijd maar 1 gewild na 2 jaar nog steeds geen behoefte aan meer en vind zwanger zijn ook niks terwijl ik totaal geen zware zwangerschap had daarbij wil ik van dezelfde vader maar die is weg en een prutser 😂😂 maar als je twijfel er is twijfelt je patner ook?

Fijn dat je het zo zeker weet 😊. Uhh ik heb t voor de gein wel eens gevraagd aan mijn man. Pas zei hij er wel nog een te willen maar met mijn zwangerschappen/complicaties in gedachten, de kosten en aanpassingen dat t misschien toch niet zo slim zou zijn. Wat dat betreft snap ik t helemaal.. maar die twijfel/kriebel komt toch heel soms boven 🙈

Had je hg zwangerschappen?

Nee, bij beide werd de baarmoederhals steedskorter en had ik zoveel klachten dat ik weinig mocht, lang thuis gezeten. Bij de 1ste een hele traumatische bevalling gehad en bleek net ervoor zwangerschapsvergiftiging te hebben. Ben o.a. bij de bevalling bijna 2,5 liter bloed verloren. Bij de 2e bekkeninstabiliteit, kon echt bijna niks meer door de pijn. Moest ook echt zo min mogelijk doen en zat aan de medicatie ivm die baarmoederhals en ben bij allebei als nog prematuur bevallen. Mijn man heeft tijdens de zwangerschappen alles over moeten nemen thuis. Dit is eigenlijk een hele korte samenvatting.

Ja dan is het idd wel en hele lastige dilemma ik zou het denk ik niet doen ook omdat prematuur gevaarlijk kan zijn mijn dochter is dysmatuur geboren was ook niet erg prettig om te weten vanaf de helft van me zwangerschap en miss zal je altijd het kleine wel blijven missen

Ja de oudste kwam met 36+1 spontaan en de jongste met 35+2 ondanks medicatie en liep toen al sinds 34 weken met weeen en ontsluiting. Maar omdat de vliezen niet gebroken waren en ik ermee bekend was mocht ik t thuis afwachten. Normaal gesproken zouden ze je opnemen. Bevalling was ook in 1,5 uur klaar bij de 2e 😅 denk dat die week aan weeen genoeg had aangericht. We mochten bij beide na een week naar huis, deden t super goed, maar ze kunnen geen oorzaak vinden waarom t bij beide is gebeurd dat ze te vroeg kwamen.

Ja ook dat, voor t zelfde geld blijf je t altijd missen en leuk vinden.. en ik hoef er toch echt geen 10 ofzo😋

Oke kan dat niet door die te korte baarmoedermond komen?

Dat heeft er mee te maken ja maar ze weten niet waarom t telkens gebeurd bij mij. Bij de 2e vanaf 16 weken aan de medicatie maar werd zelfs nog eerder 🤷‍♀️

Hey lieve mama, ik vind het ook een hele moeilijke. Mijn dochter is met 25 weken geboren en na 4 dagen overleden. Kort daarna raakte ik zwanger van mijn zoontje. Gelukkig ben ik bij hem niet te vroeg bevallen en was alles goed gegaan. Maar hij heeft zoveel gehuild! Hij is nu bijna 2 en nu begint het pas langzaam allemaal te landen. Ik heb na dit gezegd dat ik geen kindjes meer wil. Puur vanuit angst denk ik? Compleet zijn we toch nooit meer. De angst om weer een kindje te verliezen of weer een huilbaby te krijgen. Dat is wat ik altijd dacht.... maar laatste voelde ik toch ergens dat er echt nog een wens is! Zo lastig! Dus advies over hoe dat ik weet of je compleet bent? Kan ik helaas geen antwoord op geven. Ik denk vooral dat je je eigen gevoel toe moet laten en kijken wat je wilt. En vooral samen met je partner bespreken! Succes ermee🍀🙏

Ik heb ook altijd gezegd 2 kinderen! Maar nee wij houden het er bij 1 van ons samen (mijn man heeft een dochter uit een eerdere relatie en woont bij moeders , omgang gaat erg stroef) Mijn reden is door mijn zwangerschap, bevalling en de kraamtijd dit is niet zo gegaan zoals gehoopt en best wel traumatisch voor mij. Dus voor mijzelf nee geen 2de, ik kan dat psychisch gewoon niet aan. Mijn man zegt zelf gezien de tijd van tegenwoordig hem kunnen we alles geven en we hebben er al 2.... en dat mijn welzijn en gezondheid ook positief moet blijven

Misschien een tegengeluid, ik sta er namelijk anders in. Ik heb 1 zoon en dacht vroeger waarschijnlijk 2 kinderen te willen en nu denk ik dat het klaar is. Ik denk dat het vooral een ideaalplaatje is wat soms aan me trekt. Nu is het leven leuk en makkelijk, met meer kinderen worden veel dingen ingewikkelder. Dus waar jij wellicht naar de dromen kijkt, kijk ik naar het praktische. Het een is denk ik echt niet beter dan het andere, maar denk wel dat het goed is om een keuze te maken. Het kan ook 100% oké zijn om te zeggen "oke, het wordt ook ingewikkeld maar het mooie overheerst". Ken je mensen met 3 kinderen? Misschien met hun erover praten hoe ze dat beleven?

Ik ken geen mensen met 3 kinderen helaas. Vandaag aan de wandel met zijn alle en toen begon mijn man er ineens over, dat hij nog wel een 3de zou willen. Vond t wel heel toevallig. Bij kriebelt t sinds pas en nu komt hij er mee 🤭. Enige wat in zijn hoofd speelt is dat t voor mij waarschijnlijk geen leuke zwangerschap zal zijn, waren de andere 2 ook niet. Maarja.. moet je t daar voor dan maar laten? 🤷‍♀️ Je weet toch niet hoe t loopt.. Laten t nog even bezinken maar willen t allebei wel heel graag.

Volgens mij heb je dan je antwoord;) leuk! Misschien is een volgende zwangerschap makkelijker. Ik hoop het voor je!

Wij hebben 3 kinderen. 3 kinderen in 3 jaar tijd. Als ik het moest overdoen, zou ik er wel meer tijd tussen laten. Nu is het echt heel pittig! De jongste is 6 maanden. Maar anders is het wel heel gezellig! Er zijn ook wel veel ruzies tussen de oudste 2, maar ook heel veel momenten dat ze samen spelen en zoveel aan elkaar hebben! Als ik ze alle 3 samen zie knuffelen, loopt mijn hart over. Kan daar zo van genieten! Het praktische deel is wel vervelender. We zijn nu aan het zoeken naar een grotere auto, want hij is toch echt te klein met nog 3 autostoelen. Ik kan ook niet meer snel ergens alleen met de kids naartoe, omdat er altijd wel 1 wegloopt. Nu, dat ligt aan de leeftijd en wordt alleen maar beter. Ik heb altijd gezegd dat ik er 4 wou. Ik vind het heel pittig nu, maar toch voel ik mij soms ook nog niet compleet 😄 Mijn man zou ook ooit nog wel een 4de willen. Ik neig toch eerder naar niet, maar geen idee dus hoe het voelt om compleet te zijn (om op je vraag te antwoorden) 🙈 Maar ik denk zolang er twijfel is, de wens er is. Ik ken iemand met 4 kinderen, en nu voelt ze zich echt compleet. Helemaal geen wens of drang naar nog een kind. Dus denk dat je het dan wel duidelijk voelt!