Kan partner niet uitstaan

Geen tips helaas . Hier heb ik het zelfde ervaren. En wij zijn net 2 weken uit elkaar terwijl ik 24weken zwanger ben

Goedemorgen mama, als tip heb ik met hem praten je gevoelens uiten. Heb ik toen ook gedaan, wat bedoel je met omdat hij niet voelt wat in mij omgaat ? Plus je hormonen spelen ook echt een rol als je zwanger bent !

Wat naar voor je. Kun je hem laten weten wat je nodig hebt qua steun?

Wat naar , ik hoop dat je steun bij familie en vrienden vindt ,en alleen wordt je een even goede mama !

Het is heel lastig om voor een partner te voelen wat jij voelt. Dat kan ook niet hij staat natuurlijk al aan de zijlijn. Dit is mijn tweede zwangerschap en begrijp zeker wat jij bedoelt. Maar ik probeer aan te geven wat mij dwarszit en wat ik voel en dat helpt 8 van de 10 keer wel. En met andere meiden te praten die ook al moeder zijn. Hopelijk heb jij die ook in jou kring, want je bent zeker niet de enige die dit voelt.

Dankjewell voor de tip!,ik bedoel dat hij de hormonen en alles wat erbij komt kijke ,de hormonen spelen zeker een rol maar ik heb het gevoel alsof hij zegt dat hij mij begrijpt om van conversaties af te komen

Dat is helemaal waar ,ben blij om te weten dat ik niet de enige ben .ik heb wel een paar mensen om me heen ja en zal je tips zeker gebruiken super bedankt!

Samen zitten en communiceren door openlijk aan te geven, wat jij denkt en hoe dat je laat voelen. Maar ook wat je van hem verwacht. Al heb je er wellicht geen zin erin en denk je dat dit natuurlijk zou moeten zijn. Mannen hebben een duidelijke actieplan nodig of aanwijzingen, en nee velen kunnen het niet "aanvoelen" wat jij voelt. Ze kunnen ook onze gedachten niet lezen, al hadden we dat graag. Vertel hem duidelijk wat je voelt en denkt. Dat is mijn advies. Anders lopen dingen averechts wat weer voor extra stress zorgt.

Praten en gewoon dingen duidelijk maken. Communicatie is juist nu heel belangrijk. Om mij heen zie ik stellen die dat dus niet goed doen tijdens de zwangerschap en die raken ook gefrustreerd op elkaar. De vrouwen omdat ze vinden dat hun partners hen niet begrijpen en de mannen omdat ze of t idee hebben t niet goed te kunnen doen en niet weten wat hun partners van hen verwachten en sommige zelfs zich buitengesloten voelen. Ik betrek mijn vriend best veel bij de zwangerschap. Van het shoppen, inrichten van de kamer tot aan een bijeenkomst over bevalling in t ziekenhuis en tot vervelens toe in t begin om aan mijn buik te voelen. Nu vind hij t juist heerlijk om met die kleine in mijn buik te spelen en legt heel vaak zijn hand op mijn buik als die kleine druk is en hij merkt dat ik me er ongemakkelijk bij ga voelen... De druk in mijn buik is niet altijd even prettig als er een voet tegen mijn buik gezet wordt of op mijn ribben. Ik praat ook veel over de zwangerschap wat ik dan voel en waar, hoe ik me voel en vaak voelt dat juist alsof ik zeur maar dat is juist niet zo omdat hij dan begrijpt waar ik mee zit en dat hij mij soms ff lekker moet laten voor wat ik ben. Dus praten en hem erbij betrekken is echt key tijdens de zwangerschap

Ik ben het eens met de eerdere adviezen. Praten is heel belangrijk. Ik ben net bezig geweest in de babykamer, kast anders ingedeeld. Inclusief schroefwerk. En dacht toen wel even, dat volgens mij de meeste stellen zulke dingen samen doen… of in elk geval dat ik dat samen zou willen doen. Maar weet ook dat ik te eigenwijs ben en niet daarop kan wachten, m’n vriend was ondertussen andere huisklusjes aan het doen. Ik heb een navelbreuk, en kan daardoor minder dan ik zou willen qua sjouwen. Vind het moeilijk om dan wat aan m’n vriend te vragen, maar omdat ik wel moet doe ik dat dan toch. En merk dat ik het fijn vind dat die daardoor meer betrokken is. Buik voelen is hier 1 keer gelukt. In 10 pogingen ofzo… hij is veel te ongeduldig. En voor mij was dat zo’n bijzonder moment. En hij zei alleen ja, volgens mij voel ik iets. En ging toen weer wat anders doen. Zulke momenten vind ik wel lastig, dan is de magie gelijk weg. Dus ik denk dat ik wel snap wat je bedoel. Maar je vriend weet dat niet, en die weet dus niet dat die iets ‘fout’ doet. Na voldoende praten, weet hij vanzelf wat beter wat je voel, en wat je verwacht van hem. Daarom duurt een zwangerschap ook 9 maanden, je moet weer helemaal op elkaar afstemmen. Maar dit lukt over het algemeen wel voor de kleine er is😉