Maternal gatekeeping

Niemand?

Ja ik herken me er ook in zoals je het omschrijft. Ken de term ofz verder niet. Ik doe dat denk ik automatisch. Ik ben ook wel het brein achter welke en hoeveel voeding, hoelaat naar bed, warm of koud kleden en noem alles zo maar op. Ook qua gezondheid denk ik over alles na. Mijn man zegt ook als ik hem een mening vraag van jij weet alles altijd perfect dus ik zou zelf beslissen. Tis niet dat hij niet wilt "helpen" maar hij laat dat soort beslissingen aan mij over. Hij spendeert genoeg tijd met haar als hij vrij is, eigenlijk hele dagen maar ik zeg van zo en zo laat naar bed en let op dit of dat of ik maak t eten klaar en laat hem samen met haar eten ofz. Heb je hier wat aan en is dit wat je eigenlijk wel bedoeld? Zo komt het iig op me over hahaha

Hier ook heel erg aanwezig! Soms heb ik het door en dan probeer ik mezelf ervan te overtuigen dat anderen ( familie, grootouders) ook goed voor haar zullen zorgen maar als ik haar ergens voor een uur of .... afzet dan doe ik meestal een uitleg van 10min met om welk uur ze pap moet, hoeveel pap, hoe dat gegeven moet worden op welke manier, etc, etc. Hoe ze in bed moet liggen, wat ze wanneer aandoet en wanneer ze wel of niet met een deken/slaapzak slaapt. Soms is dit wel ter ergeneis van mijn vriend omdat hij zoveel instructuus en aanwijzingen krijgt.

Ja perfect! En wat je zegt heerst hier ook zeker. Alleen ben ik erg nieuwschierig waarom wij dan vinden dan dat we “lijstjes” moeten achterlaten voor de mannen. Hoezo achten wij ze niet in staat dit zelf te bedenken of beter gezegd waarom kan de man dat niet zelf bedenken. Hij was de kraamweek er net zo goed bij toen al dit soort taferelen werden “uitgelegd”. En hoezo is het van nature bepaald dat wij moeders allemaal maar moeten weten hoe alles werkt? Wij verdiepen ons er net zo min in door op fora of websites te zoeken naar antwoorden op onze vragen toch? Is dit luiheid vanuit de man? Of iets dat door de maatschappij erin geslopen is? Ik werk immers bijna hetzelfde aantal uren als mijn man, maar waarom wordt ik er toch op aangekeken als ik een afspraak van mij kind ben vergeten? Geen verwijten want bij ons gaat het dus ook zo maar gewoon erg op onderzoek uit en nieuwschierig naar waarom we doen wat we doen. Ik schrijf immers over taboe doorbrekende onderwerpen op mijn website als je het interessant vind om eens te lezen😁 https://www.survivalguidetoadulthood.com

Haha ik heb wel te horen gekregen dat ik een "curling ouder" ben😅. Ik weet wel dat ik redelijk als een havik bovenop zit wanneer iemand anders dan ik of mijn man even op haar let. Dus waarschijnlijk wel🤔. Maar is het zo erg? Iedereen heeft diverse ideeën over opvoeden en ik ben het simpelweg met veel dingen uit de vorige generatie niet eens en dat zeg ik ook. Ik wil niet dat iedereen zo maar wat doet met mijn dochter en ik denk dat het normaal instinct is om je kind te willen beschermen. Ik sta echt wel open voor anders mans ideeën en ik zoek veel dingen uit, maar als ik alles heb afgewogen en tot conclusie kom om iets op een bepaalde te doen, communiceer ik dit ook naar anderen. Ik kan ook echt wel goed boos worden wanneer na uitleg over bijvoorbeeld voeding dit straal genegeerd wordt en mijn dochter krijgt er ook last van ondanks dat ik het uitgelegd en gevraagd heb toch hun zin doordrijven.

Bij ons spreken we veel met elkaar over de opvoeding en liggen we grotendeels op één lijn daarin. Ik ben wel de gene die het meest dingen uitzoekt, maar dat is puur omdat mijn man simpel weg niet van lezen houdt. Mijn man is misschien nog wel wat meer beschermend naar onze dochter toe. De eerste twee maanden heeft mijn man de verzorging op het voeden na ook het meeste met haar moeten doen, wegens mijn fysieke herstel na de bevalling. Ik denk dat wij als ouders er redelijk gelijk in zijn, het is meer dar het buiten ons gezin om wel wat lastig vinden.

Ik herken dit ook wel. Ik ben het meeste thuis dus ik vind dat ik mijn zoontje wel het beste ken naast mijn partner. We hebben een wat pittige start gehad met heel veel huilen waardoor ik hem sowieso bij niemand wilde laten omdat ik mij daar niet fijn bij voelde en niemand daarmee wilde ‘opzadelen’. Ik had het laatst zelfs bij mijn man moet ik bekennen dat hij niet lukte om mijn zoontje te laten slapen en dat ik het meteen overnam omdat het te lang duurde naar mijn mening. Ik had wel door toen dat dat niet goed van mij was dus heb daarvoor ook excuses aangeboden. Ik neem automatisch veel taken op me en zoek alles uit qua voeding/tijden/slaapjes. Ik vind het ook leuk om mij hierin te verdiepen en mijn man vraagt ook altijd alles aan mij hierdoor. Ik laat zoals hieronder ook staat ook altijd een schema achter… Ik overleg wel alles maar hij vindt vaak veel best en gaat in mijn mening mee. Maar ik ben ook wel super beschermend naar mijn zoontje toe voor anderen merk ik. Mijn schoonmoeder wilde hem laatst taart geven, benoemde dit een aantal keer en ik heb duidelijk nee gezegd maar vind dit wel vervelend als je dus de zorg uit handen probeert te geven. Ik ben me er wel bewust van en moet dit wel veranderen vind ik zelf, ook naar mijn zoontje toe dat ik hem ook aan anderen toe kan vertrouwen en dat hij daar ook kan leren en vermaken. Ik heb hierdoor ook de keuze gemaakt om hem 1 dagje per week naar de gastouder te brengen ipv dat ik en mijn man volledig thuis voor hem zorgen. Ik moet heel eerlijk bekennen ook dat nog nooit iemand op mijn zoontje heeft gepast 🙈. Ook omdat we niemand in de buurt hebben maar mijn ouders zijn qua gezondheid hier niet echt toe in staat en de ouders van mijn man zijn enorm druk. Ik denk dat als ik dit zo lees mij enorm schuldig maak aan het bijdragen aan maternal gatekeeping haha

Ik snap helemaal wat je zegt. En ik zie het als luiheid van de man. Want mama regelt toch alles en dat gaat altijd goed. Meer zo 🤣 ik zou haar zo bij hem achter laten alleen zeg ik dan zolang moet ze eten en dit en dit mag ze eten. Het zal niet nodig zijn, maar is control freak vanuit mijzelf. 🙈 Mijn man weet heel goed hoe en wat, maar toch is het makkelijk als ik het brein ben. Dat idee heb ik, dat hij dat denkt. Zovan ajoh, zoek jij maar op, dat doe je toch altijd al. 🤣 zo denkt de mijne iig hahaha

Ik kende de term al langer vanuit mijn werk als relatietherapeut, het is een patroon waar veel koppels in vast komen te zitten. En het is ook goed om het als een patroon te zien en niet als de fout van de ene of de andere partner. Het begint al maatschappelijk: moeders krijgen veel meer verlof na de geboorte en brengen dus veel tijd alleen met de baby door waardoor ze hem/haar goed leren kennen en een band opbouwen en ook gewoon veel kunnen oefenen met de verzorging. De omgeving gaat ervan uit dat mama de ‘hoofdverantwoordelijke’ is in het gezin en de meeste communicatie loopt via haar - bvb afspraak bij de kinderarts, of mijn schoonmoeder die mij een berichtje stuurt met een vraag ipv naar haar eigen zoon. Vrouwen werken dan ook nog eens vaker in een sector waar het makkelijker is om deeltijds te gaan werken en mannen verdienen gemiddeld nog altijd meer dus het is dan ‘logisch’ dat die voltijds blijven werken… en hoe ‘beter’ mama het weet, hoe sneller ze de zorg gaat overpakken of zeggen hoe het moet, hoe meer de andere ouder zich afwachtend opstelt en hoe minder kansen die krijgt/neemt om het zelf te proberen enzovoort. En zelfs met die achtergrondkennis en samen met mijn partner het boek mild ouderschap gelezen te hebben en dus redelijk bewust te zijn van het fenomeen, toch trappen wij er ook soms nog in hoor 😅maar ik laat mijn partner regelmatig alleen met onze zoon zodat die zijn eigen manier kan vinden, en in sommige dingen is hij ondertussen beter dan ik zoals spelletjes spelen en hem in slaap krijgen 😁

Ik herken dit zeker. Mede doordat ook in de corona periode ik alleen naar het consultatiebureau mocht. Mijn vriend mocht alleen met 4 weken mee, en afgelopen dinsdag met 9 maanden. Dan laat ik het ook aan hem over. Uitkleden wegen en meten. Ik merk ook echt wel dat mijn vriend veel dingen van de zorg anders ziet. Komt t doordat ik meer inlees, makkelijker dingen probeer, haar makkelijker kan vermaken? Geen idee eigenlijk. Maar als zij gaat slapen, gaat hij het liefst even mee liggen. En ik zorg dat ik het huishouden ga doen als ik alleen thuis ben met haar. Zodat ik dat niet hoef te doen als we samen thuis zijn. Soms lijkt het of ik haar meer aanvoel. Maar dat is ook lastig aan te leren. Want wat maakt het dat kindjes vaker mama willen dan papa.....

Mijn vriend heeft bij de geboorte 2 maanden verlof opgenomen en doet alles met onze dochter wat ik ook doe. Hij is vaker naar CB geweest dan ik, vult lengte en gewicht iedere keer in in de GroeiGids app en brengt én haalt haar bijna iedere dag naar KDV. Hij doet bijna het hele huishouden, en heeft net als ik 1 dag in de week vrij. Het enige verschil merken wij bij het troosten en in slaap brengen. Bij mij ontspant ze net iets sneller, en ik kan meer op mijn gevoel / instinct doen.

Interessant onderwerp. Mijn man heeft zelf zijn vader gemist in zijn jeugd en wilt dit voor onze zoon een soort van inhalen heb ik het gevoel (alles wat hij gemist heeft wel aan zijn zoon geven en daar laat ik hem vrij in) Na de bevalling was ik heel erg ziek en heeft hij aller eerst de hele kraamweek alles gedaan maar de daarop volgende 2 maanden nog (hij had al het verlof opgenomen) nu ben ik nog niet de oude en gaat hij snachts uit bed (áls hij komt, wij hebben een luxe) Tijdens kraamvisite vertelde hij aan visite hoe ze een flesje moesten geven en als de fles niet goed werd vastgehouden kregen ze de wind van voren. Ook als het boertje niet goed genoeg hoorde mocht die gene de volgende keer geen flesje meer geven (ik en hij ook kunnen er nu heel hard om lachen) Hij heeft geen 1 cb afspraak gemist en is ook teleurgesteld als ik een afspraak zou maken en hij niet kan. Verder ben ik wel de gene die bijv. Inleest over eten/ontwikkeling van onze kleine en dan spitten we er over. Ook was ik degene die begon met hapjes geven en nu heeft hij het gezien en doet het ook. Mijn man gelooft niet in artikels en volgt hele goed zijn eigen gevoel en leest onze zoon perfect. Toen we voor de vaccinaties gingen kon mn man het niet aanzien hoe hij geprikt werd en ik zat er bij als een koele kikker (zoontje gaf ook geen kick) ik heb soms het idee dat mijn man het kleine hartje heeft als er iets is met onze zoon en ik degene ben die een oplossing zoekt en “koel” blijft. Ik kan nog meer vertellen maar wordt wel veel zo haha!

Ik herken mij er ook in, maar ik ben zelf 90% van de tijd de verzorger van de kindjes. Ook omdat mijn partner het geen prioriteit vindt om de kindjes te verzorgen. Dus ik zoek alles uit, ik lees mij overal in, ik ga naar de k.a., cb, etc. Dus ja, ik weet het beste hoe onze kindjes verzorgd moeten worden. En ik heb ondertussen een heel goed beeld voor mezelf gemaakt wat voor type ouder ik wil zijn en welk type opvoeding ik voor mijn kinderen wil. Veel doe ik onbewust en dan moet ik mezelf even terug rechttrekken en bewust te teugels uit handen geven (als oma komt of naar KDV). Ik heb in de luiertas hun schema zitten en vermeld daarbij dat het slechts richtlijnen zijn. Het is ook een proces waar je als mama door moet. Naar het KDV en de oma toe ben ik al veel losser geworden, die hebben al bewezen dat ze mijn wil respecteren en de verzorging met een kleine persoonlijke touch overnemen. Naar mijn man toe ben ik minder tolerant, die heeft zichzelf gewoon nog niet bewezen en voor hem ligt de lat ook iets hoger. Amai ik klink streng zo 😮