Met mezelf in de knoop en even iemand nodig om mee te kunnen praten.

Jeejtje wat een nare situatie en wat vervelend dat het je zo in beslag neemt. Adviseren over of je nog voor een 3de moet gaan kan ik natuurlijk niet. Als ik naar je verhaal luister dan denk ik alleen dat dit misschien nog niet het juiste moment is. Probeer alles eens te relativeren, schrijf de plussen en minnen op papier (hoe kinderachtig het ook klinkt, het werkt wel echt) Schrijf op waar jij van denkt dat het een "probleem" is en maak dat bespreekbaar met je partner, kijk of jullie samen een oplossing kunnen bedenken. Zorg dat je rust hebt, doe het alleen als het goed voelt, luister naar je gevoel! Persoonlijk vind ik van wat je hierboven benoemd hebt alleen het stukje financieel enorm belangrijk en het fijn dat je "heftige" zwangerschappen hebt gehad, wat dat dan ook in mag houden.. De rest, en dus wat anderen mensen van jou/jullie keuze vind dat zou ik proberen aan mij laars te lappen, want mensen vinden altijd wel iets. Lieve mama, heel veel succes met deze keuze ❤️

Het feit dat je de tijd hebt genomen om te reageren vind ik heel erg lief 😊. Ben vanmorgen opgestaan met 2 flinke dikke ogen.. hoop dat t wegtrekt anders gaat t opvallen op mijn werk ben ik bang 😅. Financieel heb ik al gekeken naar welke toeslagen e.d. we dan zouden krijgen en houden we juist meer per maand over dan nu met 2. Echter een flinke spaarrekening hebben wij niet. Mijn man is vanuit zijn ouders met nogal een klote situatie achter gelaten, financieel. Waardoor wij daar lang mee bezig zijn geweest. Dat is allemaal opgelost maar daardoor hebben wij nooit de kans gehad zelf wat op te bouwen qua sparen en zodra we vakantiegeld o.i.d. binnen krijgen gaat er bij ons altijd wat kapot 😅. Maar we hebben het verder niet slecht, dat zeker niet. En met zware zwangerschappen bedoel ik echt zo zwaar als in bijna heel de zwangerschap thuis moeten blijven, rust moeten houden en spontane vroeggeboorte. Dat was ook t enige wat mijn man evt een rede vond om het niet te doen zeg maar. Ik ben een beetje tot rust gekomen.. moet ook wel, moet straks werken. Maar ik zit nogsteeds in de knel met mijn gevoel. Dat lijstje ga ik misschien wel eens proberen. Ik twijfel nogsteeds om met mijn moeder te praten maar ik weet niet of ik dat ook echt ga doen straks.. heb wel erge behoefte om met iemand te praten maar weet niet wie. Ondertussen rommelt mijn buik wat en heb ik geen idee wat die pil gaat veroorzaken.. geen ervaring mee.. 😅 Nogmaals, bedankt voor je reactie. Lief dat je de tijd nam 😊

Ik denk als je en moring afterpil haalt dat je onbewust en keuze maakt dat je nu nog geen 3e wilt weet je man wel dat je die pil genomen heb er is geen man overboord hoor als je nu nog geen 3e wilt en het kan altijd nog ik heb 1 x zo pil genomen maar had nergens last van

Ja mijn man weet t, die vind alles wat ik besluit hier in goed. Maar merk ergens wel dat ik spijt heb. Weet niet waar de paniek en onrust vandaan kwam maar nu t gezakt is dacht ik echt.. dat had ik niet moeten doen 😅. Ik had gister alleen kort wat kramp en even duizelig. Vandaag geen last. Was jou menstruatie erna ook gewoon normaal?

Poehh was toen 16 geen idee haha

Ondertussen 5 dagen over tijd. Meerdere testen negatief maar word maar niet ongesteld. Af en toe wel echt van die ongesteldheidsbuikpijn en dan trekt t weer weg.. snap er niks van.

Het kan heel goed komen dat je cyclus totaal in de war is door de morning afterpil. Ik zou het testen even loslaten. Wellicht komend weekend nog een keer voor de zekerheid en je gemoedsrust

Ja dat zou kunnen inderdaad. Heb echt met vlagen mega erge buikpijn, dat je denkt nu zet t door en dan zwakt t weer af. Heb zelf endometriose en altijd veel last met mijn menstruatie maar dit is ook niet prettig. Heupen, rug, buik, alles doet dan flink zeer. Zo vervelend die onzekerheid.

Ahhh mama! Wat vreselijk dat je je zo moet voelen! Ik snap je paniek helemaal! Bij mij is het net even een ander verhaal maar toen ik na ziekenhuistraject eindelijk zwanger was van nummer 1 was dit niet bepaald een roze wolk. Vroeggeboorte door pre eclampsie en daardoor veel problematiek in de eerste maanden. Reflux, huilbaby blablabla. 3 maanden erna bleek ik spontaan zwanger van de tweede wat we niet echt zagen aankomen omdat zwanger worden van nummer 1 al een heel moeilijk geval was. Ik raakte ook volledig in paniek, voor mij was het al te laat voor een morning afterpil maar ik snap je beslissing in je paniek wel. Ik ben uiteindelijk blij dat ik de kans niet had om een pil te nemen want ik had niet anders gewild. Het is lood zwaar, ik heb veel te verduren gehad met de tweede ook weer huilbaby met reflux, zit nu compleet niet lekker in mn vel en een parentale burnout. Maar wat ik wil zeggen is dat je altijd beren op de weg kunt zien, maar als het kindje er eenmaal is weet je er in welke situatie dan ook wel weer een mouw aan te breien. Qua aandacht verdelen zit het vaak echt in ons eigen hoofd. Ik ben zelf het derde kind in mijn gezin en ik heb nooit het idee gehad dat ik minder aandacht kreeg. Ik denk dat ik er zelfs rete zelfstandig door ben geworden. Je wordt als ouder dan denk ik ook makkelijker en de kids groeien er in mee. Financieel ga je er ook naar leven en vind je daar wel een manier in uiteindelijk. Als je het echt wilt moet je er gewoon voor gaan. Leef in het hier en nu en niet in wat voor problemen er wellicht wel of niet op je pad komen. Welke keus je ook maakt je bent hoe dan ook een goede moeder met je kids best intrest at heart! Powervrouw!❤️🥰

Wat een super lief berichtje 😊. Vroeggeboorte en pre eclampsie kan ik over mee praten maar reflux en huilbabys niet. Het lijkt me inderdaad loodzwaar om dit mee te maken. Super knap dat je dit toch allemaal maar "even" doet! En ook aan deze fase komt een einde. Ik hoop dat je alle steun krijgt die je nodig hebt en af en toe toch ook een momentje voor jezelf kan pakken, want dat zal je vast hard nodig hebben. Ik ben in de tussentijd al bijna 2 weken over tijd. Testen negatief en ben bij de huisarts geweest. Bloed laten prikken en t hcg is zo laag, echt minimaal. Moet nu wachten tot ik ongesteld word. Zou willen dat t eens kwam.. en niet onderwachts als je de deur uit bent ofzo😅. Ik wil het even op een laag pitje zetten. Aan de ene kant wil ik heel graag, kan ook geen spulletjes/kleding weg doen dat lukt me niet. Aan de andere kant is t nu financieel niet helemaal handig, veel uitgaves gehad en ja dat komt wel weer maar ergens krijg ik daar weer stres van. Plus t feit dat ik waarschijnlijk dan weer lang thuis zit, bij die andere 2 zwangerschappen ook gehad met de nodige complicaties. Ik kan nogsteeds geen definitieve ja of nee zeggen.. heel frustrerend. Maar goed.. qua leeftijd kan t nog. Alleen jammer dat er dan misschien wat meer tijd tussen zit als we t wel zouden doen. Maar als dat betekend dat ik het dan wel zeker weet.. dan is dat maar zo.. Ga me eerst maar eens concentreren op t feit dat mijn dochter donderdag haar eerste schooldag heeft 😱 wat vliegt de tijd! Bedankt dat je de tijd nam om te reageren, dat doet me goed. Jij heel veel sterkte met alles, ik hoop dat er gauw wat verbetering komt voor je. Ook jij bent een powervrouw! 😘

Ik zit niet in een soortgelijke situatie, maar ik wilde wel even zeggen dat ik het dapper van je vind dat je je verhaal deelt! Mbt de morning afterpil heb je gedaan wat jou op dat moment het beste leek en is ook echt bewonderenswaardig dat je zo goed nadenkt over (de consequenties van) een derde. Er zijn zat mensen die dat niet doen en waardoor ik echt denk in wat voor omgeving groeien deze kinderen op. Dat je die pil hebt genomen betekent natuurlijk niet dat er ook echt geen derde meer zou kunnen komen. Zoals hier eerder gezegd, raad ik je aan alle plussen en minnen op een rijtje te zetten, ook met betrekking tot de zwangerschappen die pittig waren. Waar zou je extra hulp nodig hebben en hoe kan je een support system om je heen bouwen mocht je toch voor een derde willen gaan? Het is fijn om er met iemand over te kunnen praten, wat vind je er het ergst aan als het geen verrassing voor je moeder meer is? In hoeverre weegt de verrassing op tegen eventuele steun? Ik ben zelf inmiddels hoogzwanger van de 2e en dacht/denk ook altijd 3 kinderen te willen als dat lukt. Mochten we dit besluiten, dan zou het voor mij wel een reden zijn om met m'n moeder te bespreken omdat ik echt pittige zwangerschappen heb gehad met HG, miskraam, vanishing twins en fysieke problemen en dus wel ondersteuning nodig zou hebben, ook bij het mentale deel. Ik kan je geen specifiek advies geven over wat je moet doen, maar wens je veel wijsheid toe!