Moederschap valt me soms zwaar

Ow yesssssss... mijn leven is zo veranderd... niet te doen. Ik mis geregeld mijn oude leventje. Als hij dan 's avonds in bed ligt, kan ik beginnen: opruimen, dingen klaarleggen voor de dag erop; organiseren; huishouden, nog iets eten soms... en dan weer maken dat ik niet te laat in bed lig want ik straf mezelf met na 23u te gaan slapen want doorslapen kent meneertje niet.... en om max 6u30 is het dag. Vermoeiend. En alleen spelen kan hij hier ook niet echt. Als ik warm eten heb, voel ik me al trots omdat dat gewoon een karwei is met hem erbij. Ik geef toe: ik laat hem ook nooit alleen of zet hem ook nooit achter de tv. Vroeger wou ik niet dat hij es ging logeren maar nu zou het welkom zijn, heerlijk even me-time... . Maar.. ik zou hem nooit meer kunnen of willen missen. Maar ik begrijp je. Dat zeker en vast!

Ohh wat kan het zwaar zijn hè?! Heel herkenbaar, was zo ontzettend zoeken (en soms nog steeds) naar mezelf en hoe die moederrol daarbij past, maar bij mij gaat het nu wel stukken beter. Sta je open voor de inzichten en tips die mij hebben geholpen? Anders lekker niks mee doen hoor 😌 Ten eerste hielp mij het om te beseffen (en ook écht te geloven) dat mijn liefde voor mijn dochter geheel los staat van dat de dagen enórm zwaar en lang kunnen zijn soms. Daar word je schuldgevoel en het drukmaken een stuk minder van. Ik houd altijd van m’n dochter, ondanks de zware dagen. Ten tweede ben ik me op die momenten gaan afvragen: maar wat heb IK nou nodig? Zoals je zegt verlies je je zelf soms een beetje in al het overweldigende. Voor mij was het bijvoorbeeld sporten of een avondje met vriendinnen of m’n zussen afspreken. Even onbezorgd een wijntje drinken. Of juist even op date met mijn partner. Waar heb je écht zin in? Waar zou jij je helemaal herboren door voelen? Ten derde: misschien nog eens een andere hulpverlener proberen? Soms is de klik er gewoon niet. Ik lees verder weinig over je situatie: gaat je dochter naar de opvang? Werk je? Hoe verdeel je het met je partner? Misschien kan een kleine aanpassing hierin ook al wat ruimte creëren voor jou! En: je bent natuurlijk geen slechte moeder!! Maar ik begrijp je wel. Je zult je een veel betere moeder voelen als je zelf weer lekkerder in je vel zit. Succes mama, je doet het zo goed! 💛

Oeps! Heel lang bericht geworden 🙊 Wat tips mbt zelfstandig spelen en de dag doorkomen vind je ook in dit recente topic: https://community.24baby.nl/forum/geboorteclub-oktober-2021/de-lange-dag-doorkomen-hoe-PV9MEX?utm_source=24Baby&utm_medium=app

Ik begrijp je ook volledig. Wat meisjesmama zegt vind ik een goeie, het zware los zien van het feit dat je wel altijd van je kindje houd. Ik vond zelf het eerste jaar verrotte zwaar (excuses), en ben voor mijn gevoel na een jaar echt pas een beetje geland in het moeder zijn. Maar nu pas heb ik de ruimte om ook mezelf weer te vinden. Maar het is een zoektocht. Ik weet niet of je een behulpzame partner hebt, en/of een omgeving waar je hulp kunt vragen. Ik denk dat je er goed aan zou kunnen doen om wat meer aan jezelf te denken. Probeer manieren te vinden waardoor je weer wat meer tijd voor jezelf krijgt. Mega cliché, maar wel waar; een blije mama is een blij kindje. Overigens, onthoud dat het niks met jou te maken heeft/niet jouw fout is dat je kindje het moeilijk vind om haarzelf te vermaken. Ze is gewoon heel graag bij jou in de buurt❤️ blijf delen, als je wilt😘

Ik zit nu in een betere periode mentaal gezien, maar ik herken dit wel enorm van eerste driekwart jaar. Wat anderen ook al noemen, ik weet niet heel veel over je situatie. Werk je? Of ben je fulltime thuis? Het ouderschap is ontzettend zwaar. Al helemaal hoe we het nu allemaal doen: heel erg vaak alleen. Daar zijn wij als mens eigenlijk niet voor gemaakt, we leefden in gemeenschappen en de zorg voor je kindje droeg je met opa’s, oma’s, tantes, ooms, buurvrouwen/mannen etc. Dit besef heeft mij dus heel erg geholpen. Ik vind het regelmatig heel pittig omdat het gewoon super pittig ís. Ik mankeer niks, het is gewoon keihard werken. Thuisdagen staan 24/7 in het teken van je kind. Ze zijn nog veel te klein om zelfstandig dingen op te pakken. Wat mij helpt: - nuttige dingen (huishouden en koken bv) samen met haar doen. Niet verlangen dat ze zich alleen vermaakt omdat ik per sé wat gedaan wil krijgen. Dat werk averechts - soms bij het opstaan in de ochtend mezelf toespreken: het enige wat je hoeft te doen is er zijn voor je kind, het hoeft niet perfect, het mag met tegenzin, het zegt niks over de liefde. Wat je schrijft over je dochter: ik weet niet of ze wel ontevreden is. Misschien wil ze nu extra veel nabijheid, wat eigenlijk ontzettend normaal is op deze leeftijd. Kan het zijn dat ze jouw stemming en spanning voelt rondom het alleen moeten spelen? Hier werkt het vaak om even 120% volle aandacht te geven en voor ik het weet neemt ze zelf meer afstand.

Zorg vooral dat je tijd voor jezelf regelt: mannen zijn hier veel beter in. Als je kleintje op bed ligt, dan hoeft je huis niet eerst perfect te zijn, de afwas kan best blijven staan etc etc. Ik heb gemerkt dat een half uur op de bank met een kop thee een (dom) boek lezen mij enorm veel ontspanning geeft en dus eigenlijk heel veel oplevert. Zoek zoiets.

https://www.instagram.com/reel/CitoI3TAj8E/?igshid=MDJmNzVkMjY= Ik kwam deze laatst tegen, zo mooi en zo waar. Je ziet hoe zwaar het is voor een nieuwe mama, en tegelijkertijd ook waarvoor je zo hard aan het bikkelen bent op dit moment...Je bent zo nodig! Veel kracht lieve mama, weet dat je niet alleen bent en dat die zware gevoelens zo logisch zijn op sommige dagen. Het vraagt soms alles van je...🧡🙏

Hoi lieve mama, hoe gaat ie met je?

Bedankt voor al jullie lieve reacties! 🩷 Even n.a.v. jullie vraag over mijn situatie: ik werk 32 uur per week als verpleegkundige, voornamelijk in de avonden en 's nachts. Ben overdag dus heel veel thuis bij onze dochter. Ergens een voorrecht want gezien mijn werktijden mis ik eigenlijk geen moment met haar, als ik werk slaapt ze namelijk. Anderzijds maakt dat het misschien juist ook wel zwaar, want waar andere mensen vaak een paar uur per dag tijd voor zichzelf hebben, heb ik dat niet (overdag zorg ik voor onze dochter en 's avonds/'s nachts werk ik). Eigenlijk zou ik ook echt moeten leren om de boel eens de boel te laten qua huishouden, maar ik word echt zwaar onrustig van volle wasmanden, niet afgewassen pannen en speelgoed dat overal rondslingerd. Tsja, wat dat betreft zijn mannen daar vaak toch een beetje beter in 😉.

Lief dat je het vraagt!! 🩷 Ik heb nu 2 hele fijne dagen gehad dus dan voel ik me meteen een stukje beter! Heb gisteren zelfs een dutje gedaan toen mijn dochter haar middagdutje deed en dat heeft me heel goed gedaan. Ik denk dat ik die er zo nu en dan maar in ga houden...

Jeetje wat pittig zeg!! Kun je wel genoeg slapen? Mijn truc is gewoon om afwas in de keukenkasten te zetten als de vaatwasser vol is of de was naar zolder. Dan is het in ieder geval uit het zicht 🙊

Ja slaap is echt het probleem niet. Mis denk ik vooral demomenten waarop ik echt wat voor mezelf zou kunnen doen: even lekker met een kop koffie op de bank☕️, 2 uur lang in bad liggen 😴🥂, lunchen met vriendinnen. Zelfs in m'n eentje boodschappen doen lijkt me heerlijk op het moment😂

Hahaha werkt dat ja? Die ga ik onthouden!🤣

Oh zo, ja dat snap ik wel, dat is ook erg belangrijk! Ik zie wel overal “onze dochter” maar hoor je nergens over een partner? Kan je partner misschien even op haar letten? Zeker rustig boodschappen doen of even in bad moet kunnen toch? En met vriendinnen: Gewoon lekker plannen! Kan je zoveel goed doen ☺️ Voor ons werkt het goed om gedeelde digitale agenda’s te hebben. Mijn privé, zijn privé en onze gezamenlijke. Allemaal een ander kleurtje dus makkelijk te herkennen. Zo kunnen we ook makkelijk dingen plannen; als er nog niks staat die dag kun je wat voor jezelf plannen en let de ander op onze dochter (of neemt haar juist mee).

Hey lieve mama. Tijd voor jezelf is zo belangrijk! Als ik lees dat koffie op de bank of even in bad liggen iets is waar je naar snakt, dan loop je op reserves. Want, dat is eigenlijk hele basale tijdsbesteding en niet eens ‘zelf-zorg’. Dat is gewoon het minimale wat je echt wel mag hebben in een week. Niet om nu naar jou te zeggen: hey je doet dit verkeerd. Maar ik herken het zo, ik vond even uitgebreid douchen een ‘moment voor mezelf’. Tot iemand tegen me zei: eh hallo, douchen is gewoon basis verzorging, als je daar naar snakt dan heb je meer tijd nodig om op te laden. Douchen is géén zelf-zorg moment, maar gewoon noodzakelijk’. Dat heeft me zo aan het denken gezet. Even meedenken: heb je een opa of oma in de buurt waar je dochter een dag heen kan/mag? Of, vraag aan je partner of hij een dag vrij neemt op jouw ‘thuis dagen’ zodat je een hele dag voor jezelf hebt. En wat mij helpt, misschien al gezegd: huishoudtaken doen wij op onze thuisdagen alleen mét onze dochter. Als ze slaapt doen we alleen max. de eerste 10 minuten iets nuttigs en daarna ontspannen we.Scheelt een hoop… Goed voor jezelf zorgen, net zo belangrijk als goed voor je kindje zorgen en volgens mij doe je dat laatste al supergoed ❤️