Ik houd zielsveel van onze kleine meid maar ik vind het moederschap soms zó zwaar. Ik ben mezelf een beetje kwijtgeraakt omdat ik voor mijn gevoel vrijwel nooit tijd heb voor mezelf. Voel me zo ver van mezelf verwijderd en ben op het moment ook echt niet de gezelligste versie van mezelf.
Onze dochter (15 maanden) kan niet zo goed alleen spelen. Voor mijn gevoel staat iedere dag in het teken van voor haar zorgen en haar entertainen. Met momenten (vooral als ik binnen een straal van 1 meter ben...) is ze super vrolijk maar owee als mama even iets gaat doen of weg loopt. Ik heb al zoveel geprobeerd, weet me echt geen raad meer. Oefenen met alleen spelen, haar negeren als ze moppert/huilt (maar dan stopt ze alsnog niet). Het maakt me verdrietig en onzeker dat ik zo mijn best doe maar dan alsnog soms zo'n ontevreden meisje heb.
Het is echt niet zo dat ik mama zijn hrlrmaal niet leuk vind en dat onze dochter nooit vrolijk is hoor. Integendeel zelfs, ik ben gek op haar en soms heb ik ook hele goede, fijne dagen. Maar af en toe trek ik het gewoon niet meer en wil ik alleen maar huilen. De laatste weken heb ik heel veel van deze dagen. Ik voel me een slechte moeder en heb het gevoel dat iedereen me bekritiseerd. Ik heb hierover al eens contact gehad met een professional maar dat heeft ne niet echt iets opgeleverd. Heb denk ik vooral behoefte om dit even van me af te schrijven.
Zijn er mama's die dit herkennen?