Hi mede-moeders,
Ik merk dat wij weer een nieuwe fase bereiken hier. Mijn dochter was vanavond bang voor monsters in haar kamer die haar voeten op zouden eten… vol overtuiging vertelt ze het😅
Daarnaast is ze al een paar weken in de nacht doodsbang wakker geworden en begint te gillen totdat ze bij me in m’n armen mag blijven liggen. Als ik vraag wat er is: het is donker. We hebben al een nachtlampje op haar kamer en op de gang.
Zitten jullie ook al in deze fase? Ik ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan. Gaan jullie mee in de beleving van je kind? Of zijn jullie wat ‘harder’ en houden jullie vast aan bepaalde regels etc?