Natuurlijk ouderschap / baby veel dragen

Ik doe ook aan natuurlijk opvoeden.. Ik draag dagelijks, slapen samen, krijgt op verzoek eten borstvoeding naast dit alles enten wij ook niet. Ik werk 3 dagen in de week.

Als ik dit lees doe ik ook bijna aan natuurlijk opvoeden 🤔 Ken alleen de hele term niet 🤣 Ik draag vaak met doek, vriend heeft sinds gister een draagzak, we slapen inderdaad samen, flesvoeding op verzoek, alleen wij vaccineren wel. Eergisteren heeft ze de eerste gehad. Ik zal me er eens meer in verdiepen denk ik.

Heyhey! Ik had destijds dit topic van jou gezien maar er niet op gereageerd. Haal m nu toch even naar boven omdat ik het wel leuk vind om (ook in andere topics) te lezen dat we over veel dingen hetzelfde denken. Hoe gaat het dragen bij jou? Ik trek de draagdoek lichamelijk al weken niet meer, sinds ik daarmee gestopt ben heb ik veel minder pijnklachten. Wij hebben nu echter de gewoonte om dochter gewoon in ons vest te dragen 😅 op de een of andere manier is dat minder belastend voor buik en rug. Ga binnenkort wel een draagconsult doen om te kijken of er knopen of dragers zijn die beter werken voor mijn lijf.

Hi! Oh leuk was dit topic zelf al weer vergeten 😂. Vanaf 3 maanden past onze dochter goed in de Artipoppe, en die bevalt echt heel erg goed en maakt het dragen aangenamer. Mijn rug heeft het er na al die weken alleen alsnog erg zwaar mee als ik meer dan één slaapje/wandeling draag, wat resulteert in dat mijn vriend heel veel dragen overneemt wanneer hij kan en opa inmiddels ook bedreven is in het dragen van onze dochter. Het is mooi om te zien hoe ze op deze manier los van mij als moeder toch voorzien wordt in haar behoefte hierin. Periode waarin ze heftig protesteerde in de draagzak voordat ze ‘toegaf’ vond ik mentaal heel zwaar (want; ik deed toch juist alles wat ze wilde, waarom werd ze dan zo boos?). Dat gaat nu beter. Het blijft een tweestrijd hier, ze hoeft niet in dr bedje van me, dat komt wel, maar toch snak ik naar zelfstandige dutjes van haar en naar tijd voor mezelf om bij te komen. Terwijl ik het heel fijn vind haar dicht bij me te hebben. Ik schaamde me voorheen soms voor de buitenwereld dat wij zo tegen de westerse denkbeelden haar zoveel droegen (‘leg haar gewoon boven in haar bed, even lekker laten uithuilen!!’ 😵‍💫), maar daar heb ik nu echt schijt aan 😬 mijn kind, mijn keuze.

Ik heb het even moeten opzoeken, omdat ik de term niet kende, maar ik kan alles aanvinken, dus ja! Wat mooi en heerlijk voor je kindje dat jullie haar zoveel dragen en dit wil voortzetten. Lijkt me ook uitdagend inderdaad. Welke draagzak heb je? Ja zo hoe zwaarder ze worden hè, hoe pittiger voor ons lichaam. Ik ben bewust gestopt met werken voor onbepaalde tijd om de start volledig bij mijn dochter te zijn (maar ook deels omdat mijn moeder tijdens de zwangerschap is overleden). Ze is dikke 15 weken nu en het langst dat ik een x bij haar vandaan ben geweest was 1,5 uur haha en toen snel weer naar huis. Naast het lijstje van natuurlijk opvoeden masseer ik haar minimaal 1x per dag volledig, vindt ze echt heerlijk en ik vind het fantastisch om te doen. Ook kan ik genieten van de eerste voeding lekker huid op huid in bed en als ze voor de nacht lekker lang aan m’n borsten hangt en ze mag dan zo lang doorsabbelen als ze wil haha Hele tijd waren alle dutjes in de draagzak overdag, dit werkte een tijd heel goed, omdat nergens anders slapen lukte en ik snapte dat heel goed en vond het heerlijk haar zo dichtbij te hebben. Alleen kwam er op een gegeven moment steeds meer verzet tegen het in slaap vallen en hierdoor ook in de draagzak, mega huilen en overstekken. Ik wilde absoluut niet dat de draagzak iets negatiefs ging worden en dit gebeurde wel. Doordat nu meer dutjes overdag in haar bedje lukken (dit was niet perse het doel, maar beneden sliep ze niet) is de draagzak weer een fijne ontspannen plek geworden en ook voor mij een keuze wanneer ik haar wil dragen. Vond mijn lichaam even ook niet erg merkte ik! Ze slaapt nu ook rustiger omdat ze vaak wakker schrok. Merk dat even af en toe 45 min voor mezelf ik ook een leukere mama ben, die bijv even gauw een work out kan doen, programma kijken, kopje koffie of wat dan ook met de handen vrij, maar ook vaak genoeg liggen we lekker samen op het grote bed te slapen overdag (snachts co sleeper) of blijf toch lekker bij haar zitten bij haar bedje. Beeld van een slapende dochter is zooo heerlijk haha! Heb jij een doel gesteld voor hoe lang BV geven? Ik kan me op dit moment niet voorstellen dat ik er ooit klaar mee ben haha🙈

Hoi! bedankt voor je verhaal, wat heftig zeg lijkt me, je moeder verliezen tijdens je zwangerschap.. Wat leuk dat masseren, ik doe dat eigenlijk nooit. Onze dochter is zo snel overprikkeld.. mede door de reflux. Maar misschien kan dit juist haar helpen ontspannen. We gebruiken nu de Artipoppe draagzak, echt heel fijn. Eerste twee maanden altijd een by kay draagdoek. Ik snak eigenlijk ook zo naar wat dutjes van haar in bedje, even kopje koffie maken, mn haar doen, in huis rommelen etc… het ‘lukte’ een tijdje 1-2x per dag, maar al paar dagen slaapt ze alleen op me rustig. Ik probeer het als een fase te zien.. Wat betreft borstvoeding. In mijn zwangerschap dacht ik; hopelijk 3 maanden en als ik het zat ben stop ik. Nu, na bijna 4 maanden, hoop ik dat een jaar me gaat lukken. Dat zowel ik als mijn dochter na de 6 maanden er beide wat aan hebben en het goed voelt lijkt dit me heel fijn. Ik vind het heel mooi en fijn om te doen en prijs me gelukkig dat het is gelukt. Merk dat ik me erg frustreer als het even onrustig loopt omdat ik het zo graag als iets fijns wil zien. Ik ben me meer gaan verdiepen in borstvoeding en ben na een tip van iemand anders hier de instagram the breastfeeding mentor gaan volgen. Ken je die? Wauw wat is zij motiverend. Ik ben voorlopig langer dan gepland thuis (had 4 maanden verlof na geboorte geregeld), maar vanwege postnatale depressie recent ziek gemeld. Ergens fijn om mn dochter langer thuis te hebben, maar had het graag ingeruild om me beter te voelen. Die donkere wolk maakt alles nog zwaarder. Vaak denk ik; woonden we maar in Scandinavië, of Canada, daar bestaat opvang pas na het 1e jaar. Ik zou zo graag een jaar thuis blijven voor haar en dat dit ook gewoon de norm zou zijn, en dan daarna mn werk weer heerlijk (parttime) oppakken. Had dit nooit van mezelf verwacht voor haar geboorte.

Wat heftig joh, postnatale depressie met een kindje met reflux, dat zal ook weer invloed hebben op elkaar en dat naast het nieuwe moederschap op zichzelf. Snap heel goed dat ze het beste op jou of in draagzak slaapt i.p.v. haar platte bedje met de reflux, maar dat zal ook best een beklemmend gevoel geven soms. Tenminste dat had ik wel. Ik gun jullie van harte dat straks toch weer 1 of 2 slaapjes in haar bedje lukken overdag. Inderdaad even de handen vrij, je wenst als moeder niet veel hè? Haha we worden al blij van een kop koffie en fatsoenlijk haar op de kop! Het is absoluut een fase, maar op dit moment in het hier en nu voelt dat vaak even niet zo en is het gewoon even heel zwaar. Woon je heeel toevallig in het noorden van het land? Mooi te lezen dat zelfs opa haar draagt! Geweldig. Hier ook een artipoppe! Bevalt goed en gewoon de mooiste! Alleen ik merk dat het niet altijd handig was toen mn vriend en ik veel wisselden, nogal een ander postuur haha Jaa wie weet is dat wat voor je kleintje! En ook leuk voor de papa’s om te doen, helemaal voor de BV kindjes. Misschien kan het haar ook helpen om het voor een slaapje te doen (niet als ze al te vermoeid is). Als ik haar moet verschonen tm de romper dan masseer ik haar altijd, dus hoe vaker ze de romper volpoept , hoe meer massages haha! Ik heb een pot kokosolie op de commode staan. Ze ruikt 24/7 naar kokos😅 Kies jij in producten en kleding ook voor meer de natuurlijke materialen? Mooi je ervaring met BV, veel herkenning! Vind het zo mooi intiem moment. Ook al vond ik het de eerste weken echt topsport (productie op gang krijgen , bijna borst ontsteking, kindje met tekort tongriempje en voorkeurshouding waardoor ze hele strakke spiertjes had) en dit is iets wat ik van te voren echt flink had onderschat. Vaak gedacht “shit ik wilde dit zo graag, maar volgens mij vind ik het helemaal niet leuk”, maar geen haar op m’n hoofd die dacht te gaan stoppen en toen alle hobbels overwonnen waren, werd het heel fijn. Heel benieuwd ook of ik net zoals jij het jaar ga volmaken! Heb in ieder geval met mezelf afgesproken als ik eerder stop, ik niet heb gefaald. Thanks voor het insta account! Ik ga haar volgen. Bizar hè hoe kort het verlof in Nederland is geregeld. Heb ook even de tijd nodig gehad om er rust in te vinden dat ik niet werk, toch veel gedachtes over “hoe het hoort” ofzo, was een bepaalde onrust, gelukkig heb ik dat volledig kunnen loslaten. Ik weet zeker dat je het super goed doet mama!!

Ja! Hier ook een natuurlijk ouderschap fan! Ik lees mee! Ik wilde ook veel dragen maar ik vind het fysiek soms echt wel zwaar (ik mag niet zitten haha) en het slapen werd steeds dramatischer, zelfs in de draagdoek ging ze hartverscheurend gillen. Sinds een week doet ze haar dutjes (nog kort) in haar eigen bed! En dat dankzij de video's van happy baby coach (ook een benadering volgens het natuurlijk ouderschap)! Ik ben echt intens opgelucht. En haar bed voelt soms heel ver maar met nog een dochter van bijna 2 is het toch wel erg fijn. Verder slapen we hier in de nacht samen, geef ik volledige borstvoeding op verzoek (eergisteren de hele dag Downton Abbey gekeken met veel huid op huid omdat ze een regeldag had) gaan we rapley doen met 6 maanden, heb ik wasbare luiers, laat ik mijn kind niet huilen, de hele mik mak haha. Oh en ik laat mijn kinderen geen tv kijken en ik geef geen suiker tot 1,5 jaar. En daar vinden sommigen van alles van maar dat maakt niks uit haha, inderdaad: mijn kind, mijn keuzes. Verder wilde ik met 3 maanden weer gaan werken maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om mijn dochter al naar de opvang te brengen... Ik ben van mijn eerste kind in Noorwegen bevallen, we woonden daar toen, en ik heb toen 9 maanden (betaald) verlof gehad. Wat een ellende is het Nederlandse systeem dan! Oh en ik gebruik trouwens bijna geen verzorgingsproducten. In bad ook alleen maar water. En alleen een beetje zinkzalf of purelan als het huidje ergens rood of droog is. Verder niets! En dank voor de insta tip, ga ik ook volgen! Zet 'm op, we zijn goed bezig!

Hi! Oh leuk nog iemand met deze interesse. Ik had zelf gewild dat ik hier eerder van wist, had me een hoop stress en schuldgevoel bespaard rondom dragen van onze dochter en het op ons slapen de eerste weken (en nu met dutjes ook). Ik voel wel dat ik tegen een stroom in moet zwemmen met deze visie. En ben er naar mijn omgeving niet altijd eerlijk over. Ik ben wel van de ‘doe wat past’ aanpak en kan daarin nog verbeteren maar vind dat lastig. Ik koop soms veel te dure hippe pakjes en outfits voor mn dochter, kan het niet laten 🙊. Daarnaast gebruik ik wegwerpluiers en wil daar niks in aanpassen. Nou weet ik ook wel dat dit niet fout is. Denk dat de kernprincipes het belangrijkste zijn; consequent sensitief reageren en altijd co-regulatie bieden als ze het nodig heeft. Ik vind dat wel héél zwaar op momenten en kan soms heel boos worden van binnen als ze de hele dag aan me wil plakken. Terwijl ik het haar wel wil bieden. Ik heb ook de cursus van happy baby coach aangeschaft (en die van liefde van een moeder). Haal daar veel kracht uit, maar de dutjes ‘lukken’ nog voor geen meter… de ene dag laat ik het los, de andere dag irriteert het me enorm.

Oja en ik vroeg of je in het noorden woont, niet omdat ik je wil stalken 😂maar gun je die consulent die mij heeft geholpen de slaapjes wat op de rit te krijgen. Zij past echt volledig in het plaatje natuurlijk opvoeden.

Ow wacht sorry! Helemaal overheen gelezen; ik woon helaas niet in het Noorden, ook niet in de buurt daarvan helaas 😔

Ik herken de lastigheid van het accepteren! Soms vind ik het helemaal prima en geef ik me er helemaal aan over. Want echt, mijn oudste dochter is bijna twee en soms vind ik het zo jammer dat zij niet meer zo veel wil knuffelen, dan geniet ik extra van mijn baby. Maar andere momenten wil ik gewoon even fatsoenlijk uitgebreid kunnen douchen of even iets oppakken waar ik iets meer concentratie voor nodig heb, en argh, dan word ik ook wel eens boos. En dan voel ik me daarna weer schuldig haha. Dutjes waren hier vandaag ook weer een ramp, ben er vanochtend naast gaan liggen en vanmiddag lag ze twee uur op mij terwijl ik op de bank zat. Morgen weer een nieuwe dag!

Wat fijn dat de artipoppe zo goed bevalt! Maar ja, zwaar blijft het he… ik doe hier ook max 1x per dag, alleen in geval van nood, anders inderdaad ook mijn man of zus. Ik herken het dubbele gevoel van fijn vinden om dochter bij je te hebben, maar het ook zo heerlijk lijken als ze gewoon even in dr eigen bedje kan dutten… Ik hoop van harte dat daarin na de sprong/slaapregressie wat meer mogelijk is. ‘S nachts hoef ik haar namelijk niet meer helemaal diep-diep in slaap weg te leggen in de cosleeper, als ze half slaapt of zich in elk geval overgegeven heeft kan ik haar wegleggen en gaat ze met een beetje hulp en geruststelling zelf slapen, hopelijk betekent dat dat ik haar binnenkort ook overdag wel slapend weg kan leggen 🤞🏼 Heel goed dat je lekker schijt kunt hebben aan de mening van anderen. Mijn familie staat gelukkig erg achter mijn visie, schoonfamilie minder maar die sluit ik daarin gewoon een beetje buiten 🙈 De kritiek komt denk ik later nog wel, als ze straks het half jaar voorbij is en mensen merken dat ze nog steeds ‘moeilijk’ slaapt voor hun standaarden. Hopelijk kan ik dan ook mn poot stijf houden. Hoe staat je vriend in het hele natuurlijk ouderschap? Mijn man verdiept zich nergens in en volgt mij grotendeels, maar hij al wel eens laten vallen dat hij echt niet wil dat dochter lang op onze kamer blijft, terwijl ik me oriënteer op een ledikant om als co te gebruiken zodat ze lekker lang kan blijven liggen 😅 We komen er nu nog prima uit maar ik denk wel dat hoe ouder ze wordt, hoe meer discussies ik moet gaan voeren.

Oh die co-regulatie willen bieden en tegelijkertijd koken van binnen. Werkt natuurlijk voor geen meter maar het is soms zooo pittig. Overdag lukt het me prima om haar behoeftes voorop te zetten, ‘s nachts kost het me al m’n energie om niet te gaan gillen als ze niet snel weer wil slapen na een voeding. Afgelopen twee nachten heeft m’n man op die momenten gelukkig geholpen, maar dat kan normaal bijna nooit. Pittigggg

Dit is heel herkenbaar voor mij.. Die donderwolk heb ik ook last van.. We leven helaas niet in een cultuur die babyvriendelijk is en das nog het zwaarste van allemaal.. Ik denk als ik nu naar de dokter ga, dat ze ook zegt dat ik een postnatale depressie heb. Het is echt overleven en alles voor de baby.. Dutjes in bed = hard huilen en nat worden vh zweet. Mijn systeem kan dat niet aan. Dan maar kiezen voor de quick fix: borst, draagzak,.. heel veel steun aan jullie lieve mama’s!!

En ook hier cursus happy baby coach aangeschaft onlangs! Al jouw berichten zijn zoooo herkenbaar 🥰.. Maarja fysieke stoorzenders = dat eerst wegwerken. Onze dochter van 4,5 maanden ook nog last van vastzittende boeren lang na de maaltijd + reflux +..

Mijn vriend is niet zozeer bezig met natuurlijk ouderschap. Hoort veel via mij en kan zich tot nu toe in alles vinden. Het helpt hier als ik met hem ook bespreek over het ‘waarom’. Bv niet laten huilen > ik wil dat onze dochter weet dat wij er voor haar zijn en dat ze vanuit onze hechting veilig de wereld kan ontdekken en die basis zal haar straks zelfstandigheid en zelfvertrouwen geven. Dan staat hij er helemaal achter. Ook het slapen op de kamer; ik noem het WHO advies (sinds kort 1 jaar ipv 6 maanden) en zolang het okee voelt doen we dat dan. En daarnaast praktisch; liever arm uit bed hangen voor speen/aaien dan naar haar kamer moeten lopen haha. Soms met pittige nachten slaap ik even in logeerkamer en heeft hij ‘dienst’. Dat doet hij zo goed, slaapt heel makkelijk in (ik niet). Prijs me daar heel gelukkig mee. Mijn postnatale depressie heeft ons ook wel meer gedwongen in bovenstaande en hem er bij betrekken; maar hij geeft vaak aan hoe blij hij daar eigenlijk mee is. Hij plukt er ook de vruchten van want kan haar heel vaak net zo goed troosten als ik, los van dat ik de borst als extra geheime wapen heb 😬.

Zwaar hè. Het voelt soms zo eindeloos, zo uitzichtloos en zo eenzaam. Maar we zijn niet alleen en doen het goed. Ik had dit ook al in ander topic gedeeld maar wil ‘m ook naar jou sturen; de instagram ThisMummyStory. Tranen in mn ogen van haar teksten en het sterkt me enorm in wat we doen. We doen het zo goed, dit houdt een keer op, en het voelt eindeloos maar het is voorbij voor we het weten 💕.

Dat is echt heel fijn, dat hij zich er wel in kan vinden. Mijn man vindt het meestal wel prima, maar in specifieke situaties trekt hij vaak wel mijn visie in twijfel en daar baal ik soms van. Gisteren nog zat dochter bij hem in de draagdoek en waren aan het winkelen. Ik had al gezegd dat ik tussendoor wilde voeden in een pashokje. Dus toen was ze wakker, begon al wat te brabbelen, dus ik zeg kom voeden. Vond ie totaal niet nodig, ze huilt toch nog helemaal niet? UGH heb je dan totaal niet geluisterd naar wat ik allemaal zeg of neem je me niet serieus? Vind het delen met m’n man bijna zwaarder dan het zorgen voor m’n kind 🙈 Dat aangepaste advies wist ik nog niet, super bedankt voor het noemen 🤗 ik vind overigens ook dat man er weinig in te zeggen heeft want ik doe de nachten normaal altijd alleen, hij kan niet wakker worden ‘s nachts. Nu was ik paar nachten elkaar telkens zo overstuur dat hij afgelopen twee nachten wel heeft geholpen gelukkig, maar alsnog is het uiteindelijk mijn keuze wanneer(/of😇) dochter naar eigen kamer gaat. En die borst als geheim wapen: echt een vloek en een zegen vind ik het 😅

ThisMummyStory is fijne tip, thanks!! Ik heb in de aanbieding: Mothernourishnurture Heysleepybaby Ourmamavillage Thebreastfeedingmentor Allemaal in diezelfde hoek. Ik vind ze fijn🙌🏼