Onzeker over 2de kindje

Hier hetzelfde! Heb 1 zoontje van 15 maanden en wat zou ik het leuk vinden voor hem een broertje of zusje erbij maar het eerste jaar vond ik zo pittig ik weet eerlijk gezegd niet of ik het aan zou kunnen. Ik twijfel nu ook nog te veel dus voor nu nee wil er echt 100% zeker van zijn en er voor gaan. Want alles word wel iets lastiger je zit meer tijdsgebonden aan slaapjes, oppas regelen voor 2, 2 kinderen die snachts wakker kunnen worden etc. Veel succes met je keuze 😊

Ik eerste 4 jaar alleen rond gelopen met de oudste. En altijd geroepen hoef geen meer kinderen (19 toen ik de oudste kreeg en heb altijd alleen voor moeten staan) uiteindelijk een leuke vent, en hij wou graag een kindje. Hierover heb ik nog een half jaar proberen uit te stellen, want was bang dat me depressie enzo weer terug kwam erdoor. Uiteindelijk gedaan en vond eigenlijk helemaal niet zwaar. Maar dat komt de oudste was 4 en zelfstandig. Uiteindelijk kort erna weer zwanger en had 2 baby's binnen 1 jaar. En dat vond en vind ik wel zwaar. Want de 3e is een huilbaby en de middelste is echt een clown met grote streken (kom zwaar 4 handen te kort). Maar uiteindelijk is overal weer een mouw aan te naaien en kom weer alles goed. Ik zou zeggen volg je hart bespreek met elkaar

De wens is hier nu bijna exact hetzelfde als voor mijn 1ste. Alleen is er dus dat klein stemmetje in mijn hoofd met de puntjes die jij nu op somt ! 😄

Het was niet per se zwaarder maar vond de eerste al pittig en de 2e leverde me door alle problemen eromheen een postpartum depressie op. Ik had achteraf mezelf sterker ingeschat voor een 2e dan werkelijk was.

Hier ook twijfel maar dat komt vooral door de hoge kosten van de kinderopvang😳 is dat ook iets waar jullie ook over nadenken? Als ik dan voor een 2e wil proberen dan wil ik dat als mijn eerste ongeveer 3 is zodat zij al richting de basisschool gaat, denk ik.. we hebben het geld wel om een 2e ook op de opvang te kunnen zetten maar holy shit ik vind het gewoon echt veel geld🫠

Het zal vast idd zwaar zijn maar voordeel lijkt mij dat je deze pittige jaren niet over paar jaar weer heb en miss zijn je.kids dan close.andere kant als de 1e bijna naar school gaat heb je wel iets meer tijd voor de 2e ik heb nooit en 2e gewilt en nog steeds niet heb ook geen relatie meer dat is.ook en minpunt

Dat is niet de grootste twijfel maar inderdaad het is enorm duur !

Jaa inderdaad dat denk dan ook weer vaak !

Hi, onze eerste was een voorbeeldige goed slapende baby waardoor ik niet kon wachten om een tweede te maken :) ik raakte zwanger rond zijn eerste verjaardag en de jongens schelen dus zo’n 20 maanden. En poeh ik vond en vind de overgang naar twee echt pittig. Vooral omdat de eerste gewoon echt nog veel hulp bij alles nodig heeft. In de periode dat ik ver in mijn zwangerschap zat en net bevallen was had hij enorm veel pre-peuter driftbuien en wilde heel veel gedragen worden. Hij kon zich slecht uitdrukken omdat hij nog niet echt praatte en had echt overal nog hulp bij nodig. Daar bovenop is nummer twee altijd een hele aanhankelijke baby geweest die nu hij 16 maanden is nog steeds niet doorslaapt. Waardoor ik het jongleren van twee totaal verschillende behoeften als best pittig heb ervaren. Gewoon zaken als hoe verplaats je je als de oudste niet in de kinder wagen wil zitten, niet op het meeloopplankje wil staan en o nee ook weigert te lopen. Nee ik zou er achteraf gezien echt wel iets meer tijd tussen hebben gelaten. Een half jaar meer had al een bult gescheeld denk ik. Nu de jongste 16 maanden is en de oudste 3 begint het langzaam wat beteren soepeler te gaan allemaal….. en nu begint het te kriebelen voor een derde ;)

Hier zit er 4 jaar tussen. Meer dan ik wilde, maar soms lopen dingen nou eenmaal zo (net na 2de verjaardag begonnen) onze oudste dochter heeft echt altijd van ‘die buien’ die maken het ouderschap soms best zwaar. Maar naarmate ze ouder wordt, worden die wel steeds minder. En de jongste is inmiddels 16 maanden, en we hebben wel echt een weg gevonden zegmaar. Helaas wisselen elkaar meestal af met ziekte, waardoor het wat meer opoffering vraagt van het werk, dit is soms wat lastiger te regelen. Maar hierdoor kunnen wij er wel echt zijn voor het zieke kind (andere kan dan gewoon naar school/opvang) Verder zitten we in hetzelfde schuitje voor een 3de. Ik wil heel graag, en zie hierdoor ook niet zo goed alle moeilijke dingen. M’n vriend is angstig voor de kosten en de energie die kinderen kosten. Maar heel eerlijk… het zijn fases. Als iedereen oké is, maakt het denk ik niet uit of je er 1 of 100 heb. Maar zodra er 1 ziek is/wordt, of spanning heeft voor iets… te laat naar bed, noem maar op. Dan is het tijdelijk wat zwaarder. “Maar je krijgt er zoveel voor terug” Ik weet niet hoe oud jullie zijn, en wat jullie plannen buiten de kinderen om zijn, maar je kan natuurlijk altijd nog even wachten… als het nog niet goed voelt. Hangt ook af van je eerste kind. Onze dochter had ik echt zoveel eerder een broertje of zusje gegund, al was het maar omdat ze niet graag alleen speelt. Maar ook daar zijn andere oplossingen voor natuurlijk. (Speelafspraakjes met andere ouders)