Onze dochter slaapt al sinds ze 1 jaar oud is altijd goed. Overdag haar dutjes maar ook 's nachts slaapt ze altijd heel goed op een enkele uitzondering na als ze ziek is ofzoiets. Ik heb altijd gezegd hoe gezegend we waren met zo'n goede slaper 馃槄.
Nu sinds een week of twee is het bijna elke avond drama met naar bed gaan. Er is verder niets veranderd in onze routine en verder ook geen gekke veranderingen in ons leven. Altijd broertje naar bed brengen, tanden poetsen, boekje lezen en dan naar bed. Zo ging het altijd maar nu ineens is het drama. Zodra ik de kamer uitloop begint ze keihard te schreeuwen en huilen "mamaaa mamaaa", heel zielig, vooral omdat dit niets voor haar is. De eerste paar dagen probeerde ik haar nog te troosten maar nu laat ik haar ook wel even huilen alleen veranderd er niets en huilt ze na 10 minuten nog even hard. Het enige wat helpt is erbij blijven zitten of haar in ons bed leggen en erbij liggen. Het lastige is alleen dat ik hier geen gewoonte van wil maken maar ik wil haar ook niet zo verdrietig alleen laten. Het ging altijd zo goed..
Ze slaapt trouwens nog 1 keer tussen de middag en thuis gaat dit gelukkig nog zonder problemen met wegleggen. Alleen op de opvang moet ze dus ook ineens heel hard huilen in bed en roept ze "mama mama waar is mijn mama" terwijl dit hiervoor altijd makkelijk en zonder problemen ging. Ik weet gewoon niet zo goed waar dit vandaan komt, is het een fase?
Iemand herkenbaarheid of tips? Thanks alvast 馃槝