Ik ben bijna 10 jaar samen met mijn partner en 2 kleine kinderen. We doen veel dingen met zn allen en voor de kinderen is hij ook een leuke zorgzame vader.
Vanuit huis uit ben ik gewend dat als iemand de deur uit gaat, dat je dan ff zegt waar naar toe. Ik ga ff boodschappen of ik ga ff koffie drinken met jantje bijvoorbeeld.
Nu is het iets van de laatste tijd dat mijn partner s avonds als de kids op bed liggen opstaat en vertrekt zonder iets te zeggen. Na 1 a 2 uur komt ie weer terug en zegt ie er nog niks over. Het is nu 4 x voorgevallen. Ik weet gewoon als ik dan vraag waar was je, dat hij zich gecontroleerd voelt. Heel onterecht want ik ben niet een jaloers type hij mag gaan waar hij heen wil, meestal ben ik gewoon enthousiast. Voor mij is het gewoon pure communicatie en fatsoenlijk om even te zeggen ik ga ff naar een vriend ofzo. Hij vind van niet en wil dit ook niet doen. Gisteren kon ik het toch niet laten en vroeg ik heel luchtig 'gezellig gehad?' Toen hij binnenkwam. De bom barste gelijk. Het was een belachelijke vraag, hij voelt zich geconfronteerd en is geen klein kind. Vanaf nu zal hij elke avond dit doen om zich weer vrij te kunnen voelen, aldus zijn woorden.
Ik heb uit proberen te leggen dat hij me kwetst me buitengesloten voel, en het bij mij gewoon normale fatsoensnormen zijn. Maar hij blijft bij zijn standpunt en ik heb gewoon pech.
Soms kan hij t ook nog zo draaien dat ik dan maar toegeef, maar wat zijn jullie adviezen hierover? Is dit normaal gedrag?