Schoonfamilie

Heel herkenbaar. Mijn schoonmoeder bemoeit haar overal mee en mijn schoonvader doet de hele tijd dingen die mijn zoontje niet wil. Ze zien hem zowat om de week maar ‘zeuren’ bij iedereen dat ze onze zoon nooit zien. Ik geef nu heel duidelijk mijn grens aan want het zit mij nu echt heel hoog.

Ik denk dat je je hier over heen moet zetten als ze verder geen dingen doen met je dochter die gevaarlijk zijn of die je echt niet wilt (misschien een kort lijstje maken voor jezelf met normen en waarden die je echt belangrijk vindt en die blijven communiceren). Ik denk niet dat het eerlijk is om jouw gevoel ‘aan te praten’ richting je dochter. Geef het kans.

Ik heb hetzelfde bij mijn schoonvader, altijd een raar onderbuik gevoel..

Precies dit heb ik dus ook!! En kan er echt niks aandoen dat ik het zo voel

Ik snap je volledig, heb ik ook zoals laatst waren we daar en had mijn vriend gezegd dat we niet wilde dat hij met haar naar de speeltuin ging even later liep hij zo met haar de tuin uit zonder iets te zeggen om naar de speeltuin te gaan. Goed dat je je grens aangeeft moet ik ook doen maar vind het soms lastig

Bedankt voor je reactie. Klopt moet me ook erover heen zetten maar het gevoel is er en ik wil het niet voelen maar ik voel me gewoon niet prettig bij ze en vind dus ook lastig om me dochter bij ze te zien klinkt heel raar en egoïstisch misschien maar zo voel ik t eenmaal. Ga er wel aan proberen te werken en hoop dat het minder word

Ik ook niet, probeer het wel van me af te zetten.. maar het wordt niet beter. Stom is dat he, weet ook niet precies waarom ik het zo voel

Misschien moet je eens proberen in hun plaats te denken. Zij hebben hier ook naar uitgekeken. Het is natuurlijk jouw kind, maar veel grootouders zijn gek op hun kleinkinderen en willen ze ook graag vaak zien en bij betrokken zijn. 1x per 3 weken is niet zo veel, vind ik.Foto's nemen en tonen is ook gewoon omdat ze fiere grootouders zijn, toch? Jij beslist natuurlijk wat wel en niet kan, maar misschien moet je toch een beetje proberen loslaten. Zo overbeschermend zijn lijkt me ook niet goed voor jullie beide.

Wat ik me afvraag; waar komt jouw onderbuikgevoel vandaan over je schoonouders? Is er in het verleden iets gebeurd? Je geeft ook aan dat je niemand op je kind wil laten passen, past je eigen familie ook niet op?

Prima als je ze niet alleen laat als je het niet vertrouwd. Maar wat moet dit een hel zijn voor je vriend ook. Het blijven toch zijn vader en moeder en jij moet er mee leren leven. Ben blij dat er mensen zijn die je kindje graag zien en van ze houden. Wanneer er niet naar je kind omgekeken wordt: dat doet pas pijn. Liefde is altijd iets moois. Probeer de mooie dingen ervan te bekijken. Ook voor je kind zijn opa en oma iets magisch. Het gaat hier niet altijd alleen maar om jou en jouw gevoel. Denk ook eens aan je vriend, kind en schoonouders. Wanneer er liefde is, omarm het alsjeblieft.

Dit vind ik een beetje kort door de bocht. Gevoel mag er wel zijn. Het gaat ook om het accepteren van grenzen door de schoonouders zoals ik het het lees. Tuurlijk is liefde belangrijk maar ze zegt toch niet dat ze haar dochter er nu niet heen laat gaan? Het is haar gevoel en in tegenstelling tot wat je zegt , vind ik wel dat het er mag zijn

Snap ook dat het voor hun een bijzonder mooi gevoel is, alleen vind ik niet dat opa oma dingen moeten doen terwijl ze weten dat de ouders het niet leuk vinden zoals foto’s versturen terwijl ik het niet wil/ naar speeltuin gaan terwijl het niet word gevraagd en aangegeven dat niet wou. Ik denk dat dat voor iedereen heel persoonlijk is wat ze veel en weinig vinden want ik zelf vind 1 keer in 3 weken wel prima het is idd niet heel vaak maar ook zeker niet weinig. En dat ze dan zeggen oh we zien haar zo weinig vind ik vervelend want ik heb ook een eigen leven en ik erger me aan het feit dat opa oma denken dat ze maar mogen doen en laten wat ze willen het zijn niet haar ouders want dat zijn wij. Tuurlijk mogen ze haar zien maar ik vind het niet fijn als ze “ te veel er boven op zitten “

Geen idee het is begonnen in de zwangerschap, ik had sowieso nooit een goede klik met ze misschien dat het ook hier mee te maken heeft. Mijn vriend trouwens zegt ook altijd dat hij meer op zijn gemak is bij mijn familie dan zijn eigen. Zijn familie is heel erg zakelijk en als je niet denkt hoe zij denken over bepaalde dingen vinden ze je bijvoorbeeld asociaal/ of niet kunnen dat je er anders over denkt. Ze zijn heel erg zo hoort het en zo moet het gaan in het leven. Mijn familie daar in tegen is meer van het leef en laat leven je kan zeggen wat je wilt ze zullen geen oordelen over je hebben en we zijn veel makkelijker in bepaalde zaken. Nee ook zij passen niet op. Maar ik wou dat ik het minder voelde naar me schoonfamilie toe alleen ik kan echt niks eraan doen

Hij weet wel dat ik het lastiger vind bij zijn familie als mijn eigen. In het begin zei die ook dat die ziet dat ik onderscheid maak in de zin van mijn moeder mag haar vasthouden en als zijn moeder haar vast hield ik hele tijd in gaten hield. Maar ik liet het zeker wel toe. Ik heb toen eerlijk gezegd dat ik niet zo’n fijn gevoel erbij heb omdat ik me zelf ook niet op mijn gemak voel bij zijn familie en het dan moeilijk vind als zij zo bezig zijn met mijn dochter. Je hebt ook gelijk dat ik blij mag zijn dat ze van haar houden, maar ik merk en vind dat het na mij toe geforceerd overkomt omdat voordat ik moeder was deden ze heel anders en minder interesse en nu ik moeder ben opeens veel aardiger etc en dan heb ik zoiets van je doet het puur omdat je met mijn dochter wilt zijn. En niet omdat je daadwerkelijk interesse in mij hebt. Ik kan er niks aandoen dat ik het zo voel en tuurlijk mogen zij haar zien en zou dit ook zeker nooit niet toelaten want het zijn eenmaal haar opa en oma alleen dit gevoel Van mij dat blijft er ..

Klopt gevoel mag er zeker zijn. Vroeg me af hoe jij dat doet duidelijk je grenzen aangeven tegen je schoonouders? Vind dit soms wel lastig nog. Goed dat jij het nu wel aangeeft!!

Dat vind ik nog steeds niet altijd makkelijk maar ik probeer dat te doen door mijn vriend wat meer alleen met onze zoon erheen te laten gaan omdat ik mij er gewoon gigantisch aan heb irriteer. Hierdoor dus de grens voor mijzelf. Ik ben ook blij dat mijn zoontje iets ouder wordt en het laat merken als hij iets niet wil. Als zij daar niet naar luisteren zeg ik laat hem maar of dit vind ik niet fijn en hij laat zien dat hij dit niet wil. Het is echt een proces omdat zij zo vaak nu over mijn grenzen zijn gegaan. Ik zeg ook veel dingen vanuit mijzelf ‘ik vind het jammer om te zijn … oid’ en soms ben ik ook zeer direct en zeg ik stoppen nu. Ik wil dit niet hebben. Ga ik geen lange momenten meer heen. Slaapjes zijn ideaal om snel weer weg te kunnen.

Oo wat herken ik dit. Het begon hier al met het nieuwe huis en overal opmerkingen over en eigen gang gaan ookal gaf ik aan dat ik het niet wilde. Grenzen kent de moeder niet en wil vooral haar eigen gang gaan want zij heeft altijd gelijk. Het is zelfs zo erg dat het 2 keer is geëscaleerd (mega ruzie incl vader en broer) en dan vindt ze het raar dat we eens in de 3 a 4wk langs gaan soms vaker. Ik/ we doe(n) alles fout, ik ben fout bezig en dat ik maar alles bepaal over mijn dochter en vond het het vreemd dat mn dochter, toen ze 3mnd was, zovaak moest slapen en drinken...urgh om er moe van te worden, negatieve vibe elke keer gezeur als we hen zien.

Lijkt me idd ook niet altijd makkelijk, maar fijn dat je zoontje nu zelf ook laat merken als hij iets niet fijn vind of wilt! En dat doe je goed dat je je grenzen duidelijk aangeeft jij bent tenslotte zijn moeder! En bepaalt dus hoe en wat en niet zij! Klopt vind dat ook altijd fijn want dan heb je een reden om weer weg te gaan haha. Bedankt voor je advies trouwens 🥰

Zo vervelend is dat he!! Wel jammer om te lezen dat het 2 keer zo geëscaleerd is maar helaas kennen sommige schoonmoeders / vaders hun plek niet en denken ze maar dat ze alles kunnen en mogen. Zij zijn niet de ouders van je kind en je bepaalt zelf hoe en wat je wilt. Doordat zij zo doen ga je automatisch meer afstand creëren wat volkomen logisch is en dit heb ik ook. Hoop dat ze een keer gaan inzien dat ze fout bezig zijn en meer respect tonen na jou toe en jouw keuzes en niet maar alles doen wat zij willen. Want zij zijn NIET de ouders! En altijd doen waar jij je goed bij voelt het is tenslotte jouw gezin!

Dat is een lastige situatie. Ik had ook altijd moeite om mijn grenzen aan te geven en deze te beschermen. Ik heb ervoor begeleiding gehad om assertiever te worden en dit heeft mij erg geholpen. Het is heel belangrijk om goed en duidelijk te communiceren met elkaar en de grenzen aan te geven. Dat is vooral in het begin lastig wanneer je omgeving dat niet van gewend is, maar uiteindelijk heb je wel een betere en respectvolle relatie met elkaar waarin je elkaar beter begrijpt als ieder wel willend is. In de basis zijn jullie de ouders en de eerste bescherming ook van je kind, wat jij niet wil wat een ander met je kind doet, moeten andere ook respecteren. ouder bepaald over het kind niet de rest. Dus niet tegen je wens in met je kind naar buiten gaan. Ik kan mijn dochter ook niet bij mijn moeder en schoonmoeder alleen laten, maar ik wel dat ze band opbouwen. Dus ik ga wel vaak op bezoek en houd het in de gaten. En onderbuikgevoel zou ik niet geheel negeren, het is er niet voor niets. Je kan proberen om het op een respectvolle manier te begeleiden, echter er zjn grenzen die mensen niet horen over te gaan wanneer het op veiligheid van je kind aankomt. Voorbeeld mijn moeder heeft Korsakov en is daardoor niet altijd helder van geest en heeft de neiging om dingen aan mijn dochter te geven waar ze allergisch voor is, helaas doet ze dit zelfs stiekem achter mijn rug om als ik naar hett toilet ga. Ik heb mijn moeder er ook mee geconfronteerd dat ze er zoek van werd en dat vind ze sneu tot ze het weer vergeet. Wanneer ze haar zin wil door draven, is het heel simpel dan ga ik weg met mijn dochter en voor dat ze een redelijke gesprek kan voeren erover komt ze niet in de buurt van mijn dochter. Klinkt misschien hard, maar veiligheid gaat boven alles. Dit knetterende in het begin natuurlijk, maar door dat ik duidelijk grenzen aangeef omtrent mijn dochter en er ook naar handelen, gaat de relatie een stuk beter en hebben ze op een veilige manier goed contact met elkaar. Mijn schoonmoeder is een ander verhaal die willens en wetens denkt te kunnen bepalen voor de kleinkinderen ongeacht wat de ouders willen. Ze zet ongevraagd o.a. oorbellen en knipt hun haren af, puur omdat ze dat zelf mooi vindt. Dit wilde ze ook bij mijn dochter doen en ik trek hier een hele harde streep dat dot niet kan. Ook hier ziet ze alleen mijn dochter samen met ons en niet alleen, omdat ze ook bij de andere kleinkinderen heeft bewezen niks van de ouders aan te trekken. Gelukkig hebben we dit niet bij de rest van de familie, maar ik zou je onderbuik gevoel niet zomaar negeren, het is er meestal met een reden.