Hi allemaal,
Alright. Ben benieuwd wat jullie ervan vinden. So, mijn ex (papa van m'n dochter) en ik zijn uitelkaar. Nou, niks nieuws. Hoor je wel vaker. Wij zijn voor het trouwen echt top geweest samen, althans dat vindt ik. Anyway. Wij trouwen, ik zwanger, hel begon. Elke dag ruzies etc. Woonde bij zijn ouders, VRE-SE-LIJK!! Ik kan zijn familie niet meer uitstaan terwijl we echt zo goed met elkaar om gingen. Wij daaraan tegen.. het was al kapot. Hij is verslaafd.. ging vreemd.. haalde niks meer uit zijn leven. En niet te spreken over dat hij een mega narcist is. Zoals de rest vd familie.
Nu zijn we ongeveer anderhalf jaar officieel uit elkaar. Ik heb echt mijn best gedaan om het weer opnieuw te proberen, maar tevergeefs. Nou.... ik heb inmiddels iemand anders ontmoet. Echt een top vent. Precies wat ik wil. MAAR... waaaaromm.. kan ik die knop niet omdraaien om te zeggen; ja. Dit is het. Ik ga hier voor. Waarom blijf ik aan mijn ex denken? Ben ik te snel gegaan hier in? Ik heb geen verliefde gevoelens naar mijn ex meer, Ik hou wel van hem maar dat zal altijd wel zo blijven toch? Is het schuld gevoel dat ik hem verslaafd heb achter gelaten? Hij is diegene die niet eerlijk is geweest... ik weet dat ik een toekomst kan hebben met deze nieuwe guy.. ik weet het. Maar wat is dat toch? Ik zit echt vast.