Temperament

Gooit ook altijd alles van tafel, kunnen niks op tafel hebben staan. Ook gooit hij met zijn drinkbeker en als hij iets niet mag gaat hij huilen en boos doen.

Mijn dochtertje hier ook verschrikkelijk als ik zeg dat iets niet mag dan begint ze papa uit te schelden in baby taal en te schreeuwen....

Ons zoontje is exact hetzelfde, inderdaad soms even heavy. Niets of niemand mag hem in de weg zitten of hij zet zijn keel open 😅 helaas geen tips maar wel heel veel herkenning

Hier zo'n dochter. Een echte dramaqueen inclusief nephuilen😅 heeeel snel gefrustreerd als iets niet lukt en vooral papa en mama testen. Ik heb mezelf voorgenomen dat als we oud en bejaard zijn we dit allemaal terug kunnen doen.

HETZELFDE! Geen tips😅 zoveel temperament, dat is niet normaal. Het is echt heel vermoeiend en soms word ik echt 'leeg gezogen'. Ik houd ontzettend veel van hem en wil hem voor geen goud missen, maar ik vind het me toch een partij pittig.... Om me heen lijken de kindjes allemaal zo 'rustig' en geduldig. Als hij in de kinderstoel zit, in de autostoel, de kinderwagen dan is hij dat na een bepaalde tijd echt beu. Als het te lang duurt met eten.... verschonen... hij is onwijs ondeugend. Daarnaast ook super slim, snel en heel veel ontdekken, wat het weer super leuk maakt. Maar soms zoveel frustratie en onrust😅 ik word er soms zo onzeker van, omdat ze rest van mijn omgeving het niet zo herkent. Zo klaar met mn klaagzang🙌 maar heel herkenbaar dus. En niet echt tips! Maar ik hou wel ontzettend veel van hem💙

Hier nog een temperament baby die als ze iets niet mag gewoon ergens in bijt. Ze probeerd dan mij te bijten. Stukken hout zelfs van tafel afgebeten🤭 Gefrusteerd en zo boos worden dat ze zich in zithouding hard achterover laat vallen op plavuizen vloer.. Ze zuigt je dan echt leeg maar ik bedenk me dan altijd alles is een fase✌️

Hier precies hetzelfde. Zelfs de opvang blijft het benoemen. Wat helpt is dat ik activiteiten met hem onderneem. Ik ga met hem op zaterdagochtend naar muziek op schoot en start binnenkort met dreumesgym. Het helpt als ik in de ochtend al iets met hem onderneem, bijv. kinderboerderij, boodschappen doen, ballorig, buiten de deur koffiedrinken waar hij even een vreemde speelhoek onveilig kan maken, buiten de deur ontbijten etc. De rest van de dag kan hij dan beter zelf spelen en is hij wat rustiger.

Herkenbaar. Hier is dit al maanden zo. Ik dacht eerst frustratie om niet te kunnen kruipen toen dacht ik frustratie van niet kunnen zitten of staan of lopen. Maar al deze dingen kan hij en still going strong! Ben zelfs naar gedragspedagoog met hem geweest voor zijn woede uitbarstingen en boosheid. Lijkt soms wel alsof er een moord gepleegd wordt hier zo een kabaal door hem. Volgend de pedagoog en het CB doodnormaal peuter/dreumes gedrag. Heel vervelend maar half nederland kampt er mee alleen je hoort er niemand ooit over. Iets met alleen de leuke dingen van je leven laten zien/vertellen denk ik.. helaas heerst er soms nogwel eens taboe op het feit dat moeder willen/mogen klagen. Enfin, herkenning maar geen oplossing hoop dat je hier wat aan hebt haha.

Wauw!! Ik herken me zo in jouw verhaal. Mezelf, maar ook mijn zoontje. Ik denk ook echt heel vaak: "hij is anders dan andere kinderen" ik word daar zo onzeker van!! Ik ben ook wel benieuwd naar wat mee details eigenlijk. Als ik kijk naar mijn zoontje heb ik best een behoorlijke stressvolle zwangerschap gehad. In 2020 ben ik mijn dochter verloren, dus dat speelde vooral mee. Nadat hij geboren was, begon hij vanaf de 2de week heel hard en veel te huilen. Hulpverleners die ons niet serieus namen. Uiteindelijk is hij in het ziekenhuis terecht gekomen en bleek hij een nierbekkenontsteking te hebben. 10 dagen antibiotica.... de scherpe randen gingen er zeker vanaf. Maar de onrust, frustratie etc bleef. Lang verhaal kort!! Ik merk dat ik er al vanaf zn geboorte mee struggle. Iedere keer zet ik het op een sprongetje, regressie, tanden, frustratie of weet ik veel wat. Hij wilt niet lang of graag in de autostoel, de kinderwagen is best prima, maar sta je even stil is het bal. De eetstoel is vaak een ramp. Het lijkt alsof hij nooit vast of ergens in wilt zitten. Kijk ik om me heen?! Naar mijn vrienden en nichtjes.... die kindjes kunnen rustig aan tafel, rustig in de auto of rustig even in de kinderwagen zitten. Jeetje dat maakt mij nog onzekerder. En jouw bericht triggerde mij omdat je ook naar een gedragspedagoog bent geweest. Wss maakte jij je ook 'zorgen'... dat is de reden waarom het me nieuwsgierig maakt! Super lang verhaal, jemig😅

Hier nog zo een😅 mijn dochtertje heeft een sterke eigenwil haha. Als ze iets niet mag of er gebeurt iets niet snel genoeg gaat ze dramatisch op de grond liggen gillen. Flessen op de grond gooien als die leeg is en er zit niet snel genoeg drinken in🙈 niet aangekleed worden dus gillend wegrennen en verstoppen achter de bank, soms kan ik er om lachen maar als ik haast heb is het minder leuk😫

Heel herkenbaar! Ik heb ook een hele stressvolle zwangerschap gehad. Lang traject om zwanger te worden heb PCOS en had geen eisprongen dus ik moest dmv ovulatie inductie zwanger raken. Eindelijk zwanger en dat werd een miskraam. 2 maanden erna was ik zwanger van mn zoontje. Heel de zwangerschap bang voor verlies van nog een kindje, veel stress, verhuizing, zwangerschapsdiabetes en uiteindelijk pre eclampsie waardoor hij met 37 weken gehaald moest worden. Vanaf zijn geboorte gekloot gehad met voeding. Hij was dysmatuur geboren woog 2,2 kilo en borstvoeding ging moeizaam aanhappen lukte hem niet. Toen over op kunst voeding en toen begon het gezeik. Heftige reflux, verdenking Koemelkallergie en vooral heel veel huilen! Zowel hij als ik. Ik was kapot de eerste maanden en toen kwam ik er na 12 weken ook nog eens achter weer zwanger te zijn. (We dachten dat het onmogelijk was omdat ik dus geen eisprong heb😂) Anyways net als wat jij zegt bij elke sprong, slaapregressie lijkt hij extra veel last te hebben en hij is klein voor zijn leeftijd en ik gooi het altijd op “hij moet zijn lengte compenseren met heel veel geluid maken”. In de kinderwagen is hier na 10 min gedoe, en gillen. In de auto na 10 min gillen. Hier binnen wordt het ene na het andere speeltje gepakt om er verbolgens mee te smijten. Luier doen en omkleden is pure hell en elke dag een gevecht. De buren denken ondertussen dat er elke avond een moord wordt gepleegd wanneer meneer gedoucht moet worden. Soms kan ik er gewoon niet meer mee dealen.. gelukkig ken ik nog 2 moeders met jongetjes die hetzelfde doormaken en dat geeft me weer een rustiger gevoel. Mijn idee is ook dat het komt door de opvang. Hij gaat 4 dagen (ja i know het is veel maar financieel kan ik niet anders ik moet 4 dagen werken) en heb het idee dat hij hierdoor veelste overprikkeld is. En thuis moet hij ook nog eens de aandacht delen met een baby die net als hij HEEL VEEL huilt. Ben bang dat de tweede ook zo een dwingeland en heftige schreeuwer gaat worden.. Soms denk ik waarom wilde ik dit? Waarom hoor ik hier nooit iemand over. En dan zie ik andere vrouwen naar mijn idee intens genieten van hun kind en dan denk ik hoe dan?! Want het is hier altijd wat! (Tuurlijk zijn er ook leuke momenten maar de heftige buien overschaduwen wel een hoop)

Oh jeetje zeg!!! Behoorlijk heftig😟 en dan toch zwanger kunnen/mogen raken, terwijl je dat eigenlijk al helemaal had uitgesloten..... en een baby die nu weer zoveel huilt!! Trek je het allemaal een beetje? Kun je eventueel hulp vragen om even tot jezelf te komen? (Dat red je niet met een halve of hele dag, i know!) Vooral dat laatste wat je zegt..... iedereen lijkt er zo onwijs van te genieten. En dan vraag ik me af: "HOE DAN?!" Er zijn zeker leuke en mooie momenten.... maar de heftige buien overheersen. Een aantal weken geleden gingen we naar de HA met hem. Kwamen ze erachter dat ie dubbele oorontsteking had, we gingen btw voor heel iets anders 🥲 daar had ie antibiotica voor gehad. Nou we hebben een week lang een totaal ander kind gehad...... zo bizar! Maar die keren zijn op 1, misschien 2 handen te tellen. Daar baal ik zo van!! Wat een klaagzang he🙄 hebben we eindelijk een prachtig zoontje, na het verlies, loop ik er onwijs mee te struggelen....

Hier ook een dochtertje met erg veel temperament! Zit nooit stil en ook in de kinderstoel, auto, kinderwagen na 10 min gillen en eruit willen. Ze is de heledag in de weer, lopen klimmen, rennen, zolang dit kan dan is ze een vrolijk tevreden kindje. Maar als er een luier verschoond moet worden, aangekleed moet worden, of als ze iets niet mag of iets anders in haar hoofd heeft dan dat ik heb nou is het drama. Ohja en rustig 10 minuten zitten of meespelen zit er niet in hoor😬