Verlatingsangst?

Wij troosten de eerste paar keer. Dus oppakken, knuffelen, muziekje aan en neerleggen. Dit maken we steeds korter hoevaker we naar boven moeten. Kus op het hoofd ipv oppakken. Neerleggen, muziekje aan, neerleggen zonder muziekje

Ik blijf erbij tot hij diep in slaap is, maar dat doe ik al 14 maanden. Ik geloof niet in laten huilen en ook niet dat mn zoon nu nooit meer zelfstandig in zal slapen, het komt vanzelf als ze eraan toe zijn.

Ik kan ook niet tegen het laten huilen, eerst was het gewoon zoals altijd zelfde ritueel en dan lamp uit slaaplekker kusje en liep ik weg en dan was het hooguit 1minuutje even jengelen. Maar nu is het echt gewoon dat ik niet weg mag maar het duurt eigenlijk langer omdat ik er bij blijf want dan gaat die lachen en haai zeggen. En na 1 uur lang geeft die het gelukkig op, maar het haalt ook bij mij me laatste beetje energie weg🙈

Precies hetzelfde hier. Altijd gedaan. En dan ineens vanavond, is ze voor de tweede keer zelf in slaap gevallen zonder hulp. Terwijl de afgelopen twee weken zelfs de draagzak en eindeloos wiegen nodig was vanwege ziekte en tandjes. Dus nee, je creëert niks verkeerds als er ineens even weer meer nodig is. @TS wat is het ergste waar hij eventueel aan zou ‘wennen’? Dat je er voor hem bent als hij huilt? Van wat ik zo lees wil je hem dat eigenlijk wel bieden. Het is heel vermoeiend en ik vind het ook pittig hoor.

Hier ook een meisje dat nog nooit ‘zelfstandig’ in slaap is gevallen.. en ja het is vermoeiend en pittig. Ook soms/vaak al meer dan een uur moeten blijven staan, soms is het maar 5minuten. Maar ben echt absoluut tegen het laten huilen, ik ben er voor haar als ze dat graag wil.. ook al wil dat zeggen, zere rug en benen die zuur worden van het blijven staan in dezelfde positie. Maar ze heeft me duidelijk nodig en dat vind ik helemaal oke 😊 je bent dus niet alleen ! Laten we even aan elkaar denken als we daar zo staan s’avonds😅

Wij hebben precies hetzelfde 6 dagen achter elkaar gehad... tips heb ik helaas niet..

Wij hebben dit een tijdje terug ook een periode gehad, mega zwaar, elke avond 1-2 uur bij hem gezeten. Weg avond…. Is uiteindelijk ook vanzelf weer goed gekomen. Wij begonnen wel gewoon met het normale ritueel en dan weglopen. Maar als hij begon te krijsen, ging ik meteen weer terug. Maar door dat normale ritueel aan het begin te houden, kom je er dan ineens achter dat je wel naar beneden kan lopen. (Sorry, misschien wil je het niet horen, duurde hier wel een maand….)

Ik leg haar in diepe slaap weg en bij ongemak blijft ze bij mij slapen. Ik laat mijn dochter niet huilen en troost altijd als dat nodig is. Wanneer ze last heeft van doorkomen tanden is dit vaker het geval. Wanneer ze beter in haar vel zit kan ik haar makkelijk slapend wegbrengen naar haar eigen bedje. Ondanks dat het vermoeiend is, ben ik blij dat ik er zo voor haar kan zijn en vind het ook wel gezellig om haar bij mij te houden