Voorkeur ouder

Ik volg! Dochter van 16 maanden heeft precies hetzelfde. Maar ik geef nog de borst dus dan is het vaak zo dat ik haar op bed leg

Niet zo extreem als je beschrijft. Maar als papa beneden is en ik moet even naar de wc. Dan staat ze bij de deur te jammeren om naar mij toe te gaan. Op bed leggen is ook huilen als mijn vriend het doet. Ene keer is het over zodra ik uit zicht ben. Andere keer gaat het boven door. Ik laat het gewoon of ze moet echt van streek zijn. Als ze overstuur is ga ik haar zelf even troosten. Weltrusten zeggen en uitleggen dat papa haar op bed legt. Zwaaien, handkus en naar beneden zodat ik weer uit zicht ben.

Hier hetzelfde. Ik breng haar meestal naar bed omdat het bij papa lang duurt en ze enorm kan gaan huilen. Eigenlijk alleen met een flesje melk krijgt hij haar gesust maar als ze met het neerleggen wakker wordt hebben we een probleem en moet ik het echt overnemen. Ze raakt er zelfs zo van overstuur dat ze moet overgeven. Daarom ben ik bijna nooit weg rond dat moment. Ik vind het, het gewoon niet waard. Ik ga wel even volgen of je nog waardevolle tips krijgt. Ik kan me voorstellen dat het in jouw situatie anders is aangezien je straks minder beschikbaar bent

Hier is ook wel voorkeur voor de één of de ander. Wat wij alleen altijd hebben gedaan is allebei onze eigen weg vinden en eigen maniertjes/ritueeltjes doen. Dochter weet perfect dat papa geen melk geeft en valt zo in slaap op z’n schouder. Mama geeft borst en legt slapend over in bed (ideale situatie, lang lang geleden). Wat ik wil zeggen is: probeer eens los te laten dat je allebei hetzelfde ritueel doet. Laat papa uitzoeken of iets anders wél werkt als hij zoontje naar bed brengt.

Hier wisselende voorkeur, maar niet zo sterk als jij omschrijft. Met bijvoorbeeld naar bed gaan doe ik het op mijn manier (voeden, op mij in slaap vallen en dan kan ik wegrollen), mijn vriend doet het weer anders. Ze valt de laatste weken soms zelfs sneller in slaap bij hem dan bij mij 🙊😂. Hij heeft wel z’n weg moeten vinden. Hij loopt altijd even met haar rond; op hem inslapen zoals bij mij wil ze dan weer niet en bij mij heeft ze het wiegen/lopen weer niet nodig. Ik zag hier laatst ook een post over dat het veelvoorkomend is. Zeker als je nu ook zwanger bent zou ik het blijven doen zoals nu. Kan je je vriend ergens in ondersteunen, het kan best lastig zijn om zo ‘afgewezen’ te worden, terwijl jullie kind dat natuurlijk helemaal niet doet. Toen het bij mijn vriend eerst wel lastiger was deed hij noise cancelling oordopjes in met een luisterboek om zo lekker rustig te kunnen blijven en te kunnen co-reguleren. Daarna altijd bij mij even stoom afblazen en benoem dan altijd hoe knap het is als het toch lukt als de woede/verdriet bij je kind zoveel triggert (dit klinkt misschien betuttelend maar hij doet dat andersom bij mij ook, omdat het soms echt zo mega pittig kan zijn).

Hier precies hetzelfde aan de gang als bij jou en 20 weken zwanger. Als ik mijn zoontje naar bed breng is er niets aan de hand maar vanavond weer keihard huilen en krijsen als mijn man het doet. Mijn man gaat altijd rondlopen met hem of zitten in de schommelstoel totdat hij diep genoeg slaapt om hem weg te leggen. Mijn man heeft hem hiervoor eigenlijk altijd gewoon naar bed gebracht en nooit wat aan de hand dus dit zal echt een fase zijn rond deze leeftijd denk ik. Ik dacht zelfs misschien dat mijn zoontje misschien wat meer verlatingsangst heeft bij mijn man omdat ik over het algemeen het meeste bij hem ben. Wij blijven het gewoon proberen om af en toe het door mijn man te laten doen en dan maar weer in slaap lopen/wiegen. Mijn man wil ook graag helpen en zijn momentje met onze zoon. Ik denk dat dat ook wel belangrijk is. Ik heb verder ook geen tips helaas. Misschien je man wat meer tijd met hem laten doorbrengen overdag of in het weekend? Dat gaan wij nu proberen om te kijken of het uitmaakt.