Zo berzorgd

Hoi dames, Niet een vraag of iets dergelijks maar even mijn ei kwijt kunnen.. Onze zoon is 5 weken te vroeg geboren, maar deed het super. Met met 3 maanden kreeg hij het rs virus. Hierna zijn wij maanden lang steeds naar de huisarts en huisartsenpost gemoeten omdat hij maar benauwd bleef maar er niet echt wat mee gedaan werd. Uiteindelijk is hij 2x opgenomen geweest. 1x met spoed, een zuurstofpercentage van 88%! Het ging echt slecht met hem. Sinds dien loopt hij bij de kinderarts. Nu met de nodige medicatie voor zijn longen ging het uiteindelijk stukje bij beetje beter. Al durfde ik dat nooit hard te roepen. Hij blijft erg vatbaar en reageert op veel virussen e.d. heftiger dan een gezond kind zou hebben. De laatste weken zijn hij en zijn zus aan het kwakkelen met virussen e.d. vanuit de opvang, echt verschrikkelijk! Pas weer griep gehad.. maar we merkte nu dat hij heel slecht en langzaam opknapte. Ook bij de opvang viel het hun op dat het de laatste tijd echt al lang de hele tijd op en af is, daar zou toch eens verbetering in moeten komen zou je denken. Hij keek al een paar dagen wat pips, maarja.. hij is niet fit. Nou haalde ik hem dinsdag op en werd er al een opmerking gemaakt dat hij wat gelig keek. Hmmm ja misschien door het licht inval? De volgende dag viel het me ook steeds meer op. Hij eet de laatste tijd ook slecht. De ene keer wil hij wel, de andere keer totaal niet, terwijl hij toch altijd een goede eter was. Slapen snachts is de laatste weken ook echt een ramp, veel wakker, huilen, onrustig.. zo was het nooit. Hij heeft gekke bultjes waar we al verschillende zalfjes voor hebben gekregen maar het gaat niet weg en een dikke lymfeklier in zijn haargrens. Dit heb ik al meerdere malen bij huis en kinderarts aangegeven. O dat gaat vanzelf weg, niet dus! Vandaag toch weer naar de huisarts gegaan want ik vertrouw het niet. We mogen altijd de kinderarts bellen maar na vele malen proberen en elke keer in een mega wachtrij staan ben ik naar de huisarts gegaan. Alles op tafel gegooid en de huisarts nam het gelukkig serieus op. Vandaag gelijk (voor het eerst) bloed gaan prikken. 7 buisjes! Echt vanalles word er gecontroleerd. Schildklier, lever, nieren, vitamines, allergieen, rode en witte bloedcellen.. teveel om op te noemen. ( en zo trots! Hij gaf echt geen kick!) Super fijn natuurlijk, maar ergens zegt mijn gevoel al even dat er meer speelt.. ik probeer niet te ver op alles vooruit te lopen maar ik maak me toch best wel zorgen. Ik vind het zo sneu, hij heeft eigenlijk alleen maar pech gehad tot nu toe. Het is verder zo'n lief en toch vrolijk mannetje.. dit wil je niet voor je kindje. In de periode dat hij opgenomen werd met dat lage zuurstof hebben wij buiten dat heel veel stressvolle dingen mee gemaakt. Zo erg dat ik zelf overspannen thuis heb gezeten. Ondertussen gaat het weer beter en ben ik bijna weer volledig aan het werk. Echter vind ik dat ooit wel heel lastig. Als hij zich weer niet goed voelt wil ik het liefst bij hem zijn natuurlijk! En buiten dat.. we hebben al zovaak vrij moeten vragen door dat hij ziek was, dat het voort echt moeilijk is.. Mijn man zegt ooit dat ik wat minder overbezorgd moet zijn bij hem, maar vaak als ik bezorgd ben blijkt dit ook terecht. Ik ben er wel achter dat een gezond kindje niet zo vanzelfsprekend is. En ik weet het er zijn nog vele ergere dingen/ziektes die je kindje kan hebben.. natuurlijk. Maar echt, wat kun je je toch zorgen maken over dat kleine mensje waar je zo intens veel van houd. Ik hoop zo dat het allemaal mee gaat vallen! 😔