Zo ontevreden

Herkenbaar lizzy heb dat ook heel en tijd gedaan dramaqueen noemen we haar andere zien dat vaak niet en denken ook dat ze vrolijk en blij is hier is het afkloppen nu iets minder maar het is zo en vervellend geluid en het is zwaar sterkte

Alsof ik het zelf heb geschreven, daar kwam bij ons ook nog bij dat ze thuis (het eten wat ik voor haar kook) haar avond eten niet wilde eten en dus tot vorige week nog gepureerd/potjes kreeg tot mijn grote frustratie van zoveel eten steeds weg moeten gooien/de moeite die ik er in steek. En buiten huis idd een voorbeeldig kind en alles eten en lief en leuk doen tegen iedereen en alles. Op het cb zeggen ze dan nou zie het maar als een groot compliment want dat betekend dat ze zich thuis veilig genoeg voelt om te ontladen en volledig zichzelf te kunnen zijn.. uh oke ja fijn maar het voelt eerder alsof ze liever niet thuis is en wij worden er moedeloos van😵‍💫

Zo herkenbaar!! Thuis is het echt alleen maar jammeren en idd als ze iets niet mag gaat ze zichzelf keihard naar achter gooien. Het lijkt wel een peuter puber. En het gejammer kan het serieus niet meer aanhoren. Het lijkt alsof ze ook niet weet wat ze wil want alles wat wordt aangeboden is niet goed. En het avondeten beland 9/10 op de vloer behalve ontbijt en lunch eet ze wel goed

Hier ook herkenbaar hoor. Tot aan ongeveer 12 maanden oud was ze een hele makkelijk kind. Kon zich goed vermaken en altijd heel erg vrolijk. Nu sinds een paar maanden (ze is bijna 15 maanden oud) is het ook veel jammeren, huilen, boos worden, kan zichzelf amper vermaken en wil niet bij ons uit de buurt zijn (lees: hangt hele dag aan m’n been). Eten gaat op en af, ze wil het vooral nu zelf doen (en dat snap ik). Ze kan nog niet lopen, dus wellicht dat daar ook wat frustratie zit. Buitenshuis is het idd een heel makkelijk kind, behalve dat ze ook dan ons niet uit het oog verliest en de hele tijd bij ons wil zitten (maar dat was altijd al zo). Wij gaan volgende week een weekje naar de zon, tijdje geleden al geboekt. Ik moet zeggen ik heb er natuurlijk zin in, maar voel ook angst omdat ik niet weet hoe het met onze dochter zal gaan. Nou dat zegt genoeg lijkt me…

Onze zoon is precies zo

Hier ook zo'n periode gehad, erg vermoeiend, heel de dag op boekjes lezen op schoot was het want anders inderdaad dat gejammer wat door merg en been gaat. Inmiddels is die fase gelukkig weer voorbij! En speelt hij weer hele stukken achter elkaar tevreden in zn eentje met alleen af en toe iets komen laten zien of even checken of ik er nog ben. Ons zoontje is van eind september dus wellicht gloort er voor jullie ook hoop aan de horizon 🙈🙈 In ieder geval ook herkenning hoe niet leuk het soms is! Dat mag er ook zijn.. Buitenshuis is ons zoontje trouwens ook altijd een zonnetje, de opvang zegt elke week dat ze er wel 10 van hem willen. Heeft daar echt nooit een tantrum terwijl thuis soms het huis te klein is als hij iets niet mag. Ergens frustrerend maar ben ook altijd heel trots en blij dat anderen zijn leuke kanten zoveel zien. Beter dat dan een kind wat niet te pruimen is op de opvang 😂🙈

Oef moeder, ik voel met je mee. Die van ons is net goed ziek geweest en nu totaal eenkennig naar mij geworden. Eenkennigheid hadden we nog niet eerder zo gehad. Als een magneet zit ze constant aan mij vastgeplakt. Als een luchtalarm gaat ze af als iets haar niet schikt of als ze mij niet vast heeft. Zelfstandig spelen, bijna niet momenteel, slaapregressies, jup, elke 4 uur. Dutjes gedurende de dag zijn keihard werken. Heel frustrerend om de net wat ontwikkelde zelfstandigheid weer op te moeten geven. De dag doorkomen lijkt zo meer een gevecht tussen haar ontevredenheid en mijn geduld en frustraties. Net in de badkamer huilend aan de telefoon met mij partner, (kind is tevreden in haar badje, dus dat doen we nu dagelijks) met dus precies dezelfde pijnlijke gedachte: ik vind een dag alleen met haar momenteel niet leuk. Ik weet nog niet zo goed wat ik moet doen met die gedachte/gevoel. Het komt en gaat ook een beetje. Maar ik merk wel dat het me momenteel wat meer overweldigd dan normaal. Mijn weerbaarheid is even op

Dit herken ik zo erg, het is af en toe echt de dag doorkomen en het is soms zo erg dat ik twijfel of ik ooit een tweede zou willen. Respect voor mensen die daarvoor kiezen hoor, ik vind het op dit moment gewoon alleen maar erg zwaar met een fulltime baan en een kindje dat tussen 22 en 02 vaak klaarwakker is. Mijn zoontje kan zichzelf gewoon niet vermaken, we moeten altijd met hem bezig zijn. Verder is ie echt hartstikke lief hoor en eten gaat ook echt wel goed dus eigenlijk mogen we helemaal niet klagen. Maar af en toe zijn de dagen zo lang en eentonig. Er komt vast een eind aan moeders dus houd vol :)

Wat zwaar soms he! Herken niet alles, maar wel deels door het sprongetje nu; alleen maar door een van ons opgetild willen worden. Het is okee om je zo te voelen. Misschien heeft jouw kleine nog meer last van de ontwikkeling die ze nu doormaakt, maar dit maakt het niet minder zwaar voor jou 😘 goed dat je eerlijk bent naar de omgeving! En zie het maar als iets positief dat ze zich veilig voelt bij jullie om te uiten 😊

Omg dit hebben wij al sinds hij 8 maanden is😭 vooral het aankleden en luier verschonen is hier het ergst en dat miepen om alles vreselijk. Gister heb ik zelf even jankend in de badkamer gezeten omdat ik dat gekrijs even niet meer aankan. Ben er zelfs voor naar een gedragspedagoog geweest maar haar tips zetten ook geen zoden aan de dijk. Ik heb geen antwoord of oplossing voor je maar fijn dat ik nu even lees dat iemand hetzelfde meemaakt

Hier ook🙄 en wat je zegt..... dat geluid (zo noem ik het maar even) wat hij de hele dag produceert! Jeetje! Ik hou onwijs veel van ons ventje, maar af en toe (nu bijna de hele dag!) En ook bij anderen is het echt een engeltje, maar thuis is het een bengeltje! Boodschappen doen vindt ie geweldig of eropuit, dan ziet ie anderen. En iedereen zegt dat ie super vrolijk is. En dan gaat het echt even een paar dagen goed, komen die tandjes of die virussen weer op de hoek kijken😅 ik vind het pittig wel! Oke, klaar met mijn klaagzang😅 Dus.... ik herken het heel erg!!