Lieve mama’s,
Mijn dochtertje is 2 en is ontzettend lief, zorgzaam en behulpzaam. Maar ze heeft ook haar ‘terror 2’s momenten’. En deze uit ze het meest bij mij.. als papa een hele dag met haar is, hoor ik “ze was de hele dag zo lief, geen 1x gepiep of gehuil”. Zodra ik thuiskom, begint ze ineens om dingen te jammeren en huilen en haar buitjes weer te uiten.
Op mijn dagen huilt ze ook het meest🫤.
Terwijl we heel close zijn, tis juist altijd mama mama “nee mama doen”. Eigenlijk sinds geboorte is ze al aan me vastgeplakt.
Maar waarom doet ze zo bij mij en kan papa een hele dag hebben zonder 1x gehuil en dat hij moet ingrijpen😭.
Juist daarom doet ze zo bij jou! Jij bent haar ‘safe haven’ waarbij ze de ruimte voelt om alles te laten gaan. Hier merk ik het ook! Ook als ik haar bij de peuterspeelzaal afzet dan is het huilen, bij papa allemaal geen probleem.
Zoals hier ook al gezegd is, precies daarom 🤭 Ik merk het hier ook wel hoor! Mijn zoontje is vanaf het begin ook erg van de “mama mama”, papa hoeft niks in principe van hem. Alleen als ik er niet ben is het oké, anders ziet hij hem bijna niet staan. Er is momenteel weer een fase van lichte paniek wanneer ik lijk te vertrekken terwijl mijn vriend overal kan gaan en staan waar hij wil 😆
Jup, juist omdat je de veilige haven bent doet ze zo. Hier geen verschil tussen papa/mama. Maar na een dag op de opvang waar ze zulke buien nooit heeft krijgen wij ze 3x zo hard terug. Heeft alles met zich veilig voelen te maken!