Ervaring vacuümpomp

Hier ook een knip en vacuüm omdat bij elke perswee de hartslag daalde en minder snel weer opkrabbelde. Met de vacuüm was hij er snel uit waardoor ons kindje veilig was dus ik zie het als iets positiefs :) pijn aan het litteken is hier ook nog steeds helaas..

Bij mijn bevalling is ook de pomp gebruikt bij twee weeen. Ik vond het een verlossing, want het persen duurde eindeloos en het schoot niet op + zijn hartslag daalde bij iedere pers. Ik ben zelf ook met de pomp geboren, mijn vader maakt altijd grapjes over mijn punthoofd vlak na mijn geboorte (haha), dus ik wist er al van. Bij mijn zoontje was dit ook zo, maar met een paar uur al minder. Verder was mijn bevalling verre van ideaal en toch kijk ik er positief op terug (langdurig gebroken vliezen, weeenstorm, pomp, zoon werd direct weggenomen voor extra lucht). Maar uiteindelijk gaat het wanneer jij het als traumatisch hebt ervaren om JOUW ervaring en hoe jij dat het een plekje kan geven. Super vervelend dat je hier last van hebt en je hierdoor tegen een eventuele tweede bevalling opziet. Misschien kan je hier via de huisarts hulp voor krijgen? Sterkte 💕

Ik heb ook een trauma aan mijn bevalling over gehouden en heb hiervoor EMDR therapie! Misschien ook wat voor jou?

Bij mijn bevalling is ook een vacuümpomp gebruikt en ingeknipt. Het is een heftige ingreep en ik kan het gevoel van toen (onmacht) ook zeker nog oproepen. Kan mij heel goed voorstellen dat dit angst geeft voor een tweede bevalling. Dit is bij mij niet meer aan de orde wegens meerdere complicaties en het advies is een keizersnede. Wij hebben ervoor gekozen om hulp te zoeken om het trauma te verwerken. Via de huisarts kan je een verwijzing krijgen.

Ik heb bij mijn zoontje zwangerschapsvergiftiging gehad en ben ingeleid. Ik kreeg een weeënstorm en uiteindelijk ruggenprik. Met 8 cm ontsluiting hebben ze nog een keer verdoving toegediend, terwijl ze dat niet hadden mogen doen. Uiteindelijk had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen. Mijn zoon kwam steeds meer in nood. Ik kreeg hem er niet uit. Hij bleek een sterrenkijker te zijn en met zijn hoofd in extensie te liggen. Al vrij ingewikkeld om dat er zo uitgeperst te krijgen. Door de nog niet helemaal uitgewerkte verdoving kon ik niet van positie wisselen en voelde ik niet goed genoeg waar ik heen perste. Uiteindelijk vacuümpomp er aan te pas gekomen. Man man man wat was dat heftig. Ik dacht dat zowel ik als mijn zoon in 3 stukken getrokken werden. 2x geprobeerd. Vacuumextractie mislukt. Ze konden de pomp niet anders plaatsen, want dan trokken ze mijn baarmoederwand mee. Uiteindelijk een spoedkeizersnede gehad. Ik vond het vanaf de persfase heel traumatisch en heb echt doodsangsten uitgestaan. Onze zoon heeft een hele slechte start gehad. Hij heeft een geboortetrauma en ik heb emdr gehad om mijn bevalling te verwerken. Ik heb 2,5 jaar later met momenten nog altijd veel last van mijn keizersnedelitteken. Ik heb 7 maanden geleden een dochter gekregen. Zij kwam spontaan ter wereld na een hele snelle, intense, mooie bevalling. Dat was een hele helende ervaring.

Hoi! Ik heb na een bevalling van 32,5 uur (met 24u thuis blijven hangen op 1cm en dan vervolgens ruggenprik, weeënopwekkers Ivm blijven hangen op 4cm) ook verlossing gehad met de vacuümpomp toen ik eenmaal op 10cm zat; Ik kreeg hem het laatste hobbeltje niet over. Moest ook ingeknipt worden, standaard bij vacuümpomp begreep ik, dat deden ze helaas in een ader met flink bloed verlies als gevolg, heel naar. Ook hier is mijn litteken op momenten nog erg gevoelig. Ik heb alleen wel EMDR therapie gehad na de bevalling, ik zou nu een tweede bevalling wel weer zien zitten 🙈

Ja wel herkenbaar. Ik heb veel complicaties gehad, maar het vacuümpomp gebeuren is een van de dingen die nog op mijn netvlies staan. Echt, hoe hard ze heeft moeten trekken. 3 pogingen gedaan, en ze zette letterlijk met haar voet af tegen mijn bed terwijl de andere zuster boven op mijn buik lag om de baby eruit te duwen. Achteraf heb ik me echt vaak afgevraagd of dit wel verantwoord was, en het niet gewoon een keizersnede had moeten zijn. Ik was echt bang dat ze het hoofdje van zijn romp af trok. (wat achteraf helemaal niet kan. Omdat de pomp dan los moet schieten). Later wel eens filmpjes gekeken over een vacuümpomp bevalling. En hier zie je dat de vacuümpomp een beetje de weg wijst. Maar dat ze niet zo hard trekken en duwen als bij mij is gebeurd. Ookal heeft het dezelfde naam. Elke vacuümbevalling heeft dus ook nog verschillende gradaties is mijn ogen. Dat gezegt te hebben. Bevalling nummer 2 was echt eentje om trots op te zijn. En ik kijk er heel goed op terug. Ik heb veel gesprekken gehad met de gynaecoloog in het ziekenhuis alvoor dat ik opnieuw zwanger durfde te worden van nummer 2. Dit heeft heel erg geholpen. Mij is verteld dat een vacuümbevalling bijna niet voorkomt bij een 2e bevalling. En naast dat ben ik de 2e x niet eens gehecht en heeft de persfasemaar 8 minuten geduurd!😳 Spreek je angsten uit. Dan kunnen ze er wat mee doen. Ze kunnen natuurlijk niks beloven. Maar ze kunnen jou wel helpen het te verwerken, vragen te beantwoorden en je wensen te bespreken voor evt een volgende bevalling.

Ik heb geen ervaring maar wilde ook EMDR therapie aanraden! :)

Ook hier een traumatische zwangerschap en bevalling. Vanaf 28 weken te horen gekregen dat ik geen baarmoederhals meer had en ons dochtertje ieder moment zou kunnen geboren worden. Verplichte bedrust tot 37 weken en gestopt met de utrogestan. De eerste keer dat ik ‘buitenshuis’ mocht/kon een thee gaan drinken met een vriendin op 5 min van ons thuis. Bij het naar het toilet gaan brak mijn water en sloeg ik in paniek. Voor het ziekenhuis mochten wij nog wachten tot de weeen doorkwamen. Omdat ik het zelf niet vertrouwde en de placenta voorlag, toch maar naar het ziekenhuis gegaan en onderweg begonnen de persweeen. 30min in snelvaart naar het ziekenhuis waar ik inmiddels 10cm ontsluiting had. Van de paniek zijn mijn weeen toen stilgevallen, opwekkers gekregen en ook met een vacuümpomp en bijhorende knip is onze dochter ‘gered’. Het enige wat ik me nog herinner is dat ze zeiden uw dochtertje is in gevaar mevrouw, alles geven nu. De eerste momenten dat zij geboren was heb ik dus ook in een waas beleefd. Gehecht zonder verdoving en een placenta die niet loskwam. Met brute kracht hebben ze deze eruit gehaald. Ik ben ondertussen bezig met perinatale counseling. Mijn partner weet maar al te goed hoe diep ik gezeten heb, maar van anderen krijg ik maar al te vaak de opmerking ‘ze is toch gezond’… kan je enkel aanraden om er veel over te praten

Ik ben niet ingeknipt hoor!

Mazzeltje dan, bij mij in het ziekenhuis hoorde dat bij de vacuümpomp zeiden ze😓

Dat is echt de grootste onzin! De kans op een totaalruptuur bij een kunstverlossing is onder de 3% en het plaatsen van een knip is niet bewezen effectief bij een kunstverlossing. Voor vrouwen die nogmaals gaan bevallen, volg Nira van Dijk op instagram. De info van haar over bevallen heeft mij goed geholpen te bepalen wat ik wilde bij mijn 2e bevalling en welke risico's ik wel en niet wilde lopen.

Ja zeiden ze bij mij ook. Omdat de kans anders groot is dat je uitscheurt. Omdat met een vacuümpomp vaak haast is dus er niet gewacht word tot dat de perineum genoeg opgerekt is.

Ohhh wat moet dit heftig zijn/geweest… wat erg voor je ☹️ Mega goed dat je hier hulp voor inschakelt! En die opmerkingen zijn toch echt verschrikkelijk.. het lijkt wel alsof er alleen maar naar de baby gekeken word. De moeder moet toch het werk doen en het kindje dragen.. Maar een hele goede tip inderdaad om erover te gaan praten, ik ga toch maar eens even langs de HA voor een gesprekje en evt door verwijzing. Hopelijk gaat het met jou snel beter ❤️

Een knip is niet bewezen effectief bij een vacuümverlossing om rupturen te voorkomen. Dus vaak wordt het onnodig gedaan.

Mijn HA begon dadelijk over antidepressiva terwijl ik helemaal niet depressief ben/was. Ik heb alleen een enorme schrik als het over ons dochtertje gaat, had het ook heel erg moeilijk toen ik terug ging werken en haar bij iemand anders moest achterlaten. Ondertussen ben ik daar dankzij de perinatale counseling overheen al zal ik toch altijd dat stukje angst blijven behouden als het om haar gaat. Zwanger zijn en bevallen is heel ingrijpend voor iedere vrouw, daar wordt enkel veel te weinig aandacht aan gegeven. Let goed op jezelf en zeker met iemand erover gaan praten 😘

Helaas zullen we daardoor ook nooit weten of het inderdaad nodig is of niet. Als vrouwen preventief geknipt blijven worden kan ook nooit het tegendeel bewezen worden. Ik kan mij overigens wel vinden in de uitleg van de gynaecoloog dus ik heb er vrede mee. 2e bevalling ook veel rekening gehouden met het 'oprekken' van het perineum en niet uitgescheurd gelukkig!

Ik heb ook een traumatische eerste bevalling gehad. Inleiding, ruggenprik, hartslag bleef dalen en toen hebben ze 2x vacuüm geprobeerd met veel geweld. Die schoot er beide keren af dus daarna door naar de OK voor een spoedkeizersnede. En nog veel meer drama wat ik je verder zal besparen🤐. Mijn tweede bevalling was prachtig. Thuis in bad tot 6cm en daarna in het ziekenhuis geboren zonder complicaties of andere toeters en bellen. Je eerste hoeft dus echt niks te zeggen over je tweede. Heb wel bewust bij de 2e gekozen voor een caseload verloskundige en een zorgvraag buiten de richtlijn (ben eigenlijk medisch door de keizersnede maar wilde met eigen vk bevallen in ziekenhuis). Het boek perfecte bevallingen bestaan niet heb ik gelezen trouwens en vond ik toen heel fijn

Wow gek om te lezen. Bijna exact hetzelfde verhaal op de zwangerschapsvergiftiging na.

Bij een knip weet je zeker dat je een wond hebt en gehecht moet worden. Interventies, zoals een knip of een vacuümverlossing, moeten niet onderschat worden en ik denk dat als het niet nodig is of het risico zo beperkt is ze zoiets niet zonder meer in moeten zetten.