Twijfels slaan toe

Hoii! Ik snap precies wat je bedoeld. Ik wist het ook niet goed, ben bang en voel me ook niet goed. Ik dacht dat voor ons abortus een goede optie was. Toen wij eenmaal voor de kliniek stonden wist ik niet hoe snel ik daar weg moest zijn. Wilde er ineens niks meer van weten en heb besloten om het kindje te houden. Je moet vooral je gevoel achterna gaan!

Ik zou in gesprek gaan met je verloskundige en huisarts met dit soort vragen.

Ik denk dat heel veel ouders deze twijfels hebben. Ik heb er 4 jaar over gedaan om zwanger te raken en ik vraag mezelf zelfs af of ik klaar ben voor deze grote verandering. Maar volg vooral je hart❤ doe geen dingen waar je spijt van krijgt ( houden of weg laten halen bedoel ik daar beide mee😘)

Hi Sellie, een kind opvoeden is inderdaad niet niets. Hoe oud ben je als ik het mag vragen😊. Wij vonden het ook heftig toen we net ouders werden. Je wereld staat op z’n kop. Maar, dat is echt de beginfase. Het is logisch dat je eraan moet wennen dat je ineens met z’n 3e bent en voor een klein mensje moet zorgen. Toen ik net was bevallen en thuis was, dacht ik: ik had veel langer moeten wachten. Maar als ik nu kijk naar ons leven, mijn zoontje is bijna 5 en het is ZO een verrijking in ons leven. Het is zo gezellig. Ons zoontje is echt ons maatje. Hij gaat overal mee naar toe, het is echt gezellig met hem. De liefde die je voor je kind hebt is ook niet te vergelijken met de liefde voor je partner bijv. Het is echt immens. Ik had niets liever gewild. Inmiddels zwanger van de tweede. En weet je: het komt nooit goed uit. Nooit. Je wordt niet op een dag wakker en denkt dan: oh nu ben ik er klaar voor. Het is spannend, want je hebt geen idee wat je te wachten staat. Heb vertrouwen. Het leven gaat zoals het leven gaat. Een abortus plegen omdat je het spannend vind of niet weet wat je te wachten staat of juist dat je al gelijk negatief gaat denken? Waarom? Waarom kun je niet juist positief denken? Hartstikke zonde. Ik denk dat je spijt gaat krijgen als je kiest voor een abortus. En jezelf wegcijferen, tuurlijk moet je voor je kindje zorgen, maar dat doe je met heel veel liefde. En als je erdoor heen zit, dan mag dat ook. Maar echt, denk goed na over je beslissing en praat met de huisarts of vk inderdaad. ❤️

Heey Selie, het is niet erg als je aan jezelf twijfel. Ik ben zelf jonge tienermoeder geweest (19) en was dan wel alleen. En riep daarna nooit meer kinderen. Nu zwanger van de 3e. Wat ik wel heb gemerkt en is dus een feit. Elke kind/ baby is anders. En ja de eerste paar maanden kan je gebroken nachten hebben. Ik heb geluk met de 2 oudste dat ik dat helemaal niet had. Het wil niks zeggen. Wat ik je wel wil mee geven is. Ontspan je, geniet nog even van de moment dat jullie met zen 2e zijn. Ga samen al op onderzoek uit wat voor kamer krijg het als een meisje is of als een jongetje is. En als jij toch kies voor abortus is het jou keuze

Lieve Selie, die twijfels zullen niet weggaan. Ik heb al een dochter van 4 en ben nu zwanger van de 2e en ik heb gister avond echt aan een stuk door gehuild. De twijfels overvielen me, oa bang dat we het straks niet zo fijn hebben met z’n 4e als we het nu met z’n 3e hebben, kan ik mijn dochter straks nog wel alle liefde en aandacht geven enz.. die twijfels had ik ook de eerste keer. Maar ik moet eerlijk toegeven, ja we hebben zware maanden gehad zowel met baby als man en ik maar uiteindelijk zijn we er sterker uitgekomen en zou ik het echt niet anders willen. En deze 2e baby, het wennen zal precies het zelfde zijn we moeten straks alles weer opnieuw uitvinden met elkaar. Als dat echt is wat je wilt dan komt het goed ❤️

Hoi Tarabloem, ik ben 29. Dus ik snap ook niet waarom ik zo twijfel. Je zal zeggen ik heb er inmiddels de leeftijd voor en ik ben getrouwd met m'n man we zijn al 9 jaar bij elkaar en hebben een huis waar we plek hebben voor gezinsuitbreiding maar voel me er zo onzeker bij. Ik weet het gewoon even niet meer voel me er zo emotioneel onder en je kan er ook met niemand over praten want een zwangerschap moet toch iets leuks zijn en als ik nou m'n ouders vertel dat ik zwanger ben maar twijfel voel ik me ook een mislukking:(

Hoi, ja dat vind ik ook zo lastig hoe weet je of het echt is wat je wilt.. het lijkt me gezellig maar we hebben het nu ook super fijn samen en gezellig en ik ben juist bang met iemand erbij dat de relatie onderling er niet beter van wordt maar dat had ik me misschien ook eerder moeten bedenken.

Er verandert een hoop zodra er een baby komt. En ja, het is af en toe moeilijk en zwaar. Maar het is vooral ook heel gezellig en mooi. Je leven verandert inderdaad. Van het een op andere moment ben je mama, heb je verantwoordelijkheden en kun je niet alleen nog maar aan jezelf denken. Je hebt een kindje dat verzorging, aandacht en liefde nodig heeft. Ik heb het nooit als vervelend ervaren. Tuurlijk zijn er momenten dat het allemaal even moeilijk is, dat je moe bent en wat tijd voor jezelf wilt. Dat is heel normaal. Praat erover met je man, moeder, huisarts of verloskundige. En die twijfel hoort ook wel een beetje bij het zwanger zijn he, zoveel hormonen gieren er ny door je lichaam en het is ook niet niks, een baby.

Lieve Sellie! Mijn vriend en ik hadden heel bewust de keus gemaakt dat we kinderen wilden, maar toen ik zwanger was heb ik ook getwijfeld. Het zal niet meer zo zijn zoals het was. En het wil niet zeggen dat het voor iedereen zo is, maar mijn dochter is echt een verrijking van mijn leven. Inmiddels ben ik zwanger van de 2e en heb ik de twijfels net zo goed weer! Weet dat welke keus je ook maakt, het altijd de goede keus is!! Maar zorg alsjeblieft dat je er geen spijt van krijgt!

Niet zeggen dat had ik me misschien eerder moeten bedenken ❤️ vergeet niet er gebeurd nu een hoop in je lichaam die twijfels zijn normaal! Hoe had je je deze twijfels eerder moeten bedenken dan? Mama worden is heel spannend en ja soms heel zwaar daar kan je niet omheen. Maar het is ook het allermooiste dat er is! Als jullie relatie en liefde goed zit komt dit ook goed! Blijf met elkaar praten, bespreek je twijfels & laat dat ook vooral toe. Bedenk je dat iedereen die twijfels heeft dus dat je je er niet voor hoeft te schamen of dat je de enige bent 🍀

Hey! Vergeet niet dat ouders ook vaak even hun frustratie kwijt moeten of heel graag willen laten weten hoe slecht ze slapen, ik hoor zelf die verhalen meer dan alle nachten die wel goed gaan etc.

Wat wellicht ook helpt; ik las vanavond een artikel over hoe je je relatie babyproof kunt maken. Onder andere door je eigen schema aan te houden (een baby past zich, in veel gevallen, vrij makkelijk aan), door regelmatig seks te hebben, date nights te behouden, dankbaarheid uitspreken als de ander iets voor jou of de baby doet, door afspraken te maken over het huishouden en door ook gewoon een weekendje weg te gaan - aangenomen dat opa’s en oma’s willen oppassen. Ik weet niet of links gedeeld kunnen worden, maar dit is het artikel: https://www.parents.com/pregnancy/considering-baby/is-it-time/save-relationship-before-getting-pregnant/

Wat knap trouwens dat je je twijfels uitspreekt ♥️

Hi Sellie, Na je berichtje wil ik je proberen om je gerust te stellen, het kan namelijk zeker anders als wat jij bij je vrienden gezien/gehoord hebt. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van bijna 2 jaar oud. Toen ik een positieve zwangerschapstest had, weet ik nog dat ik het onwijs spannend vond en huilend mezelf heb afgevraagd of ik er wel klaar voor was/het wel wilde. Nu bijna 2 jaar later na de geboorte van ons dochtertje, kan ik je vertellen dat het het mooiste is wat me ooit is overkomen. Mijn vriend en ik zijn nog dichter naar elkaar toegegroeid en zijn onwijs gelukkig met de aanwezigheid van onze kleine. In de afgelopen 2 jaar hebben wij nog nooit te maken gehad met slapen loze nachten of een baby dat niet door wilt slapen. Sterker nog, onze dochter sliep vanaf dag 1 al goed en door. Vorige week, op valentijnsdag, had ik mijn tweede positieve zwangerschapstest. En ik kan je vertellen, het blijft spannend. En ja, soms zullen er ook dagen tussen zitten dat je wel moe bent en het niet allemaal perfect zal gaan, maar ook dan komt het weer goed. Kijk niet te veel naar andere en volg je eigen gevoel. Dat het bij je vrienden zo loopt, hoeft niet te betekenen dat het bij jullie ook zo zal gaan of dat je een burgerlijk gezin wordt als je een kind krijgt.

Hoi Rowan, Dankje voor je berichtje. Het is fijn om te horen dat jullie nog dichter naar elkaar zijn toegegroeid. En hoe het gaat met jullie kleine. Het geeft me weer wat hoop. Vind het ook lastig als je mensen om je heen hebt waarbij het niet lekker gaat dan krijg je daar niet echt energie van dat je dat zelf ook wilt. Om een voorbeeld te geven de broer van mijn man heeft 2 kinderen, en ik weet nog toen we hoorde dat ze zwanger waren zijn we niet meer verhuisd want we dachten dan wonen we te ver weg om een band op te bouwen. Nu 5 jaar later hebben ze 2 kinderen en hebben we nog nooit mogen oppassen omdat we in een andere fase zitten dan hun. Je begint dan ook een aan jezelf te twijfelen. Ik weet nog goed dat we met beschuit met muisjes aankwamen in het ziekenhuis na de bevalling van de 2e. Dat we dat wilde vieren maar zelfs afgeven kon niet we werden door z'n broer zo weer weg gestuurd en de beschuit moesten we zelf maar opeten.

Dankjewel voor je link. Hier heb ik wel wat aan 😀

De angsten die jij omschrijft zijn heel herkenbaar! Onze dochter is bijna een jaar en verwerkt via ivf, dus heel bewust..en toch: toen ik zwanger was, allemaal twijfels, vragen en angsten en nu bijna een jaar later kan ik zeggen: totaal ongegrond. Mijn man en ik zijn nog net zo close als daarvoor, we doen nog steeds allemaal leuke dingen en genieten intens van ons meisje. Ben nu zelfs zwanger van de tweede. Komt helemaal goed hoor!

*verwekt

Heeeel herkenbaar. Ik ben ervan overtuigd dat het ook komt door al de hormonen die door je lichaam gieren... ik wens je kracht toe bij het maken van deze lastige keus