Wat een leeftijd.. vermoeiend…

Hier kan ze dus echt niet met een ander kindje ‘spelen’. Alles is van haar op dat moment, ook als het niet eens haar speelgoed is. Komt er een kindje in de buurt van het speelgoed: wordt ze boos, gaat ze slaan en roept heel de tijd NEE. Als ik er rustig iets van wil zeggen, of wil uitleggen wordt ze nog bozer en begint ze bij mij. 😩

Wat vervelend om te horen dat het zo lastig is voor je :( wij zijn net niet streng met wat ze aan haar geven. Ze is super voorzichtig en heeft een grote lichaambewustheid. Ze had een groot mes van het aanrecht gepakt en dit had ik natuurlijk wel weg genomen dus ze krijgt ook een nee. Maar ik geef haar vertrouwen en laat haar zelf ontdekken. Bij ons was ze ook lastig om nagels te knippen, ging absoluut niet. Tot ik eerst toonde dat ik mn eigen nagels ging knippen en toen gaf ze zelf haar handje dat ze het ook wou. Mn man poets altijd samen met haar de tanden. Bij mij is het ook vaak lastig met de pampers etc. Maar je kan in je achterhoofd houden dat kindjes vrijwel immiteren wat wij doen. Je kan samen de dingen doet met haar zodat zij een voorbeeld aan je kan nemen. Als onze dochter aangeeft dat ze iets niet wil respecteer ik dit ook. Of als het toch moet (schoenen aandoen etc) blijf ik heel rustig en vraag ik of ze me wil helpen, en dan gaat het protest vanzelf over na enkele seconden en gewriemel. Moest ze iets pakken van spullen dat klein of gevaarlijk is kan je samen het bestuderen en laten zien wat er gevaarlijk aan is. Je kan ook haar afleiden met iets anders interessants, dit doen we ook soms. Kindjes willen veel zelf ontdekken, ze worden al zoveeel gecommandeerd wat ze moeten doen 😆 heb het ook wat van de hak op de tak geschreven. Maar mss helpt het om haar zelf wat dingen te laten doen. (Bv als je de vloer gaat vegen, haar een kinder borstel geven dat ze je kan ‘immiteren’ (helpen) of helpen bij koken (haar laten meekijken) en eten ontdekken) wat ook goed is is haar gevoelens uitspreken! Je kan zeggen he ik zie dat het lastig voor je is, of dat je gefrustreerd bent omdat X. Bij ons helpt dit ook als ze lastig is. Dit geeft erkenning voor hun en voelen ze hun gehoord. Als ik dit doe dan ebt het vaak vanzelf weg. (Misschien ook toevallig maar ik merkte het op)

Hier is het huilen bij elke nee. Maandag heeft ze een vaccinatie gehad en nu is het zelfs huilen als ik haar shirtje uit wil doen. In bad vond ze altijd heel leuk, nu wil ze niet eens meer en zit ze alleen maar zielig te kijken als ik haar uiteindelijk erin heb. Sommige momenten kan ze echt heerlijk zelf spelen, maar andere momenten is het echt huilen, huilen, huilen, hoop dat het een fase is die snel voorbij is

Het is ook een hele lastige leeftijd. Merkte t bij mijn eerste ook, 0 naar 1 was makkelijk voor me. Maar toen jij 1 werd begon de ellende ;-) inmiddels 3,5 en t is echt al wat makkelijker. De tweede is nu 1,5 en zitten al 5 weken in de slaapregressie. Vanaf 2 wordt t makkelijker hoop ik.

Heel herkenbaar . Voor mezelf hielp het om te leren hoe kinderhersenen werken. Ik volg op instagram een aantal pagina's die mij enorm geholpen hebben. Verder helpt het hier om zelf rustig te blijven, kind bij zoveel mogelijk activiteiten betrekken (brood smeren, koken, huishouden etc).. niet steeds nee, niet doen zeggen, maar het proberen af te leiden en om te zetten naar iets dat wel mag en kan. Emoties er gewoon laten zijn. Ik heb een kind van 1,5 en een van 3,5. Deze driftbuien en moeilijke momenten komen heel erg met vlagen. Hersenen van kinderen zijn nog niet zo ver ontwikkeld om goed met emoties om te kunnen gaan, dus dat moeten wij ze leren. Ik ben 2 en zeg nee Ik ben 3 en doe het lekker nie Helaas zijn deze uitdrukkingen echt gewoon waar en zullen we geduld moeten hebben met ze. Veeeeeeel geduld. Het makkelijke is wel dat hoe ouder ze worden je ze wel meer uit kan leggen.

Hier negeer in de zogenaamde 'tantrums' zodra ze op de grond gaat liggen,blijf ik wel bij d'r in de buurt maar negeer ik haar blik en doe ik net alsof ik mn nagels aan het vijlen ben(niet op je telefoon gaan zitten). Ik merk hierdoor echt dat ze er sneller klaar mee is. Zodra ze dan klaar is kijk ik haar aan en zeg ' klaar? Gaan we nu een boekje lezen?/of wat anders om af te lijden" en dit werkt tot nu toe.

Heeeeel herkenbaar, de 2 tips die ik heb zijn: 1: probeer het huilen niet te voorkomen, het hoort erbij en is zelfs goed om ze het even zelf uit te laten zoeken en niet alles te willen sussen en oplossen, doe desnoods oordoppen in om het geluid een beetje te filteren. 2: blijf dingen voor jezelf doen, dus probeer je er even van los te rukken en doe leuke dingen met een vriendin of samen net je partner of iemand anders en laat een andere volwassene het even overnemen. Dit is heel gezond voor iedereen en draaglijker voor jezelf en dus beter voor je kind. En even lekker klagen lucht ook op! Succes en je bent niet alleen!