Wat een leeftijd.. vermoeiend…

Ik weet niet hoe ik dit alles moet neerschrijven maar ik heb 1 dochter.. ze is nu bijna 18 maanden en wat een zware leeftijd of moeilijk karakter of (tijdelijk) slecht humeur heeft zij wel niet. En ik weet dat hier veel moeders zullen zijn die denken; je hebt er maar 1 of je hebt het nu al moeilijk etc.. zo een opmerkingen heb ik nu even niet nodig. Het begint van smorgens vroeg tot in de avond naar bed. Dagen dat we thuis zitten is een ramp maar ik heb ook zo een dagen nodig.. Kan niet altijd een uitstapje doen. Wat ze wilt , kan ze nog niet uitdrukken dus wordt het krijsen , krijsen en nog eens krijsen.. dingen gooien en vooral veel trappen geven.. pampers/omkleden/tanden poetsen/nagels knippen.. vanaf ze iets ziet dat ik haar wil verzorgen = oorlog. Ook wil ze van alle spullen.. gevaarlijk of niet.. ik ben hier streng in en geef niet zomaar alles in haar handen maar dan weer = oorlog. Het is vermoeiend om dit alles aan te horen.. echt waar.. ik slaap ook onvoldoende want ze is soms echt heel vroeg wakker.. soms hoor ik bij wijze van spreke het gekrijs van gisteren nog klinken en dan vraag ik me af.. vanwaar haal je nog de energie 😅.. Echt waar ik formuleer het misschien niet goed en ik wil niet klagerig overkomen want ben zo dankbaar dat ik haat heb maar kan me niet voorstellen dat ik de enige ben die hier moeilijk mee om kan… Voor de moeders die zich hierin herkennen.. hoe gaan jullie hier mee om?