Wie herkend dit gedrag

Sinds 1 week is het hier ook raak. Is een hele gezonde ontwikkeling (zelfs goed) dat ze dit doen. Dus ik maak mij er niet druk om en laat der lekker uitrazen. Ze kunnen gewoon nog niet goed met hun emotie omgaan dus doen ze dit. Houd vanzelf weer op:) (al kan het wel even duren ben ik bang)

Hier ook extreem pff.. en we zijn op vakantie.. echt heel heftig en vraag me soms hoe er mee om te gaan.. meneertje heeft een eigen willetje.. nu wil hij niet meer in zijn zwemband maar los /alleen in het water zwemmen en telkens in en uit het water springen.. alles is nee nee nee en gillen.. weet het ook even niet meer.

Hier begint het ook. Ze zeggen wel "twee (jaar) is nee", het lijkt zo ver te zijn 😅 Wij proberen heel erg vast te houden aan 3 strategieën. - kort en duidelijk uitleggen waarom wel (als je je schoenen niet aantrekt kunnen we ook niet naar buiten, als je niks eet is je buik vanavond niet blij, etc.) - als ze echt driftig/emotioneel is niet verbaal reageren maar haar stil stevig vasthouden/knuffelen/optillen (kregen we ooit als tip en werkt hier best goed) - het nee nee negeren en afleiden met iets dat te zien is in de omgeving (bvb zie je buiten die vogel in de boom? Denk je dat we nog meer vogels kunnen vinden buiten?) Het werkt hier zeker ook niet 100% hoor. Het beste advies wat ik ooit heb gekregen is "de energie die je erin stopt krijg je terug", dus we proberen zelf zo neutraal en rustig mogelijk te blijven. Maar poeh, echt moeilijk soms 🙈

Herkenbaar! Als iets niet mag is het drama en hij wilt ook continu dingen die niet mogen dus dat is erg vermoeiend. Rustig blijven, uitleggen en proberen af te leiden/een alternatief bieden. En soms is het ook gewoon maar even laten gaan...

Hier is dit nu ook happening 😝. Welkom bij 2 is nee. Al eerder meegemaakt met onze eerste dochter, ik vond het heftig. Ik snapte even niet wat er met ons dametje van okt 22 aan de hand was. Maar ineens herinnerde ik het me weerrrrr. Het is heftigggg, maar gaat echt over, duurt alleen effe 🙈. Hoe ik het zie, 2 is nee, eigenlijk willen ze nog dicht bij je zijn en tegelijkertijd toch onafhankelijker worden, de wereld wordt groter voor ze, zijn gefrustreerd omdat ze zich nog niet goed kunnen uiten, emoties die ineens komen waar ze totaal niet mee om weten te gaan. Sterke eigen wil en veel ontdekken. Dus ook veel te verwerken=hier en daar weer een slapeloze nacht. Het is voor hun ook een moeilijke periode. Idd geduld hebben, veellll geduld.

Dit is hier al een paar maanden aan de gang. Hij wordt steeds opstandiger en bij de opvang merken ze het nu steeds meer. Ze zijn zelfs aan het overwegen of hij vervroegd naar de hogere groep kan voor uitdaging. 🙈😮‍💨 thuis heb ik er soms ook veel moeite mee. Door mijn adhd ben ik ook soms zwaar overprikkeld en kan dan soms echt in janken uitbarsten. Maar hey, dan is meneer spontaan lief en begint te knuffelen en te aaien. 😂🙈

Ja, hier ook vol aan de gang. Soms denken we echt: doen wij nou iets verkeerd in de opvoeding? Kost echt veel energie om een hele dag met hem thuis te zijn, zeker nu ik zwanger ben.

Herkenbaar 🙋🏻‍♀️🙋🏻‍♀️🙋🏻‍♀️ met alles nee schudden, en als iets tegen haar zin gebeurt is het gillen, op de grond gaan liggen of slaan