1 kindje of toch voor een 2de proberen?

Hier ook twijfel of ik een tweede kindje wil of niet.. ik was eerst ook suuuuper stelling maar nu de kleine 7 maanden is begin ik ook een beetje te twijfelen haha. Ook inderdaad omdat het mij leuk lijkt voor hem een broertje of zusje, maar aan de andere kant een stukje ‘vrijheid’… ja lastig.

Is alleen het reizen de reden voor 1 kind? Kan dat niet met 2 kinderen? Ga je gevoel achterna, straks heb je spijt.

Er is niks mis met enigst kind zijn! Ik was 10 jaar lang enigst kind en daarna kreeg ik een broertje, had van mij echt niet gehoeven. Het was veel makkelijker om uit te gaan zonder hem, ineens draaide de hele wereld om hem (en nog steeds hoor, hij is super entitled 🤢) Ik heb zelf niet echt de behoefte aan meer kinderen, mijn man wil het wel dus als het kan gaan we gewoon verder. Ik weet dat hij het wel leuk heeft gehad met zijn zussen, in ieder geval met de middelste (ze zijn met 3en). Als er al meer kinderen komen wil ik ze snel achter elkaar. Zo'n groot leeftijdsverschil vond ik vroeger ook niet fijn, ik was liever alleen geweest.

Hier bevallen op 18/10 & nu in verwachting van de 2de. Heb eigenlijk nooit getwijfeld want hebben altijd gezegd 2 kids zodat ze altijd iets te spelen hebben samen en ze nooit alleen zal zijn

Nee het is niet de enige reden maar wel een belangrijke.. onze reizen zijn heel duur dus het is financieel niet haalbaar met meerdere kinderen, maar het is ook een stukje vrijheid en dat jouw leven toch veel meer om de kinderen gaat draaien (de een naar piano les, de ander naar sporten etc) en ik heb het best moeilijk gehad na de bevalling en nu nog wel dus weet niet of ik dat nog een keer wil.. maar het is ook weer zo bijzonder om het mee te maken en de tijd gaat zo snel, hij wordt nu al zo snel groot 🫢

Ja lastig hè… hoe staat jouw partner erin? Mijn partner zeg nog steeds 1 kindje dus dat maakt het ook lastiger 😢

Nee mijne wil juist heel graag een tweede, daar zit geen twijfel. Ik wil ze sowieso niet kort op elkaar, dus hoef er ook niet echt ‘nu’ al overna te denken. Misschien ook goed om dat stukje mee te nemen? Je hoeft niet nu al die keuze te maken!

Na onze eerste (december 2019) zei ik; nooit meer een tweede. Mede doordat ik het zelf ontzettend zwaar vond en heel ons leven in 1 klap veranderd was, en alles draaide om dat kleine mensje. Ik voelde geen vrijheid meer en had het voel niet mezelf meer te zijn. Na een tijdje kregen we een fijn ritme en paste wij ons helemaal naar elkaar aan. Inmiddels hebben we in oktober 2023 onze tweede meid mogen krijgen en zou ik niet anders meer willen. 🩷

Haha dit is herkenbaar, ook een 10 jaar jonger broertje 😅 Maar goed, wij wilden het ook bij 1 houden, al twijfel ik nu zelf ook.. ik denk alleen soms wel dat een broer of zus voor hem juist geen goede reden is.. Ik vraag me meer af of ik de liefde goed kan verdelen zonder vergelijkingen bijv te maken (nu een hele blije baby), ook graag reizen maar ook gewoon heel dol zijn op tijd voor ons 2 samen, ik zie bij grotere gezinnen ook meer stress en minder tijd voor elkaar.. toch lijkt het de norm en ik vraag me af of ik soms twijfel door mijn eigen gevoel of dat het meer komt door de maatstaf en hoe andere hun leven leiden. Zonder aan Bodi te denken in de zin van broer/zus zou ik me af vragen of het bij jullie past, echt past.. dit is iets wat ik probeer te doen, zonder me al te veel te laten beïnvloeden. Daarbij is het ook een geromantiseerd beeld, het is de vraag of de band tussen broers/zussen ook daadwerkelijk goed is.

Het is maar net waar je naar kijkt he, onze westerse cultuur heeft graag 2 kinderen. In China bijv mogen ze er maar 1. En dan heb je natuurlijk nog America waar de sky de limit is 🤷‍♀️ Ik zou het liefst bij 1 blijven simpelweg omdat er dan alle aandacht voor is, je kan dat kind de beste kansen geven (anders moet je voor meer kinderen hetzelfde gaan sparen). Daarnaast zit deze aardkloot toch al zo vol, er is nu al te weinig behuizing en kans op goede banen. Dat wordt straks alleen maar erger. Wil ik dat echt meer kinderen aan doen denk ik dan 🤔 Maar goed, bij twijfel kan je beter een voor en nadeel lijstje maken, ipv een beslissing maken vanuit het gevoel. Er goed met de partner over praten. Wat vinden wij belangrijk? Is het financieel haalbaar? Kunnen we hier blijven wonen met nog een kind of moeten we dan verhuizen? Wat als de volgende een zorgen kindje wordt, willen we dat wel? Enz.

Vooral dit laatste is iets waar wij het veel over hebben gehad idd, we hebben nu een gezond ventje op de wereld gezet.. het is geen gegeven dat dit bij de 2e ook zo is..

Dat is precies waar ik over twijfel. Mijn man zou graag nog een 2e kindje willen. Maar ik ben al 38 en ik ben gewoon heel bang dat we bij een 2e kindje niet het geluk hebben dat hij helemaal gezond is. Daarnaast vond ik bevallen echt verschrikkelijk en ook de periode erna. Ik heb absoluut niet op een roze wolk gezeten (maar dat kwam voornamelijk door mijn schoonmoeder). Lichamelijk valt het allemaal wel mee, mijn zwangerschap zelf ging ook heel gemakkelijk, maar dan ben ik toch bang dat het de volgende keer anders loopt. Nu ik het zo typ denk ik dat ik best irreële angsten heb eigenlijk😅 Kortom ik ben er nog niet uit. Maar gezien mijn leeftijd zal ik daar toch wel binnenkort over moeten beslissen.

Wij hebben vooraf met elkaar besproken 1 kindje te willen. Ook vanwege onze leeftijd, maar ook om alle redenen die MetalHarpy ook noemt. Bovendien willen we allebei ook nog meer dingen uit het leven halen (eigen bedrijf starten, veel reizen, veel tijd voor onszelf nodig), we zijn meer dan alleen ouders, en hebben we het idee dat dit makkelijker gaat met maar 1 kindje. Ik voel soms ook twijfels, maar bij mij is het meer het rouwen over het feit dat ik nooit meer een babietje in mijn buik ga hebben en een geboorte mee ga maken. Als ik eerlijk ben tegen mezelf zou ik niet nog meer kinderen willen. Meer mensen die dit rouwproces herkennen?

Super herkenbaar die twijfels. Ik denk dat er in die zin niet een goed of fout is. Beide heeft voordelen en nadelen. Mijn man wil zeker een 2e. Ik wilde eerst niet en begin nu ons meisje 6 maanden is te twijfelen. Waarschijnlijk zal bij ons een 2e ook lang gaan duren en man wil liever niet te veel leeftijdsverschil.

Hier een moeder van 3 kinderen! Ik heb altijd meer kinderen gewild en ben ook blij dat ik ze heb. Mijn oudste 2 spelen heel veel samen. Hebben echt veel aan elkaar. Dat vind ik soms echt wel lekker. Maarja ze maken ook flink ruzie!! Dus de dynamiek is echt wel anders. Je bent meer politie agentje aan het spelen, en we zijn dus wel vaker boos dan bij 1 kind. En het is echt wel een stuk drukker allemaal. Nou goed, hier is zelfs nog een nummer 3 gekozen dus blijkbaar wegen deze nadelen niet op tegen onze wens voor een 3e 😬. Qua financiën heb ik niet het idee dat we onze kids minder kunnen geven, maar dat komt ook omdat we een royaal inkomen hebben. Ik snap in deze dure tijden wel dat dit een belangrijke factor is in de afweging. Maar ik zou toch zeggen: volg vooral je hart… 💖

Ja dat vind ik dus heel moeilijk om te belalen.. of het rouwen is dat ik het allemaal nooit meer mee ga maken of dat het twijfel is of ik toch wel een tweede wil. Ik vind het heel lastig om dat onderscheid te maken 😕 en ik hoef het idd niet nu te beslissen maar ik wil ook niet een te groot leeftijdsverschil en je weet natuurlijk niet of het lukt en hoe lang het duurt.. 🤷🏻‍♀️

Zelf enigste kind en zelf wil ik ook maar één kind. Ik denk ten eerste dat je moet doen wat goed voelt, ondanks wat de keuzes en redenen van anderen is geweest voor één of meerdere kinderen te gaan. Ik denk altijd, een broer of een zus is geen cadeau voor het huidige kind, ik zou dat ook nooit als reden gebruiken voor een tweede. Daarnaast heb je geen garantie dat de band tussen de twee goed zal zijn, wellicht zullen ze naarmate ze ouder worden helemaal geen contact hebben. Wat ik bedoel te zeggen, maak een keuze voor jezelf (je moet niks natuurlijk, ik formuleer het even zo zwart/wit), omdat jij twee kinderen wilt, niet omdat je het huidig kindje een broertje of zusje wil geven zodat ze niet ‘alleen’ zijn.

Totally same dilemma! Ben nog nooit zoveel maanden achtereen in Nl geweest en ondanks de grote roze wolk eerste 3 mnd vond ik het loeizwaar de winter hier te zijn en waken voor een winterdepressie waar ik vatbaar voor ben. Daarnaast vind ik ouderschap ook gewoon echt pittig terwijl ik echt wel een heel chill/makkelijk zoontje heb! Mijn man zegt kom maar op met de 2e maar mijn voornaamste reactie is hell no! En dat is vooral omdat ik het pittig vind (laatstaan 2 nu als mn zoontje slaapt kan ik bijtanken maar straks hebben ze niet dezelfde slaapritmes en ben je altijd aan), mezelf nogal kwijt raak, bang dat mn relatie dan onder druk komt (irritaties die we nooit eerder hebben gehad met elkaar daar komen we nu wel overheen maar met de stress van 2???) en wat als (kans is heel groot want nr 1 is chill) de 2e echt een moeilijke baby is? Zo ken ik zoveel mensen die met een makkelijk 1e zeiden: ohhh dit lukt ons wel en toen kwam terror nr 2 😂 denk dat dat mn grootste angst is. MAAR ik kijk naar mn zoontje en onze leeftijd en wordt dan enorm verdrietig als hij geen steun heeft van een broer/zus later, als hij “alleen” achter blijft, velen zeggen dat is niet een goed genoeg reden maar ik vind juist van wel de wereld kan al zo eenzaam en moeilijk zijn. Daarnaast zeggen ze dat ze de eerste jaren wel elkaar vermaken dus minder entertainment werk voor jou (maar dan wel ruzies oplossen 🤪) en als allerlaatste maarja die garantie heb je dus ook niet…ik zou dus never weten hoe het is een dochtertje te hebben en dat lijkt me ook geweldig 🥰. Dus nee ik ben er ook niet over uit maar ik moet dit wel snel gaan bedenken ik ben net 40 geworden ook al gedraag/voel ik me als 30 😂 en zie je het niet aan me maar ja ik vind het ook zielig dat mn kindje straks “oudere” ouders hebben pfffff mn hoofd tolt op dit onderwerp haha wat wel bij mij duidelijk is: stel ik was 5jr jonger dan no doubt zou ik het wel aangaan maar na 1-2jr ertussen ongeveer dus ja dat zegt wellicht ook wat…

Ik ben op het moment echt nog niet klaar voor een tweede (plus om weer zwanger te zijn, begin me net weer een beetje "mezelf" te voelen). Ik ben er nog niet over uit of ik een tweede wil. Ik pauzeer het en kijk als mijn kindje 1 is nogmaals naar de situatie.

Aam de ene kant wil ik nooit meer zwanger zijn ( heb mij 9,5 maand slecht gevoeld) en ben ik nog steeds niet hersteld na 5.5 maand van de zwangerschap en bevalling...en denk ik: dat nooooit meer..ons zoontje vraagt vrij veel aandacht dus vind het best pittig.. aan de andere kant denk ik ' ohhh nooit meer zo'n lief kleintje' en lijkt het mij heel leuk om ons jongetje als grote broer te zien..heb mezelf voorgenomen om in ieder geval mezelf tijd te geven tot hij een jaar is om deze keuze volledig open te laten...word in augustus 35, maar wil ook niet de druk te veel opvoeren