Dochter van 2 slaapt slechts sinds zwangerschap tweede kind

Yess Mijn zoontje is in September 2 geworden en is nu sinds een maand of 2 heel erg bezig met het krijgen van zijn baby zusje. Maar is ook ineens echt heel erg aan mij gehecht. Als ik hem naar bed breng is het krijsen want mama moet blijven en mama moet nog een knuffel en weet ik wat. Overdag krijg ik hem al helemaal niet meer in bed voor een dutje (op de opvang gelukkig wel want hij heeft het wel echt nodig). Nu brengt papa hem maar meestal naar bed want dan verloopt het iets rustiger maar is ook een gedoe... ik ben nu bijna 32 weken

Fijn om herkenning te lezen 🙈 maar jeetje wat vervelend zeg.. hier is het naar bed brengen door papa echt een drama en hij hoeft ‘s nachts ook niet bij haar te komen want alles is mama 😵‍💫 Wel pittig zo hoog zwanger

Hij roept dan wel om mij, maar papa is dan heel duidelijk dat ik ook ga slapen en tot nu toe werkt dat bij hem wel, maar als ik alleen met hem ben. Drama!

Ik lees en hoor dit heel vaak. Ik ken iemand met 4 kinderen, en ervaarde dit bij het 2e met de 1e, met de 2e bij de 3e enzo door, vooral ook meer richting het einde (3e trimester). Ik denk dat het kind instinctief ook voelt dat er iets gaat veranderen en ergens behoefte heeft aan de soort ‘laatste’ op dat kind gerichte affectie. Ik hoor dus inderdaad veel meer behoefte, meer gericht naar moeder, samen willen slapen. Ik denk dat als de tweede komt ze het zal weten en dat dat ook anders zal zijn. Dat was bij vriendin wel.

Het is alsof ik dit zelf geschreven heb. Mijn dochtertje ook van oktober 2 heeft precies hetzelfde. Altijd super goed geslapen maar laatste maanden mega vaak wakker. Laatste week al helemaal drama. Ik ben bijna 34 weken. Nu wil ze de laatste dagen ook uit haar bedje ( of uberhaupt niet erin) ze slaapt nog in een ledikantje. We zijn heel erg aan het twijfelen om wellicht de overstap naar een peuterbedje te doen, maar overal lees je dat je dit niet moet doen als er een grote verandering ( lees broertje/zusje) aankomt te doen...Waar slaapt jou kindje in?

Mijn zoontje slaapt nu sinds ong juni in een peuterbed. Hij wilt ook echt niet meer in de ledikant want hij is "een grote jongen"😅 als we bezoek krijgen die mee komt naar zijn kamertje dan zegt hij: "Sora niet meer hier slapen, Sora grote jongen" Dat (wijzend naar zijn peuterbed) is Sora bed, Dit (de ledikant aanrakend) is baby zusje bed". Hij heeft nu zijn pop in de ledikant gelegd want baby zusje is er nog niet🤣. Ze begrijpen veel maar nog niet altijd genoeg om echt te snappen wat voor verandering eraan komt. Dus we moeten even doorbijten en nog vooral even genieten van onze oudste. Want vooral als de baby er straks is lijken zij nog zoveel groter. Sterkte met de laatste lootjes in de zwangerschap🥰

Wat fijn om herkenning te lezen, maar jeetje wel pittig zo hè… Wij hebben haar nu al een lange tijd in een groot bed, we hebben een 1 persoonsbedhuisje gekocht. Deze hebben we toen aangeschaft toen het slechte slapen begon om een beetje meer rust te krijgen zodat we naast haar konden gaan liggen wanneer dat nodig was en iedereen wel een beetje z’n slaap zou hebben. En tot nu toe heb ik elke nacht dus naast haar moeten liggen. We hebben wel gelijk voor een eenpersoons bed gekozen. Hebben van petite amelie een bedhuisje gedaan en extra leuk proberen te introduceren maarja het slapen heeft gewoon ineens die andere wending gekregen maar goed misschien dat als haar broertje er straks is het wel weer beter zou gaan

Jup; hier exact hetzelfde verhaal. Dutjes overdag gaan nog wel goed gelukkig, maar ook heel lang problemen met slapen gehad. Gelukkig nu wel iets beter. Wij verwachten ons kindje volgende week, dus ben ook wel licht huiverig hoe dat zal gaan met de peuter erbij. Mijn dochter moet ook niks van papa weten momenteel, alles is mama mama mama, heel vermoeiend en zwaar want ik trek het fysiek niet meer.. en ook voor haar vind ik het wel sneu.

Moeder natuur is wonderlijk. Mijn 2 jarige zoon is inmiddels een half jaar grote broer (dus ik kan oprecht zeggen: het komt goed!!) Qua slapen heb ik niet echt verschil gemerkt destijds, maar ik herken wel heel erg het aan mama hangen. Ik moest alles doen, zijn hele wereld werd mama. Dat hebben we toen maar even zo gelaten omdat we ook wisten dat zodra de baby er is, papa vooral met de oudste bezig zou zijn. En echt vanaf het moment van geboorte van de tweede was het ineens alleen nog maar papa! Super raar maar het schijnt toch een soort instinct te zijn. Nu zijn we een half jaar verder en is het weer volledig terug naar de mama fase haha. En besef dat het voor een kindje van 2 iets heel groots is. Er wordt steeds over een broertje of zusje gesproken, maar ze kunnen gewoon niet voorstellen wat dat nou precies is en wat dat betekend. Vooral aan het einde van de zwangerschap merkte ik wat onrust bij mijn zoon. En zodra zijn broertje was geboren kon hij het plaatsen en was het echt aan hem te zien dat hij dacht: oo dat bedoelen ze met een broertje krijgen en dit is mijn broertje. Succes iedereen met de zwangerschap. En alle twijfels of je je oudste niet te kort doet. Het komt écht goed!