Hier helaas steeds meer van elkaar verwijderd.
Mijn man schreeuwt veel, ook waar de baby bij is.
Intimiteit op 1 hand te tellen sinds de geboorte, ondanks pogingen van mij om het te plannen.
Onze baby is nu 10 maanden. Man wil weer in het ziekenhuistraject voor een 2e maar ik zie dat zo dus helemaal niet zitten. Ik voel me nu al zo alleen overal in.
Ik ben thuisblijfmoeder omdat dat financieel handig is voor ons, daarbij wil ik ook het liefste zelf voor de baby zorgen. Mijn man heeft laatst gezegd dat dit geen werk is en dat hij het liefst zou ruilen.
Man zegt dat hij meer met baby wil doen maar slaapt elk weekend zonder overleg uit terwijl ik nooit weekend heb..
Ik doe het graag maar zou graag meer waardering krijgen of meer overleg over de verdeling. Zonder geschreeuw waar de baby bij is. Als ik vraag niet te schreeuwen bij de baby zegt hij dat ik de baby gebruik. Als ik wegloop, want mijn hart breekt dan, houdt hij me tegen bij de deur.
Soms voel ik dat ik bij hem weg wil, naar iemand waar ik meer gezien en gewaardeerd word en niet als vanzelfsprekend gezien maar ik wil absoluut niet scheiden voor ons dochtertje. Ik zie ook dat zij echt van hem houdt. En we zijn zelf al beiden kinderen van gescheiden ouders.