Hier nog meer mama's die worstelen met het zichzelf terug vinden naast ouderschap (en evt partner zijnde)?
Ik merk dat ik enorm met mezelf overhoop lig. Ik kan mijn plek als mezelf niet goed vinden. Ik ben de hele dag maar gewoon mama, en aan het einde van de dag bsn ik echt helemaal opgebrand. Ik wil dan vaak nog wel eens aandacht van manlief, even mezelf kunnen zijn. Dat gaat vaak niet omdat hij ook moe is (begrijpelijk, neem het hem ook niet kwalijk).
Het voelt alsof er geen plek is voor mij, alleen maar voor mama. Ook niet als partner. Oke ik heb de eerste 6 maanden echt wel pijn gehad en na 9 maanden pas echt dat de bekkenklachten minder werden (overigens is de gesprongen knip nog steeds niet netjes getrokken en dat gaat waarschijnlijk ook niet meer gebeuren). Misschien is het nou wel routine geworden dat ik mama ben zonder ook mezelf ruimte te geven. Hoe ga je hier in vredesnaam mee om?
Oke, midnight rant is over 😮💨