Keizersnede ervaringen

Ik vond het een hele prettige ervaring en kijk er heel fijn op terug. Herstel had ik echt geaccepteerd, maar viel achteraf ook heeeeel erg mee. Natuurlijk is dat voor iedereen anders.

Bij mij precies hetzelfde geval.Heb dit ook positief ervaren.

Bij ons is ons zoontje gehaald na 3 dagen weeën zonder vorderende ontsluiting. Zijn hartslag begon te dalen. Heel even moeite gehad met het idee van een keizersnede. Het is natuurlijk voor beide gezonder en het herstel is korter. Maaar het viel echt mee, het was een positieve ervaring en stond diezelfde avond alweer op! Wel echt goed rust nemen, dat vond ik nog wel eens lastig.

Bij mij was het niet gepland, dus waarschijnlijk wel anders. Maar ik vond het erg meevallen allemaal. Het herstel was bij mij wel wat langer en ik had de eerste twee weken flink last van de huid rondom de snede, maar al met al was het goed te doen.

Ik heb een geplande keizersnede gehad. Kijk er heel positief op terug. Het was helemaal geen vervelende ervaring. Mijn herstel ging ook heel voorspoedig

Spannend! Hoe is de versie gegaan? Ik heb 2 keizersnedes gehad, en ik kijk heel positief terug op beide. Het herstel vond ik wel pittig, vooral na de eerste keizersnede. De tweede keer ging het herstel veel sneller! Rustig aan doen en goed naar je lichaam luisteren is hierbij heel belangrijk. Mentaal gezien vond ik het wel lastig dat ik niet "zelf" onze dochters op de wereld heb gezet. Het voelde een beetje als falen, terwijl het niet persé de makkelijkste manier is.

Ik heb een ongeplande keizersnede gehad en ik kijk er uiteindelijk positief op terug. De hectiek en onzekerheid vooraf vond ik het naarste. De keizersnede zelf en het herstel is me 100% meegevallen. Rustig aan doen met je herstel is alleen wel écht heel belangrijk. Dus ook vooraf je partner voorbereiden (en/of andere naasten): die moet(en) echt meer gaan oppakken de eerste weken! Hier was uiteindelijk toch een soort interventie nodig van een bevriende kraamhulp (na een week of 3) dat mijn partner echt meer nachten moest draaien zodat ik kon slapen (voelde me zelf te verantwoordelijk om toch minimaal 50% alles te doen, maar kan gewoon niet altijd. Dit lag ook echt aan mijzelf). Moest er ook vaker aan worden herinnerd dat het wel gewoon een zware buikoperatie is. Uiteindelijk is mijn herstel echt boven verwachting goed gegaan en valt het litteken ook met een ongeplande keizersnede erg mee. Ik heb een vriendin die een paar maanden terug een geplande keizersnede heeft gehad bij haar 2e na een heftige bevalling bij haar 1e. Zij had geen betere geboorte van haar 2e kunnen wensen (haar woorden) en zou het zelfs iedereen aanraden 😅 kortom; heel positief, maar het herstel niet willen overhaasten :)

Hier ook een geplande keizersnede gehad ivm stuitligging. Ik kijk er heel positief en goed op terug. Juist omdat het gepland was liep alles rustig en kalm. Het herstel ging ook voorspoedig. Gun jezelf wel om de tijd te nemen om rustig aan te doen en te herstellen.

Hier een ongeplande keizersnede. Maar heel positief ervaren. Na week liep ik alweer buiten en nergens last van

Ik heb 4 dagen geleden een geplande keizersnede gehad (nadat ik 1,5 jaar geleden een spoedkeizersnede onder narcose heb gehad). De geplande keizersnede was een positieve ervaring, ik had ook mogen proberen om vaginaal te bevallen maar ben ook achteraf nog blij met mijn keuze voor de geplande keizersnede, omdat dat me meer zekerheid en rust gaf. Eerlijk gezegd vond ik het wel best heftig en ingrijpend, nog afgezien van het herstel. Ik vond het gevoel van de verdoofde benen heel intens, en de operatie op zich (veel mensen in de OK, er gebeurt heel veel in korte tijd, het gaat heel snel, er wordt heel veel gecommuniceerd, het getrek en gedrukt aan je lijf) behoorlijk overprikkelend en heftig. Ik lees mensen soms heel positief over een relaxte sfeer en een prachtige ervaring, en zo heb ik het dan niet per se ervaren. Uiteraard is het allemaal wel heel bijzonder omdat je gewoon je kindje ontmoet en dat is alles wat telt. Maar voor mij is het dus een iets gemengder verhaal.

Dank jullie wel voor jullie verhalen en ervaringen! 🧡

Als eerst gefeliciteerd met de geboorte van je kindje! Wat jammer dat je er gemengde gevoelens over hebt...Ik hoop dat je het een plekje kan geven 🌻

Hier bij vorige zwangerschap na 2d inleiding spoedkeizersnede. Ik was toen erg onder de indruk omdat de plannen ineens veranderd waren en ik me hier niet mentaal op had kunnen voorbereiden. Keizersnede zelf verliep heel vlot, maar ik was zodanig onder de indruk van alles dat ik het niet echt beleefd heb denk ik. Wat ik wel echt niet leuk vond, maar dit zou nu wel veranderd zijn, is dat ik m’n dochter maar 2x heel kort zag na de bevalling (een minuutje onder m’n kin dus ik kon ze niet echt zien voor ze algemeen onderzoek kreeg en nadien eens kort aan mn hand voor ze in een warmere ruimte huid-op-huid bij haar papa kon doen). Nu zouden ze blijkbaar wel zo lang mogelijk huid-op-huid bij de mama doen :). Ik kreeg nu zelf de keuze en ik heb heel snel toch voor geplande keizersnede gekozen. 1) omdat ik het wachten/overtijd gaan enorm frustrerend vond (laatste maand quasi niet meer kunnen slapen door alle kwaaltjes), 2) ik dan meer controle heb over wat er gebeurt en dat geeft me wel rust, 3) geplande keizersnede zou vlotter herstel geven dan spoedkeizersnede (en volgens mn gynaecoloog en vaste vroedvrouw is de kans zeer groot dat ik opnieuw een keizersnede zal nodig hebben). Komt het vroeger natuurlijk op gang, ga ik het wel proberen, maar dit is dan vooral omdat ik onze peuter nog makkelijk wil kunnen opheffen na de bevalling. Maar dat is voor mij eigenlijk de enige reden waarom ik graag natuurlijk zou willen bevallen… Ik had alvast met de baby geen probleem om haar vast te houden, voorover buigen om in de wieg te leggen was in het begin wat pijnlijk, maar dit deed m’n vriend dan. Ik kon niet zover stappen de eerste maand, maar ik denk dat dit vooral aan mn gebrek aan conditie lag, gezien ik al van halverwege mn zwangerschap een oedemateuze walvis was en stappen toen ook snel heel lastig/pijnlijk was:).

Ik heb tweemaal een geplande keizersnee gehad. Ik heb mijzelf voor de eerste heel goed ingelezen over wat er gebeurt op de ok, ik vond dit zelf heel fijn zodat ik wist wat mij te wachten stond. Na de tweede heb ik overdag vooral veel op de bank gelegen zodat onze oudste (toen 1 jaar en 9 maanden), naast mij kon komen zitten om toch contact te maken. Ik vond het belangrijk om die 6 weken niet tillen te volgen dus de eerste 6 weken kwam er altijd iemand helpen op de dagen dat ik alleen zou zijn. Daarnaast had ik ook een krukje in huis staan, onze oudste klom dan op het krukje en dan zette ik hem zo in zijn stoel zodat ik zo minimaal mogelijk aan het tillen was. Alles lag ook zoveel mogelijk beneden, de jongste sliep in de box en ik moest dan alleen naar boven om de oudste op bed te leggen. Mocht er een keizersnee uitkomen dan hoop ik dat je net zo mooie ervaring mag hebben als ik heb gehad, met hele goede begeleiding op de ok, die er rekening mee hielden dat ik het heel spannend vond.

Ik geloof dat een geplande keizersnede niet per definitie een vlotter herstel geeft dan een spoedkeizersnede. Het zou wel logisch zijn, maar ik merk bijvoorbeeld dat mijn herstel nu (2e keizersnede, deze was gepland) wat moeilijker en langzamer verloopt dan bij de eerste keizersnede (die was spoed). Dit hoeft dus niet voor iedereen hetzelfde te zijn.

Weg illusie :). Goed, ben wel iets fitter dan bij de vorige zwangerschap, dus ik hoop dat dat me wat helpt… Hoe heb je het aangepakt met het oudere broertje/zusje? Bij ons is ons dochtertje een 18,5 maand en wil haar ook niet het gevoel geven dat ze « vervangen » wordt. Het plan was om ze zo veel mogelijk te betrekken in alles. Maar natuurlijk is ze een week voor de geplande keizersnede stevig ziek met een virale infectie en hoge koorts 🙈

Je bedoelt qua herstel en de zorg voor je oudere kindje? Mijn partner is 6 weken thuis van werk na de geboorte, dus dat is heel fijn. Maar het is voor hem ook behoorlijk heftig om veel (eigenlijk alles) alleen met ons kind van 1,5 te doen voor zo'n lange tijd. Ik kan natuurlijk wel steeds meer. Dus ja dat is wel iets heel lastige. Wil je ook niet de put in praten he, het kan alle kanten op gaan denk ik dan, maar je wilt jezelf ook zeker niet teveel pushen, je moet echt de tijd nemen om goed te herstellen!

Eerste was een spoedkeizersnede, alles toen bij elkaar was een traumatische ervaring, maar bij de 2e gekozen voor een geplande keizersnede, kijk daar positief op terug. Was binnen 24 uur al weer thuis en herstel ging veel sneller (bij spoed hebben ze ook meer haast met de operatie etc natuurlijk). Je weet bij een keizersnede in ieder geval waar je aan toe bent 🫣

Ja inderdaad als ze bv wil opgehoffen worden, of je dat gewoon doet of hoe je t aanpakt? En hoe is de eerste kennismaking gegaan? Heb je daar wat tips? Ik hoorde met z’n allen samen naar binnen gaan om de baby te ontmoeten, maar zal nog het bed niet uit kunnen neem ik aan…

Bij ons is de oudste in het ziekenhuis langs geweest. Papa had hem opgehaald bij opa en oma en ze zijn toen samen naar het ziekenhuis gekomen. De oudste vond het maar niks dat ik in een ziekenhuis bed lag en wilde ook echt niet bij mij komen. Wat naar mijn idee het belangrijkste is is zorgen dat de oudste het gevoel krijgt dat ze nog net zo belangrijk zijn als voor de geboorte van hun broertje of zusje. Wij hadden ook een Kraamzorg gelukkig die daar heel goed mee omging. Bij ons moest de oudste namelijk heel erg wennen aan zijn broertje en hebben dit heel langzaam aan moeten pakken.