Ouderschap zwaar?

Ik heb nu een kindje van 14 maanden en al slaapt hij de nachten goed door, het is best pittig. Hij wil de hele dag door aandacht en als hem iets niet zint of hij krijgt geen aandacht, dan gaat hij er letterlijk om schreeuwen. Als je thuis bent, dan ben je er non-stop mee bezig. Luisteren is ook iets wat hij nog niet goed wil doen, dus ik zit de hele dag ook achter hem aan te vangen 😂 Aan de andere kant geniet ik ook weer intens van hem en als hij mij een knuffel geeft dan ben ik helemaal in de wolken 🩵 ik denk en ik hoop dat het allemaal wat makkelijker gaat worden zodra hij kan lopen en praten, omdat hij dan ook wat minder gefrustreerd zal zijn en ik met hem kan communiceren en hij het kan begrijpen. Natuurlijk zal het niet altijd even makkelijk zijn met de peuterpubertijd enz maar dat zie ik dan wel weer 😄

Ik vind het wel makkelijker worden als ik kijk naar onze oudste dochter van 3,5 jaar. Natuurlijk heb je dan ook wel eens lastige momenten, inderdaad, de peuterpubertijd. Maar onze oudste helpt ook met veel dingetjes en slaapt eigenlijk altijd prima. Je hebt gewoon weer meer je handen vrij en dat is fijn 😊.

Ik vond de eerste 6 maanden echt heel zwaar, tot aan 9 maanden bekkenklachten gehad ook dus heb vaak overwogen om te stoppen met bv. Niet gedaan en hij drinkt nu nog steeds met 13 maanden 🤭 Nadat ik van mijn bekkenklachten af was vond ik het eigenlijk wel super easy, maar goed onze zoon slaapt al vanaf het begin aan door en is eigenlijk een heel makkelijk kind. Kan zichzelf goed bezig houden, huilt bijna nooit en is erg leergierig. Daar dus wel geluk mee gehad (al ren ik nou de halve dag achter hem aan omdat hij iets te pakken heeft wat niet mag en ermee weg rent 🥲). Ik ben benieuwd wat de peuterpuberteit brengt want hij heeft nu al echt een eigen willetje en soms al drift buien 🤣😭

Ik herken jouw bericht op de fysieke ongemakken na! Iedereen in mijn omgeving probeerde mij tijdens de zwangerschap te waarschuwen hoe zwaar het wel niet zou zijn. Maar ik heb het geen seconde als zwaar ervaren. Ik geniet er zo van en mijn partner en ik zijn een fantastisch team. Ook mazzel met onze zoon. Sliep snel door (houdt sowieso van slapen), is altijd vrolijk en super makkelijk. Ik heb ook niet het gevoel dat er nu dingen zijn die in niet meer kan doen omdat ik een kind heb en misschien mede daardoor vind ik persoonlijk de impact van het krijgen van een kind niet zo groot als gedacht. Ik ben een gezegend mens, dat besef ik mij heel goed! En ik kan mij ook heel goed voorstellen dat het erg kzwaar kan zijn als je gebroken nachten hebt en zorgen hebt rondom je kind.

Het scheelt denk ik zoveel of je een goede slaper hebt of niet. Als ik naar mijzelf kijk ben ik gewoon echt een leukere moeder als ik goed geslapen heb en kan dan ook veel meer hebben

Jaa echt! Onze dochter slaapt eigenlijk vanaf dat ze drie maanden is niet zo geweldig. De nachten die goed zijn die zijn helaas minder dan de slechte nachten. Hierdoor ben ik overdag heel vaak futloos en kan ik weinig aan. Dat vind ik soms wel eens jammer. Ik kan dan niet ten volste van onze dochter genieten. Het lukt dan ook alleen maar om de dingen te doen die 'moeten', niks extra's. Haha ok dit klinkt heel zwaarmoedig maar ik geniet ook intens van iedere ontwikkeling die ze maakt. Echt een fantastisch kind! Stiekem had ik alleen wel gehoopt dat er iets meer ruimte zou zijn voor mezelf 😅 Al is het een paar keer sporten in de week. Dat lukt nu helaas maar 1x..

Ff voor het beeld. Ze heeft echt nog nooit een nacht doorgeslapen. Als ze 1x wakker wordt dan vinden wij het een heeele goede nacht haha.

Ik ervaarde de newborn stage echt als heel fijn, maar ik had geen complicaties oid en een hele goede slaper. Ze is nu 1, slaapt nog steeds goed. Wat ik nu als “zwaar” kan bestempelen is meer dat het spontane van het leven een beetje eraf is, alles moet je plannen. En je bent nu hele dagen bezig met een kind vermaken of erop letten dat ze nergens van af valt 😅 Maar het is ook zo genieten, (bijna) alles van je eigen kind is leuk, eerste hapjes , eerste stapjes eerste woordjes, het geknuffel en de liefde die je van het kindje krijgt. Ik zou me vooral niet te druk maken om “hoe zwaar het kan gaan gaan worden”. Iedereen heeft eigen draagkracht en het ligt of staat denk ik inderdaad ook bij hoe je kindje is en je vangnet. (Kan je bv “gemakkelijk” je kind even bij iemand brengen als jij of je partner even tijd voor jezelf willen). Maar geniet vooral van zo veel mogelijk! En gefeliciteerd met je zwangerschap!

Ik zie nu pas dat het een oude topic is haha