Overgang van 1 naar 2 kindjes zwaar??

Ik lees graag mee. Wij hebben ook wat twijfels.

Herkenbaar verhaal. Hier ook! Lijkt ons mooi dat ze later weinig leeftijdverschil hebben én het idee om weer de ‘luiers’ in te gaan, wanneer je juist nét meer vrijheid hebt lijkt me ook niks. In mijn hoofd heb ik het liever in 1x zwaar… klinkt het logisch?🤯🤔🙊

Nou wij hadden het er net ook over! De zorg voor onze kleine meid komt vooral op mijn schouders terecht en ik ben bang als ze 4 jaar is en ik meer ‘vrijheid’ krijg dan geen 2e wil terwijl het wel mijn wens is.. Zo lastig! Ik vind de dagen nu al pittig en was heel misselijk aan het begin van mij zwangerschap. Ik kon echt niks.. moet er ook weer niet aandenken om me weer zo te voelen en dan nog met zorg voor mijn dochter.

De overgang van 1 naar 2 vond ik heel natuurlijk gaan, ze hebben een leeftijdsverschil van 1 jaar en 9 maanden. Ze zijn ook echt dol op elkaar, beste vrienden zeggen ze zelf 😍 (ze zijn nu 7 en 5). Ik vond zelf de overgang naar kindje 4 het zwaarste vooral omdat je voor het eerst op uur en tijd op plaatsen moesten zijn zoals school en zwemles dat hadden we niet bij de geboorte van de tweede of derde. Van 0 naar 1 vond het ik meest life changing.

Wij zijn nu bezig voor een volgend kleintje en ik denk dat ik zwanger ben (dit weekeind testen!). Dan zit er 1 jaar en 8 maanden tussen onze eerste en tweede als het allemaal goed mag gaan. We hadden zelf zoiets van “kom maar snel door met die zware eerste jaren, dan hebben we het maar snel gehad” en de wens voor een tweede is vooral erg groot (misschien zelfs nog een derde ooit). Misschien dat je er nu gewoon nog niet aan toe bent?

Hier een leeftijdsverschil van 1,5 jaar. Ik vond het heel pittig de eerste 8 maanden. Echt het gevoel van overleven. Nu wordt het steeds makkelijker omdat de jongste nu ook steeds meer kan en er ontstaat steeds meer interactie tussen de 2 meiden. En dat is een hoop waard! Als ik zie hoe leuk die 2 meiden het samen hebben.

Tussen mijn broertje en mij zit er 1 jaar en 1 dag. Mijn moeder deed alles zelf, want mijn vader was er maar weinig. Ze zegt altijd dat het juist fijn was ons zo dicht op elkaar te hebben. Ze betrok mij bij alles voor mijn broertje en nu nog steeds altijd erg close

Mijn oudste twee schelen 20 maanden en ik vond de overgang van 0 naar 1 kindje pittiger dan van 1 naar 2. Mijn oudste dochter is wel heel makkelijk en was al snel in jaar ontwikkeling. Kon toen al goed lopen en begreep al veel. Ik wist al een hoop van de eerste waardoor ik het de tweede keer makkelijker vond om voor een babietje te zorgen. Ligt ook wel aan hoe ze zijn qua karakter en ontwikkeling en hoe je er zelf in staat denk ik. Inmiddels heb ik nog een derde kindje en nu vind ik het soms pittig dat ik weinig tijd voor mijzelf heb/maak/neem om op te laden. Dat is wel echt nodig. Ook bij twee of een!

Tussen mijn kindjes zit 2 jaar en 5 maanden. Dat vind ik zelf echt heel fijn, omdat de oudste al redelijk veel kon/ zelfstandiger was toen de 2e kwam. Hij was ook verbaal sterk, dus kon ook goed aangeven wanneer hij behoefte had aan 1 op 1 aandacht etc. Ik vond de overgang eigenlijk heel soepel, maar onze 2e baby was ook makkelijker. En je weet veel meer, borstvoeding liep soepeler etc. Ik vond het tijdens de zwangerschap vooral lastig. Was de eerste maanden erg misselijk en moe. Dat ging gelukkig over na het 1e trimester. En ik kneusde na 5 maanden m'n ribben waardoor ik opnieuw weinig kon met de 1e. Dat was echt niet leuk. Maar m'n man heeft veel op zich genomen, en ben alleen maar onwijs blij dat we voor de 2e gegaan zijn. Het is soms schipperen met aandacht maar ik krijg er veeeel meer voor terug dan ik gedacht had. Overweeg nu zelfs een 3e terwijl we hiervoor echt dachten max 1 of 2.

Geen ervaring maar ben er zelf ook heel benieuwd naar! Ik heb heel veel voor en tegen argumenten in mijn hoofd waarom wel of niet kort op elkaar, (of uberhaupt een 2e, terwijl die wens er wel heel sterk is) en het ‘krommen’ is dat de tegen argumenten juist ook weer als argument kan pakken om het juist wel te doen! Als dat logisch klinkt hahaha😅

Ik vond de overgang van 1 naar 2 erg pittig (zat 20 maanden tussen) dit kwam mede door een Hg zwangerschap, heftige periode gehad 24u na de bevalling/ huilbaby, desondanks heeft het ons weer dichter bij elkaar gebracht en besloten we na 5 maanden voor een 3e te gaan 😊

Bij mij schelen ze bijna 4 jaar en ook ik vond t zeer pittig. Na 9 maanden ging t beter. Even overleven die tropentijd, maar je doet t toch voor de lange termijn. Ik kon deze keuze iig rationeel niet maken, was echt een gevoelsding dat ik graag 2 kinderen wilde.

Dat erbij betrekken is niet echt leeftijdsgebonden toch? Deed ik bij mijn dochter van 3,5 ook. Denk ook niet dat de band tussen elkaar leeftijdsafhankelijk is. Ik heb veel beter band met mijn oudste zus dan middelste zus.

Betrekken kan inderdaad op elke leeftijd, maar was nu ff als voorbeeld dat je een 1 jarige ookal heel goed kan betrekken bij de baby om het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken. Verder over de band die je hebt ligt natuurlijk ook deels aan karakter maar als er veel leeftijd tussen zit, kan het soms lastiger zijn in de kinderjaren.. Als volwassenen kan je dan wel weer naar elkaar toe groeien. Maar dit is alleen mijn mening die ik heb gevormd vanuit hoe ik het met vrienden heb gezien en hun broers/zussen. Uiteindelijk moet iedereen hun eigen keuzes maken en doen wat bij hen past. Hetgeen wat ik schreef was alleen wat mijn moeder altijd zegt. Is de ervaring van ons gezin.

Klopt idd tussen mij en mijn broertje zit 10 jaar. Van mij had het niet gehoeven, ik moest per direct volwassen worden en het huishouden mee draaien. Echt niet grappig. Ik heb ook nooit een hele goede band gehad met hem, alles draaide altijd om hem (en nog steeds want ik ben ouder dus ik moet het beter weten, maar ondertussen is de opvoeding richting mij wel gestopt toen hij kwam). 🤮

Ik ben vooral wel benieuwd naar de ervaringen met iets grotere leeftijdsverschillen. 2 jaar leeftijdsverschil of zelfs iets minder lijkt zo de standaard. We hebben sowieso twijfels, maar mijn lichaam is ook nog eens nog niet hersteld en als ik de interactie zie met de jongere neefjes en nichtjes hier dan vind ik dat veel ingewikkelder dan als ze net iets ouder zijn. Maar misschien is het ook anders met neefjes/nichtjes dan broer/zus.

Ik hoop dat het meevalt, want ik weet net een paar dagen dat ik zwanger ben van nummer twee! Hij of zij wordt geboren als onze eerste ongeveer twintig maanden (1 jaar en 8 maanden) oud is. Best even spannend, maar ook zo leuk.

Gefeliciteerd 🥰 hier ook 2 under 2 strakjes. Mij dochtertje zal straks 1,5 zijn zodra ze grote zus wordt

Ik vond de overgang wel erg pittig ja, maar de liefde en het geluk overheerst ❤️ wij hebben een zeer moeilijke slaper en ik ben veel alleen thuis met de kinderen. Het is dan vooral lastig op het moment dat ze beide iets nodig hebben. Maar hier vind je uiteindelijk wel je wel in en je wordt handig. In de ene arm een baby aan de borst en met de andere hand koken bijvoorbeeld 😜 toch best knap hahaha Ook vind ik het heel bijzonder om toe zien hoe onze dochter haar rol als grote zus vervult en de liefde die er tussen hun is. Dat maakt alle zware momenten weer dragelijk 😊

Hier ook die gedachte gehad. Hadden 2 onder de 2, maar het is mij zo meegevallen. Heel blij mee nu. Of de overgang van 0-1 zwaarder is dan 1-2 vond ik dus wel. Maar onze eerste was een hele moeilijke slaper overdag. Tweede is zo anders, we zijn al getraind in wakkertijden inbakeren wiegen en voorkomen van slaapellende, dat de tweede er zo bij te doen was. Wat een meevaller was dat! Wel wat zwaardere zwangerschap gehad, omdat onze eerste nog maar net wel of net niet liep icm HG. Maar verder goed te doen, veel hulp gevraagd eerste maanden en nu jongste bijna 1 is is het ergste weer achter de rug en kunnen we steeds meer genieten, erop uit samen en ben ik lichamelijk weer redelijk in vorm. Als je eerste een hele makkelijke baby was en de tweede tegenovergestelde dan denk ik dat je het zwaar zult hebben, omdat je verwachtingen heel anders zijn. Alles valt en staat met verwachtingen denk ik.