Schoonmoeder in huis

Praat praat en nog eens praten . Je komt er samen wel uit , je schoonmoeder wilt helpen maar praat met haar en leg je frustratie uit

Oh ik begrijp je helemaal. Mijn schoonmoeder is na de geboorte van mijn zoontje 4 weken bij ons in huis geweest en het was hel. Ook precies zoals bij jou, onnodig wakker houden, zelfs wakker maken, niet goed rechtop houden als ze hem na een voeding van me overnam. Als ik even stond te douchen of op de wc zat hoorde ik haar al gelijk weer voorbij komen om de baby uit zijn bedje te halen. En als ik er dan wat van zei was het 'ja maar hij was aan het huilen'. Uhuh elke keer toevallig als ik in de badkamer ben, is hij aan het huilen. Ohja en dan zei ik hij heeft nog geen shampoo of zeep nodig de eerste weken. En dan elke dag zei ze, laten we hem in bad doen en lekker wassen met zeep. MENS ben je doof ofzo. Ik heb er zelf heel veel moeite mee om mee om te gaan. Vriendinnen zeggen dat ik het moet proberen los te laten maar ik kan het gewoon niet. Dus van mijn kant geen tips haha😅 maar ik begrijp je echt helemaal. Wat mij wel iets hielp was de gedachte dat het tijdelijk is en dat ze op een gegeven moment weer weggaat en je er dan voorlopig geen last meer van hebt. Ohja en laat je niks wijs maken en doe het op jouw manier! Jij bent de mama en jij weet het beste wat wel en niet goed is voor je kindje.

Ik wou dat mijn schoonmoeder in het buitenland woonde. 🥲

Mocht ze het ooit overwegen kan ze de mijne dan mee nemen? 🙈🤣

Mijn schoonmoeder is bij onze eerste 3 maanden bij ons gekomen toen ik weer aan t werk ging (zij komt ook uit t buitenland), mijn baby was toen 5 maanden. Wat ik fijn vond is dat ik al een routine had en die aan haar kon uitleggen/leren, zij wist immers nog niet wat werkte bij hem. En verder was het duidelijk dat ze voor hem zorgde als ik op werk was, en ik de gehele zorg had als ik thuis was. Ze hielp dan wel met koken, huishouden etc. Ik vond het eerst ook heeel spannend toen ik ging werken, maar heb het toch proberen los te laten en hun hun eigen manieren laten vinden samen van in slaap brengen etc. En als ik thuis was deed ik lekker alles op mn eigen manier. Als ze trouwens moeilijk naar je luistert kan het misschien ook helpen als je man dingen tegen je moeder zegt? Zodat je niet constant de "zeurende schoondochter' wordt😝

Ohhhh vreselijk! Precies ook wanneer jij in de badkamer bent. Wat supervervelend, ik begrijp echt niet waar dit rare gedrag vandaan komt. Zo respectloos naar ons als nieuwe moeders toe. Ik probeer het los te laten maar dat gaat me niet lukken, en helaas vind m’n partner het allemaal wel meevallen….

Hahaha goed punt!!!

Hahaha

Dat is waar! Met een routine wordt het hopelijk ook beter en anders… mijn man vind het wat overdreven allemaal ..😬 ik vrees dat ze voor de baby wil zorgen maar het huishouden verder aan ons overlaat (:

Hier staan mooie tips tussen. Daarnaast snap ik je gevoel helemaal. Als moeder wil je het beste voor je kindje, jij voelt je kindje het beste aan. Maar…. Hoe lastig ook, probeer wel te bedenken dat jou schoonmoeder komt met de gedachte om ook het beste te doen voor jou kindje, net als jij. Dat zij dingen anders doet dan jij, betekent dat niet gelijk dat het niet goed is voor je baby ;) Verder heb je tegen die tijd wellicht al een goed werkend ritme of tips die voor haar kunnen helpen omdat ze je kleintje nog niet zo goed kent (bijvoorbeeld ritueeltje voor het slapen) Probeer rustig met elkaar in gesprek te gaan. Niet alles zou gaan zoals jij wilt, maar bedenk welke dingen je echt heel belangrijk vind en welke dingen niet zo erg is als het bijvoorbeeld tijdens de zorg van schoonmoeder voor je baby anders gaat. Bijvoorbeeld : slapende baby niet wakker maken vind je heel belangrijk maar laat dan evt los dat de baby niet altijd in het bedje slaapt maar een keer in de wandelwagen. Probeer zo compromissen te sluiten waar jij je nog steeds oké mee voelt. Ik heb geen ervaring met schoonmoeder in huis, maar bij mijn oudste dochters heeft mijn schoonmoeder 2 dagen in de week opgepast. Ik heb op dat moment ook dingen los moeten laten. In die dagen had zou een verzorgende en opvoedende rol van mijn kinderen. Ze deed dingen regelmatig anders dan dat ik ze zou doen en mij hielpen bovenstaande dingen goed

Probeer niet op voorhand al gefrustreerd te zijn, want dat werkt alleen maar averechts. Als het dan een keer misgaat ben je direct super geïrriteerd. Denk ik tenminste;). De key is inderdaad praten en haar uitleggen hoe jij/jullie dingen doen en graag zien. Desnoods kun je jullie schema van dat moment opschrijven en aan haar geven. Zo deed ik dat wel toen bleek dat mijn moeder en schoonmoeder het anders aanpakten. In my defense: onze eerste leek eerst een lastige en slecht slapen overdag, gaf standaard rot nachten. Met goede slaapschemas ging het ineens een stuk beter. :) Ze zal het inderdaad allemaal goed bedoelen en willen helpen, maar er zijn genoeg mensen die niet (willen) luisteren en hun eigen idee er doorheen drammen. Als dat het geval is moet je gewoon duidelijk zijn wat mij betreft. Jullie kind, jullie opvoeding.

Ik denk dat hier een aantal goede punten gemaakt worden. Je moet zelf ook proberen het enigszins los te laten dat ze dingen net wat anders doen, zo lang het maar veilig voor je kindje is. Heb ik al met mijn partner als hij een dag alleen met de kinderen is, met mijn moeder en ook als je kindje naar de opvang gaat zullen sommige dingen daar anders gaan, maar anders is niet direct slecht. En voor kinderen is het vrij snel duidelijk dat verschillende personen verschillende rituelen hebben. Dus bedenk wat je harde 'breekpunten' zijn en houd daar aan vast (bij ons bv voor onze peuter geen schermtijd overdag alleen wanneer we beginnen met koken tenzij hij duidelijk ziek is), maar laat kleine dingen gaan. Dat geeft jezelf ook veel meer rust. Mij hielp het ook bij mijn ouders om te relativeren en denken ach met mij en mijn zusje is ook alles goed gekomen en ze geven ze die dag dat ze oppassen ook heel gek veel liefde en dat is denk ik belangrijker dan of het bedritueel met iets afwijkt in volgorde oid. En ja, natuurlijk wil je wat het beste voor je kind is, maar ook wij als moeders zijn niet perfect en doen misschien dingen waarvan later blijkt dat ze minder verstandig waren.