Verlatingsangst

Onze dochter (precies 11 maanden) heeft dit nu ook. Normaliter slaapt ze de hele nacht door en nu gaat ze laat slapen terwijl zij altijd om 18:00 naar bed ging en wordt nu iedere nacht wakker. Als ik haar op bed neerleg dan gilt (letterlijk) alles bij elkaar. Het is hartverscheurend… Dus ik lees mee 💓

Ik leg haar lekker tussen ons in in bed. Ik kan ook niet goed tegen dat zielige huiltje haha Gelukkig slaapt ze hier overdag wel goed!

Toen onze man 11 maanden was, was dit precies hetzelfde (op vakantie 🫠) Vooral met op bed leggen, zo’n 2,5 week geleden). Heel heel hard huilen, terwijl hij normaal even protesteert maar het zo over is. Hij liet zich ook niet neerleggen: ging gelijk staan en als je hem dwong om te gaan liggen alleen maar harder huilen. Eruit halen zorgde voor nog meer overstuur zijn. Overdag wel een zonnetje verder. Dit slapen werd iets beter (hij liet zich sussen) maar daarna mochten we overdag niet van zijn zijde. Sinds vandaag(!!) overdag een stuk beter en uberhaupt minder humeurig. Slapen gaat ook beter. Ik merkte wel dat hij gewend was geraakt aan het sussen en op een gegeven moment het zag als een speelmoment: knuffeltje aan me geven, als ik stopte met wiebelen zn kont omhoog doen, omhoog kijken, lachen. Zo stond ik dan bijna een halfuur zonder resultaat te sussen. Ik heb hem toen twee keer zijn gang laten gaan met huilen: een keer 7 min, toen vond hij zijn knuffeltje weer en een keer 3 min en sindsdien slaapt hij weer in zoals normaal. Ik weet dat voor sommigen dit niet de manier is maar we hebben echt een pittig kind waarbij dit soms wel even nodig is. Prettig vind ik het overigens niet😅. Met het snachts wakker worden heb ik niet zo veel ervaring, alleen dat hij in die periode ook snachts huiltjes had maar dan ging hij heel vlot weer liggen, of lag al voordat we op de camera konden kijken. Sorry voor het lange verhaal!!

Wij hadden dit met 8 maanden een keer en nu soms tussendoor nog even. Maar die eerste keer duurde het echt wat langer. Ik ben er toen bij ieder slaapje naast gaan zitten, hand tussen de spijlen door op haar hoofdje of buikje. Na drie dagen alleen ernaast gaan zitten (geen hand meer) en weer na drie dagen ongeveer vanaf de gang steeds gezegd ‘mama is hier, ga maar lekker slapen’. Ik merkte toen al heel snel dat als ik er naast zat dat het paniek huiltje over ging in gewoon huilen. Wel flink, maar niet die blinde paniek. En het hield steeds sneller op. Ze checkte wel iedere minuut of ik er nog steeds zat ☺️ maar werd wel echt rustiger. Dus daarom toch doorgezet om ernaast te zitten en niet te aaien of te wiegen. In de hoop dat ze dat niet zou missen als ze daarna dan even wakker werd. Nu (ik klop het ondertussen even af) hoeft dit vaak maar 1 avond als ze het weer even heeft, of is zelfs vanaf de gang al genoeg. Wie weet heb je er iets aan! Hartverscheurend is het inderdaad 🥰

Tussen ons in hebben wij ook geprobeerd idd, maar dan gaat ze spelen. Kruipt dan het hele bed door en gaat niet meer liggen 😅