Verlatingsangst in bed?

Hier ook al een aantal weken. Moet wel zeggen dat het steeds wat beter gaat, dus ik ga ervan uit dat het vanzelf weer over gaat. Zal wel een fase zijn 🤭

Dat gaat hier zo al een paar weken. Ik laat hem jammeren tot ik er genoeg van heb (dan ga ik er weer even heen, of mijn man gaat), al valt hij meestal na een minuut of 20 wel weer in slaap 🤷‍♀️ Ik hou er niet van om hem te laten "huilen" maar dit is de enige methode die bij hem werkt. Als ik hem ga lopen sussen of wiegen wordt het alleen maar erger 🙈 dit is al sinds de 6 mnd slaap regressie zo 😮‍💨

Hier ook, ik twijfelde eerst ook aan tandjes, omdat dat meer pijn doet als ze liggen. Het krijsen gaat hier wel echt binnen 30 seconden over. Ik zet (puur voor mezelf) vaak een wekkertje op 2 minuten. Dan blijf ik achter de deur staan. Huilt ze na 2 minuten nog? Dan ga ik terug om haar te troosten. Vaak is ze dan binnen die 2 minuten alsnog aan het spelen en valt ze in slaap.

Ik ben er trouwens overdag wel mee aan het oefenen. Veel kiekeboe spelen, en "mama moet eventjes -vul hier iets in-" en dan paar minuten de kamer uit lopen. Vaak heeft hij het niet eens door dat ik weg ben 🤣

Onze dochter doet inderdaad ook vaak jammeren in bed, dan ga ik er ook niet naartoe en valt ze uiteindelijk vanzelf in slaap. Maar dit hysterische huilen vind ik zo zielig dat ik het niet over m’n hart kan verkrijgen om haar langer te laten liggen.

Tandjes heb ik ook aan gedacht, maar overdag merk ik niets aan haar en kan ze lekker op haar rug spelen. En in bed draait ze meteen op haar buik of ze gaat zitten, en dan is het alsnog gillen. Ik heb inderdaad geprobeerd om haar even te laten huilen, maar het wordt alleen maar hysterischer en erger als ik langer wacht. Dus dat is ook geen optie helaas. Ik denk dat we dit gewoon even moeten uitzitten 😅

Nee hysterisch huilen is ook zeker niet de bedoeling 🥲 dan ga ik er ook na een paar min naartoe. Ons zoontje blijft er alleen niet rustig van, dat is het probleem. Dus of we zijn de hele nacht met hem bezig of hij "zoekt het maar even uit" en valt daarna wel weer in slaap. Ik kan het ook echt een stuk moeilijker hebben als mijn man, dus als ik zelf naar bed ga probeer ik het goed af te sluiten met de kleine. Als dat niet lukt moet ik me daar overheen zetten en mijn man het verder laten beslissen 🙈

Ik snap je helemaal. Ik moet ook zeggen dat wij de juiste aanpak ook nog niet hebben gevonden 😅 ik merk wel dat ze het bij mij sterker heeft dan bij m’n vriendin, daar is het ook huilen maar die kan net even iets sneller weglopen. En m’n vriendin kan het ook wat beter hebben dan ik 🤣

Hier hetzelfde sinds een paar weken. Bedje staat al een tijdje laag omdat hij al staat en stapt. Zodra ik hem in bed leg is het gillen en net zo hard weer omhoog komen. Ik leg hem dan terug en zeg dat hij mag gaan slapen en wrijf hem over zijn buik vaak word hij wel weer rustig en/of valt in slaap maar zodra ik dan weg loop gaat hij weer huilen. Ik blijf dan even weg en vaak (overdag dan) valt hij wel in slaap anders loop ik terug om hem weer neer te leggen en te troosten. S avonds is het wel erger... dan wil hij het liefst bij mij slapen. Of hij valt uiteindelijk in slaap maar word na een half uur of uur weer wakker in paniek en het enige wat dan helpt is hem bij me houden. Hij is dan ook klaar wakker... tot ik ga slapen... Overdag is hij ook vaak en snel in paniek als ik uit het zicht ben... dan gaat hij ook hard huilen en paniek dus ik vermoed dat hij (erge) last heeft van verlatingsangst

Hier ook! Maar wel anders. Overdag en 's avonds is alles prima. Maar in de nacht worden ze plots wakker en willen ze het bed niet meer in. Als ik ze neerleg is het binnen vijf minuten huilen, en hard meteen. Ze willen alleen maar op je liggen, op mij of mijn partner. En als ze dan in slaap gevallen zijn en je wil ze in bed leggen begint het opnieuw. Jullie hebben het al weken??? Help, dan moeten we nog even. Hier nu twee weken, en gelukkig niet elke nacht en ook allebei elke keer! Even doorzetten nog dan..

Hier ook herkenbaar! Veel nabijheid geboden en evt in slaap helpen. Soms ook wel even weg lopen hoor en dan toch maar terugkomen. Het gaat nu met een paar dagen beter, zonder dat we iets anders doen, valt weer zelf in slaap en gaat lekker liggen. Dus komt vanzelf weer goed!

Hebben wij ook gehad! Een paar dagen zijn we naast haar blijven zitten tot ze in slaap viel. Bij mijn man had ze er trouwens veel minder last van dan bij mij. Daarna nog een paar gehad dat ze wel huilde, maar net niet zoooo hysterisch als daarvoor. Dus toen ben ik gewoon haar kamer uitgelopen en heb ik op de gang gezegd “mama is er nog, ga maar lekker slapen”. Het snikken werd toen gelijk minder en na nog eens een paar dagen was het klaar. Was bij ons ook tegelijk, de verlatingsangst en het bedje omlaag, en toen ook nog een vakantie Texel (dus andere omgeving). Maar ging snel over bij ons!

Dit klinkt inderdaad heel vergelijkbaar met wat hier gebeurt. M’n vriendin heeft haar zojuist op bed gelegd en toen ging ze wel weer lekker spelen in bed en valt nu zo’n beetje in slaap, dus het lijkt er hier ook op dat ze het bij mij extreem heeft. Maar ik vertrouw er maar op dat dit een fase is en dat ze de geruststelling bij het slapen nu maar even nodig heeft :)

Waar ons zoontje eerst geen verlatingsangst had, lijkt het nu raak. Al een aantal nachten krijsen en zodra hij ons ziet moet hij lachen. Het is best slopend.. hoe ga je hiermee om? Nu heeft een van ons bij hem op de kamer gelegen (omdat wij ook nog wat willen slapen..)

Hier is het uiteindelijk langzaam maar zeker overgegaan. Wat hier hielp, was zachtjes tegen haar praten door de babyfoon. We zeiden dan “ssst.. ga maar lekker liggen”. En wonder boven wonder hielp dat meestal wel. Soms was ze echt ontroostbaar en moesten we er naartoe om haar in slaap te wiegen, maar ook dat was steeds minder nodig. En nu hebben we weer een gezellig kletsende meid in bed die even lekker gaat spelen met haar knuffel en daarna zelfstandig in slaap valt :). Het is een fase 😅