Beval verhalen

Leuk ben echt benieuwd naar iedereens ervaring 🤗 heb zelf 8 jaar geleden een mooi lief meisje op de wereld mogen brengen maar toen was ik zelf nog zo jong dat je het allemaal onbewuster meemaakt dan dat ik nu op mijn leeftijd van 29 ben klinkt miss gek ik ben heel die bevalling niet vergeten maar wel dat ik nu bewuster erbij stil sta ofzo ☺️ ben over 8 weekjes uitgerekend dus leuke bezigheid om andere hun verhalen te horen

Hier precies het zelfde, 8 jaar geleden een dochtertje gekregen en was zelf toen 23. Ik ben mij deze zwangerschap zo veel bewuster van alles. Destijds, jong en onbevangen. Nergens bang voor, maar eigenlijk ook niet echt bewust stil gestaan bij de bevalling. Ik weet het nog in grote lijnen, maar weet ook niet meer wat te verwachten.

Ja de kleine dingetjes die was ik vergeten zoals de schopjes kwaaltjes etc etc etc maar nu film ik ook heel veel en toen was ik 21 en was dat social media een stuk minder haha zo appart ben nu ook zo benieuwd wat me nog te wachten staat hoe deze bevalling gaat zijn en hoe het zich aankondigd

Hallo, dit wordt mijn eerste kindje. En daarom erg benieuwd naar andermans bevallingsverhalen.

Leuk ! Ik deel graag mijn spontane thuis/badbevalling van mijn eerste kindje. 38+3 en die avond voelde ik de behoefte om het gehuurde bevalbad even uit te pakken om te controleren of alle onderdelen aanwezig waren. Dat was zo, op 1 goed koppelstukje na. Die kon mijn broertje gelukkig nu voor ons regelen. In bed gestapt, gezellig gehad met de hubs en om stipt 00:00 hoorde ik *knap*. Vliezen gebroken. Geen mega plas met vocht want de baby lag al sinds 34 weken goed ingedaald en lag dus zo diep met zijn hoofd dat er weinig vocht tussendoor kon. Twijfelend of het wel m’n vliezen waren toch gaan slapen. Na 30 minuten kreeg ik de eerste wee waarvan ik direct voelde jep dit is geen oefenwee! Fun fact: vanaf een uur of 1 zat ik dus met vrij regelmatige weeën en tussendoor zat ik op de wc, ik liep he-le-maal leeg. Er werd duidelijk ruimte gemaakt voor de baby die eraan ging komen. Om half 4 toch maar de VK gebeld. 4 uur check: 1cm… ze twijfelde of mn vliezen gebroken waren maar voelde ze niet meer zitten. Advies: laat het bad maar even voor wat het is en pak nog je rust, dit kan nog wel 24uur duren ! Ja daar had ik geen zin in. Maar afijn je weet niet beter dus we wachten af. Vanaf 6 uur werden de weeën steeds sterker en vanaf 7 uur kon ik alleen nog tussentijds naar adem happen. Buik been rugweeën: alles was aanwezig. 8 uur gebruld naar partner om de VK weer te bellen en die gaf aan misschien is het toch tijd om lekker in bad te gaan… die halfvol stond en ondertussen koud was. Man aan de bak met de waterkoker 😜 Flinke weeënstorm met amper ruimte voor rust dus voelde toen wel een stukje paniek “moet ik dit nog 24u volhouden??”. Om kwart voor 9 in bad gestapt: wat een verlichting! Dit haalde echt de scherpe rand eraf. M’n weeën werden anders, m’n buik perste al mee en het werd nog moeilijker om ze weg te puffen. Tegen m’n partner had ik aangegeven als m’n ontsluiting niet ver genoeg gevorderd was ik naar het ziekenhuis wilde voor pijnstilling. VK was er om 9 uur en checkte meteen: nagenoeg volledige ontsluiting. Het was niet gek dat ik die pers drang voelde! Vanaf toen mee mogen persen en om 10:05 is in het water ons zoontje geboren. Magisch moment om hem zelf aan te kunnen pakken in het water 🥰! En wat ik meeneem van deze ervaring: vertrouw op je eigen gevoel. Mijn gevoel zei dat het sneller ging dan de VK aangaf en dit bleek ook zo te zijn. Zet ‘m op lieve mama’s (to be) ik ben benieuwd naar andere verhalen en natuurlijk naar m’n verhaal over ons tweede kindje straks 👶🏼🩵

Een positief inleidingsverhaal voor de mama’s die worden ingeleid :) Vorig jaar met 38+6 op 12 juni een afspraak bij de klinisch vk voor een evt inleiding omdat zoontje ervoor vastzat met schouder. Toevallig die middag plek vrij om ballon te plaatsen. Om 16.00 ballon geplaatst, ik kon ‘wat kramp’ krijgen maar kreeg dus meteen weeën. Ik dacht dat het die krampen waren (had bij zoontje 10 u lang weeënstorm dus geen idee hoe normale weeën voelden). Na de CTG mochten we dus naar huis. Al puffend in een héle drukke parkeergarage waar niemand ons even voor liet om te betalen😅 Goed, rond 17.30 thuis, ik ben onder de douche gaan staan en ballon kwam er al uit. Ik ben de krampen gaan timen en ze kwamen netjes om de 3 minuten.. dus weer zkh gebeld en ik mocht terugkomen. Om 19.00 terug in zkh (even gewacht op m’n ouders die op m’n zoontje zouden passen). Nou alles prima, kreeg een draadloze CTG, een yogabal en had 3 cm ontsluiting. Ze besloten m’n vliezen te breken en daarna vond ik de weeën erg heftig worden. Inmiddels was het een uur of 22.00. Ik kreeg rond 22.45 de ruggenprik (hiervoor had ik 4cm ontsluiting). Na het terugkomen op de kamer voelde ik duidelijk de druk van persweeën maaar dat kon niet zo snel volgens klinisch verloskundige. Ik wachtte even af maar ik ben zelf gaan voelen en voelde meteen haar hoofdje al (bizar😂). Toen weer op de bel gedrukt, het was 00.00 ongeveer, het was druk dus ze kwamen ‘pas’ om 00.25. 16 min geperst, 2 mini scheurtjes in m’n binnenste schaamlippen en daar was ze! Een echte droombevalling voor mijn doen.

Hier al 3 bevallingen meegemaakt die totaal verschillend waren! Bij de eerste sochtends om 6 uur wat kramp. Tegen partner gezegd misschien toch slim om niet te gaan werken. Overdag soms een beetje kramp en veel geslapen. Om 3 uur werd ik nog vervloekt want hij had makkelijk kunnen gaan werken. Om half 4 bleef ik constant pijn houden en toen vk gebeld. Kwam en bleek al op 4 cm te zitten maar door schommeling van de hartslag van de baby toch naar het ziekenhuis. Daar waren we rond half 5 en bij aankomst na controles gelijk vliezen gebroken. Vanwege de hartslag aan de ctg maar rond half 6 ging deze achteruit. Partner wou niet bij een keizersnede zijn dus op advies moeder gebeld. Deze was er rond kwart over 6 maar toen is ze toch geboren.eigen verloskundige was nog niet eens naar huis toe.enige wat nodig was was een knip om meer ruimte te bieden! 2e bevalling ben ik met 38 wkn en 1 dag ingeleid d.m.v. een balon. Smiddags geplaatst en daarna naar huis. Savond voor het slapen gaan viel deze eruit maar nog geen klachten. Volgende dag maar bellen. Eerst 2 keer gebeld maar geen plek en uiteindelijk om 11 uur konden we komen. Ontsluiting was aanwezig en infuus werd geplaatst en vliezen werden gebroken. Het was nu half 1. Deze weeën waren wel heftiger en door bekkeninstabiliteit lastig op te vangen. Om 4 uur aangegeven dat ik het niet meer hield en uiteindelijk om 16.15 is hij geboren. Ook bij deze een knip gehad want meneer woog 4480 gram(vandaar het eerder inleiden. De 3e bevalling begon door het breken van de vliezen met 38+1 Dit gebeuren om 17.00 maar omdat ze twijfelde of hij volledig was ingedaald moest ik plat gaan liggen. Rond 18.00 was de vk thuis. Ik mocht gelukkig lopen want hij was ingedaald. Hele avond niks aan de hand en rond half 1 begonnen de weeën. Vk maar gebeld en bij aankomst toch naar het ziekenhuis. Hier waren we rond half 2 en heb tot 6 uur onder de douche gezeten. Tussendoor de weeën zoveel mogelijk weg gepuft en uiteindelijk om 6.30 is hij geboren. Hier geen knip of iets nodig gehad en daarna had ik alleen een paar schaafwondjes overgehouden. Ondanks de eerste 2 die iets moeizamer waren kijk ik hier heel positief op terug en kan ik alleen maar zeggen vertouw op jezelf en blijf in je eigen bubbel. Dat bevorderd het echt wel!!

8 en bijna 9 jaar geleden 2 kids op de wereld gezet. De eerste bevalling was te vroeg (35+3. Verloor ineens bloed. Verloskundige kwam toucheren en stuurde me naar zh. 6 cm ontsluiting. Niks van gemerkt. Veel harde buiken maar thats it. Ik liep dus nog vrolijk rond bij 6 cm ontsluiting. Dacht nog piece of cake zo.. 🙈 Toen zeiden de verloskundigen in het zh van we gaan je vliezen breken want het duurt te lang op deze manier. We waren ondertussen meer dan 6 uur later. Ik heb hier van geleerd.. NOOIT meer. Mijn zoon was er toen binnen een half uur. Dacht dat ik gek werd, raakte ook echt in paniek. Was zo niet tof. Van amper pijn naar intens veel pijn. Wee na wee. Had het niet meer. Bij de tweede was ik 37 weken. Ik kreeg zo veel pijn in mijn buik/rug.. niet te doen. Ik naar het zh.. zat ik pas op 3 cm 🤣 ik om een ruggenprik gevraagd en toen werd het heel chill. 4 uur later zat ik op 10 en mocht ik persen. Dat ging ook allemaal soepel. Dus als ik iets geleerd is is dat je het van te voren niet kan zeggen. Klinkt stom maar ondanks dus meerdere bevallingen ben ik nu nog steeds best bang 🙈 kan zomaar weer ineens heel anders zijn. Voor een control freak best beangstigend maar probeer het los te laten. We gaan ons meisje ontmoeten en daar kijken we het meest naar uit!

Vandaag is mijn zoontje 2 jaar geworden🥳 dus heb ik mijn bevalverhaal weer eens terug gelezen en dacht ik laat ik het delen. Zaterdag ochtend 13 augustus om 8.30 moeten we ons melden bij de daycare in het ziekenhuis. De dag ervoor heb ik een ballon gekregen en nu gaan we kijken of dit iets gedaan heeft. Ik heb niet het gevoel dat de ballon wat gedaan heeft maargoed als we daar eenmaal liggen en ze gaan kijken blijkt de ballon wel los te zitten en heb ik 3 cm ontsluiting. Dat is fijn want ze willen mijn vliezen dus gaan breken. Wel heel spannend! Er is alleen weinig ruimte in het ziekenhuis dus ze moeten kijken wanneer er een bevallingskamer vrij komt. Rond een uur of 10 mogen we over naar de andere kamer. Mijn man gaat de koffers en spullen halen en ik installeer me op het bed. Na een tijdje als mijn man weer terug is komen de artsen terug op de kamer om mijn vliezen te breken. De arts die wordt ingewerkt doet hier een poging toe maar het lukt haar niet, uiteindelijk moet haar collega het dus doen. Na het breken van mijn vliezen worden er redelijk snel (binnen het half uur) weeënopwekkers gegeven via het infuus in mijn hand. Aan het begin merk ik er nog niet super veel van, maar al snel beginnen er wel weeën te komen. Er wordt geadviseerd dat mocht ik pijnstilling willen ik dit op tijd moet aangeven want het kan weleens een uur duren voordat ik het daadwerkelijk heb. Ik vang de weeën op en het wordt steeds pijnlijker, ze komen snel achter elkaar en ik weet soms niet meer hoe ik ze op moet vangen. Mijn man vraagt of ik geen pijnstilling wil, in mijn hoofd bedenk ik dat ik nog niet lang bezig ben en als ik dit nu al wil is het wel heel triestig. Uiteindelijk rond half 2 besluit ik dus pijnstilling te willen (ruggenprik want iets anders mag ik niet, allergisch voor morfine) de artsen komen de voor- en nadelen bespreken en bellen de anesthesist. Die is in een operatie maar komt er daarna aan. De weeën worden heftiger en heftiger en ik weet me geen enkele houding meer te geven om ze op te vangen. Het duurt inderdaad erg lang voor de anesthesist er is. Er wordt nogmaals gebeld. Ze komt er echt zo aan. Na 3 kwartier komen de artsen terug, de anesthesist komt over 10 minuten, dat is fijn! Een half uur later bellen we de verpleegkundige, ze is er nog niet en ik ben er klaar mee, ik wil nu pijnstilling. Uiteindelijk komt de anesthesist binnen en vraagt of ik nog vragen heb, mijn man reageert gemakkelijk met: "nou ik denk dat ze het nu zo snel mogelijk toegediend wil krijgen." Ze vorderen snel en leggen alles klaar. Tussen de weeën door krijg ik de ruggenprik toegediend. Het prikje van de verdoving van mijn huid voel ik licht, maar het valt wel mee. Vervolgens de prik zelf voel ik ook licht, maar valt ook mee. Wat een opluchting, binnen nu en een kwartier heb ik iets meer rust. Gelukkig slaat de ruggenprik goed aan. Ik voel alleen nog druk als ik een wee heb, maar geen pijn meer. De artsen komen kijken, 4cm ontsluiting... ja dat is balen want al die tijd dus maar 1cm erbij. De weeënopwekkers worden opgevoerd, gelukkig voel ik er niet veel meer van. Rond een uur of 7 heb ik 5cm ontsluiting, het blijft dus allemaal niet best vorderen, maar het vordert. Ik ben best wel moe, maar kan niet slapen helaas. Twee uur later rond kwart voor 9 komt de arts van de nieuwe shift. Zij toucheert weer om te kijken hoe het ervoor staat, wonder boven wonder heb ik ineens 9 cm ontsluiting! Ze geeft aan dat ze over 2 uur terug komt en dan gaan we beginnen met persen. Ineens voel ik een hoop spanning opbouwen, het gaat gebeuren! Om kwart voor 11 komt de arts weer binnen en geeft aan dat ze misschien de ruggenprik eruit gaat halen omdat ik de weeën niet meer voel. Ze wil sowieso wachten tot kwart over 11 voor de zekerheid. Om kwart over 11 komt ze terug met 2 verpleegkundigen. Daar gaan we dan, we beginnen met persen. Ik voel de weeën inderdaad niet dus ik pers wanneer mij verteld wordt wanneer ik moet persen. Heel raar en onwerkelijk want ik heb niet het gevoel dat ik het heel erg goed doe. Ik heb namelijk geen flauw idee wat ik precies doe omdat ik het allemaal niet voel. De ruggenprik wordt uitgezet zodat ik inderdaad wat meer ga voelen en na een kwartier voel ik inderdaad wat meer en kan ik mijn weeën heel in de verte voelen. Ik pers en ik pers, maar na een half uur persen merk ik dat de arts en verpleegkundigen elkaar aankijken, ik heb het gevoel dat ik faal en dat ik dit helemaal niet kan. Ik vraag zelfs of ik het wel goed doe. Volgens de arts doe ik het heel goed maar wil het gewoon nog niet lukken. Diep in mij voelt het alsof ze liegt en ik het helemaal niet goed doe. Na een uur persen en persen (wat vermoeiend is dat) geeft de arts aan de gynaecoloog erbij te willen halen, want ik heb hulp nodig. Een vacuümpomp wordt er voorgesteld. De gynaecoloog komt binnen en toucheert ook nog even. Ze voelt een "randje". Ik pers nogmaals en de gynaecoloog voelt mee. Er wordt snel duidelijk dat het ook met de vacuümpomp niet gaat lukken. Als de baby dan vast komt te zitten moet er een spoed spoed keizersnede komen en dat willen ze voorkomen. Dit betekent wel dat ze de weeën gaan stoppen en dat ik klaargemaakt ga worden voor een spoed keizersnede. Het personeel wordt gebeld en er moeten mensen vanuit huis/bed komen voor mij. Ik mag niks meer drinken, krijg van alles in mijn infuus, mijn temperatuur wordt gemeten en jahoor 38,4 graden koorts en ik moet huilen. Het voelt als falen. Een grote operatie om ons kindje te halen in plaats van dat ik het zelf doe. Hoe moet dat nou straks. Dan kan ik amper voor hem zorgen. Ik voel me zo moe, mijn ogen kan ik amper open houden, maar ik blijf vechten tegen de slaap. Na wat voor mij een eeuwigheid lijkt te duren krijgen we te horen dat we naar beneden mogen. (Dit duurde in werkelijkheid een kwartier) Zondag 14 augustus Ik word in mijn bed naar de 4e verdieping gereden, naar de OK. De anesthesist stelt zich voor en vraagt wat over mijn morfine allergie. Ik krijg een ruggenprik, wel een ander soort een waarmee ik niet meer kan lopen. Ik moet van het bed over op de operatietafel en word vastgemaakt. Er komt een scherm voor me te hangen en mijn man mag naast me komen zitten aan mijn rechterkant. Ik blijf het gevoel houden dat ik faal. Ik voel allemaal gerommel aan mijn buik en merk dat ik wel voel wat er gebeurd maar ik voel geen pijn. De verpleegkundige vraagt of ik iets scherps heb gevoeld, nee heb ik niet. Gelukkig want ze hebben je open gesneden. Nou top. Ik denk nog geen 2 minuten later gaat het doek naar beneden en daar is een hele witte bloederige baby te zien. Hij begint gelijk te huilen, gelukkig, dat is een goed teken. Ik wil hem aanraken maar dat mag niet, ik zit vastgebonden aan de tafel. Mijn man mag omlopen en met de baby mee hij wordt op een tafel gelegd en de kinderarts kijkt hem helemaal na. Later heb ik gehoord dat zijn apgar score 9, 9 en 10 was. Dus dat is goed. De baby wordt door mijn man bij mij gebracht en hij wordt op mijn borst gelegd. Gelukkig, hij is er❤️

Mijn eerste bevalling was kort gezegd wel droom bevalling. Lekker thuis met bevalbad en voor mijn gevoel ook niet mega lang geduurd. 27 september 2022 kwam VK langs om even te checken en toen had ik 2cm ontsluiting en ze zei kan betekenen dat gaat beginnen of dat je nog 2 weken zo rondloopt. Hele dag door gingen de weeën door maar waren meer naar mijn idee oefenweeën want kon nog van alles. Richting middernacht wilde we naar bed maar weeën werden heftiger en idd korter op elkaar dus mijn man uit bed en we hebben VK na 1 uur gebeld. Ze kwam 3 kwartier later en ik heb gewoon weeën opgevangen. Op den duur ging ze me checken en was ik al rond 7 cm. Mijn man meteen gevraagd om bad en alles op te zetten. 28.september De kraamzorg kwam en mijn schoonmoeder was er ook bij. Ik heb weeën in bad opgevangen en vooral persweeën waren heftig. Op den duur heeft ze gevraagd of ik wilde dat mijn vliezen worden gebroken en ik vond prima. Toen is het wel rap gegaan en rond 8.29 in ochtend was hij geboren. Ik kijk positief terug op deze ervaring en daarom ben ik lichtelijk bezorgd over of ik 2de bevalling net zo goed kan gaan als eerste... ik hoop van wel, maar dat is afwachten xD

Wat leuk, mijn zoon is nu ook 8 jaar en ben over 8 weken uitgerekend van 2de.

Ohjee, de eerste kindjes zijn al geboren! Ik verwacht mijn tweede kindje eind september (dit was begin oktober). Het kamertje is net gestuct en we doen echt vreselijk rustig aan qua voorbereidingen. Nu begin ik 'm toch wel te knijpen nu dat de eersten echt al geboren zijn 😂

M’n eerste zoontje geboren op 31 juli 2023 Ik was 40+2. Twee dagen ervoor ging ik een uur lang wandelen. Had af en toe wel krampen maar waarschijnlijk waren dat oefenweeen. 30-07-2023 ging ik slapen en fluisterde m’n man in me oor “ik geloof dat hij morgen gaat komen” ik zo “ dan moet je morgen niet werken”. Haha😂😂 echt twee idioten maar goed. 08:45 besloot mijn man vanuit huis te werken hij had al geen zin om naar kantoor te gaan. 09:00 begon hij. Dus ik werd ook wakker moest naar de wc. Nou wat zag ik daar bij het afvegen. Rode sliertje (slijm prop). Ik kwam de wc uit en vertelde dit aan m’n man hij zei wacht het maar af tot je echt weeen hebt dan vragen we de verloskunde voor advies. Nou de weeën begonnen als lichte menstruatie pijn. Eerst kwam het om de uur. Dit ging door tot 13:00u. Vanaf 13:00u werd het om de 30a40 minuten dat ik een wee voelde en het werd iets pijnlijker en nog steeds net als menstruatie pijn alleen bij m’n buik. Vanaf 15:00 uur ongeveer begon het iets pijnlijker te worden. Toen besloot ik m’n verloskunde te bellen. Zij gaf aan dat we pas met heftige weeen naar ZKH konden gaan. Maar ze zou nog wel eerst langs komen om te kijken hoeveel cm ik was. Vanaf 18:00 begon het echt pijnlijker te worden en had ik ook meteen ruggen weeen. Ik heb hele tijd sinds 15:00 uur heen en weer zitten lopen en m’n weeen staand weg gepuft. Vanaf 19:00 kwam m’n verloskunde om te checken hoeveel ik was. En ja ik was al ver genoeg om naar het ziekenhuis te gaan 4cm. Rond 20:00 waren we daar en heb ik een uur onder warme douche gestaan en m’n weeën gevangen. Ook liggen op bed. Ik kreeg een peanut bal tussen m’n benen. Dat maakte het aller pijnlijkste maar m’n ontsluiting ging van 20:00 tot 22:00 zo snel. Dat ik al op 9cm zat. Ik wist dat natuurlijk niet want wou ruggenprik maar mocht al niet meer. Nou na een half uur mocht ik al persen want ik was 10cm. Ze had mij intussen tijd gestript en 23:00 was m’n zoontje precies geboren. Ik had wel schaafwond moest gehecht worden. Maar goed na douchen en al mocht ik al weer naar huis wat ik heeeel fijn vond. Ik heb heel m’n zwangerschap voor het slapen altijd warm gedoucht omdat ik last had van m’n staartbeen. Dit heeft denk ik voor mij heel erg geholpen. En vanaf 36 weken ging ik veel wandelen en at ik elke dag 3,4 dadels. Ik denk dat dit ervoor heeft gezorgd dat ik zo snelle bevalling had. Nu ben ik zwanger van m’n tweede 31weken. Ik ben iets luier dan m’n vorige zwangerschap. Ik beweeg minder en plof elke dag op de bank om te slapen. Maar ik hoop dat deze bevalling ook zo snel gaat😭

Ik ben donderdag 15 augustus 2024 bevallen, door middel van een keizersnede van een tweeling. Jamie en Roan. Mijn zwangerschap en aanloop naar de keizersnede is niet het positiefste verhaal om te lezen, maar ondanks alles kan ik er positief op terug kijken. Op 14 juni, met 21 weken zwangerschap, bleek dat de tweeling het tweelingtransfusiesyndroom had ontwikkeld. We zijn diezelfde dag naar Leiden gestuurd om daar een laserbehandeling aan de placenta te ondergaan. Het ene kindje kreeg namelijk te veel voeding en de andere te weinig. Tijdens de laserbehandeling worden aderen op de placenta dichtgebrand om de verdeling te verbeteren. Deze operatie is succesvol geweest, wel heb ik die week erna veel vruchtwater verloren. Dat is een bekende complicatie. Vanaf week 21 moest ik bed/bankrust houden. En vanaf week 22 heb ik geen vruchtwater meer verloren. Op zaterdag 27 juli 2024 braken de vliezen van 1 van de jongens. Ik was toen 27 +1 weken zwanger. Wij zijn naar ons eigen ziekenhuis gegaan in Zwolle. Daar werd de medicatie opgestart als weeenremmers, longrijpers en magnesium. Helaas had Zwolle geen plek voor mij en moest ik met de ambulance naar Groningen. Daar hebben we 48 uur gelegen, toen was daar ook geen plek meer voor mij. Het enige ziekenhuis wat nog ruimte had was Maastricht. Ik ben toen direct met de ambulance naar Maastricht vervoerd. Daar hebben we nog 5 dagen gelegen. Al die tijd bleef het rustig. Geen vruchtwater verlies en geen harde buiken of krampen. Op vrijdag 2 augustus was er eindelijk weer plek in Zwolle! Ik werd met de ambulance weer naar “huis” gebracht. Op dinsdagnacht 13 augustus en woensdagnacht 14 augustus kreeg ik onverklaarde bloedingen. Hierdoor is besloten dat donderdag 15 augustus de jongens gehaald werden met een keizersnede. Ik heb ze mogen dragen tot 29 +6. De keizersnede verliep rustig. Ruggenprik is in 1 x gezet en viel me mee. En in de verkoeverkamer mocht ik zelfs al knuffelen met beide jongens. Tijdens de keizersnede kwamen ze er achter dat mijn placenta aan het loslaten was, dit was dus de oorzaak geweest van de bloedingen. Daarnaast hebben de jongens een gigantische knoop gelegd met hun navelstrengen. Een vaginale bevalling was niet goed afgelopen. Hierdoor extra blij dat er in rust gekozen is voor een keizersnede. Dit heeft ervoor gezorgd dat de jongens de beste start gekregen hebben die mogelijk was! Morgen mag ik met ontslag in het ziekenhuis. Het herstel van de keizersnede valt me tot nu toe mee. Over het algemeen is het een stijgende lijn en valt de pijn mij reuze mee. Alle eerste keren om Uit bed te komen, te plassen, een broek aan te hebben zijn spannend. Maar vallen achteraf mee! Morgen hopen we nog voor een paar dagen naar het Ronald mc Donald huis te kunnen, zodat ik nog iets meer kan herstellen en niet al weer ritjes in de auto moet zitten om de jongens te kunnen zien. Aankomende zondag hoop ik voor het eerst in 4 weken weer thuis te zijn. Helaas zonder Jamie en Roan, voor dat zij thuis zijn zal het de uitgerekende datum zijn. Daarnaast is de kamer van de jongens nog echt niet klaar. Dit omdat we nog steeds in een grote verbouwing zitten. We hopen die af te krijgen voor de jongens thuis zijn, zodat hun en onze eigen slaapkamer af is als ze thuis zijn. Ons gezin is nu met 3 jongens compleet. Na deze zwangerschap en alle complicaties ben ik blij dat ik mijn lijf dit niet meer hoef te doen. Ondanks dat kan ik positief terug kijken op de geboorte van de jongens, maar ook ben ik ontzettend trots dat ze na de complicaties met 21 weken, ze nog 9 weken bij mij in de buik hebben gezeten. De jongens zullen voorlopig op de NiCu liggen, maar we zien dat ze met liefde, geduld en rust worden verzorgd en ondersteund.

Mijn 1e dochter is geboren in 5 uurtjes. Kreeg stormweeen en in totaal 12 minuten moeten persen. Mijn 2e zoontje.was bevalling van 2 uur met wederom stormweeen en 7 minuten persen. Beide een pompje gehad, heerlijk! Vond de weeën wel erg pittig, aangezien er nooit een opbouw in zat. Ben benieuwd nu bij de 3e! Deze is nu al heel anders. De eerste 2 zwangerschappen ging vrij vlekkeloos. Bij deze lig ik sinds zondag in t ziekenhuis met nierstuwing. De baarmoeder duwt deels m'n urineleider dicht wat zorgt voor stuwing in de nier. Erg pijnlijk! Nu aan allemaal verschillende soorten medicatie en ongeveer de laatste 5 weken nu moet ik rustig aan doen. Gelukkig is het meeste thuis allemaal af.

Me dochter van 04-05-2016 Is met 4 uurtjes geboren 5 keer persen en ze was er 💗 Me zoontje van 12-12-2019 Is met 2 uurtjes geboren Ook maar paar keer persen en hij was er 💙 Ik ben nu 32 weken zwanger van me derde dus ben benieuwd 🩵

Vrijdag 6 september was ik 37 weken. Om 23:15 braken mijn vliezen, meteen weeën. Ik mocht meteen naar het ziekenhuis komen. Om 00.00 waren we in het ziekenhuis, ik gaf aan dat ik de ruggenprik graag wilde (daarna gaat ontsluiting erg snel bij mij). CTG gehad, check up; 2 cm en goede CTG dus mocht door voor de ruggenprik. Weeën waren pittig, kwamen best dicht op elkaar maar ik kon ze goed opvangen(denken aan die ruggenprik hielp me😂). Rond 01:45 zat de ruggenprik erin, rond 02:30 was ik terug op mijn kamer. 5 cm ontsluiting om 03.00. Om 03:45 voelde ik giga druk en persdrang; 10 cm maar hij lag ineens best hoog. Ik moest dus ‘passief’ persen; hij moest wat naar beneden. Ik weet niet hoelang dat precies duurde maar na een tijdje gingen we over naar ‘actief’ persen en was hij snel geboren, om 04.44! 🩵 Lio 🩵

Wauw dat is best snel! Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon💙 Hoe voelen de weeën aan met een ruggenprik? Ik heb namelijk dit keer ook gevraagd voor een ruggenprik omdat ik het bij mn anderen kids geen enkele pijnstilling heb gekregen😵‍💫

Dat verschilt volgens mij enorm per persoon. Ik voel altijd de weeën er nog doorheen maar als een druk, niet meer als pijn. Persen voel ik volledig ondanks dat hij nog aan staat dan. Vriendin van me voelt bijv echt helemaal niks meer, ook niks van het persen haha

Gefeliciteerd 💙!! Ik heb bij me laatste bevalling (4e) voor het eerst een ruggenprik gehad, zat er echt doorheen 😂 toen ze het gingen doen zat ik op 6cm ontsluiting de hele tijd, eenmaal gedaan en ik mocht weer liggen voelde ik meteen persdrang 😆 had ik ineens 9cm ontsluiting haha iedereen panieken 'ze mag niet op de ok bevallen😂'. Maar ik voelde geen weeën meer behalve de druk om te persen. Mijn zusje had een ander soort ruggenprik prik gehad en zij was boven in de rug geprikt en zij voelde wel nog weeën en alles alleen scherpe randje eraf. En zo kwam ik erachter dat er verschillende soorten ruggenprikken zijn blijkbaar😅