Beval verhalen

Heey dat is op mijn verjaardag haha. Maar de dag erna geboren zie ik, Gefeliciteerd! 😊

Iemand ervaring met Placenta praevia marginalis?

Op woensdag 11 september 2024 rond 4 uur werd ik ‘s nachts wakker met lichte buikkrampen. Ik was 34 weken en 5 dagen zwanger. Na een tijdje googlen kwam ik uit op indalingsweeën, ging er vanuit dat het daarmee te maken had en probeerde verder te slapen. Rond een uur of 6 werden de krampen iets intenser en regelmatiger. Ik ging even douchen om te kijken of dat iets zou helpen, maar de krampen bleven om de 10 minuten komen. Om kwart voor 7 maakte ik mijn vriend wakker en besloten we het ziekenhuis te bellen (hier waren we al onder controle ivm de groei/kleine baby). Omdat ze via de telefoon niet goed konden beoordelen wat er aan de hand was vroegen ze ons om langs te komen, om half 8 hadden we een afspraak op de afdeling geboortezorg. Ik werd aangesloten op de monitor en er was lichte weeënactiviteit te zien. Bij het toucheren bleek dat ik 1 cm ontsluiting had en om te zien of dit door zou zetten bleven we nog even in het ziekenhuis. Twee uur later zouden ze weer toucheren. Op de monitor was ondertussen al te zien dat de weeën iets sterker werden en bij het toucheren had ik nu 3 cm ontsluiting. De bevalling was dus echt begonnen! Gedurende de dag kreeg ik steeds sterkere weeën en zat er ook steeds minder tijd tussen. De ontsluiting vorderde en begin van de avond zat ik op 9 cm. De weeën kwamen nu zo snel achter elkaar dat ik niet meer op adem kon komen en ik kreeg een morfine pompje om de pijn iets te verzachten. Dit luchtte echt eventjes op! Toen ik op 10 cm ontsluiting zat begonnen de weeën af te zwakken. Mijn vliezen waren nog niet gebroken en ik kreeg ook geen persweeën waardoor ik na een tijdje weeënopwekkers kreeg. Ik weet niet meer precies hoelaat, maar na een tijdje braken mijn vliezen en werden de weeën weer iets sterker. Persweeën bleven echter uit. Op een gegeven moment daalde de hartslag van de baby, waardoor de artsen besloten dat hij er meteen uit moest. Ondanks dat ik geen persdrang had moest ik gaan persen om te zien wat er zou gebeuren. Omdat de baby klein werd geschat, hij te vroeg geboren zou worden, in stuit lag én omdat zijn hartslag zo snel daalde stond de hele kamer vol met artsen. Ik zat helemaal in mijn eigen wereld en kreeg het niet zo mee, maar voor mijn vriend was dit echt heel eng. Het persen verliep soepel en binnen een paar minuten was hij er! Omdat er haast bij was moesten de artsen een handje helpen en hem er gedeeltelijk uit trekken. James werd heel even op mijn borst gelegd maar had daarna wat ondersteuning nodig. Na 1 minuut was zijn apgqr-score 2, maar gelukkig liep dat na 5 minuten al op naar een 9! James kon heerlijk een halfuur bij mij blijven liggen voordat hij met mijn vriend naar onze kamer op de geboorteafdeling werd gebracht, waar ze nog wat testjes wilde afnemen. Mijn placenta kwam helaas niet los en deze moest operatief verwijderd worden. Een paar uur later waren we gelukkig weer samen. James had al lekker huid-op-huid bij papa gelegen en mocht nu naar mij toe. Wat een bijzondere en intense ervaring 🩵. Ondanks de pittige bevalling kijk ik er heel erg positief op terug! De artsen hebben ons goed ondersteund en snel gehandeld. Door hen hadden wij telkens het vertrouwen dat het wel goed zou komen (al voelden we de spanning natuurlijk wel). We liggen nu nog in het ziekenhuis maar James doet het top! Elke dag zijn er weer nieuwe mijlpalen en zien we hem stapje voor stapje vooruit gaan. Wat een sterk en prachtig ventje 🥹. We zijn verliefd tot over onze oren en ontzettend blij dat hij bij ons is! Iets eerder dan verwacht, maar nog mooier dan gedacht ❤️.

Hoe gaat het nu met jullie? Ons zoontje van nu bijna 3 (heet ook James) is destijds ook met groeiachterstand geboren en omdat zijn hartslag te vaak dipte ook een handje geholpen met de uitdrijving in een overvolle kamer met artsen. Dus dit verhaal voelt heel dichtbij en werd er even emotioneel van (damn you hormonen :)) Hopelijk maken jullie het goed, was James veel te klein of viel het uiteindelijk mee? Geniet samen!

Hier een heel positief bevallingsverhaal met een inleiding! Om 8 uur werden mijn vliezen gebroken en om 13 uur is onze dochter geboren. Ik heb een half uurtje oxytocine gekregen via het infuus en toen volledige ontsluiting. Hele fijne 2e bevalling

Hier ook een goede inleiding gehad! Zelf alleen te lang gedaan om goede ontsluiting te hebben en na medicatie en toch een ruggen prik met weeën opwekkers ging het snel en moest mij kindje met spoed gehaald worden, omdat haar hartslag veel te laag was. Verder een goeie bevalling gehad voor de eerste en nu lekker na genieten en tot rust komen

Wat fijn! Ik zag dat jouw kindje ook klein zou zijn en ben benieuwd of dat ook echt klopte uiteindelijk? Geniet ervan🥰

Ze is met de geboorte 44 cm der hoofdje 34 cm en ze woog 2658 gram 🥰

Het was zo: de baby werdt heel groot geschat dus ik moest ingeleid worden. Bij 38+6 gestript en bij 39 weken moest ik naar het ziekenhuis komen. Ze zijn gestart met kijken of ze mijn vliezen meteen konden breken. Dit lukte niet dus heb ik 2x misoprostol gehad om de bekken te weken. Hierbij komen weeen op gang. Deze werden steeds regelmatiger maar liepen uiteindelijk ook weer af. Uiteindelijk lukte het om om 6 uur mijn vliezen te breken. De weeen werden steeds erger. Hierom gekozen voor een bevalbad. Dit uiteindelijk een uurtje volgehouden waarna dat ik ze niet meer kon opvangen en om een ruggenprik gevraagd heb. Ik kon vrij snel terecht en had vanaf 21:00 uur een ruggenprik. Uiteindelijk op de OK drie keer een enorme bloeddruk daling gehad. Waarbij ze epidirine toe hebben moeten dienen om me weer bij te krijgen. Uiteindelijk gestabiliseerd en met veel minder pijn terug naar de afdeling. Om 01:30 volledige ontsluiting en mocht gaan persen. Dit bleek al snel nog niet effectief dus hierna 2 x een half uur moeten wachten. Hierna mocht ik starten en werdt me vrij snel duidelijk dat het niet verliep zoals de verloskundige gehoopt had. Hierbij werdt er benoemd dat ik hoogstwaarschijnlijk een een keizersnee moest omdat ze te groot was om in mijn geboortekanaal terecht te komen en of überhaupt geboren te worden op de natuurlijke manier. Hier raakte ik door in paniek en benoemde dit absoluut niet te willen. In overleg met de gynaecoloog is er besloten dat ik nog maximaal een half uur mocht persen dat er anders wel een keizersnede plaats zou vinden. De moed zakte me in de schoenen maar daarnaast kreeg ik ook zo’n drive om enorm te gaan persen dat het uiteindelijk na in totaal 1 uur en 15 minuten alsnog is gelukt. Dit is eigenlijk niet de bedoeling bij een tweede kindje maar ze hebben me gelukkig toch laten proberen. Beide kanten een beetje ingescheurd en gehecht maargoed geen keizersnede! Wel heel zwaar bevonden en zelfs zo heftig dat ik een bloeduitstorting in me ooghoek heb maar Lauren is meer dan de moeite waard 🤍

En was de baby ook zo groot als geschat? Fijn dat het geen ks is geworden !

Ik werd ingeleid met 39.1 vanwege hypertensie en afwijkende bloed waardes. Op maandag ballon geplaatst op dinsdag controle en op woensdag moesten we ons melden voor de inleiding zelf. 6.00 in het ziekenhuis. Ballon ging eruit. 3 cm ontsluiting maar nog wel een tuut. Die moest verwerken.dus aan de tabletten 11.00 toch de vliezen breken en infuus met wee opwekkers aan 15.00 3cm ontsluiting en tuut was verwerkt infuus werd geleidelijk opgevoerd 17.00 nogsteeds 3 cm 20.00 nogsteeds 3 cm in overleg met gynaecoloog een ruggenprik zetten om te zorgen dat ik relax en de boel kan vorderen 21. 00 ruggenprik erin en terug naar kamer. Infuus ging elke 10 minuten omhoog tot de hoogste stand 23.00 nogsteeds 3 cm en baby kreeg het zwaar met dippende hartslag door de hoge mate van weeën. Die kwamen door de ruggenprik heen. We besluiten voor een keizersnede te gaan. 24.00 wordt ik opgehaald voor de keizersnede en klaargemaakt. Helaas krijgen ze het niet voor elkaar om mijn ruggenprik te toppen en moet ik onder algehele narcose. 0.44 wordt Maelin geboren ..ze wordt onderzocht door de kinderarts en daarna huid op huid bij mijn man omdat ik nog onder narcose was. Het was zwaar, het was pittig..op de ctg zagen ze dat ik genoeg sterke en frequente weeën had maar er gebeurde helemaal niks. Dat ik mijn baby niet geboren heb zien worden vind ik lastig maar het was noodzakelijk dat ze eruit kwam. Het ziekenhuis heeft onwijs met ons meegedacht, meegeleefd en ons begeleid en ondanks de heftigheid en intensieve ervaring ben ik ze heel dankbaar voor de zorg die ze hebben geheven

De baby was 3840 gram😉 een flinke maar geen macrosome

Bedankt voor je reactie 🤗! Ah wat een toeval, hele vergelijkbare situatie inderdaad. James is geboren met 47 cm en 2135 gram, wel een kleintje dus maar ook weer niet extreem. Alles gaat gelukkig goed met ons. We liggen nog steeds in het ziekenhuis maar James kan zichzelf nu goed op temperatuur houden (wel met kruiken en veel huid-op-huid) en drinkt steeds meer zelfstandig. Hopelijk over niet al te lange tijd weer naar huis!

Mijn vliezen braken op 26 sept om 23:30. Toen 38+4. Zo rond 2:35 begonnen de weeën en om 10:34 op 27 sept is onze George geboren! De bevalling ging enorm voorspoedig. Ik wilde in het geboortehuis bevallen met mijn eigen verloskundige en kraamhulp. Dat is gelukt! Ik had geen beval plan, dan kan je immers ook niet teleur gesteld voelen als het anders loopt. Ik en mijn verloskundige voelde per moment aan wat op dat moment fijn was. Ik heb in vele houdingen de weeën weg gepuft. Staand, zittend op een bal, onder de warme douche, in bed op mijn zij en op mijn rug. Het ging enorm voorspoedig en ik ben super begeleid waardoor ik zonder schrammetje de bevalling heb doorstaan en mij vandaag alweer bijna als de oude voel. Onze George doet het fantastisch. Was na de bevalling iets wat misselijk en dronk de eerste 24 uur niet veel aan de borst en is dan ook 240 gram afgevallen. Zo’n 6,9%. Vandaag dag 2 heeft hij een paar goede voedingssessies achter de rug waarbij we verwachten dat het de goede kant op gaat! We genieten op en top met het gezin!

Op 27 september om 18:59 uur zijn wij de trotse ouders geworden van Bram, onze 3e zoon. Met 4220 gram en 53 cm lengte is hij niet zoals ze dachten een "kleintje" waar we toen extra groei echo's voor nodig hadden. Nadat ik al een hele avond, nacht en toen dag voorweeën had die niks deden toch de verloskundige gebeld om te vragen hoe nu verder want dit was niet vol te houden. Ik begon moe te worden en als het echte werk nog moest beginnen wist ik niet hoe ik erdoor moest komen. Na toucheren om 15:00 uur bleek ik net zoals de dag ervoor op 3 cm ontsluiting te zitten en werd mij aangeboden met medicatie een nacht in het ziekenhuis te gaan slapen. Mijn man zou op zijn werk rond 16:30 uur de oppas inschakelen zodat hij mij later naar het ziekenhuis kon brengen voor het uitrusten. Plots sloegen de weeën om en waren ze erg krachtig en elke 3 minuten aanwezig. Ik appte hem dat hij beter niet de oppas kon inschakelen maar onze vriendin om onze zonen op te halen voor logeren want het ging ineens snel dat voelde ik aan alles. Nog geen 5 minuten later kon ik nog net appen "bel doula" (ook geboortefotograaf) en "ik bel verlosk" De verloskundige moest nog lachen met de vraag wat ik gedaan had dat het nu toch door leek te zetten maar ik kon amper antwoorden en ze sprong in de auto. Tussen 17:45 en 18:00 kwam de verloskundige aan en direct daarna mijn man met de kinderen en de vriendin die ze mee zou nemen. Terwijl mijn man de kids met hun koffer uitzwaaien kwam de verloskundige mij boven controleren. 4 cm ontsluiting, er gebeurde dus wle IETS... ze besloot met mij in overleg direct vliezen te breken en zei dat het daarna snel zou gaan. Dit gebeurde rond 18:15 uur. Hierna ging zij samen met mijn man het bad opzetten en vullen en ik ging direct mee naar beneden omdat ik voelde dat ik niet lang meer had. Rond 18:30 vroeg ik nog in de 15 seconden tussen de weeën waar onze doula bleef. Die was wegens de storm in een file terecht gekomen en zou elk moment aankomen. 18:45 uur: het bad was klaar en ik voelde persdrang opkomen die ik niet kon onderdrukken. Met dat ik in het bad stap belt de doula/geboortefotograaf aan. Snel grijpt ze haar camera terwijl ik onze zoon op de wereld zet. Net op tijd! In 45 minuten tijd van 4 cm naar 10 cm ontsluiting. Het was een hands off, halve lotus bevalling waarin ik mijn zoon zelf aanpakte na slechts 4 minuten persen. Helaas verloor ik hierna teveel bloed en ben ik na 2 hechtingen en 1.5 liter bloedverlies met gillende sirenes per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd waar ik door een kamer vol specialisten werd opgewacht en medicatie kreeg. Hoewel ze mij een nachtje wilde laten blijven hebben wij toch de keuze gemaakt naar huis te gaan. Dit omdat ik in eigen bed beter uitrust dan in een ziekenhuis bed. Wij maken het beiden goed maar ik moet het even rustig aan doen. Wat een droom bevalling 🩵

Ik ben vorige week bevallen via een keizersnede met een placenta praevia marginalis.

Ik denk dat vragensteller wat meer info zoekt. Als in hoe dichtbij lag de placenta nog, had je een keuze tussen ks en medisch vaginaal, wanneer/hoeveel weken besloten voor ks te gaan, met hoeveel weken nu geboren via (geplande) ks. Bij mij lag met 32 weken 1cm er van af en met 34 weken extra placenta lokalisatie gehad en toch nog voldoende opgeschoven. Was mij verteld met 32 weken dat die kans 50/50 zou zijn.

Na 1,5e week voorweeën - en vandaag van 11 tot 7 lichte weeën - braken vandaag 19:15 mijn vliezen. Meteen waren de weeën intenser en frequenter maar goed op te vangen. Om 9 uur kwam verloskundige kijken welke aangaf dat ik 2-3 cm had. Ze zou half 2 s'nachts terug komen. Het advies gekregen op bed te gaan liggen en nog wat proberen te slapen. Slapen ging echt niet, maar als brave Harry ben ik even blijven liggen. Ik had intense weeën welke ik wel goed weg kon zuchten. Ik bleef liggen tot ik echt echt naar de wc moest. Ik dacht ontlasting te krijgen (tmi sorry). Dit was rond 11 uur. Mijn vriend was intussen een uurtje aan het slapen ongeveer. De plotselinge mega drang op het toielet was echt bizar. Ik dacht joh als dit weeën zijn, kan ik het echt niet nog uren vol houden. Mijn benen trilde. Mijn buik wilde al aanspannen. In mijn hoofd zou ik misschien zo een 3-5cm hebben. Ook verloor ik bloed met stolsels. Ik heb vriend wakker geroepen welke de verloskundige belde. Ik vertelde mijn vriend dat ik dan meteen naar ziekenhuis wilde en pijnmedicatie, want uren zo volhouden ging ik niet doen. 🫣 Verloskundige kwam het bloed beoordelen. Onder de douche kon ik de druk net aan. Het weg puffen kostte heeeeel veel energie. Half 12 was de verloskundige er met een stagiaire. Ontsluiting gemeten: 10cm. Ik moest wachten op de weeën maar mocht vast mee persen. Ik wilde bevallen in het ziekenhuis maar dat zouden we niet meer redden. Het is dat ik nog een paar weeën weg moest puffen omdat de verloskundige haar spullen nog even uit de auto ging pakken, maar om 00:03 is onze zoon geboren. 6 minuten persen. Eerste kindje. Wat een droom bevalling! Het ging snel, de persweeën waren intens (omdat ik deze eigenlijk te lang heb weg gepuft) maar zou deze bevalling zo weer doen! Verloskundige gaf ook aan dat het niet leek aan mij dat ik persweeën had. Ik was dermate aan het kletsen dat het leek dat we op het spreekuur waren. Ik trilde enorm van de adrenaline doordat het zo snel ging maar verder was ik helder en is het allemaal zo vloeiend verlopen. 2 hechtingen, weinig bloedverlies. De pijn was echt te doen! Zou de bevalling zo over doen.

Wat was de reden van de keizersnede? En mag ik vragen hoeveel cm je placenta van de baarmoedermond aflag?

Haha bedankt. Ik heb vorige week een afspraak gehad om te bekijken hoever de placenta van de baarmoedermond aflag en hij kwam op 1,8 cm in plaats van 2. Ik mag gewoon natuurlijk bevallen en de kans op complicaties zoals bloedingen is heel erg klein. 1,8 nijgt toch heel erg naar die 2 cm dus vandaar groen ligt op een natuurlijke bevalling. Wel medisch zodat je gewoon in het ziekenhuis bevalt maar de gynaecoloog heeft deze keuze gemaakt en gaat er vanuit dat het helemaal goed komt.