Beval verhalen

13 september 2019 werd ik verwacht voor een ctg in het ziekenhuis, de dagen daarvoor had ik daar ook al aangelegen omdat ik de kleine niet goed voelde bewegen. Eigenlijk was het elke keer goed dus wij dachten die dag, dit moet ook wel goed zijn! Tot dat er artsen naar binnen kwamen en we moesten blijven. Op de ctg zagen ze elke keer een dipje. Genoeg reden om haar te gaan halen/ in te leiden. Om 18:00 in de avond is er een ballonetje geplaatst die er binnen een uur uitviel. De volgende ochtend om 08:00 werd ik naar de verloskamer gereden en om 09:00 werden mijn vliezen gebroken. Ik kreeg minimale weeenopwekkers want mijn lichaam pakte het zelf over. Ik wilde het eigenlijk ook nog zonder ruggenprik gaan doen maar eenmaal bij de 6 cm trok ik het niet meer. Ik werd snel naar de OK gereden voor de ruggenprik. Eenmaal daar voelde ik alweer persdrang. Snel terug naar de kamer ( ruggenprik zat er wel in) ik heb zelfs nog tomatensoep en een broodje naar binnen gewerkt ( vraag me niet hoe) binnen 10 min persen was onze dochter er! Binnen 2 uurtjes waren we thuis en om 18:00 stond ik alweer de was te doen😂. Binnen een week word ik weer ingeleid en hoop er eigenlijk op dat het weer zo goed verloopt!

Had ik eerste keer wel. Nu ook een aantal dagen maar nog geen baby in zicht 😓

Er gaat ook veel buikgriep rond op het moment..

Ik herken het van mijn vorige zwangerschap. Ik had 1 dag lang diarree en ben heel vaak naar de wc geweest. Ook misselijk daarnaast en grieperig gevoel. De volgende dag ben ik bevallen.

Ik verloor eerst mijn slijmprop, en had daarna dunne ontlasting en rommelende darmen. 2 dagen later begonnen de weeën en daarmee de bevalling.

06-10-24. 7 uur: mijn man stapt na zijn nachtdienst lekker bij mij in bed, ik ging er nog even uit om te plassen en ben weer heerlijk in bed gekropen. Half 8: een gedonder, een gekraak en ineens alles nat. Shit, ik dacht gisteravond nog: ach die puppypads kunnen morgen ook nog wel. Snel uit bed, ja hoor, meconium houdend vruchtwater. Ik ben onder de douche gestapt en de verloskundige kwam er aan. Half 9: aangekomen in het ziekenhuis, beetje rommelingen en beginnende weeën. In het ziekenhuis wat controles, een infuus met weeën opwekkers en daar kwamen ze. Niet zoals ik had verwacht trouwens. Ik voelde ze gek genoeg constant in mn anus, alsof ik moest poepen, maar dan heel heftig, wist al snel niet waar ik het zoeken moest.. ik wilde graag in de douche, maar werd me nog afgeraden, met de gedachte dat het nog wel even zou duren. Na een half uur, toch die douche in gegaan, ondanks de slechte ctg elke keer. In de douche werd het er niet beter op, moest toch een schedel elektrode. Liever niet natuurlijk, maar geen hartslag horen, is dood eng... Maar tering wat heeft hij mij er ook pijn om gedaan, en achteraf voor niets, want nog steeds niks meetbaars. Ondertussen zat ik tot hun verbazing al op 7 cm. Nog geen 2 minuten later zegt de verloskundigen je zit al op 8/9 cm! En binnen 5 minuten zat ik op 10 cm met heftige persdrang. Uiteindelijk 14 minuten geperst, en daar was hij al 🩵 onze mooie Dex is om 12.38 uur geboren. De placenta kwam redelijk vlot erachter aan. Alleen mijn na weeën waren wel net zo heftig als de ontsluitingsweeen. In welke volgorde de rest is geweest weet ik niet meer maar: ik ben 1.5 liter bloed verloren, ik werd duizelig bij opstaan (obviously). En moest weer liggen . Uiteindelijk nog een hele bevalling van stolsels gehad (dit was echt heftig en fucking veel). Dit zorgte ook voor mijn heftige naweeën. Ik moest een nachtje blijven . Straks gaan ze kijken of ik een ijzer infuus nodig ben of toch een bloedtransfusie, die was voor de nacht niet nodig. Eigenlijk de bevalling zelf wel heel positief ervaren, ondanks de sneltrein vaart. Daarna is iets minder. Maar moet zeggen, die hulp vannacht was ook wel erg prettig🩵

Ik had de dag voor mijn bevalling heel erge maagkrampen en last van misselijkheid, zoals bij buikgriep. In de nacht spuugde ik alles uit en als ik iets at of dronk ging dat ook direct er weer uit. In de ochtend verloor ik mijn slijmprop en begonnen de weeën. Zodra mijn baby er was, waren ook al mijn klachten weg. Ik dacht dat ik met buikgriep moest bevallen maar ik denk achteraf dat het voortekenen zijn geweest van de bevalling.

Ik kreeg weeën op vrijdagochtend 4 oktober om 6.30 uur ongeveer, nadat ik mijn slijmprop (deels) was verloren. Ze kwamen iedere 5 minuten voor ongeveer een minuut, dus ik besloot om 7.45 uur het ziekenhuis te bellen. We mochten meteen komen. Daar aangekomen moest ik een halfuur aan de CTG. De weeën waren best al wel sterk en kwamen geleidelijk ook vaker. Helaas was de CTG van mijn zoontje niet zo sterk (hartslag daalde bij iedere wee sterk) en werd mij de keuze voorgelegd: vaginale bevalling doorzetten of een keizersnede. Ik koos uiteindelijk voor de keizersnede, omdat mijn eerste zoontje ook is gehaald vanwege foetale nood en ik zag het niet zitten om weer in chaos terecht te komen en een spoedkeizersnede onder volledige anesthesie te moeten. Dus werd het weer een keizersnede :) Ik kon meteen al terecht, dus werd naar de bevalkamer gebracht en direct gereed gemaakt voor de keizersnede. Ruggenprik ging dit keer gelukkig goed en om 11.10 is ons zoontje geboren. Hij deed het meteen hartstikke goed 🥰 Ik vond het moment waarop hij uit de buik kwam en bij mij gelegd werd zo ontzettend mooi, by far het mooiste moment uit mijn leven.

De goede en hele snelle bevalling van ons dochtertje... Vrijdagavond braken mijn vliezen. Spannend, want mijn vorige twee bevallingen starten allebei met weeën. Maar afgezien van wat harde buiken was er nog weinig aan de hand, dus we zijn gewoon gaan slapen. Zaterdagochtend rond 8.15 ben ik begonnen met timen van de weeën, want er kwam wat meer regelmaat in de harde buiken/weeën. Ze waren nog niet erg pijnlijk. Na een uurtje toch vast de verloskundige gebeld. De weeën kwamen toen om de 5 a 6 minuten en duurde een seconde of 40. De verloskundige was net bezig met de overdracht en zou er binnen een half uur zijn. Toen de verloskundige er eenmaal was, waren de weeën een stuk serieuzer. Ik had al bijna volledige ontsluiting en mijn man werd snel aan het werk gezet om de slaapkamer bevalklaar te maken. Ons plan om naar het ziekenhuis te gaan zat er niet meer in. Ik kreeg al vrij snel persdrang dus mijn man werd er weer bijgeroepen. Na een paar keer persen is onze prachtige dochter geboren om 10.15 uur. Ik kijk heel positief terug op de onverwachte thuisbevalling!

Vanacht om 2 uur braken mijn vliezen. Niet gauw later kwamen de eerste weeën al. Manlief om half 7 laten bellen want ze werden nu wel heel fel. 3cm ontsluiting. Ze zou om half 11 weer komen. Om half 10 hield ik het niet meer van de pijn. Dus weer gebeld. Kwam ze je voelen. Volledige ontsluiting 😱 we schrokken wel even. Ziekenhuis werd hem niet meer. Ik had al enorme persdrang en om precies 11 uur is dan onze dochter Esmay geboren♥️🩷

Reden van de keizersnede was de laagliggende placenta. Reden dat ze m al met 37 weken hebben gedaan was omdat ik meerdere opnamens gehad heb met bloedverlies. heeft tot ongeveer week 32 ongeveer 3 cm over de baarmoedermond gelegen vanaf toen ongeveer 5 mm van de baarmoedermond af

Een week voor mijn bevalling werd ik ineens heel ziek. Hoge bloeddruk, overgeven, veel hoofdpijn en veel pijn in de buik. Wij kwamen al 8 weken lang elke dag in het ziekenhuis voor een ctg omdat er minder leven te voelen was. Dit was best een heftige tijd. Mag 38+3 werd ik ingeleid op mijn eigen verzoek. Hierin hebben we wel echt moeten aan dwingen. Eerst kreeg ik een ballon geplaatst door de hoge bloeddruk moest ik in het ziekenhuis blijven. Een dag later had ik een paar centimeter ontsluiting en konden mijn vliezen gebroken worden. Ze gingen de weeen op starten met een infuus. Het infuus werd al vrij snel afgebouwd omdat mijn eigen ween opgang kwamen. Tijdens de weeen was ik heel erg misselijk en moest ik alles er uit spugen. Ik ging onder de douche om weer schoon te worden alleen vond mijn kindje dit niet heel leuk en moest ik op bed komen liggen om de hartslag goed in de gaten te houden. Daar hadden ze een draadje voor op zijn hoofdje gemaakt. Door rustig op de rug te liggen ging het beter met ongeveer 5cm mocht ik een ruggenprik. Hier hebben ze 8x over gedaan. Na de ruggenprik voelde ik me stukken beter. ( dit is echt een aanrader ) opeens zat ik met minder actieve weeen op 10 cm. Dus kon het persen beginnen. Mijn krachten waren op en de baby lag er niet meer goed voor. Na ongeveer een uur proberen hebben ze de pomp gebruikt en ben ik ingeknipt. Helaas scheurde ik ook nog uit. De baby is gezond geboren met 38+4 Ondertussen is hij 16 dagen oud en zijn wij enorm trots op hoe hij het allemaal doet❤️💙

Afgelopen woensdag bevallen met een geplande keizersnede. Mijn vorige bevalling (inmiddels 7 jaar geleden) was best traumatisch omdat mijn dochter vast zat en ze 6 keer moesten trekken met een vacuümpomp en ze uiteindelijk met 3 mensen zaten te trekken. Daarna heb ik mijn bekken laten meten en die bleken te smal te zijn, dus het advies werd een geplande keizersnede bij een volgend kindje. Ik was best bang voor de keizersnede/operatie. Ook een (geplande) keizersnede is een bevalling en wil dit daarom graag met jullie delen. Woensdag 2 oktober moesten we om 6.15 uur melden in het ziekenhuis. Daar werden naar onze kamer gebracht en opgevangen door een lieve verpleegkundige. Ik was erg zenuwachtig en vanaf 1.30 uur al wakker. Ze deed alle checks en rond 7.15 uur was ik klaar om naar de OK te gaan. Maar de verpleegkundige werd gebeld dat er een (groot) ongeluk op de snelweg was gebeurd en dat de geplande operaties on hold werden gezet. Dus de operatie werd uitgesteld. Een tijdje later kwam er iemand de kamer in dat er nog een spoed operatie tussen kwam. Om 9.00 uur kregen we ineens te horen dat ik zo werd opgehaald voor de OK. We gingen naar de OK en op de voorbereidingskamer kreeg ik een infuus die helaas niet goed bleek te zijn en kreeg mijn man zijn OK pak. Toen gingen we naar de OK en werd het infuus nog een keer geprikt. Toen kwam het hele team bij elkaar (14 mensen ongeveer omdat bijna iedereen wel iemand mee had die in opleiding was). Nadat alles snel was door gesproken gingen de meeste even weg en werd de ruggenprik gezet, helaas ging de eerste verkeerd. Ik heb het verdovingsprikje een beetje gevoeld en daarna voelde ik alleen steeds een soort druk omdat ze de juiste plek aan het zoeken waren. Na een paar die druk te voelen stopte ze en nam de echte anesthesist het over, toen zat die gelukkig gelijk goed. Na de ruggenprik kreeg ik de katheter. Na wat checks of ik niks meer voelde begonnen ze met de voorbereiding en met de operatie, ik heb gelukkig niet gemerkt wanneer ze gingen beginnen. Na z’n 10 a 15 minuten voor mijn gevoel deden ze het doek naar beneden en kwam ons zoontje daar langzaam te voorschijn. Hij begon gelijk met huilen. De kinderarts zei gelijk, hij ziet er goed uit ik controleer hem wel op de kamer. Hij werd even snel schoongemaakt en mocht daarna de hele tijd op mij liggen. Hij was onrustig en zocht naar de borst maar begreep daarna niet wat hij moest doen, maar het was al heerlijk om naar hem te kijken. Toen hij eenmaal een keer op mijn pink had gezogen begreep hij wel dat hij moest zuigen en pakte hij de borst. De pijn na de operatie viel mij mee, ja het doet pijn en ik kon niet veel bewegen maar ik mezelf ingesteld op nog veel ergere pijn. Na 24 uur mocht ik voor het eerst uit bed ook dat ging erg goed. Ik kijk dus erg positief terug op deze bevalling en ik hoop dat ik andere vrouwen hier ook een beetje gerust mee kan maken.

Vanaf 34 weken al vele voorweeën. Ik had dit bij de 2e ook maar dan vanaf 35 weken. Afgesproken met de vk dat ik moest bellen als de voorweeen goed te timen waren om de 5 min, dit hoefde niet een uur ivm vorige bevallingen die snel waren. Toen ik 37 weken was werd ik wakker met diezelfde voorweeën, deed totaal geen pijn maar was gewoon vervelend. Op de wc verloor ik mijn slijmprop, ik ging douchen maar ik voelde dat mijn lijf onrustig was. Ik kon de voorweeën timen en ze kwamen elke 2 a 3 minuten dus snel de vk gebeld. Die kwam en toen had ik al 7 cm. Er was geen tijd meer voor het zkh alles ging als een sneltrein. Uiteindelijk heeft de bevalling 1 uur geduurd, alles is goed gegaan gelukkig.

Met 41 weken en amper ontsluiting (bij 2e kindje) was mijn geduld op en wilde ik graag ingeleid worden. -Zaterdag werd een ballonnetje geplaatst in het ziekenhuis. Dit kostte de gyn. veel moeite door moeilijke baarmoeder stand. Ik mocht met het ballonnetje naar huis en de nacht in. Mijn lichaam reageerde behoorlijk, veel voorweeën gehad, maar het ballonnetje viel niet uit. -Zondagochtend kwam de VK ballonnetje verwijderen en ontsluiting checken. 2 cm. Poging tot vliezen breken; mislukt door moeilijke baarmoederstand. Ze zou 's avonds terug komen. -Zondagavond 21u00; vliezen breken lukt niet thuis, maar baby zal toch een keer moeten komen! Besloten naar het ZH te gaan, als daar plek was. Die was er! Inclusief mijn gewenste bevalbad. Mijn cake moest nog een kwartier in de oven, dat mocht ik nog even afwachten. -Zondagavond 22u00 vliezen gebroken in het ziekenhuis. Weeën afwachten, die kwamen heel snel. VK en man zetten bevalbad op. Wat was dat heeeerlijk warm! De weeën kwamen heel snel en ik had al snel geen rustpauze meer. -00u15 werd het water me te heen en wilde ik uit bad. Weeën staand en hangend op bed opgevangen. 00u45 op bed gaan liggen en 00u59 is Annabel geboren! Enorm snel dus, maar precies zoals ik me had gewenst. Ik wilde een stuk minder toeters en bellen dan bij mijn eerste bevalling. Ik wilde geen pijnstilling maar graag in het bevalbad. Ik had een cursus hypnobirthing gedaan, maar dit was voor mij toch wat te zweverig. Toch heb ik er gebruik gemaakt, in combinatie met een 'Kamp van Koningsbrugge'- mindset (het is maar pijn, het is maar tijdelijk, het zit allemaal in je hoofd). Zo heb ik kunnen meepuffen tijdens die 'ring of fire' zo lang het nodig was, en heb ik geen hechtingen nodig gehad. Erg pijnlijk maar een top ervaring!

7 oktober is Annabel overigens geboren, vergeten te vermelden ;-)

Op 08-10-2024 was ik uitgerekend , en had ik een afspraak om 14:00 bij de verloskundige om te bespreken wanneer ik ingeleid kan worden , ze stelde voor om mij te strippen en naar de onsluiting te kijken . Ik ging er mee akkoord toen ze ging kijken naar de onsluiting zag ze dat ik op 7 CM ZIT zonder pijn ze stuurde mij gelijk door naar het ziekenhuis om 15:30 hebben ze mij vliezen gebroken om 16:00 begonnen de weeen en om 17:04 is ze geboren.Dit is mijn tweede kindje en allebei de kinderen op de uitgerekend datum geboren !

Whoow wat bizar!! En gefeliciteerd. Hoe ging je eerste bevalling als ik vragen mag? Was dat ook zo snel?

Hoiii , de eerste bevalling was op 26 maart , ik ging om 17:30 na de toilet en zag wat bloed verlies percies op de uitgerekend datum ik belde het ziekenhuis en mocht meteen langs komen , ik was daar om half 7 en hebben ze een ctg scan gedaan en allerlei onderzoeken bleek er niks aan de hand , om half 8 toen ik nog in het ziekenhuis was kreeg ik extreem weeen , de stelde voor om te kijken na onsluiting zat ik al op 8 cm en om 21:20 is mijn zoontje geboren , die ging ook zo snel maar tweede was wel sneller. this wel zwaar zo een enelle bevalling

Wow dat was vast even schakelen. Bij de vorige zat ik ook al meteen op 6cm bij de eerste signalen zonder pijntjes of voorteken. Hoop er nu weer op haha