Beval verhalen

15-10-2024 was mijn uitgerekende datum 9 oktober om 06:00 s'morgens kreeg ik zo ineens wat kramp, ik zocht er niks achter want ik had die week wel vaker kramp gehad. Toch werden ze al vrij snel wat heftiger en kwamen ze al gauw om de 5 minuten.. Om 09:00 toch maar de verloskundige gebeld, zij was er om 9:45 ik had toen al 2 centimeter ontsluiting.. Maar omdat mijn weeën al vrij heftig waren mocht ik van haar wel al naar het ziekenhuis. Thuis wat dingetjes bij elkaar gepakt en om 11:45 kwamen we aan in het ziekenhuis.. De weeën waren behoorlijk heftig waardoor ik ineens moest overgeven.. Tijdje onder de douche gezeten omdat ik behoorlijk last van mijn rug had. Om 12:45 had ik al 6 cm ontsluiting, wat ik nooit had verwacht.. En om 14:15 is onze dochter romée geboren 🩷 Het was mijn eerste bevalling, maar wat is het ontzettend snel gegaan! Om 16:00 mocht ik alweer naar huis... Dit was voor mij het mooiste verjaardagscadeautje, want ik ben zelf ook op 9 oktober jarig 🥰

Wauw had nooit gedacht dat men al zoveel ontsluiting kon hebben zonder pijn!!

Mijn uitgerekende datum is ook 15-10! Gefeliciteerd 😊

Ik kwam met lichte krampen lopend het ziekenhuis binnen met 8 cm ontsluiting 😂 ik hoop nu weer op zo’n bevalling..

07-10-2024 bevallen. Het was echt een enorme rollercoaster. Ik was 27 september uitgerekend en hij wou maar niet komen. Had voor vandaag al een inleiding ingepland staan. Maandag 7 oktober moest ik nog even tussentijds naar het ziekenhuis voor een controle hartfilmpje. Daar kreeg ik ineens te horen dat het hartfilmpje niet goed was en ik niet naar huis mocht en blijven. Dat was al een enorme tegenvaller, omdat ik mij er niet op ingesteld had. Ineens kwamen er allemaal mensen de kamer binnen en ging het heel snel want ze maakte zich zorgen. De kleine zou het niet fijn vinden. Toch besloten om maar eerst in te leiden en kijken of de kleine dat aan kon. Vliezen werden gebroken en de kleine had in het vruchtwater gepoept. Toen maakte ze zich heel erg zorgen en werd er heel snel besloten om een spoed keizersnee te doen. Werd meteen klaar gemaakt en naar de operatietafel gereden. Het ging allemaal zo snel en kon het allemaal moeilijk even laten bezinken. Je komt voor een controle en even later lig je ineens op de operatietafel. Maar gelukkig kwam hij helemaal kern gezond ter wereld en heb ik een gezond zoontje. Alles is goed gekomen gelukkig en ben achteraf blij dat ze toch deze keuze hebben gemaakt, ondanks ik zo graag een natuurlijke bevalling had gewild. Daarom iedere bevalling is echt anders en je weet het nooit van te voren. Nu lekker genieten van de kleine en nog alles even laten bezinken

Als eerste gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon! Gelukkig gaat het goed met hem en jou! Maar wat een rollercoaster zeg! Ik kan me voorstellen dat je tijd nodig hebt om dit allemaal te verwerken, doe dat en geniet vooral ook van je mannetje en iedereen om je heen. En het is best heel oké om ook verdrietig te zijn!

Afgelopen zondag op 6 okt is ons 3e kindje, een zoon geboren, het is een prachtig mannetje en het gaat echt goed met em, gelukkig, zo bijzonder weer!! M'n bevalling liep alleen heel anders dan ik verwacht en gehoopt had; de eerste is geboren via de natuurlijke route. Dit duurde wel heel lang (zo'n 24u), ma goed, 't was de eerste.. Niet dat 't alleen maar leuk was, maar die geboorte was zo'n enorm bijzondere ervaring, die staat in ons geheugen gegrifd (en dan vooral de mooie momenten 🤣). De tweede is vanwege mijn gezondheid via een keizersnede geboren, helaas onder algehele narcose. Dus die geboorte heb ik grotendeels gemist. De aanloop er naartoe was niet leuk (pas op 't laatste moment werd duidelijk dat 't onder algehele narcose moest en toen was er geen tijd meer voor 2nd opinion etc), vond ik toen en nog steeds wel heel verdrietig maar heb ik 'n plekje kunnen geven. Toen we erachter kwamen dat we gezegend werden met 'n 3e kindje zag ik vooral ook uit naar nog 'n natuurlijke bevalling. Toen m'n vliezen braken in de nacht, waren we enthousiast, want het kon los gaan barsten!! Dit sloeg om toen we in het ziekenhuis kwamen voor controle; we wonen op dit moment in 't buitenland, weet dat de dingen hier anders gaan, maar sommige dingen zijn ook universeel... Enfin, wij gingen er vanuit dat we het af gingen wachten om te kijken of de bevalling op gang ging komen. In 't ziekenhuis gaf de gynaecoloog al vrij snel aan dat 't advies was om de baby te gaan halen omdat ik nog maar 1 cm ontsluiting had, dikke baarmoedermond en alleen wat krampen.. Dat was niet wat ik wilde horen dus dikke tranen.... Uiteindelijk kreeg ik wel de tijd om af te wachten ma na 12u had de kleine wat een hogere hartslag en gaven ze nogmaals aan dat het beter was om een keizersnede te doen. Inleiden met medicatie kon niet vanwege m'n keizersnede in de voorgeschiedenis en nog maar zo weinig ontsluiting... Mijn emoties vlogen alle kanten op, ik wilde zó graag natuurlijk bevallen en niet wéér een keizersnede.. Het voelde echt alsof m'n lijf faalde, waarom gebeurt er niks?! En ook frustratie want als we in NL waren geweest, was de kans dat ik alsnog natuurlijk had kunnen bevallen, reëel geweest... Er gast niet nog 'n kindje komen, dus die natuurlijke bevalling waar ik zo op gehoopt had, gast er niet meer komen, daar wordt ik zo verdrietig van! Het is compleet niet terecht; we hebben 3 gezonde kinderen, heb goede zwangerschappen gehad, maar toch.. Enfin, lang verhaal, ben benieuwd of er meer dames zijn die dit herkennen en of iets dergelijks mee gemaakt hebben, misschien tips hebben hoe dit een plekje te geven?

Wat goed om te horen zeg!! Gefeliciteerd met jullie dochter, geniet ervan!

Woensdag nacht bevallen van ons lieve zoontje! Erg andere bevalling dan gepland. Ik wilde graag thuis bevallen in bad, maar dat ging toch anders! Om 21:00 begonnen de lichte weeën, en om 23:00 braken mijn vliezen. Om 00:00 kwam de verloskundige langs om te kijken hoeveel cm ontsluiting in had: dit was toen net 2cm. De verloskundige gaf aan dat het bij de eerste nog wel 24 uur kon duren dus we onze rust moesten pakken. Dit lukte helaas voor mij niet want met de minuut werden mijn weeën erger en erger tot ik het echt uitschreeuwde van de pijn. Toen om 1:30 besloten toch de verloskundige weer op te bellen, omdat ik ook al persdrang had.. verloskundige was er snel en checkte: 10cm ontsluiting! Binnen 1,5 uur was ik van 2cm naar 10cm ontsluiting gegaan! Er was dus geen tijd meer om heel het bad nog op te zetten dus ik mocht beginnen met persen. Helaas ging dit niet heel soepel en bleef onze kleine man vast zitten in het geboortekanaal en bleef zijn hartslag dalen en dalen. Toen was er toch besloten om een ambulance op te roepen. Die was er gelukkig snel en we reden naar het ziekenhuis. In de ambulance ging het ineens heel erg snel en begon ik zijn hoofdje al te voelen! Ik had enorme drang om te persen maar ik wilde natuurlijk niet dat hij geboren zou worden op de snelweg 😅 (ook de ambulance broeder was aan het zweten) Gelukkig waren we snel in het ziekenhuis en namen ze mij over. Inmiddels was zijn hartslag gezakt naar 60 dus hij moest er zo snel mogelijk uit. Met 2 knips en 5 minuten hard persen werd onze zoon geboren 🩵 Wij moesten helaas erna nog 24 uur in het ziekenhuis blijven omdat hij een te laag geboortegewicht had (dysmatuur) voor hoe ver in de zwangerschap ik was (hij woog 2686 en ik ben met precies 40 weken bevallen). Het gaat gelukkig allemaal erg goed met hem en mij en we zijn inmiddels lekker thuis 🩵

Hoe verschillend bevallingen kunnen zijn.. Mijn zoon is geboren na een bevalling van totaal 22 uur. Ontsluiting verliep vlot, maar daarna liep het spaak. Vanaf 00:00 mocht ik gaan persen, maar rond 6:00 was hij er pas (effectief heb ik 4 uur moeten persen 🥴) Het was een hele strijd met weeënopwekkers en catheters. Ik werd halverwege medisch, maar was gelukkig al in het bevalcentrum tegen het ziekenhuis aan. Dankbaar om een gezond kindje op de wereld mogen te zetten. Afgelopen dinsdagochtend vroeg, ben ik bevallen van mijn dochter. Mijn man heeft haar zelf mogen opvangen ❤️. Maandagavond heb ik nog behoorlijk gesport en de verjaardag van mijn man gevierd. Iets te laat gaan slapen. Rond 00:30 werd ik wakker met wat ik dacht dat het weer irritante voorweeën waren.. Tot om 2:00, met een paar zachte plopjes, mijn vliezen braken. Mijn man gewekt en aangegeven dat het nu wel serieus was… Mijn man belde de vk en ik heb een rustige playlist opgezet en ben op een yoga bal gaan zitten om de weeën wat op te vangen. En terwijl mijn man belt met de vk, voel ik dat het snel gaat. De vk is er rond 2:30; dan blijk ik al 5-6 cm ontsluiting te hebben. Direct in de auto naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis is geen tijd meer om het bevalbad op te zetten omdat de weeën elkaar rap opvolgen. Ontsluiting gaat wat te snel voor het mooie, ik ben te laat voor pijnmedicatie.. Het wordt een storm aan weeën en pijn, maar in tegenstelling tot mijn eerste bevalling, voel ik goed wat er gebeuren moet. Relatief snel mag ik gaan persen; de baar kruk werkt niet voor mij, uiteindelijk wederom op mijn rug bevallen, waarbij mijn man onze dochter heeft mogen opvangen. Van eerste wee tot geboorte iets meer dan 4 uur. Hoewel ik veel intensere pijn heb ervaren, gaat mijn herstel nu een stuk sneller en zou ik weer voor deze laatste bevalling tekenen. Dankbaar voor onze gezonde dochter ❤️. Ik wens alle (aanstaande) mama’s een bevalling waar ze positief op terug kunnen kijken.

Afgelopen maandag ben ik bevallen van mijn zoontje bij 39.2 weken! De dag daarvoor hadden ze een ballon geplaatst, hier had ik geen pijn van gekregen maar het bleek wel 4 cm ontsluiting te hebben gegeven, hij was er niet uitgevallen trouwens. Na het verwijderen van de ballon hebben ze mijn vliezen gebroken, dit voelde apart, dat warme water langs je benen maar het was maar een klein beetje. Daarna zijn ze direct met weeenopwekkers gestart, en ze kwamen vrij snel en heftig achter elkaar ( elke 2 minuten en sommige waren al echt niet meer weg te puffen). De hartslag van de baby ging al na elke wee een stuk naar beneden maar dit vonden ze toen nog niet zorgwekkend. Na het meten van de ontsluiting bleek ik na die heftige pijn nog steeds maar op 4 cm te zitten. De weeën opwekkers zouden verhoogd worden maar door de hartslag van de baby vonden ze dit te riskant en hebben ze de opwekkers gestopt. Ik heb op dat moment een ruggenprik gevraagd, waar ik lang op moest wachten en die ook pas na 1.5 uur ging werken. De weeën werden minder, mijn lichaam nam het niet zelf over helaas. Wel was de ontsluiting gevorderd naar 6 cm, maar daarna bleef het daarbij. Ze gaven aan dat ze het nog 2 uur de tijd wilde geven en anders moest het een keizersnede worden, ik mocht ook niks meer eten of drinken. De hartslag van de baby ging nu ook zonder dat ik weeën had echt van heel laag ( onder de 50, naar rond de 150nl en weer terug) maar nog steeds wilde ze het 2 uur de tijd geven. Door de ruggenprik was ik slaperig geworden en ben ik gaan slapen. Na een uurtje werd ik wakker gemaakt met de mededeling dat ik per direct naar de operatiekamer moest voor een spoedkeizersnede ivm foetale nood. Ik realiseerde het me niet eens allemaal, zo snel ging het. 20 minuten na wakker gemaakt te worden is mijn zoontje geboren, waar het tot nu toe goed mee lijkt te gaan. We moesten nog 4 nachten in het ziekenhuis blijven. Ik heb ook nog erg veel last van de wond en ben helaas verkouden geworden waardoor ik moet hoesten en dan kapot ga van de pijn bij de wond. Ook ben ik inmiddels al 6 dagen niet naar de wc geweest, waarschijnlijk omdat ik zoveel medicatie heb gehad en mijn lichaam helemaal stil heeft gelegen, erg pijnlijk! Ik had een keizersnede onderschat, maar ben dankbaar dat ze op tijd waren en niet de 2 uur hebben afgewacht om hem te halen. Ik kan door alle spanning nog totaal niet genieten van de kraamtijd, heb vooral veel fysiek pijn door de constipatie en de wond. De ruggenprik was echt heerlijk dus voor degene die daarover twijfelen of bang zijn; ik voelde er niks van toen hij werd gezet en ik heb hem tussen de weeën door laten zetten, tijdens de weeën wilde ik me namelijk focussen daarop. Gefeliciteerd iedereen met de geboortes van kindjes!

Gister bevallen met een keizersnee. Vanaf vrijdag ochtend dat ik werd ingeleid met 37,6 weken is onze kindje zaterdag avond ter wereld gekomen. Baby'tje zat vast met zijn hoofd en weigerde te komen. Mama op het einde in een breekpunt. Huilen en hyperfinteleeren dat het niet meer kon. Moest toch blijven persen. Grote aambei groter dan me had is uit me gekomen. Nu even genieten van ons kindje en niet aan de aambei denken.die niet terug wilt.

Woensdag 9 oktober ingeleid. Om 08:00 mochten we ons melden in het ziekenhuis. Daar wilde ze gelijk een infuus prikken. 6x geprikt en uiteindelijk door de anesthesist met een echo gedaan omdat ze mn aderen niet konden vinden. Uiteindelijk 09:30 terug op de kamer en konden we de vliezen breken. Leverde helaas geen weeën op dus rond 10:00 aan de weeopwekkers. Om 12:30 kreeg ik een ruggenprik. Moest daar best lang blijven ivm dalende bloeddruk. Om 14:00 terug op de kamer met 7cm. Vanaf toen toch echt best wel wat pijn gehad ( ruggenprik dosis stond lager ivm bloeddruk ) om 15:00 had ik 9cm. De arts was net weg en ik kreeg persweeën dus snel op de bel gedrukt. Kreeg ontzettend het gevoel dat ik moest poepen, en dacht dat ik dus aan het poepen was, niet dat ik ons kindje aan het uitpersen was. Dus dat was wel heel gek. Uiteindelijk 3 min en 3 persweeen verder en onze lieve zoon was geboren. 🥰🙏

Doordat ik een medisch geplande keizersnede moest krijgen weer was ik erg alert op mogelijk eerder beginnen van de bevalling.. dus op 9-10 in de ochtend gebeld omdat ik vruchtwater verloor. Ik moest direct naar het ziekenhuis komen waar ze alles al klaar hadden gezet voor een spoedkeizersnede. Nog even testen of het echt vruchtwater was maar die bleek negatief. We zijn gek genoeg weer naar huis gestuurd zonder verder onderzoek. Ik had aangegeven die nacht al een vreemd gevoel in mijn buik te hebben gehad, ik dacht zelf aan misschien een blaasontsteking dan maar ook dat bleek het niet te zijn.. Die dag elke kwaaltje maar weer weg gestopt, ik wilde vast te graag dat het al zou komen. Ze gaven ook aan dat het wss mijn blaas was die wat heel normaal is einde zwangerschap.. Rond etenstijd leek het weer of ik oefenweeen had. Dit had ik al een week of 6 sporadisch sinds de kleine was ingedaald. Het was een rottig gevoel. Nog in de douche gezeten om “die ene test” te doen.. het verlichtte de boel wel wat en het leek zelfs af en toe weg te zijn. Het was eigenlijk meer een constante kramp in mijn buik dus ik dacht nog niet direct aan de echte weeen (die golf die op en af komt… is dus niet bij iedereen zo het geval!). Om 12 uur toch wel een vreemd gevoel in mijn buik.. ik stond op om een paracetamol te gaan pakken en toen knapte er iets.. het was echt een waterballet! Snel het ziekenhuis gebeld en ze hebben direct een heel team opgeroepen voor de OK. Na een stressvolle reis met ondertussen flinke weeen kwam ik aan waarna ze me snel aan de monitor legde voor meer informatie.. Het klaarmaken voor de OK verliep niet zo leuk, veel gehaast en misprikken met infusen en voor de bloedafname. De ruggenprik viel reuze mee na al het andere gestuntel. Onze zoon is op 10-10 om kwart over 2 geboren, zo een kg groter dan dat ze dachten na de laatste groeiecho een week daarvoor… oeps.. Het personeel was vooral verbaasd dat ze me naar huis hadden gestuurd die vorige ochtend en dat ze niet verder hadden gekeken. Maar uiteindelijk ben ik blij met een mooiere datum 😅 Voor alle moeders in afwachting… soms klopt je gevoel wel, heb je gewoon een hogere pijngrens of verlopen die typische weeen anders dan dat ze omschrijven overal. Ik voelde me ook erg bezwaard na die ochtend om weer te moeten bellen (met wat krampjes..). Ik heb zelfs nog in alle gekte een beker vruchtwater opgevangen om mee te nemen voor het geval ze het niet geloofde 😅. Had later niet gehoeven want die klompen die ik snel had aangetrokken lagen vol vruchtwater wat ze door heel het ziekenhuis hebben mogen opvegen 😂

In de vroege ochtend van 5 oktober werd ik zoals gebruikelijk wakker omdat ik moest plassen. Dus rond 5uur ging ik mijn bed uit richting wc. Omdat er vanuit het portiek licht naar binnen schijnt in onze gang, ging ik zoals gebruikelijk zonder licht aan naar de wc (wilde daarna graag nog verder slapen). Ik moest uiteindelijk zowel plassen als poepen en toen ik zo half slaap dronken wilde doorspoelen zag ik dat ik een groot deel van mijn slijmprop verloren was (vrijdag ochtend begon ik al met bruinige afscheiding iedere keer bij afvegen). Verder had ik niet veel aandacht voor de rest in de pot 😅 dus ik dacht ga weer lekker verder slapen. Alleen terug in bed had ik pijn in mijn onderrug en kon geen positie meer vinden om lekker te slapen.. toen rond half 6/6uur begon ik ook die menstruatie achtige krampen te krijgen en lag ik dus een beetje zuchtend in bed dat mijn vriend er uiteindelijk wakker van werd en vroeg of alles okay was.. ik zei hmm nee dit is ongemakkelijk.. misschien gaat het toch wel een beetje beginnen… rond 8uur de verloskundige gebeld omdat ik best regelmatig een wee had, alleen duurde ze gemiddeld maar 30-45sec. De verloskundige adviseerde een douche en paracetamol en ik kon terugbellen als de weeen rond de 1-2min duurden… dat was uiteindelijk rond 1uur dat ik echt wat meer last begon te krijgen. In de tussentijd heb ik wel de hele ochtend met een tens rondgelopen om de weeen die ik had goed op te vangen. De verloskundige was nog met een huisbezoek bezig en was ong. 40min nadat ik gebeld had aanwezig. Ondertussen zaten er wel echt heftige weeen tussen.. de verloskundige checkte en zei: “nou meid, ik weet niet hoe je het voor elkaar hebt, maar je hebt al 7cm ontsluiting”. Blijkbaar was ik ondertussen ook al mijn vruchtwater verloren.. maar ik heb dus geen idee wanneer dat gebeurd is 🤔 wellicht dus toen ik om 5uur naar de wc ging.. Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen dus we moesten gelijk actie ondernemen om de deur uit te gaan. Ze wilde graag dat ik met haar mee reed naar het ziekenhuis en mijn partner moest er maar achteraan rijden. Toen vertelde ze in de auto dat ik geen 7, maar zelfs al 9cm ontsluiting had 😱 dus zodra we in het ziekenhuis aankwamen moest ik gaan proberen om de baby verder naar beneden te persen. Aangekomen in het ziekenhuis ben ik eerst ff onder de douche gaan staan om te proberen plassen en wat weeen te gebruiken om de baby naar beneden te drukken. Na een tijdje toch maar richting het bed. Ondertussen was mijn partner ook binnen en kon ik al beginnen met persen.. helaas heb ik geen echte pers weeen gehad dus moest ik het op eigen kracht doen. Na 50min is om 15:38 onze zoon Cas geboren. Het laatste stukje was heftig en ik was best kapot, maar al met al is het allemaal vrij snel en best soepel verlopen 😁 nu genieten we al een volle week van onze kleine man en vliegt de tijd voorbij!

Woensdag 9 oktober werd in ingeleid door middel van een ballonnetje. Omdat mijn bloeddruk hoog was moesten we blijven in het ziekenhuis. Donderdagochtend 10-10 was mijn ballonnetje eruit en had ik 3 cm ontsluiting. Mijn vliezen werden gebroken en ik ging aan de weeënopwekkers. Toen ging het mega snel. Om 13:00 uur 6 cm ontsluiting en om 15:00 uur 10 cm ontsluiting. Na 20 min persen is mijn mooie dochter Julie geboren. Ik ervaar het als een mega snelle maar vooral fijne en goede bevalling. Kijk er heel positief op terug 🩷

In de nacht van 30 sept op 1 oktober werd ik wakker om 1:30 met lichte weeën. Deze had ik al heel de week af en aan, dus ik dacht dat het weer voorweeën waren. Al snel merkte ik dat ze toch wel echt pijn begonnen te doen, dus ben ik gaan timen. Vrijwel direct waren de weeën regelmatig. Na een uur de verloskundige gebeld die er rond 3:15 was, toen zat ik al op 3 á 4 cm. We hadden afgesproken dat we rond 7:30 elkaar zouden zien bij het ziekenhuis. Vervolgens 2 uur lang onder de douche de weeën opgevangen tot ik het echt niet meer trok. Ik wilde direct naar het ziekenhuis voor pijnstilling. In het ziekenhuis zat ik al op 6 cm en ving ik de weeën op in bad. Uiteindelijk trok ik het echt niet meer, was aan het spugen van de pijn en raakte lichtelijk in paniek (achteraf gezien was ik gewoon m’n focus helemaal kwijt door de autorit van huis naar het ziekenhuis) en heb ik een prik in mijn been gekregen tegen de pijn. De prik hielp enigszins maar al snel kreeg ik enorme persdrang. 9:15 begonnen met persen. Het duurde lang en de hartslag van de kleine daalde steeds meer. Dit icm met de scharen waarvan ik hoorde dat ze die klaarlegde, gaf het laatste zetje om alles maar dan ook alles te geven. Toen kwam onze kleine man in 1 keer eruit. 10:28 zijn wij trotse ouders geworden van Matthijs!🩵 Nee, fijn is bevallen absoluut niet, ik doe het niet voor m’n lol en het deed rete veel pijn. Maar oh, wat was dit een mooie/bijzondere ervaring! Mocht ik in de toekomst nog eens gaan bevallen, hoop ik op eenzelfde ervaring als deze!

Met 38+2 kreeg ik een ballonetje in het ziekenhuis, deze is er gelijk die avond uitgevallen na wat krampen/ weeen. Om 08:00 mocht ik mij melden in het ziekenhuis, om 09:00 braken ze mijn vliezen. Helaas had dat niet het effect wat we hoopte. Om 10:00 ging ik aan de weeenopwekkers en om 12:00 kwamen de eerste weeen. Ik zat ondertussen op 6 cm ontsluiting. Toen ging het snel om 14:00 kreeg ik al persdrang en rond half 3 mocht ik persen. Hij is toen binnen 2 minuten geboren. Helaas kwam mijn placenta maar niet en had al 1400 ml bloed verloren. Ik werd gauw naar de OK gereden. Uiteindelijk 2 liter bloed verloren. Ijzer infuus gehad en een nachtje moeten blijven.

Bevalling om goed op terug te kijken, zo anders dan de eerste en precies zoals gehoopt! 🩵 14 oktober 6:00 in de ochtend werd ik wakker van (alweer) voorweeën, na de zoveelste keer had ik toch een voorgevoel dat het dit keer wel zou gaan gebeuren. Ze bleven gedurende de hele dag onregelmatig aanhouden in tijd en frequentie. Maar toch maar vk gebeld om te kijken of ik toch nu iets moet gaan regelen voor mijn zoontje en mijn vriend misschien wel naar huis moet komen van zijn werk. Zoals verwacht om de 5 min moesten ze minstens terug komen maar ze belde terug dat ik gewoon moest bellen als ik iets aanvoelde omdat de kracht van de weeën dus wel intens waren. 19:20 gebeld dat de weeën 1 uur gemiddeld om de 4 min terug kwamen. 20:00 was de vk er 21:00 besloten om naar het ziekenhuis te gaan en dan daar te toucheren. Eenmaal daar c.a. 22:00 zat ik dus al op 5 cm ontsluiting. Dat werkte positief op mijn motivatie om door te zetten in de natuurlijke bevalling. Uiteindelijk de weeën in bad opgevangen en over gegaan naar het geboorte bad nadat ik geen houding meer kon vinden. Daar braken de vliezen en toen ging het snel… persfase duurde ong 10 min. En met een paar x goed persen heeft mijn vriend ons zoontje mogen opvangen en bij mij op de borst gelegd om 00:46 🩵

3 Oktober bevallen van mijn prinses🩷 hele heftige bevalling na een inleiding, begon dinsdag 2 oktober 07:00 vliezen breken, en nadat mijn lichaam het niet zelf oppakte toch begonnen met weeopwekkers. Alle horror verhalen over hoe pijnlijk weeen wel niet zouden zijn, viel het me echt zo erg mee. Ik pufte ze makkelijk weg en ben nog lekker in bad geweest. Door de sterkte van de weeopwekkers reageerde de hartslag van de kleine meid en dus besloten om uit te zetten. Helaas stopte toen dus ook de weeen en bleef ik steeds maar hangen op 6cm. Toch weer aangezet en 4 uur verder nog steeds 6 cm en maar besloten om een ruggenprik te nemen omdat ik helemaal op raakte qua energie, was inmiddels al 3 uur snachts. Uiteindelijk om 4:15 volledige ontsluiting maar eigenlijk geen persweeen behalve een rare druk bovenop mijn vagina.. om 6 uur kwam de verloskundige terug om te beginnen met persen. Dit lukte voor geen meter, aangezien ik geen persweeen had en de baby nog echt hoog zat. Ik was dood en dood op. De opwekkers op hoogste stand en ik verging van de rugpijn. Na 2 uur persen met amper vordering besloten om de vacuümpomp toe te passen. Na 2 mislukte pogingen zat er niks anders op dan met spoed naar de ok voor een keizersnede. Alle toeters en bellen gingen af en ik ben klaar gemaakt voor de ok, eenmaal aangekomen lukte de ruggenprik niet, en na 7 pogingen 2 artsen en een echo op mijn rug zat ie dan eindelijk. Omdat de vacuümpomp ervoor gezorgd had dat de baby al best diep en vast in mijn geboortekanaal zat, hebben ze haar via onder terug mijn buik in moeten duwen als het ware omdat zij vast zat met haar hoofdje. Voor mijn vriend echt ontzettend heftig en eng om te zien want blijkbaar schudde ik alle kanten op, wat ik me overigens niet eens meer kan herinneren.. 08:46 werd ze eindelijk geboren met een apgar van 3 direct bij mij weggehaald omdat ze niet zelfstandig goed genoeg ademhaalde. Pas na 1,5 uur heb ik haar kunnen zien op de kinderafdeling. Helaas had zij door de pomp een hersenschudding opgelopen en heeft daarna nog 2 dagen op de neonatologie gelegen onder een blauwe lamp voor geelzucht. Na een weekje mochten wij eindelijk naar huis en zijn nu heerlijk van elkaar aan het genieten. Zelfs na deze horrorbevalling zou ik alles zo weer opnieuw doen na het zien van mijn knappe wondertje. 🤍