Beval verhalen

Het is een lang verhaal, maar ik deel het graag. Ik merk nu al dat het ook een plekje krijgt door erover te schrijven. Op 17 oktober begonnen bij mij de eerste weeën nog onregelmatig, maar al wel vrij krachtig. De nacht van 17 op de 18de zette dit door. De weeën kwamen met tussenpauzes van 10 a 20 minuten maar waren wel nog steeds krachtig. Er doorheen slapen ging al niet meer. De 18de overdag ook continue weeën de ene sterker dan de ander en gelukkig tussendoor een uurtje kunnen slapen. De nacht van 18 op 19 zette het echt door. De weeën werden alsmaar sterker en kwamen snel achter elkaar. Een aantal weeën die wel 5 minuten aanhielden en af en toe weeën stormen waardoor ik tussendoor niet meer kon bijkomen. Ik raakte langzaam steeds vermoeider met al 2 nachten zonder slaap. Gelukkig konden wij om 6uur sochtends de verloskundige bellen en die zou met 1 uurtje bij ons komen. Bij het meten van ontsluiting had ik 4cm. Minder dan ik hoopte maar goed bijna halverwege was mijn gedachte. Met de verloskundige afgesproken dat ze weer zouden langskomen om 11uur om opnieuw onrsluiting te meten en de voordering te boordelen. De weeën tussen 7 en 11 uur waren zo heftig dat ik ze bijna niet meer kon wegkrijgen. We hadden dus de hoop dat ik een heel stuk opgeschoteen zou zijn. Helaas bleek dat minder waar. Om 11uur had ik nog steeds maar 4cm ontsluiting. Na overleg besloten om de vliezen te breken in de hoop dat dat zou gaan helpen. Helaas bleek ons kleintje in het vruchtwater gepoept te hebben. De thuisbevalling in bad die ik wenste ging dus niet door. We werden medisch en overgedragen aan het ziekenhuis. Eenmaal daar waren de weeën nog heftiger. En besloten we om 13uur opnieuw ontsluiting te meten. De weeën waren mega heftig. Mijn geboortekam stond al bijna als litteken in mijn hand en na al meer als 50uur zonder amper te slapen begon ik mentaal ook op te raken. Om 13uur kwam de verloskundige meten. We hadden weer hoop, maar helaas was ik niks tot misschien een halve centimeter verder. Ik ging kapot. De weeën opwekkers zouden gestart moeten worden. Daardoor besloot ik ook ondanks dat mijn plan was natuurlijk te bevallen toch voor een ruggenprik te gaan. Helaas was de anesthesist erg druk en had een aantal spoedjes. De zorg zag dat ik kapot aan het gaan was en kwam binnenlopen met een infuus remifentanyl om te overbruggen tot aan de ruggenprik. Dit werkte fantastisch en ik heb eindelijk weer heel even kunnen slapen. De ruggenprik werd uiteindelijke rond 15uur gezet en de weeën opwekkers gingen aan. Ik ben door de ruggenprik weer direct in slaap gevallen en werd 2uur later wakker toen de verloskundige langs kwam om ontsluiting te meten. Stom verbaasd was ik want in 2 uur tijd terwijl ik lag te slapen ging ik van 4 naar 10cm. De ruggenprik werd weer uitgezet zodat ik de persweeën zou gaan voelen. De weeën opwekkers gingen omhoog en het duurde zo'n 2 a 3 uur voordat de persdrang krachtig genoeg was om te beginnen. Het persen vond ik iets magisch moois. Ik was blij dit weer te kunnen voelen, maar tegelijkertijd duurde het ook erg lang en kreeg ik het hoofdje niet goed eruit. Na 3uren persen werd ze uitrindelijk geboren. Een sterrekijker wat ook meteen verklaarde dat het persen lastig ging en lang duurde. Uiteindelijk werd ons kleintje geboren om 00:22 op 20 oktober. We mochten vrij snel na de bevalling weer naar huis omdat alles goed leek te gaan. Echter gedurende de dag bleef haar temp dalen en kregen we haar niet warm. De kraamzorg heeft daarom de verloskundige ingeschakeld en die heeft ons terug gestuurd naar het ziekenhuis waar we nu ook nog zijn. Het gaat nu goed met ons kindje en we genieten er heel erg van, maar jeetje wat een belevenis dit allemaal. Al zou ik het zo 1000x overdoen want ze is het meer dan waard 🩷

Mijn verhaal: voorweeen begonnen 18 oktober in de ochtend rond 4 uur. Ik had die dag een afspraak staan om te strippen met 40 weken. Om kwart voor 10 bij de verloskundige. Ze geeft aan dat ik al 3cm heb en de vliezen al straks staan. Strippen heeft geen zin meer, ik ga bevallen! Om half 11 komen de weeën al regelmatig om de 5 min maar nog prima op te vangen. Verloskundige maar weer gebeld. Om 11 uur gekeken en 5 cm ontsluiting. Wij naar het ziekenhuis. NOm half 12 zijn we daar. Daar 2 uurtjes in bad. De weeen wegpuffen gaat nog prima. Om kwart voor 2 vliezen laten breken zat toen op 6cm. Toen ging het LOS! In 2 min van 6cm naar volledige ontsluiting en 15 min later was daar mijn zoontje. Heftigste 20 min in mijn leven! Zoveel pijn en volledige overname door lichaam. Van effectieve weeen tot geboorte duurde 3,5 uur!

Oh bah! Jaa wij zijn nu nog de hele week in Sneek🥺

Gister avond kwam iemand wel in de kamer waar ik ook lig met de baby (wij hebben nog geen eigen kamer samen die krijgen we zo) dus ik denk dat we onbewust gewoon in de zelfde kamer waren! 😱

My storytime: Gisteren dacht ik even te wandelen(40+3) weeks daarom. Kwam ik thuis had ik al meteen voorweeen. Rond 22:00uur slijmprop verloren. En had heel lichte weeen om de half uur of 40 minuten. Ben toen gaan slapen. ‘s nachts ging m’n zoontje huilen alsof die aanvoelde dat er iets gebeurde. Nou m’n vliezen braken op dat moment. Ben toen naar douche gerend en heb m’n verloskunde meteen gebeld want m’n weeen waren regelmatig al gelijk om de 4,5 minuten. Nou eenmaal toen ze er was deed ze hart slag beluisteren. Die was heel laag. Ik zat op 3cm ontsluiting. Vervolgens met spoed naar zkh gebracht omdat het misschien een keizersnede zou worden. Kwamen we daar aan rond half 6. Heb ik tot 8,9 uur gelegen aan de monitor. Het hartje ging weer goed intussen tijd was ik al op 6cm. Dus het zou weer een normale bevalling worden. En mocht mijn verloskunde het overnemen. Alles mocht weer eraf, ik mocht lekker douche in met een opgeluchte hart. Eenmaal aan het stoeltje te zitten kreeg ik hele harde weeen (ze waren al regelmatig sinds m’n vliezen waren gebroken). Ik kreeg meteen persdrang. Ik zei m’n man ik moet NU POEPEN! Ben toen opgestaan en had al pers drang. Ik moest er meteeen uit en naar bed toe. Maar wou niet liggen omdat ik weet dat ik al die pijn liggend nog erger zou voelen. Heb toen met twee weeen hem eruit gepusht. Het ging ZO SNEL! Van 6cm naar 10cm binnen een uur misschien niet eens een uur. Had hem al in 10 minuten eruit geperst met 3 harde weeen. Hartslag was heel goed. Alles ging goed. Flinke jonge van 3455 gram geboren om 09:49. Echt een advies voor moeders die nog gaan bevallen. (Let op je ademhaling). Ik had mijn kamer donker. Deed me ogen dicht en luisterde naar m’n adem en pufte zo m’n weeen weg. Ik deed dat ook met persen heel geconcentreerd. En dit was gewoon mijn droombevalling 🩵🥹🕊️b

Wauw! Gefeliciteerd en ondanks t spannend klonk aan t begin heb je je er zo goed doorheen gepuft. Lijkt me best moeilijk rustig te blijven

Dankjewel! 🫶🏻. Ja inderdaad ik vond het wel belangrijk ook voor mezelf na al dat stress om gewoon een fijne ontspannend bevalling te hebben. En zo is het ook gebeurd 🩵

Hoi dames, Graag wil ik mijn bevalling met jullie delen, ook voor mijn eigen verwerking maar misschien dat er dames zijn die een soortgelijke bevalling hebben meegemaakt. Zondag 13 oktober verloor ik deel mijn slijmprop met dit keer lichtroze bloed in de ochtend om 8.00 (mijn slijmprop was ik die woensdag al verloren). Nou hopend dat de bevalling dus dichtbij zou zijn.. in de avond om 20.uur begonnen de weeën. Het waren intense rugweeen gepaard met af en toe buikweeen, ze duurde telkens erg lang zo 2 tot 4 minuten en er zat soms 5 a 10 min tussen maar ook een paar achter elkaar waar maar 1 a 2 min tussen zaten. VK gebeld want de pijn was echt heel intens, om 0.00 kwam de vk dus langs om te toucheren, super veel pijn deed dat en lukte bijna niet, eindstand 2 cm en vliezen braken tijdens het toucheren. Was echt heel raar gevoel opeens zo'n mega grote plas die ik verloor. Op advies van de vk wilde ze me naar t ziekenhuis hebben voor een ruggenprik. Het idee was een badbevalling, maar dit was dus niet meer aan de orde omdat ik medisch werd. Aangekomen in het ziekenhuis heeft het nog 3 uur geduurd voordat er iemand kwam voor de ruggenprik. Eindstand rond 3.30 werd de prik gezet met hevige weeën 7 binnen 10 min. Wat een ellende was dat. Uiteindelijk werkte deze in en ging mijn ontsluiting best snel. Dit was 6 cm op het moment en 2 uur later 9 cm. Gynaecologen kwamen erbij en voelde dat de baby nog op niveau 1/4 zat van het geboortekanaal, ondanks de 10 cm ontsluiting. Hierdoor kreeg ik weeenopwekkers, dit heeft nog tot 12 uur smiddags geduurd, weer gaan voelen maar nog steeds bleef ze op niveau 1. Artsen vonden dat te verweg en uitputtend om daar op te persen. Uiteindelijk nog 2 uur gewacht, maar moest er toch aan geloven. Ze vertelde mij dat ik 2 uur lang moest gaan persen. Ik voelde namelijk geen persweeën meer dus dit moest puur op gevoel en via de monitor. Uiteindelijk na 2 uur persen zat ze pas op niveau 2, hiervoor wilde ze dan een vacuüm gebruiken en een knip zetten. Super spannend en intens allemaal want dat is natuurlijk niet wat je graag wil. Vervolgens kwam de hoofd gynaecoloog erbij, en ik hoorde ze al praten maar het bleek dus dat de baby helemaal niet zou passen door mijn bekken. Dus het persen en het lange wachten alles er voor was dus eigenlijk niet nodig geweest. Ik moest met spoed een keizersnede, die kwam even binnen na zo'n uitputtende nacht en ochtend/middag. Halfuur later op de o.k, heel intens, mijn hele lichaam was in shock, de oude ruggenprik werd nog gebruikt maar ik voelde best wel nog veel. Uiteindelijk hoorde ik ze zeggen dat het niet lukte omdat ze te diep zat, ze hebben toen zo gevroed dat het zo intens pijn deed en ik het echt uit moest schreeuwen.. vrij snel erna is ze toch ter wereld gekomen, ondanks alle stress en traumatische ervaring viel alles even stil toen ik haar zag. Helaas mocht ik haar niet vasthouden en werd ze na onderzoek van de arts even bij mijn hoofd gelegd maar heb toen alles bij elkaar gespuugd... pfff toen is ze met mijn man meegegaan naar de kamer en werd ik 1.5 uur lang geopereerd om het dicht te krijgen. Na zoveel pijn heb ik een klein roesje gekregen werd ik wakker en naar de herstelruimte gebracht. Wat een rollercoaster, helemaal alleen in die ruimte niemand die er even voor je is, kreeg een ijsje maar ik dacht alleen ik wil naar m'n kind en man. Na halfuur mocht ik naar de kamer en eindelijk mijn baby in mijn armen sluiten. Uiteindelijk zijn we 4 dagen gebleven in het ziekenhuis omdat ik niet meer kon lopen door de pijn, koorts bij beide en helaas ons dochtertje het allemaal niet binnen kon houden. Nu zijn we eindelijk thuis en komt er langzaam een ritme in, ben ik langzaam aan het herstellen.. maar is dit voor mij en mijn man en de baby een hele verwerkingsproces. Na een jaar lang proberen met alles van dien, een zware HG en ischias zwangerschap, na een horrorbevalling ben ik wel een "beetje" op. Deze 2 dagen voor het eerst weer paar uur geslapen omdat ik alles herbeleefde in mijn slaap en schokkend wakker werd elke keer. Maar we komen er wel 💖 even alles laten bezinken, dan ga ik wel mentale hulp zoeken want ik denk dat dat heel belangrijk is. Gelukkig maakt zij heel veel goed en is mijn hartje gevuld met meer liefde als verdriet. 💓🙏🤞

Wat heb je jouw beval verhaal mooi verteld. Maar jeetje wat moet dat heftig geweest zijn. Heel veel bewondering hoe sterk je bent. En mooi dat je zo open bent over het zoeken naar mentale hulp om het een plekje te kunnen geven. Heel veel sterkte met het herstel, you got this momma. En geniet ontzettend van dat kleine wondertje

Tranen in mijn ogen. Wat ben jij een power vrouw. Gefeliciteerd met jullie meisje!

Bevallings verhaal 2e kindje. Gister geboren op 22-10 In de avond op 21-10 zat ik niks vermoedend op de bank wat te scrollen op de socials toen ik ineens rond 21 00uur wat voelde lopen tussen m'n benen. Oei vruchtwater?? Ik rennen naar de wc. Hmm ik zie eigenlijk niks geks. Maadverbandje in en hups weer op de bank. 1 min later huh ik voel t toch echt weer. Bakje uit de keuken gegrist en hup weer op de wc. Zie niks in t maand verband. Voelt wel vochtig. Bakje er onder beetje wiebelen beetje persen. En jahoor helder vlokkig vruchtwater vulde het Bakje. Mijn lichaam vulde zich mer adrenaline. Mijn man was op dat moment nog buiten de deur dus ik besluit mijn moeder te bellen. Ze zou tenslotte ook bij de bevalling aanwezig zijn. Met dat ik ophang met mijn moeder komt mijn man binnen. Dus ik helemaal blij mijn vliezen zijn gebroken. Oké regel modus wat nu. Oké doe me een kraam verband en dan vliegen we nog even door het huis. Want ik wil graag thuis bevallen en het is nog een beetje een zooitje. Ondertussen bel ik even de verloskundige om haar headup te geven. We spreken af dat ik haar bel als de weeën regelmatig om de 4/5min komen. Op dat moment heb ik alleen nog wat pijnloze hardebuiken. 23.30 we stappen maar in bed want huis aan kant en laten we nog wat rust pakken. Met dat we in bed gaan komen de 1e weeën. Oeff ze komen al wel rap op elkaar. Ik besluit om 00.00 toch te gaan timen. Elke 3 /4 min poeh dit gaat hard. Maar goed te doen. Om 1.00uur maak ik mijn man wakker en bellen we de verloskundige. Ze komt er met een half uurtje aan. 2.00 verloskundige checkt ontsluiting 3cm. Kijk dat is mooi. Ze gaat weer naar huis en spreken af dat ze om 4uur contact met ons op neemt als wij dat daarvoor niet met haar hebben gedaan. Mijn ouders komen. Mijn vader neemt dochter mee mijn moeder blijft bij ons voor de bevalling. Weeën zijn goed op te vangen en ik gebruik een tens voor wat pijnstilling. Om 5uur komt de verloskundige weer. Weeën worden intenser en korter op elkaar. 4cm jeetje das balen had meer verwacht. Vol goede moed gaan we door. Verloskundige gaat weer weg. Ik merk dat ik in begin te storten. Val tussen de weeën door een beetje weg dus besluit in bed te gaan liggen. Weeën zakken flink af in frequentie en ik pak zelfs een klein dutje. Om 7uur ga ik weer uit bed en de weeën pakken zich gelukkig gelijk weer pittig op. Half8 komt de verloskundige. Ze checkt me en ik heb nogsteeds 4/5 cm. We spreken af dat ik het nog een uur thuis mag aan kijken omdat ze me niet wil laten uitputten. 8.00uur Iedereen gaat even naar beneden en ik blijf even alleen boven. De weeën nemen pittig toe en ik ervaar wat druk op de onderkant. Na een uur komt iedereen weer boven. Verloskundige en mijn man maken alles klaar voor de komst van de baby. Geen ontsluiting meer gecheckt maar verloskundige geeft aan aan mij te zien dat het goed vorderde. Ik mag zelfs wat mee persen als ik aandrang voel. T wil allemaal niet echt lukken en ik krijg het heel zwaar. Verloskundige stelt allforce houding voor op bed en dat doe ik. Ondertussen komt de kraamzorg binnen voor assistentie. Ik mag niet meer persen. Kindje ligt in sterrenkijker houding. Ik kan de weeën heel slecht opvangen en heb het enorm zwaar. Achteraf verteld had ik toen nogsteeds maar 5 cm. Kwart over 10 word ik op mijn linker zij gelegd in de hoop dat dat wat doet voor het verloop. Ik kan bijna niet stoppen. Met persen. 10.30 vk geeft aan nog 1x te willen voelen dus ik moet op mijn rug. Dit wilde ik absoluut niet want pijn. Ik rol op mijn rug en voel ineens enorme pers drang. Verloskundige voelt en geeft aan dat ik er voor mag gaan. 10.36 start persen. 2x persen en onze dochter lag om 10.37 op mijn borst. En 6 min later word de placenta geboren. Het stuk vanaf 9uur was echt zo heftig. Denken dat je al volledige ontsluiting hebt en mag persen. Dat dus achteraf niet hebt. De persdrang bijna niet tegen kunnen houden. Heb veel geschreeuwd en getierd het laatste stuk. Was pittig maar ik ben mega trots. Op mezelf en op mijn dochter. Wij gaan nu lekker genieten

Bevallingsverhaal van mijn tweede kindje: Al weken voor de uitgerekende datum was ik klaar met zwanger zijn. Ik heb het nooit heel erg leuk gevonden en had bij beide zwangerschappen een bingokaart vol aan kwaaltjes. Mijn eerste kindje is in het ziekenhuis in een stuit geboren met 35+6 en moest twee weken blijven vanwege kleine complicaties. Bij mijn tweede zwangerschap voelde iedere dag na de 35+6 al als ‘overtijd’ en de tijd kon mij niet snel genoeg gaan. Gelukkig is de kleine meid wat langer blijven zitten dan haar grote broer. Op 29-9 (39+5) zijn om 3:30 mijn vliezen gebroken. Hoe toevallig want ook mijn eerste bevalling begon met gebroken vliezen. De weeën kwamen niet direct op gang dus ik ben weer verder gaan slapen. Ik had de wens om thuis in bad te willen bevallen dus mijn vriend had overdag het bad alvast klaargezet. Ons zoontje zou sowieso die dag al bij opa en oma logeren dus hij werd opgehaald. Wij hadden de dag lekker rustig doorgebracht op de bank en hadden daarnaast nog een wandeling gemaakt. Eind van de middag begon het heel lichtjes te rommelen in mijn buik. ‘s avonds zijn we vroeg naar bed gegaan en rond 00:30 werd ik wakker vanwege weeën waar ik niet meer doorheen kon slapen. Ik probeerde veel verschillende houdingen aan te nemen en de weeën weg te zuchten. Mijn vriend werd om 01:30 wakker van mij en begon met timen. Er zat niets geen regelmaat in en ze duurden helaas ook maar heel erg kort. De intensiteit van de weeën leek wel bij iedere wee al fors toe te nemen. Om 02:30 vond ik het zo heftig dat ik tegen mijn vriend zei: ‘bel maar gewoon ook al is het onregelmatig, ik wil weten waar ik aan toe ben’. Ik hoopte dat ik al in bad zou mogen zodat dit misschien wat verlichting zou geven. Dit zou echter pas mogen als ik krachtige weeën zou hebben aangezien mijn vliezen al gebroken waren. De vk zou even langskomen om te zien hoe het er voor stond. Om 2:45 had ik ineens het idee al persdrang te hebben. Mijn vriend was in lichtelijke paniek en bleef via de deurbel kijken of de vk er al aan kwam. Om 3:00 kwam de vk binnen. Ze zag mij en zei direct dat we nu een keuze moesten gaan maken. Gaan we voor een thuisbevalling of gaan we naar het ziekenhuis? Ik had bijna 24 uur gebroken vliezen en het beleid is dat na 24 uur gebroken vliezen je in het ziekenhuis moet bevallen. Ik zei direct dat ik thuis wilde blijven aangezien ik het echt niet zag zitten om met deze weeën de auto nog in te gaan. De vk besloot om een uitzondering te maken omdat ze zag dat mijn weeën al heel krachtig waren dus ze gaf mijn vriend om 3:10 het teken dat hij het bad kon gaan vullen. Ondertussen was ik op bed geklommen zodat de vk mij kon gaan toucheren. Terwijl het bad inmiddels 1 cm water had riep de vk vol verbazing dat ik al 10 cm ontsluiting had. Zij heeft als een malle zoveel mogelijk spullen klaargelegd en heeft mijn vriend gezegd dat ik het bad niet meer zou halen. Ze heeft met spoed partus assistentie aangevraagd bij de kraamzorg organisatie. Mijn vriend kreeg de opdracht om te helpen met alle spullen klaarleggen terwijl ik al gigantische persdrang had. Om 3:20 kon ik het echt niet meer houden en om 3:25 is onze dochter met 1 keer persen ter wereld gekomen met een termijn van 39+6. Ik heb haar zelf kunnen aanpakken! Magisch! De bevalling was intens en snel, maar ik kijk er super goed op terug. Blij dat ik dit zo heb mee mogen maken. Deze bevalling staat namelijk in groot contrast met de ziekenhuisbevalling van mijn eerste kindje. Ik ben blij dat we niet naar het ziekenhuis zijn gegaan want dan was ons kindje onderweg in de auto geboren. Fun fact: de kraamverzorgster kwam om 3:50 binnengerend (de voordeur stond open), maar ze was dus veel te laat en heeft de bevalling gemist 😂.

Misschien is het toch wel goed om mijn verhaal hier te delen. Of nou ja ons verhaal en het was eigenlijk meer een veel te lange slechte droom. Ik ben vrijdag de 11e op mijn uitgerekende datum naar het ziekenhuis geweest voor een ctg in verband met minder leven voelen. Alles bleek goed maar dat weekend bewoog ze nogsteeds minder. Ik had last van opgezette darmen, nierstuwing harde buiken en voorweeen die steeds vaker kwamen. Ik dacht daardoor dat het minder voelen door mij kwam want ik voelde allerlei pijnklachten door elkaar. Maandag had Ik een geplande controle en zou ik het gelijk weer bespreken met de gynaecoloog. Die heeft maandag eerst een echo gemaakt die prima was. Ze wilde wel nogmaals een ctg. Daar konden we 1,5 uur later voor terecht. Zodoende nog even wezen lunchen en daarna terug gekomen. Ik zat 3 minuten aan de ctg toen de hartslag dipte van 160 naar 100. Ik schrok me te pletter toen ik dat zag. Mijn man kwam precies binnen van het parkeren van de auto en de verpleging stond binnen een halve minuut bij me met een rolstoel. "De baby heeft het niet fijn meer in uw buik". Daar begon de achtbaan. Ik werd door 6 mensen tegelijk klaargemaakt voor ok. Het was een "wedstrijd" wie eerder het infuus goed geprikt kreeg want dat wilde niet direct lukken. Ondertussen werd ik weer aan het ctg gelegd en legde de gynacoloog me uit dat het een spoedkeizersnede ging worden en ik een ruggenprik zou krijgen. Tussendoor viel de stroom nog uit. Het leek wel een film en ik voelde aan alles dat dit niet het laatste zou zijn. Binnen minuten gingen we met spoed naar de ok. Daar mocht m'n man zich omkleden om daarna bij mij te komen maar daar is het niet meer van gekomen. Eenmaal overgestapt op de operatie tafel werd er met horten en stoten een katheter ingejast. Laat het over je heen komen werd door meerdere mensen herhaald. Tranen liepen over mn wangen door de stress en de pijn van het inbrengen van de katheter. Ondertussen en netje op m'n hoofd en "leg uw armen maar hier." Het was secondenwerk. Daar kwam het kapje. "Maar ik kreeg toch een ruggenprik? En waar is mijn man". Ik weet niet meer wat ze gezegd hebben maar ik had wel door dat dit het moment was om te schakelen en te laten gebeuren.... En toen werd ik wakker. Bijna vervelend na de stessloze slaap. Ik lag op de uitslaapkamer en het heeft zeker een half uur geduurt voor ze me naar mijn kind brachten. Dat was zo'n lang halfuur. Maar er werd gelukkig wel snel verteld dat het oké was met haar. Mijn dochter Noëlle was geboren en papa was bij haar op de afdeling. Ik kreeg nog wat pijnmedicatie en 1,5 uur na de geboorte van Noëlle kwam ik op de neonatologie aan. Ze kreeg nog een infuus in haar arm wat moeizaam ging dus nog een halfuur ging voorbij. Daarna mocht ze dan eindelijk bij mij liggen. Eindelijk ons "golden hour". Maar wat had ze het moeilijk gehad. Ze had een hele flinke tik van de narcose gehad. Een apgar van 0-4-6. Als ik haar eerste foto's zie moet ik nog huilen. Ze ligt er bij als een lappenpop met het beademingskapje. Ze woog 2630 gram en is P0.1 ipv de verwachte P26. Haar suikerwaarden waren veel te laag dus direct aan het glucoseinfuus. Daarna volgde een hoop onzekerheid want er moest op allerlei vlakken uitgesloten worden dat ze schade had ondervonden aan zuurstoftekort. Daar kregen we de dag na haar geboorte net positieve uitslagen van maar dezelfde dag begon ze te spugen. Wat eerst de voeding was werd die avond en nacht gal en nog dezelfde nacht is ze met spoed overgebracht naar het Sophia waar ze is geopereerd aan haar darmen. Wij zijn er met de ambulance achteraan gekomen omdat ik zelf ook nog opgenomen was. Om 4 uur 's nachts brachten we haar met alle moed in onze schoenen gezakt naar de ok. De opvolgende uren hebben we 7 kleuren stront gepoept op de kraamafdeling. Na 2 uur kwam de chirurg weer bij ons terug met het verlossende woord. Ze had de ok goed doorstaan. Het beeld was niet heel duidelijk. De dunne darm was uitgezet en de dikke darm juist opvallend dun. Er zat sowieso een kink in de kabel bij de aansluiting naar haar dunne darm. Een aanlegfoutje wat ze hebben verholpen. Maar omdat het beeld op hirschprung leek zijn er voor de zekerheid biopten afgenomen in de dikke darm en is er een stoma aangelegd aan het einde van de dunne darm. Als het namelijk hirschprung zou zijn zou ze anders binnen no time weer voor ok moeten. Er volgden lange dagen op de ic en high care met heel veel onzekerheid. De uitslag van de biopten zou 5 dagen op zich laten wachten. Gelukkig konden wij ondertussen in het kraamhotel terecht dus de middag na Noëlle haar operatie verhuisden we. Noëlle maakte stapjes. De stoma werkte goed. Ze mocht naar de verpleegafdeling waar ze nu een aantal dagen ligt. Langzaamaan gaan er slangetjes af. Geen monitor meer, normale voeding wordt voorzichtig opgebouwd en de sonde die eerst haar gal en "comfort voeding" is er uit. Ze reageert goed op de afgekolfde melk. De uitslag van de biopten was gelukkig goed. Enkel het laatste stukje darm willen ze nog checken voor de volledigheid. Als dit niet functioneerd zou dat gelukkig niet zoveel impact hebben. Ook is er nog op taaislijmziekte getest. Dat hoort bij dit traject maar wordt totaal niet verwacht want haar verdere beeld past er niet bij en het is ontzettend zeldzaam. Ze doet het nu zo goed dat de verwachting is dat ze in of na het weekend met ontslag mag. De stoma wordt dan met 6 tot 8 weken teruggelegd. Daar zijn we onwijs gelukkig mee. Dit is by far de heftigste 1,5 week van ons leven geweest maar wat zijn we dankbaar dar het nu zo goed gaat. En wat kun je intens veel houden van zo'n lief klein mini mensje. We hopen snel met haar naar huis te kunnen.❤️

Zooo wat een heftige rollercoaster hebben jullie meegemaakt! Super heftig… Wat ontzettend fijn dat het beter gaat met jullie meisje en inderdaad hopelijk mag ze snel mee naar huis! Sterkte voor jullie gewenst met het geven van een plekje van deze intense gebeurtenis. En daarna snel met elkaar genieten🧡

Vanmorgen 23-10-2024 kreeg ik wat wee achtig krampen. Dacht dat weet ik niet. Toch man thuis laten blijven. Stap uit bed en pats mijn vliezen braken. Meteen begonnen de weeën. Het was 6:08 en man belde meteen verloskundige ze was er half uurtje later. Even meten en ja hoor 7 cm. Alles heel relaxed thuis in bed. Om 7:42 is ze ter wereld gekomen! Helaas daarna met spoed naar het zh omdat mijn placenta niet losliet. Wat allemaal een droombevalling was eindigde met een ambulance en loeiende sirenes. Al met al anderhalf liter bloed verloren maar we zijn er nog en gaat steeds wat beter! Kleine dame doet het ook goed🥰

Vanmorgen om 3:30 wakker geworden met lichte krampen. Maar de wc geweest en er kwam wat bloederig slijm. Ik voelde gewoon dat het zou gaan gebeuren vandaag. Kon niet meer slapen helaas omdat de krampen bleven terugkeren maar wel goed te handelen. Om kwart voor 6 werd t pittiger en heb gedoucht en verloskundige kwam om half 8. Om 8u had ik 2cm ontsluiting. Ze zei om 11u terug te komen. In die twee uren dat ze weg was erg pittige weeën en amper pauzes op een gegeven moment. Toen ze om 11:15 kwam om mijn ontsluiting te meten had ik gelukkig al 8cm ontsluiting! Ze heeft mijn vliezen gebroken, waar flink in was gepoept. Ze wilden naar het ziekenhuis maar ik heb geroepen het thuis te doen want was niet in staat nog mij te verplaatsen überhaupt met deze weeën. Ik mocht het thuis doen mits ze binnen een bepaalde tijd geboren zou worden en dat is gelukt. Om 12:52 werd ze geboren bij ons in bed. 🥰

Wauw. Dit lijkt heel erg op mijn bevalling. Op 19 oktober lag ik net in bed toen om 22:30 mijn vliezen in bed braken. Het leek wel een knal van binnen en het gaf een flinke pijnsteek. Daarna kwam er af en toe een lichte wee. Ik probeerde eerst nog om verder te slapen, maar kreeg een wee waarbij de liggende houding zo pijnlijk was dat ik uit bed ben gegaan. Afgestemd dat mijn vriend nog zou proberen te slapen. Mijn vorige bevalling begon namelijk ook met gebroken vliezen en duurde 20 uur. Beneden ben ik de weeën op gaan vangen die super onregelmatig kwamen maar al best pittig aanvoelden. De intensiteit van de weeën werd steeds heviger. Ik heb verschillende houdingen geprobeerd om de weëen op te kunnen vangen. Uiteindelijk kwam er veel druk op mijn rug, waardoor ik op handen en knieën de weeën heb opgevangen. Ik probeerde steeds de weeën te timen op mijn telefoon, maar dit lukte steeds niet. De weeën waren nog onregelmatig en later juist zo intens en snel achter elkaar dat ik dit helemaal niet meer kon. Daarna voelde ik pijn in mijn rug en ook het gevoel te moeten poepen. Ergens wist ik wel dat dit persdrang was, maar ik kon het niet geloven in zo'n korte tijd. Ik riep mijn vriend, die toen naar beneden kwam. Hij probeerde eerst nog de weeën te timen, maar ik riep hem de verloskundige te bellen. Ondertussen was ik in een weeënstorm terechtgekomen en zat er geen rust meer tussen. Ik wist niet meer hoe ik ze op moest vangen. De verloskundige zei gelukkig meteen te komen. Toen ze er was en mij controleerde bleek ik al op 10 cm ontsluiting te zitten, het waren dus werkelijk persweeën die ik blijkbaar al had. Vandaar dat het zo intens was. Ik had van tevoren de wens om in het ziekenhuis te bevallen, maar ze zei heel duidelijk: je gaat het ziekenhuis niet meer halen, we gaan het thuis doen. Ze ging samen met mijn vriend alle spullen halen. Ik ben naar boven gegaan en met 10 min persen is ons zoontje geboren om 2:42. De verloskundige was er nog maar een half uur. De kraamverzorgende die moest assisteren heeft de geboorte niet gehaald. Mijn vriend heeft dus in totaal ook maar 1 uur en 15 min van de bevalling meegemaakt 😜. Ik kijk er met verwondering op terug hoe je lichaam dit allemaal zo in gang kan zetten. Het was heel intens, maar ik kijk er positief op terug. Nu lekker genieten van de kleine 🥰.

Wauw onze verhalen lijken idd erg op elkaar. Wat bijzonder dat het dan ineens zo snel kan gaan hè?! Gefeliciteerd met jullie zoontje. Hopelijk maken jullie het goed!

Wat ontzettend lief berichtje, Dankjewel voor je lieve woorden, doet me goed 😇

Zo lief dankjewel voor je lieve woorden 😇