Beval verhalen

Het is denk ik lekker om het even van me af te schrijven. 14 oktober in de avond begon ik met harde buiken. Ik zocht er nog niks achter, tot ik besloot de tijd er tussen eens bij te houden. Bleek dat ik iedere 7/8 minuten een harde buik had. Hier nog niet veel achter gezocht en ben rond 23:30 naar bed gegaan. Na dat er wat menstruatie pijn bij kwam kijken, en ik toch wel het idee kreeg dat het doorzette ben ik om 01:30 uit bed gegaan, naar het toilet waar ik er achter kwam dat ik bloedslijm verloor. Dit bevestigde voor mij dat m’n bevalling naderde. Na iedere 5 minuten weeen, die helaas minder dan een minuut duurde heb ik toch de verloskundige gebeld. Ik belde rond 02:00u en moest een uur later terug bellen. Om 03:00 belde ik terug en toen zijn ze langs gekomen. De weeen bleven kort, maar ik had daarbij gigantisch last van rugweeen. Toen ze om 04:30 voelde zat ik op 2cm. Na al die weeen was ik het helemaal zat en leek het einde nog lang niet in zicht. Ik besloot de tens te gebruiken en uit eindelijk in bad te stappen. De weeen werden zo heftig dat ik langs de muur omhoog kon kruipen. De verloskundige zou na 3uur weer terug komen. Om 06:30 hebben wij weer de verloskundige gebeld. Ik had zoveel pijn, kon er niet meer mee overweg, dus wilde graag naar het ziekenhuis. Dit was sowieso de bedoeling omdat ik graag wilde bevallen in de geboortesuite. De verloskundige kwam en toucheerde weer rond 07:30. En wat bleek, m’n weeen waren zo effectief geworden dat ik al op 9cm zat. Ze raadde mij aan om onder de douche te stappen, want naar het ziekenhuis was geen optie meer. Eenmaal onder de douche wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. Ik raakte in paniek, de pijn was niet te doen. En dat ik geen pijnbestrijding meer kon krijgen ging niet helemaal lekker. Rond 08:00 ben ik op bed gaan liggen, ik kon niks meer. De verloskundige wilde het laatste randje vlies weg drukken. Deze pijn was niet te doen en heb haar hand echt uit mij moeten trekken. Ze wilde dat ik persde naar haar vingers, maar ik had nog alles behalve persweeen. Na 15 minuten kwamen m’n persweeen opgang. DIT WAS BIZAR! Mijn lichaam nam alle angst en paniek van mij over, en met al m’n kracht ging ik die persweeen door. Na 15 minuten persen, is ons zoontje geboren op 08:33u. Al met al een stort bevalling, met een andere wending. Maar achteraf nu ik aan het verwerken ben, ben ik trots dat ik dit zo heb mogen ervaren!

Hoi allemaal, Ik ben ng steeds een beetje perplex van mijn bevalling. Ik was afgelopen donderdag 39+3 dagen zwanger van mijn tweede kindje. Mijn eerste bevalling was prachtig (6u, thuis in het bevalbad met ongeveer 45 min persen) en ik hoopte weer thuis te blijven. In de nacht van woensdag op donderdag had ik steeds om de tien minuten een wee, maar dat zette niet door. Donderdagochtend geen weeën, maar vanaf de middag weer heel onregelmatig. Aan het eind van de middag besloot ik toch maar de verloskundige te bellen, omdat ik me niet kon herinneren dat ik bij onze dochter zulke pijnlijke weeen had. Ergens dacht ik nog dat het oefenweeen waren, maar ergens vond ik ze daar ook te pijnlijk voor. De verloskundige gaf aan in een ziekenhuis vlakbij de zijn en zo even langs te komen. Ondertussen mijn man en toch ook maar alvast de bevalfotograaf gebeld omdat we de avondspits in zouden gaan en zij allebei van iets verder moesten komen. Mijn man kwam na 45 min binnen, net voor de verloskundige. Zij toucheerde me rond 17.45 en gaf aan dat ik drie cm had. Terugdenkend aan mijn eerste bevalling dacht ik top, dan hebben we nog een uurtje of zes. Ik ging op de bank liggen met het tensapparaat en probeerde de weeën weg te puffen en mijn man ging met behulp van de verloskundige het bevalbad opzetten. Ik weet nog wel dat ik dacht...Poeh, die weeën zijn wel wat heftiger dan de vorige keer. Rond 18.15 kwam de bevalfotograaf binnen en ik heb haar nog bij ons op een bezoekerspas gezet voor de parkeermeter. Na ongeveer 5 minuten voelde ik de druk opbouwen en wilde mijn lichaam mee persen maar ik dacht, dat kan nog helemaal niet. Ik gaf aan bij de verloskundige dat ik druk voelde, en zij gaf aan dat ik alvast in het bad kon gaan zitten, al was deze nog maar voor de helft vol. Ik wilde van de bank af draaien en voelde toen de ring of fire. Ik raakte in paniek omdat ik dacht dat ik helemaal ging uitscheuren omdat ik ongeveer een half uur daarvoor nog maar drie cm ontsluiting had. Ik kon nog net van de bank afkomen toen de verloskundige zei: ik zie het hoofdje al. Het is echt bizar, maar onze zoon is na een bevalling van drie kwartier geboren zonder persen. Mijn lichaam heeft het helemaal zelf gedaan en, tot mijn opluchting, zonder uitscheuren haha. Ik zat op mijn knieën het de verwerken en toen voelde ik de placenta komen. Alle controles waren helemaal perfect. Na tien minuten kwam de kraamhulp binnen, die heeft de hele bevalling gemist. Zij ging gelijk aan de gang met het bevalbad leeghalen, die hadden we helemaal niet gebruikt..

Poeh wat een heftige situatie voor jullie die niet snel aan een einde kwam. Fijn dat ze het nu zo goed doet! Het zal jullie wel even een tik hebben gegeven en hopelijk kunnen jullie er over praten om dit te verwerken. Sterkte en geniet van jullie kleine!🥰

Ha dames, Vrijdag 25 oktober is onze zoon geboren met 41+3. Donderdag is er een ballonkatheter geplaatst waar naar de weeen na twee uur vanuit mijn lichaams eigen zijn begonnen nadat de ballon wat heedt getriggerd. Na twee uur is de ballon onderweg naar de auto er al uitgevallen. Dat betekende dus al 3 cm ontsluiting. Vervolgens was er geen plek in het ziekenhuis en zijn we over geplaatst. Na de overplaatsing, waren we alweer 4 cm. Ik heb veel bewogen en gelachen tot de 6 cm, want dat zorgde wel voor een vlotte vooruitgang. Weeenopwekkers waren niet nodig, want mijn lichaam had alles zelf al opgepakt. Vervolgens begonnen de weeën zo extreem te zijn dat ik graag de ruggenprik wilde. Want de pijn werd erger en de ontsluiting wilde niet verder na de 6cm. Want van 4 naar 6 duurde 5 uur lang. Alleen wat anders werd was de pijn en ik begon persdrang te voelen. Ze kwamer er al snel achter dat de baby in een sterrenkijker positie lach en ik dus drm die druk voelde. Ik moest op mijn rechter zij liggen en een grote bal in de vorm van een peanut tussen kijn benen waar ik ondertussen al de ruggenprik al had. De ruggenprik had de weeen in mijn buik afgenomen maar de persdrang niet. En die werd in die positie zo heftig dat ik begon te krijsen want de pijn kon echt niet meer. Ik had al een rugggenprik dus wrm voelde ik zo een extreme pijn. En mijn pijngrens is echt hoog. Na een half uur werd het gecheckt en had ik dus al volledigr ontsluiting. Ik mocht toen passief meepersen om mijn energie te sparen. Vervolgens kon ik echt niet meer en kwamer ze gelijk bij mij met 4 man sterk, want de bevalling was gestart. Voor mij voelde het als 5 uur maar bleek ik dus 40 minuten geperst te hebben en onze kleine jongen werd geboren. Wat een opluchting is dat zeg heerlijk. Vervolgens waren de weeën er nog want ik was even vergeten dat er nog een placenta in zit. Bijna naar OK te moeten werd ook de placenta geboren. Maar had niet geweten dat ik zo een oerkracht in mij had. Pff en ja ik ben wel 2e graads gescheurd (lieverd dan inkippen) heel wat hechtingen nu en wat zitten hechtingen vervelend zeg.

Hi, helaas is mijn bevalverhaal wat minder leuk dus scroll vooral verder als je dit bewust niet wil lezen De 17e werd ik ingeleid. Twee dagen ballon leverde helaas niks op. Toen werd het 2 dagen met medicatie proberen om ontsluiting aan te wakkeren. Dit betekende twee overnachtingen in zkh Ook dit had geen effect. Er waren nu 4 dagen verstreken en we zaten vol spanning. Wat nu!? De artsen besloten het gecombineerd te proberen voor weer 2 dagen met overnachtingen. De ballon zat bij de controle los omdat de baarmoeder wel wat weker werd, maar de baarmoedermond wilde maar niet verder ontsluiten dan een krappe 2 cm. Nu waren we 6 dagen in het ziekenhuis, helemaal op van de spanning en het weinige slapen. Ik heb al die nachten op een bevalbed moeten slapen (niet aan te raden voor je bekken..) en mijn vriend kon gelukkig blijven slapen op een slaapbank. Op dag 7 werden we om 06:00 wakker gemaakt met de mededeling dat ze de vliezen wilden breken, ondanks mijn lichaam hier eigenlijk niet klaar voor was. Om maar licht aan het eind van de tunnel te zien, stemden we hierin mee. Rond een uur of 8 werd het gebroken en vlot daarna startten we ook met weeënopwekkers. Ik kreeg eigenlijk al heel snel best wel wat last. De arts erbij gevraagd, zij zei dat er weeën te zien zijn maar dat ze nog maar kort duren. 10 minuten later vraag ik toch echt al om pijnstilling. De weeën kwamen al elke minuut! Ik werd toch maar gecheckt, ik zat 3-4 ontsluiting en het was allemaal goed plat. Ik kwam in een weeënstorm terecht. Er werd een ruggenprik gezet waarbij ik door extra personeel werd vastgehouden omdat ik nu al 2 a 3 weeën per minuut kreeg. De pijn was heel heftig. Na zo'n 20 minuten vroeg ik al om extra pijnstilling omdat het weer zo heftig begon te worden. Ze vonden het maar gek, maar checkten me kort daarna toch maar weer even. Ik was binnen 30-40 minuten van 3cm naar 10cm gegaan! Ze schrokken er wat van. Ik mocht vast wat 'voorpersen' zodat zij heel snel wat konden gaan eten. Na een half uurtje was het echte persen echt al begonnen. Dit ging voor mijn gevoel best vlot, totdat ik op een punt kwam dat ze vast leek te zitten. Ze bleven zeggen dat dit nog niet zo was en dat ik het goed deed. Het laatste stuk, ik voelde echt dat ze vastzat. Met alle kracht haar eruit gedrukt, ik voelde me helemaal scheuren. Wat blijkt nu, onze meid was een sterrenkijker en ik heb nu een totaalruptuur. Ik ben blij dat het erop zit en ze wordt op mijn buik gelegd. Vrij kort daarna komt een andere arts checken en ik word heel snel weggereden naar het OK om onder narcose gehecht te worden. Dit was voor mijn vriend heel intens. Ik vond het ook wel fijn dat er zo snel tijd was om mij te 'repareren', al heb ik ook wel veel gemist zoals die APGAR en dergelijken. We moesten een nachtje blijven. Ik moest voor 21:30 1x hebben geplast. Mijn lichaam kreeg een soort paniekaanval, ik begon heel erg te shaken en moeilijk te ademen. Uiteindelijk hebben ze me met 2 mensen een half uur onder de warme douche laten zitten. Dit is eenmaal thuis ook nog een paar keer gebeurd, dit is heel gek want in je hoofd ben je rustig maar je lichaam verwerkt alles nog omdat het allemaal zo snel en heftig gegaan is. Nu veel last van de ruptuur... geen controle over mijn kringspier en als ik moet plassen moet ik direct. Alles trekt en brandt. Mijn vriend mag voor nu alleen maar eerst een week opnemen als verlof .. we zijn natuurlijk hiervoor ook al een week in het zkh geweest. Eigenlijk mag ik nog helemaal niet tillen, maar ik ga het vandaag en morgen toch doen omdat ik anders niet met hulp heb kunnen oefenen .. dadelijk ben ik alleen. Spannend allemaal hoor... Als dit punt ooit mag komen, gaan we met een 2e kindje 100% zeker voor een keizersnede.

Jeetje meid wat een heftig bevalling. Ik hoop dat je er snel doorheen komt en rustig hersteld! Geniet van de kleine🫶🏻

Wow.. dit is gewoon bijna mijn verhaal. Mocht je het fijn vinden om erover te praten kan je altijd een berichtje sturen. Ik heb helaas ook een totaal ruptuur opgelopen en naar het ok gebracht. Ik kan dit nog steeds niet zonder tranen vertellen. Je heb mij nu wel overgehaald om toch ook mijn verhaal hier te delen. Ik voel met je mee❤️

Mijn beval verhaal: Op woensdag nacht 16-10 om 00:15 begonnen de weeën de volgende dag kwam s’morgends de verloskundige langs maar er was nog niks gebeurd de weeën bleven aan houden die dag kwam ze nog 3 x langs maar zelf na 24 uur weeën was er nog niets gebeurd Mama had veel pijn en daarom besloten we een nachtje te gaan slapen in het ziekenhuis gelukkig mocht papa mee toen we om half 1 in het ziekenhuis aan kwamen werd mama aan de ctg gelegd dat is om jou hartslag in de gaten te houden mama zou pijnstillers krijgen en slaapmedicatie de volgende ochtend zou mama een ballonnetje krijgen om de ontsluiting op gang te brengen na een uur aan de ctg moest mama er nog een uur aan liggen wand jij had wat last van dalingen in je hartslag en toen werd er besloten dat mama geen slaapmedicatie kreeg en dat het ballonnetje snachts nog geplaatst is daar na weer een uur aan de ctg en heeft mama eindelijk pijnstillers gekregen daarna heeft mama nog wat kunnen slapen om 11 uur smorgends kreeg mama een chek voor ontsluiting dit was nog steeds 1 cm door plaatsing van het ballonnetje toen hebben ze hem weer wat gespannen en 2 uur daarna had mama 3 cm ontsluiting maar het ging allemaal niet zo snel dus hebben ze mama haar vliezen gebroken toen kwamen we er achter dat jij in je vruchtwater had gepoept en moest mama aan de ctg blijven om jou goed in de gaten te houden en kreeg mama weeën opwekkers na 2 uur had mama nog maar 4 cm en lied jij te veel dalingen in je hartslag zien en besloten ze de weeën opwekkers weer uit te zetten en gingen ze overleggen of mama een keizersnede kreeg of toch onder een ruggenprik een gewone bevalling En besloten voor een gewone bevalling onder een ruggenprik dus kreeg mama een ruggenprik wat een pijn deed dat maar toen hij werkte had mama geen pijn meer en toen kreeg mama weer weeën opwekkers En had mama om 22:00 6 cm ontsluiting en zouden ze rond 00:00 weer komen chekken maar dat was bijna niet nodig om 23:50 had mama 10 cm en mocht ze met de volgende weeë gaan persen na 23 min persen op 18 oktober werd jij onze mooie dochter Yarah Noé geboren om 00:14 met een lengte van 48cm en een gewicht van 3080 mama is 48 uur bezig geweest met jou bevalling maar zodra je op mama lag wist ik dat het het allemaal waard was is. ( ik heb dit geschreven voor een herinnering boekje voor onze dochter)