Depressie

Och wat erg voor je :( Nu niet maar bij de eerste wel gehad, hij was een huilbaby. Een hele dikke knuffel in ieder geval. Ga je naast de oxazepam wel hulp krijgen als in therapie en/of antidepressiva?

Ik ben ook zo benieuwd naar hoe anderen hier mee omgaan. Herken heel veel wat je zegt.. het is niet niks allemaal! En ondanks ik ook veel lieve mensen om mij heen heb, blijf ik zo moe en angstig.. en die angst voor”hoe gaan we vanavond/vanacht weer overleven” maakt het alleen maar erger en erger. Heeft de arts je nog tips gegeven? Ik weet zeker dat we hier uitkomen, ook de vermoeidheid speelt bij mij een rol en me dan schuldig voelen omdat ik continue zo moe ben.. maar eigenlijk is het ook niet niks wat wij vrouwen soms moeten doorstaan. Al die hormonen, je hele leven staat in t teken van de kleintje, zoveel veranderingen.. We gaan hier uitkomen maar misschien moeten we ons zelf ook meer tijd gunnen en wat minder streng voor ons zelf zijn. Ik ben benieuwd of de arts nog tips heeft gegeven. Sterkte en het gaat goed komen!

Nee de arts heeft eigenlijk niet echt tips gegeven. Ze hebben mij door verwezen naar het ggz. Maar weet niet of ik daar wel voor open sta. Want ze gaan veel te veel op die gedachten in en alles erom heen kijken ze niet na. Ik ben gewoon oververmoeid. Sliep voor de bevalling ook al niet ivm zware zwangerschap. Daarbij heb ik nog twee mannetjes hier om lopen. Maar dat hele gedeelte kijken ze totaal niet na helaas.

P0

Ah moeilijk 😓. Herken wat je zegt, heb hier ook nog twee kindjes rondlopen. Misschien helpt het om elke dag te kijken/op te schrijven wat er wel goed ging die dag of de kleine momentjes waar je van genoot. En zo de dag af te sluiten.. Maar natuurlijk blijft t zwaar door alle vermoeidheid, herken dat echt hoor! houd je sterk en straks zullen de nachten misschien ook veel beter gaan waardoor je meer rust kan ervaren. Uiteindelijk ga je er wel uitkomen. Je mag mij altijd contacteren mocht je daar behoefte aan hebben. Sterkte

Wat heeft jou toen geholpen als ik mag vragen 😊

Ik herken dit van onze eerste. De hele dag en nacht krijsen, slecht eten en amper groeien. Via het consultatiebureau extra hulp gekregen, opname in het ziekenhuis ivm overmatig huilen en zelf bij de praktijkondersteuner geweest. Heel veel sterkte lieve mama, het is loodzwaar maar jij kunt dit!

Ja ik heb de oorzaak gevonden waarom hij een huilbaby was (extreme eczeem) en daarna ging het snel beter met me. Maar ik heb huilend bij de huisarts gezeten waar ik echt geen hulp kreeg… echt bizar! Ik heb vorig jaar een angst- en paniekstoornis gehad en daarbij heeft antidepressiva me heel goed geholpen.

Ah fijn dat t snel beter ging nadat je wist wat de oorzaak was. Thanks voor je reactie

Om te beginnen; wat enorm rot voor je en schaam je NIET. Wat ik vooral lees is dat je intens moe bent, of zelfs uitgeput. Wat dat mentaal met je doet.. is bizar. Het kan je tot wanhoop drijven, tot sombere en zeer intense gedachten. Dit hoeft niet persee een PNdp te zijn, al moet je hier zeker enorm voor waken , en misschien is het wél zo. Ggz is niet verkeerd maar dit duur allemaal zo enorm lang( heb je nu niet veel aan. Wat kan er in praktisch opzicht? Wat is mogelijk? Kan iemand ( fam, vriendin, partner) iets overnemen al slaap je maar een paar middagen heel goed? Even zonder baby in je aura?? Oxazepam in principe niet erg. Probeer niet verslaafd te raken . ( ervaring). Heb zelf helaas ook een postnatale depressie gehad. 10 jaar geleden nu. Vorig jaar bij m’n zoontje niet, nu 39 wk zwanger van nr 4. T ligt altijd op de loer; ben zelfs sindsdien wel erg geholpen met een pilletje anti depressieva. Maar dat is nog lang niet en hopelijk helemaal niet aan de orde. Je hebt nu vooral baat bij praktische hulp. Vraag die a.u.b.!!!!!!! Doe het . Anders nog via je vk contact opnemen? Sterkte!!

Ik herken het zeker…ik zit er ook zwaar doorheen en ga ook hulp zoeken… Je bent niet alleen, wij kunnen dit