Elke dag ruzie, normaal?

Hier was het soms al niet gezellig maar sinds de zwangerschap en de komst van de kleine is het er niet beter op geworden. Hier ook regelmatig woorden maar dat komt omdat ik het gevoel heb de boel in m'n eentje te draaien soms. 😶

Oh zo herkenbaar. Toen wij ons eerste kindje kregen hadden we ook constant ruzie terwijl we dat daarvoor amper hadden. Het hoort erbij door het slaaptekort en omdat je leven op z'n kop staat door de kleine. Het wordt echt weer beter!

Jaa? Vanaf wanneer wordt het beter haha! Pff wordt er zo moe van, herken hem niet en hij herkent mij niet

Ruzie niet, maar we staan wel beiden meer onder druk natuurlijk en dan floept er weleens een snauw uit. Gelukkig weten we allebei dat het door de situatie komt en dat het niet persoonlijk naar elkaar is bedoeld, dat zeggen we dan ook vrijwel meteen en na een sorry is het dan weer klaar (tot de volgende snauw, haha). Wat misschien kan helpen is een moment vinden op de dag/week om even te bespreken hoe jullie het vinden gaan en wat jullie prettig of juist onprettig vinden in het nieuwe ouderschap en de communicatie met elkaar. Dat zorgt bij ons altijd voor meer begrip. We pakken dit moment als de peuter slaapt en de baby bij mij clustert (en dus rustig ligt te drinken)

Niet elke dag, maar ongelijke opvattingen over hoe dingen "horen" springen er nu ineens wel heel erg uit.

Bij ons wanneer er ritme bij de kleine begon te komen. Dat was bij ons met 4 maanden toen. Ik ging ook weer werken toen de kleine 4 maanden was en dan komt je normale ritme weer een beetje terug. Tenminste dat hebben wij zo ervaren.

Ja zeker, ook bij onze eerste nen nu opnieuw met de tweeling. We zijn al vanaf onze 15e bij elkaar inmiddels 15 jaar verder. Na de geboorte van onze eerste dochter gingen we bijna uit elkaar door alle ruzies. Slaaptekort doet gekke dingen met je. Nu met de tweeling weten we dat dit gaat gebeuren en vergeven we elkaar wat makkelijker voor die lullige opmerkingen. Ik ben vooral snachts boos en probeer dan ook zo min mogelijk te praten. Waar ik tegenaan loop zeg ik in de ochtend. Meestal is het echt een momentopname en niet persoonlijk bedoelt tegenover hem. (Ookal mag hij soms meer de baby's vermaken als ze wakker zijn, die discussie bewaar ik voor vanmiddag als hij geslapen heeft 😅). Kies dus het goede moment.

Heel erg herkenbaar en wij zitten er ook weer in helaas.. Ik heb bij mijn vorige kindje advies gekregen die we proberen te onthouden. Namelijk in het eerste jaar van het leven van je kindje geen keuzes maken over je relatie. Die omdat die periode gewoon zwaar is en veel ouders de stress ervaren in hun relatie. Echt de start van de tropenjaren waar je samen even doorheen moet. Bij ons ging het weer een stuk beter na 1,5 jaar en toen werd ik zwanger van onze jongste 😜

Met een kind krijg je er een nieuwe rol bij, dat is even wennen en je moet met elkaar uitvogelen hoe het voor jullie werkt. Geef het idd wat tijd en wees lief voor elkaar. Als je allebei moe bent, is het denk ik niet het allerbeste moment om te praten 😎 Bij ons is het kind nr 3. Ruzie hebben we gelukkig niet, maar ik mis vooral ons. En daar was ik al bang voor toen ik zwanger bleek. Ik keek toen eigenlijk uit naar meer tijd voor onszelf en elkaar en dat schuift nu weer. Wij hebben nooit oppas ingezet (misschien mijn eigen onzekerheid omdat we een huilbaby hadden), maar dat moeten we nu wel gaan doen. Anders raak je elkaar kwijt. We zijn echt net een machine, weekboodschappen, broodtrommels, huiswerkoefeningen, sportclubje, speeldates en nu ook weer; flesjes, luiers en die nachten. Manlief zei gisteren dat buren samen elke week tennissen. Nou, zoiets lijkt me ook heel leuk. Je moet er iets voor regelen, maar dan zie je elkaar. Dus hier is de brainstorm gestart wat we samen zouden kunnen doen als deze prille fase voorbij is… tussen broodtrommel en poepluier in. 🙈

Ik ben dus altijd te lang van stof. Maar ik snap het en probeer meer van elkaar te pikken dan je eigenlijk zou willen. Lief voor elkaar zijn en praten als je niet al te gaar bent. En daarnaast: tijd voor elkaar maken.

Herkenbaar hoor! Wat mij helpt is om na afloop van een snauw sorry te zeggen en uit te leggen wat erachter zit. Ik reageerde net bijv boos omdat mijn man de ‘verkeerde broek’ had gepakt van boven na een spuitluier. Ik heb daarna uitgelegd dat de echte reden is dat ik baal dat ik nog niet helemaal hersteld ben, en dus niet even zelf naar boven kan lopen om een leuke nieuwe outfit te kiezen. Dan is de kou meteen weer uit de lucht

Ik snap je verhaal en kan er ook wel iets van mijzelf in terug vinden. We hebben dan geen ruzie, maar ik merk aan mijzelf dat ik soms wat prikkelbaarder ben en sneller in de emotie zit. Ik ben echt een heel nuchter persoon en kan dingen goed relativeren. Maar ik merk dat ik soms dingen te snel op mijzelf betrek terwijl mijn man dit niet zo bedoelt. Er nadien met elkaar over praten helpt en proberen even uit te situatie te stappen op het moment. Loop even weg en neem je momentje voor jezelf. Het komt allemaal weer goed het is gewoon even een gekke periode waar ineens veel van je wordt verwacht. 😘

Oohh zo herkenbaar. Bij ons thuis was het na de geboorte van onze oudste ook gedoe. Maar zoals al eerder gezegd is; je moet met elkaar in een nieuwe rol groeien. In mijn ervaring vond mijn man het heel moeilijk om 1) mij te moeten delen 2) nieuwe structuur 3) omgaan met baby überhaupt vanwege onzekerheid. Ik heb geleerd dat ik hem dingen moet laten doen op zijn manier. Wij doen en handelen echt anders in bepaalde situaties en dat is ook prima, als je maar duidelijk blijft communiceren. Blijf open staan voor elkaars gevoelens. Als jij beticht word van snauwen terwijl je er niet bij stilstaat, is dat in zijn realiteit wel wat er is gebeurd. Ontkenning zorgt dan ook weer voor frustratie en discussie . En pick your battle. Mijn man vind dat ik deze kleine wederom teveel verwen. Ik vind van niet. Die discussie ga ik niet meer aan. En hij laat mijn opmerking gaan dat hij haar best eerder mag troosten. Wij hebben op een gegeven moment na de avondmaaltijd kleine en korte spelletjes gespeeld om ook weer te lachen met elkaar. En vraag ook gewoon aan een moeder/buurvrouw om anders even op te passen zodat jullie samen even kunnen ontbijten/lunchen of zoiets. Jullie zijn met zijn tweeën een team met elkaar en niet tegen elkaar. Maar hierin mogen jullie weer een stukje van elkaar leren kennen.😊