Geen connectie met de baby

Ik denk als je dit gevoel zo sterk blijft houden dat het misschien niet verkeerd is om hulp te zoeken. Voor de rest voor veel vrouwen is het niet meteen een 'roze wolk' ik moest ook echt wennen aan mijn dochter in het begin met de gedachte is dit echt mijn kind?! Leer elkaar kennen en geef het wat tijd. Ze is nu mijn grootste schat hoor dus waarschijnlijk komt het wel goed.

Wat vervelend zeg … ik herken je verhaal wel. Achteraf gezien heb ik een postnatale depressie gehad. Heb hier toen de periode nooit bij stil gestaan, niemand die ook zei hee misschien heb je … maar door gesprekken tijdens mn tweede zwangerschap, en me wat ingelezen te hebben over postnatale depressies erachter gekomen dat ik dit wel degelijk had …. Wilde ons zoontje ook niet vasthouden, niet voeden, niet mn bed uit komen. Had er totaal geen gevoelens voor …. Dit heeft denk ik 4 maanden gespeeld. daarna ging het beter en nu mis ik hem al als hij op bed ligt. Dus komt allemaal wel goed. Maar lijkt me wel goed om nu aan de bel te trekken bij je verloskundige / huisarts oid ….

Onze zoon had trouwens ook een moeilijke start. Hij werd meteen bij me weggehaald en aan het zuurstof gelegd. Pas 5 uur later kreeg ik hem op mn borst. Dit wilde ik toen eigenlijk niet omdat ik het eng vond dat hij aan al die bedrading lag. Denk zelf dat dit er ook mee te maken heeft gehad ….

Lieve mama, dit komt heeeeel vaak voor… je hebt zoveel meegemaakt net met de bevalling! Alle hormonen komen nu vrij en nog steeds is je lichaam keihard aan het werken. Ookal heb je dat niet per se door. Geef het even wat tijd, maar trek optijd aan de bel en bespreek het alvast met je verloskundige. Die kan het e.e.a. In de gaten houden om te voorkomen dat je in een PPD terechtkomt. You got this mommy ❤️